Versleten kleed (2)
Ze spreidde zijn armen, zette hem klem met de knieën. Hij keek terug. Het sponzig, verleten kleed knelde en sloot hoog aan, maar was achteraan diep en ovaal uitgesneden tot onder de schouderbladen. “Help me” zei ze en dwong zijn hand naar het lipje van de rits maar weerde hem dan weer af. Ze stak haar wijsvinger op als een zure, verbeten juf die tot een lijfstraf in staat was. Als zij nu bewoog zou het kleed scheuren langs de naden. Zij zou uit een vlies barsten als een vroege vlinder. Hij beet op zijn onderlip, klemde de kaken. Hoe kon het dat zij zich hier en nu al toonde, liet plukken door een naamloze die daarnet nog naast haar op een kruk zat. De bekoring lag voor het grijpen maar hij lag verlamd, verloren te gniffelen met een blos. Wat verwacht ze? Wat moet ik nu? De stilte, de tijd klopte de wilde vragen op tot schuim dat dichtbij knisperde. Alsof hij zich in een bad liet zinken, het water, de schuimkraag tot de kin, een vlok die scheurt en hapert aan zijn oor. “Ben ik een pion op het schaakbord van haar begeerte, een mak offer?” Er bleef nog ruim een nacht en een dageraad over om zich te bewijzen. Dan zou zij vluchten door een kier. De deur waait dicht. Ze is weg. Misschien kon hij haar gelaagde, verborgen droom vatten om haar nu en later te raken. Dan zou ze blijven. Dat was zo zeker als een simpele rekensom. Hij wou haar niet delen. Ze was mooier dan gewoon maar mooi, ondanks de ragfijne kraaienpoten, het dun vet aan haar heupen, het eerste grijs. Ze had iets wolligs in haar schimmige, klamme blik. Haar lippen smeulden, er zat een weerschijn op haar huid. Dit lijf rijmde met een rein, zwaar pianoakkoord. Ze had de harde omtreklijn van een hinde, uitnodigend teder, een laatbloeier.
Haar heupen waren rond en breed en welfden naar binnen, naar haar leest, en hoger knelden haar borsten. Haar rug kromde soepel als een ballerina die haar wervels losgooit. Ze glunderde. Er kleefde een speekselvlok aan haar bovenlip. Ze opende haar mond, hij raadde een warme, weke holte. Toen vatte hij moed en naderde, kuste haar hals, de huid, het fluweel. Hij bedwong zijn handen die door haar kleed werden aangezogen, het lipje van de rits, de borsten die hij lucht wou geven, om ze te bewonderen. Hoe taai was het om die handen te bedwingen. Hij begreep dat zij een fijne, diepzinnige aanpak verdiende, al dreigde er een woeste stormram in hem. In elke streling legde hij al zijn overgave. Het wond hem op dat dit een trage aanval zou worden. Er was tijd genoeg, tijd nodig en dus draalden zijn handen. Ze hief haar arm en hij snoof dichtbij haar oksel, een sensueel pafum, een gemengd aroma van mandarijn, oranjebloesem en bourbon. Hij kon nauwelijks wachten. De bedwelming die zij uitstraalde was te fel, maar hij verwachtte een gebaar, een spoor van begeerte die hem groen licht kon geven zodat zijn vingers haar mochten kneden. Ze bleef kil, star en onderging zijn kussen met een pokergezicht. Ze zaten nu geknield, zwijgend tegenover elkaar. Zijn handen verkenden de fluwelen rondingen, nieuwsgierig. Ze onderging het roerloos. Hij ritste de nauw aansluitende schachten van haar laarzen open, wierp ze overboord. Hij streelde de wreef, prikkelde de zolen met de duimen, onder de bal van de voet. Haar gezicht klaarde op. Hij schoof traag langs haar enkel, kuiten naar boven, streelde haar dij boven de stof. Ze genoot en onderging het maar hield de knieën gesloten, de poort, de duistere gang naar die weke afgrond die zich hoger verschool. Hij duwde haar achterover. Ze ontspande en zijn handen zochten alle vezels om ze te laten doorgloeien. Ze liet hem nu toe langs de bezwete binnenkant van de dijen die uiteenweken tot hij aarzelde aan de liezen. Onder zijn geweld verloor ze haar oorbel met violet en een haarspeld schoof losser. Hij graaide terug naar de rits die haperde en dan pas open wou. Nu kwam haar rug vrij tot aan het bekken.Ze nam het over, schoof het kleed wulps van haar schouders, tot haar borsten ontbloot waren. De tepels waren hard en roze. Ze wenkten hem. Hij nam er één in de mond, tussen tong en tand, langs het gehemelte. Toen rolde hij de lippen naar binnen en bewoog de kaken op en neer. Door dat ze meeveerde als een ledenpop wou hij haar uitdagen, in een strakkere greep houden tot waar de pijn begon. Strelen was niet genoeg, haar schoot was versteend en zijn hand rustte op de dorre kelk. Misschien liet de waakvlam in haar zich moeilijk voeden. Hij volhardde in het traag benaderen van dat bevroren lichaam, mijmerend als een verweesde engel. Hij wou haar naakt bewaren, op het netvlies branden om haar later terug te toveren zoals ze daar nu lag, haar kleed half opengewoeld, de benen opgetrokken, de gladde kuiten schuin oplopend naar de wijkende knieën leunend op één elleboog. Hij wou haar kleed verknippen en de snippers uitstrooien uit het raam dat verder openwaaide. Het bezwerend getinkel van het windorgel. Ze stroopte het kleed langs haar middel omlaag. Alleen de duiven en de toorts, de schelp ontbraken om haar iets goddelijks toe te dichten. Ik zie Mars al tegen haar aangevlijd, slapend met het afgelegde harnas.
telenet.beGeplaatst in de categorie: erotiek
kleed
1.499
Geef je reactie op deze inzending: