Verhalen

Reinier de landloper stapte moeizaam voort door de sneeuwstorm. Vliegende vlokken plaagden zijn hals en gezicht. Zelfs in dit wijde veld kon je maar een klein eindje voor je uit zien. Hier en daar was nog een schimmige vorm zichtbaar. Een eenzaam huis of een boom? Tenslotte zakte Reinier zuchtend i...

Ze kwam de winkel binnen en zag de jas hangen, een jas die ze móest passen, zo'n gewatteerde tot op de kuit, zalig warm natuurlijk en deed intussen haar jas uit, hing die over het rek waar al die prachtige jassen hingen, maar slechts eentje met een mooie turquoise afwerking. Wat een pracht jas,...

Iedereen kent ze wel, de straatverkopers die in elke stad de meest strategische plekken weten te vinden, waar ze naar hartenlust op het winkelend publiek kunnen jagen. Van abonnementen op kranten, tv-gidsen, energieleveranciers en telefoonproviders tot donateurschap voor goede doelen, het aanbod is ...

Rekenen, zoals vroeger wordt allang geen rekenles meer genoemd en valt daardoor niet meer automatisch onder de noemer: we hebben rekenles, want nú wordt er gerekend met een machine, ofwel een calculator. Makkelijk? Natuurlijk wel, maar ik hoor in gedachten nog het opdreunen van de tafels. Rekene...

In de tram onderweg naar huis, zie ik een ouder echtpaar verschrikt opkijken wanneer een jongen helemaal gekleed in het zwart met bijpassend geverfde haren en make-up tegenover hun plaatsneemt. De hondenlijn, waar hun al net zo grijzende hondje aan vastzit, wordt snel met een korte ruk aangehaald om...

Onderweg in de tram naar een zakelijke afspraak hoor ik ineens een stem uit het verleden. Ik weet de vriendelijke stem, die mij met een licht buitenlands accent vraagt hoe het gaat, niet gelijk te plaatsen. Iedereen die ik in deze stad tegen zou kunnen komen, zit op een tijdstip en dag als deze erge...

Levendig herinner ik mij die dag. Bij ons in de straat was bijna iedereen op straat om de bevrijding te vieren. Na vijf jaar bezetting door de Duitsers was feest vieren echt nodig. Zo aardig waren de nazi's niet. Vooral in de winter van 1944 liet de bezetter geen voedsel meer toe in het westen van ...

Het is stralend weer in Geleen en Erik opent zijn snackbar 'Lusthof', terwijl hij kriebelt aan zijn jeukende kuiten. Bij heet weer hebben de mensen vaak geen trek in vette snacks, maar hij houdt de moed erin, ondanks een dreigend faillissement. Hij weet er alles van en het baart hem grote kopzorge...

Met onrustgevoelens zat ik veertien dagen geleden tegenover mijn huisarts. De dokter onderzocht me en zei: ''Het is je eigen schuld, Niesse. Hoeveel borrels drink je?'' ''Voor het warm eten krijg ik van kenau Alie één borrel en na het journaal nog een kopje thee en om tien uur naar boven. ...

Ik ken mannen die met hun eigen handen een mini stoomlocomotief bouwen en tussendoor ook nog eens de verbouwing van een pittoreske ruïne succesvol afronden. Die voor geen enkele electriekklus terugschrikken, door het hele huis draden trekken en al koffieleutend polen ontbloten zonder de stroom eraf...

In 1974 werd een hoge ambtenaar naar Centraal Afrika gestuurd om een rapport op te maken over de gezondheidssituatie en rechteloosheid van de Pygmeeën. Deze ambtenaar was pas met zijn Indonesische vrouw teruggekeerd naar Holland. Omdat zijn vrouw onbekend was in Nederland verzocht hij mij haar te b...

Wat voel ik mij toch eenzaam in mijn huisje dichtbij de hei. De hele dag geen mens gezien. Gelukkig heb ik nog mijn trouwe vriend Bonky, mijn lieve hond. Om de haverklap werd het donker en met een storm wind hagelde het. De hei achter mij werd spierwit en dat in april en koud dat het was, nog geen t...

Vanmorgen vroeg werd ik wakker van getik tegen het raam. Misschien felle regen of een hagelbui, dacht ik. Ik moet het weten en met de snelheid van een slak kwam ik mijn bed uit en slofte naar het raam, schoof het gordijn opzij en keek naar buiten. Een golf van blijdschap ging door mij heen, want het...

Genoten heb ik als kind op de Oranjefeesten van een nabijgelegen dorp waar mijn oma woonde. Nog steeds mis ik die feesten, misschien omdat ik ouder ben? Maar ook graag terug denk aan dat enorme enthousiaste gevoel van toen? Mijn broer en ik waren verkleed als “medisch” personeel met een branc...

Al een poosje op zoek zijnde naar een z.g.luie stoel, zo eentje waarbij het been- gedeelte van omhoog kan, in diverse winkels ze er de hoofdprijs voor vragen zegt manlief, bij het lezen van de krant: kijk nou eens. Staat me daar een reclame met heel veel artikelen EN een luie stoel, ehhh tenminste d...

