Verhalen

Ik zie alles om mij heen veranderen, indertijd huis gekocht, tweede kind op komst, nog niet gescheiden, de maan scheen mij rozengeur toe. En nu, nu schaam ik mij tot op het bot, de medemens werd een tegenmens, ongewenst, wijde kleding, oningewijd, maar wel bereid tot detonerend straatbeeld. Dat neem...

God wordt in de christelijke belijdenisgeschriften aangeduid als Vader, als Zoon en als Heilige Geest. Kunnen we ons bij de woorden "vader" en "zoon" wel iets voorstellen, bij het woord "geest" en al helemaal bij "heilige geest" wordt dat moeilijk, zo niet onmogelijk. Voor velen betekent "h...

Ze spreidde zijn armen, zette hem klem met de knieën. Hij keek terug. Het sponzig, verleten kleed knelde en sloot hoog aan, maar was achteraan diep en ovaal uitgesneden tot onder de schouderbladen. “Help me” zei ze en dwong zijn hand naar het lipje van de rits maar weerde hem dan weer af. Ze st...

Al zo vaak dacht hij eraan dit aardse leven te laten voor wat het is. Er gewoon uitstappen en hopen dat er voor eenzaten zoals hem ergens nog een tweede kans voor het grijpen ligt. Die kans zou hij met beide handen aannemen in het volle besef dat hij beter kan en heel wat meer in zijn mars heeft dan...

Mijn leven is niet alleen maar kommer en kwel. Dankzij mijn zelftraining met het dichten in het tegengaan van breedspraak en het meer controleren van emotionele verstoringen. Ik ben namelijk N.A.H.-gehandicapt. 'Belemmerd' moet ik zeggen sinds mijn in 1998 gevolgde neuro-therapie. N.A.H.: Niet ...

Ze spoort niet. Nooit gedaan, niet in haar jeugd en zeker niet nu ze arbeidsongeschikt is. Vijfenvijftig is ze nu. Kanker heeft ze, tietkanker. Ze heeft een tepel minder dan anderen, weet ze. ’s Ochtends zit ze in een kroeg, vertelt haar verhaal. De kroegbaas luistert zolang er geen andere kl...

Het blijft lang stil in de kamer. Niets beweegt. Niemand beweegt. De hele ziekenhuisstad van beton en staal en glas, de liftschachten, de gangen, de duistere tussenverdiepingen vol tikkende, zoemende, zuchtende buizen, de zalen vol bedden met herstellenden en stervenden, de bezoekers en de artsen, d...

De bar was open. Het cocktailglas van blauw neon flikkerde. Het was er broeierig heet en er was nog één tafel vrij in de hoek maar hij koos voor de kruk. Naast hem zat een elegante, wulpse vrouw. Ze droeg een versleten kleed dat rafelde aan de zoom en te nauw aansloot. Door de klapdeur dreef een l...

Gezien de opinie in Nederland dat we het ruimschoots eens zijn met de stelling dat we verantwoordelijk zijn voor de dieren die we nemen, mogen we inmiddels wel stellen dat dit onderwerp niet echt tot een discussie zal leiden; en zo hoort het ook! Een huisdier is immers geen wegwerpproduct en het...

Het is al laat in de middag als hij ontwaakt en zich één ogenblik, slaapdronken, afvraagt, waar hij zich bevinden zou. Een zucht van opluchting ontsnapt zijn schorre keel als hij merkt dat hij deze keer toch het portaal van zijn schamele woning heeft gehaald. Nog net ziet hij vanuit zijn ooghoek e...

Weer een klas afgeleverd! Daar zaten we dan, voor de allerlaatste keer in de kring. Kinderen in de kring, de ouders er omheen. Jaar in, jaar uit, neem ik afscheid van klassen. Dit was niet zomaar een klas…..ik heb ze opgepikt in groep 7 en ben meegegaan naar groep 8. Ze staan op het punt een ni...

Het vele drinken begint dan toch méér en méér van zijn verkommerd gestel te eisen. In zijn ‘heldere momenten’, die steeds minder vaak opduiken, weet hij zich amper te herinneren wat er de voorbije uren aan hem is voorbijgegaan. Hij denkt dat er voortdurend telefoon voor hem is, maar het kan...

Ze is nog maar jong, het meisje. Ze vindt het leuk mee te doen op een website. Soms schrijft ze verhaaltjes. Niet zo best nog, want ze is nog zo jong. Zestien nog maar, dat is niet zo veel. Margaretha noemt ze zich, want dat is een interessant naampje. Margaretha is niet dom, ze kijkt goed...

U had het waarschijnlijk niet in de gaten, afgelopen etmaal verjaarde ik weer eens, ik zond desalniettemin een hartenkreet uit. Ik werd "gevierd". Ik ervaar, verwachting brengt je dichter bij de dood, willens en wetens vlucht eenieder in stervensnood, verlangend naar dat gebaar. En dat komt dan...

‘Bescheidenheid siert’ is een welbekende uitdrukking. Ook in geschreven stukjes worden de sierlijke rondingen van zelfrelativering en zelfspot hogelijk omarmd. Als een schrijver zijn betoog eindigt door de schouders op te halen, zijn blik vol twijfels naar de hemel wendt, een open punt onder aan...

Soms komen bepaalde herinneringen van vroeger weer plotseling naar boven. Zo maar of als reactie van hetgeen je waarneemt. Enkele dagen geleden moest ik op die manier aan onze docent Duits (tevens vertrouwenspersoon) op de middelbare school denken. Hij was voor velen van ons een soort vaderfiguur en...

Naar mijn idee is dat de plaats waar een ieder van ons eens heen moet gaan, niet gehinderd door het schijnsel van de zon. Heel klein staand in aardedonker, heel klein voelend die intense muur van kou, heel klein alleen. Alleen hier zijn sterren te zien, die men elders over het hoofd ziet, sterker, h...

Eén van mijn broers verraste me onlangs met een opmerking over de macht die op de grijze massa van mensen wordt uitgeoefend. Nee, het ging niet over kiesvee maar over de grijze massa die ieder mens heeft en kan gebruiken: zijn hersens. Spanje is een jonge democratie. Na zo'n veertig jaar nation...

Met de ouderdom, zo lijkt het, slijt het vermogen nieuwe dingen te ontdekken en nieuwe ervaringen op te doen. Alles valt steeds meer in de routine van alledag. De ene dag onderscheidt zich nauwelijks meer van de andere, de gewoonten die je jezelf hebt aangemeten gaan zonder discussie aan de haal met...

De dertiende fee bulderde en krulde over de vloer omdat haar wrok eindelijk was opgediend, als een gistende, dampende soep. Ze was na het schavot gedumpt in de goot onder kwijldraden, met vegen van roet en klef van het droog zweet. Nu kon ze eindelijk de rekening vereffenen. Een donder rolde over de...

Blubber was ooit een schildknaap die Lancelot mocht dienen en zich altijd onder de Ronde Tafel verstopte omdat hij te laf was voor het slagveld en te lui om schild of vaandel te dragen. Daarom had Merlijn, die zich tot de zwarte magie had bekeerd, hem bestraft en zou hij verder eeuwig als een slijme...

Lang geleden in een nabij dorp woonden Leo en Lea, een koningspaar met een kinderwens. Maar de koning was na een jachtongeval helaas onder de gordel verlamd en zat in een roltroon met straalmotor. Toen Lea langs de meanders van de Leie doolde met hangende schouders en een betonnen hoofd, hoorde ze l...

Ach, wat zijn ze bang de klerken, net aangezeten aan de overvloedig gedekte dis, kroonluchtig beschenen. Kijken omzichtig om zich heen, willen dit duivelspact alleen om samen te eten, bang dat we weten hoe ze heten, bang dat ze worden aangevreten. Klerkenvlerken strekken naar vork en mes, zetten tan...

Eigenlijk is mijn familie van hem vervreemd. Hem: mijn broer Karel, in Den Haag Karel de Kale. In mijn geboortestreek ‘Karel Haagse Bluf’ of ‘Karel Bluf’. Velen denken dat hij mijn tweelingbroer is. Fout. Hij is het niet, maar hij lijkt. Ook ik ben erfelijk kaal bejegend. Ze halen ons alt...

Sierlijk en gracieus. Het lijkt wel of ze door elkaar heen dansen in hun gefriemel om toch maar het dichtst bij de voor hen zo veilige lamp te komen. Het trekt hen immers zo aan, dat ze de onmogelijkste capriolen uithalen om in de buurt van dat licht te komen. Het waarom daarvan ontgaat mij ten ...

Ik dacht, volwassenheid, speelsheid, afstandelijkheid, eindelijk gevonden, eigenwaarde gewaardeerd, niets is minder waar. Ook hier vangt men vliegen af, muggenzift men je tot in het graf, mijn geluksnummer is vier. Ik vraag verschoning aan diegenen die mij eerlijk hebben gedaagd, zij kennen hun e...

Net zoals iedere doordeweekse morgen wachtte juf Ingrid in een nog lege Kamer op het moment dat de Kamerleden binnen kwamen druppelen. Sinds de dag dat ze de hamer van meester Weisglas over had genomen was ze vrijwel iedere schooldag het zonnetje in de Kamer. Op een paar momenten daargelaten want ju...

Waarom heb ik mijn moeder nu eigenlijk niks meer te vertellen over wat er van het weekend allemaal gebeurd is? Het was een fantastisch weekend en ik kan er niet eens over praten omdat er teveel bij inzit waarvan ze niks weet, van de diepere betekenis zeker niet, van de algemene betekenis eigenlijk a...

Voor de eerste regendruppel viel was de aarde een knapperige korst. Toch welt er water op uit ongerepte kieren. God vergaart wat klonters van slijk en kneedt Adam. In het oosten spreidt hij een tuin waar de appels blozen als gniffelende meisjes met een vonk in de iris. Daar groeit de verboden boom m...

Als kind van deze generatie (de generatie van H6 en ff) waande ik mij laatst in een moderniteit die ook mij verbaasde. Ik was bij een concert van Racoon, die vol verbazing terecht kwamen in een uitverkocht Tivoli te Utrecht door hun geweldige nieuwe cd. Maar dat terzijde. Ik ben niet zonder inte...