Vlak na de oorlog was ik vijftien en heb ik iets verschrikkelijks horen vertellen. Mijn ouders woonden in Drenthe in een eengezinshuis en verderop was een boerderij van boer Krelis, die soms langs kwam om een praatje te maken. Ons moeder schonk dan een lekker bakkie koffie met een zelf door haar geb...

Toen ik een jaar of acht was woonde oma dichtbij ons. Opa was al overleden en dat vond ik heel erg, want hij was heel aardig en las vaak verhalen voor. Hij liep altijd met een wandelstok en droeg een mooi pak met hoed, die hij even met zijn rechterhand oplichtte als hij een bekende tegenkwam. Mijn m...

Wat ik gedaan had of niet gedaan weet ik niet meer, maar wel dat ik een harde klap op mijn wang kreeg van mijn moeder. Ik was toen ongeveer tien jaar en werd door haar opgesloten in mijn kamertje. Buiten spelen mocht ik niet. Moeder sloeg vaak, ook soms met een mattenklopper. Zij was een kleine vrou...

Jaap dommelde in, maar schrok opeens weer wakker. Boven hem vloog een vogel, vol helgele strepen en lichtblauwe vlekken. "Ik ben de vogel-van-uitdagende-twijfel!" kraste het dier luid. "Wie mij volgt, zal ook inzien hoe onzeker de wereld is. Maar die onzekerheid kan goede en sterke gedachten gev...

De bedaagde boerenknecht was druk aan het spitten bij zijn gammel landarbeidershuisje. "Op mijn leeftijd hoef ik niet meer voor de baas te werken," dacht de oude Jaap. "Mijn geld krijg ik toch wel. Maar bij mijn vertrouwde huisje werk ik prettiger dan ooit. Hoor hoe de aardkluiten op mijn spa valle...

Door de reïncarnatie die ik steeds moest ondergaan heb ik gelukkig de strijd meegemaakt tussen de Germanen en de Romeinen. Mijn ziel is in de loop der tijden vaak overgegaan in een andere gedaante, maar heden ben ik weer mens. Mijn broer Jozef was minder gelukkig en is tijdens een gevecht met een...

Het was een klamme rustige avond, na een dag met de zon achter een gesloten wolkendek. Ik zat op een rieten stoel aan een tafeltje op het terras van een hotelletje op de Veluwe. Een gezellig terras met plantenbakken, vol met rode, gele en blauwe bloemen en schaars elektrisch licht, stralend uit sta...

Tijdens een belangrijk debat over de bezuinigingen stopte de minister president plotseling zijn betoog, keek achterom, en zei toen: ''Kameraden, excuus, maar ik voel iets onder mijn broekspijp omhoog kruipen'', en hij keerde zich om en liep met zijn hand op zijn achterste snel huppelend weg, ...

Vluchtelingen in nood. We moeten omzien naar onze medemens in nood. Het hart van de wereld is doorboord door het zwaard van het kwaad. Of is het kwaad een rode krab doorkliefd? Ja een groot zwaard doorboort het hart van de wereld, velen zowel lieve mensen als kwade mensen willen naar Europa. Euro...

Als kind heb ik veel gelezen over de stoere zeeman Popeye, die het aan de stok kreeg met sterke Brutus. Ze hadden allebei een oogje op Olijfje, maar bij een gevecht om haar moest Popeye steeds het onderspit delven. Toen ik 14 jaar geleden 70 was wilde ik wel eens proberen of je van spinazie sterk wo...

Waarom mag het eigenlijk niet meer? Toch nog wel ver van de bloemen, in een hoek. Een vervuilde hoek. Bij een stamtafel. Of onder de vergeelde lamp boven de biljarttafel in de nacht Rook ik, hopelijk mag ik nog roken. Als gebroken mens,zwak mens, zielig hoopje mens. Met een sigaar die weemoe...

Kadaverriviertje misschien wel. Grind en kiezelsteentjes en ijzer is de vloer van dit kleine kronkelende kadaverriviertje stromend door armoedige tijden van Drenthe. Liefelijk bent u ook, meanderend naar de eeuwigheid Visjes zijn altijd stil in je water. Heel stil. Behalve de vissenkinderen, in ...

Boer Jakko Soepboer rijdt op zijn dikke trekker over de Hoofdstraat naar zijn boerderij in Lettelbert. Hij heeft zojuist een familiezak patat en vijf frikandellen speciaal bij Snackbar Westerkwartier in Tolbert gehaald. Eenmaal thuis in de huiskamer wordt hij omringd door zijn joelende kinderen, Eve...

Ik vind het raar, dat Gerrit in de volksmond schele Gerrit wordt genoemd. Hij is helemaal niet scheel en draagt ook geen bril, maar als hij veel bier en jenever heeft gedronken dan kijkt hij echt scheel. Ik heb het duidelijk gezien toen we uit het café kwamen. Hij woont ongeveer twee kilometer vana...

'Hé, Gert, hoe gaat het ermee? Was de preek een beetje te doen?', vraagt Koen aan zijn dorpsgenoot. 'Gunst, man, de halve preek ging over de moord op die oude fietsenmaker Sjaak van Wielen, over hoe lief die man altijd is geweest en met hoeveel aandacht hij de kapotte fietsen repareerde, wat vol...