Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De oude fietsenmaker van Lutjegast

'Hé, Gert, hoe gaat het ermee? Was de preek een beetje te doen?', vraagt Koen aan zijn dorpsgenoot. 'Gunst, man, de halve preek ging over de moord op die oude fietsenmaker Sjaak van Wielen, over hoe lief die man altijd is geweest en met hoeveel aandacht hij de kapotte fietsen repareerde, wat volgens de dominee van een hoogst christelijke inborst getuigde!', antwoordt Gert. 'Een borreltje doen?', vraagt Koen. 'Jazeker, man, gaan we doen!, zegt Gert al weer wat gerustgesteld. Bij Koen thuis wordt de fles Hooghoudt jenever op de eettafel gezet en draaien ze ieder een sjekkie zware shag Javaansche Jongens. 'Is de politie al iets op het spoor?', vraagt Koen. 'Via via heb ik vernomen, dat die oude Sjaak naast zijn fietsengefrunnik ook nog een andere hobby had, namelijk fotografie, je weet wel, dan zonder kleren, van één van de buren vernam ik, dat er bijna wekelijks vrouwen bij hem aan belden, oudere vrouwen, dat wel, zeg maar, rijp fruit, want ze zagen er stuk voor stuk appetijtelijk uit, volgens die buurman' 'Heeft die buurman dan niet agent Wim Knor gebeld? Zoiets is toch verdacht of mag je thuis zoveel mogelijk vrouwen maar uit de kleren lullen en ze dan ook nog op de gevoelige plaat vast leggen?' 'Blijkbaar, Gert, dat heet kunstfotografie en dat is niet strafbaar, integendeel, daar kun je zelfs heel veel geld mee verdienen als je het goed kunt!' 'En, kon hij het goed?' 'Dat weet ik niet, ik heb zijn foto's nooit gezien, cheers, ouwe rakker!'.

Agent Wim Knor neust in het rommelige huis van Sjaak en in de donkere kamer vindt hij talloze negatieven en naaktfoto's. Niet alleen van rijpe vrouwen, maar ook van oude mannen en bekende dorpsbewoners. Wim kijkt zijn ogen uit, want hij herkent zelfs zijn overbuurvrouw, die naakt nog mooier is, dan hoe hij altijd over haar droomde. 'Jeetje, wat een lekkere watermeloenen!', denkt hij en hij snakt naar adem. Hij vergeet even dat hij op een plaats delict is. De foto werkt als een fietspomp voor een bepaald orgaan. Hij neemt alles in beslag om er thuis verder mee te gaan. In het medicijnkastje in de doucheruimte vindt Wim een grote hoeveelheid wietzakjes, wat het plaatje al completer maakt. Wim neemt die zakjes uiteraard ook in beslag voor privédoeleinden. 'Dat kan zomaar inspiratie opleveren!', denkt hij krom. Terwijl hij met zijn dienstauto weg rijdt, passeert hem een hevig zwetende burgemeester Karel Lepelaar, terwijl er een gure wind waait. Wim groet even door zijn pet op te lichten en hij draait het raampje naar beneden. 'Al noemenswaardige vorderingen, inspecteur?', vraagt de burgemeester. 'Het onderzoek is nog maar net opgestart, meneer de burgemeester, maar ik heb goede hoop en ik zie al enkele links tot deze kwalijke misdaad!', antwoordt Wim kordaat. 'Mooi zo, beste vriend, hopelijk kun je de dader snel te pakken krijgen, tsjongejonge zeg, die arme Sjaak toch!', zegt de burgemeester nog, terwijl hij gehaast verder fietst.

's Avonds zit Wim onder een schemerlamp naar de naaktfoto's van Sjaak te kijken, terwijl hij met een vergrootglas extra speurt. Naast hem staat een fles Black & White whisky en hij blowt een beetje van Sjaaks voorraad. Dan ziet hij de foto van zijn overbuurvrouw weer, waarna hij zijn verrekijker pakt en via het voorste huiskamerraam naar de belichting bij zijn overbuurvrouw gluurt. Niet te geloven, hij heeft beet, ze is op haar slaapkamer en de gordijnen staan een halve meter open. Hij ziet haar topless heen en weer lopen. Hij raakt helemaal in haar ban, maar dan sluit ze ineens haar gordijnen rigoureus en wreed. Het licht gaat uit en Wim gaat terug naar zijn fotostapel. Hij herkent de vrouw van de banketbakker en de vrouw van de slager, maar ook heel veel vrouwen herkent hij niet, maar als een getrainde agent neemt hij hun gezichten wel heel sterk in zichzelf op. Na driekwart whiskyfles en drie à vier jointjes zwalkt hij naar zijn bed. De volgende ochtend gaat hij net als de meeste bewoners van Lutjegast naar de gereformeerde kerk om de zondag te eren. Terwijl hij meezingt met de psalm 'Wat vliedt of bezwijkt, getrouw is mijn God...', kijkt hij verschrikt naar de vrouw van de burgemeester, Esther de Lieve, die hij meteen van een naaktfoto herkent.

Na de kerkdienst klamt hij de burgemeester aan en vraagt hij om een gesprek bij hem thuis. Esther zet kamillethee en presenteert roomboterkoekjes. 'Uw vrouw is door Sjaak gefotografeerd!', fluistert Wim. 'Dat weet ik!', zegt hij, 'en ze heeft er enorm veel spijt van, zeker nadat die oude geilaard met haar, zwaar dronken gevoerd, de liefde heeft bedreven!'. 'U weet, dat ik mijn vak moet uitoefenen!', zegt Wim verbeten. 'Ik weet het, Wim, doe het met zachte hand!', antwoordt de verslagen burgemeester. 'Mevrouw de burgemeester Esther de Lieve, ik arresteer u op verdenking van moord op de oude fietsenmaker Sjaak van Wielen!', zegt Wim plechtig en hij neemt haar mee naar de gevangenis in Groningen-Stad. Het is de burgemeester zelf, die het bewijsstuk van de moord in een plastic V&D-tas achter de afwasmachine heeft gevonden, het steakmes waarmee Sjaak meerdere keren in zijn hartstreek is gestoken. Esther kreeg 25 jaar celstraf en dwangverpleging in een psychiatrische kliniek, waar men al gauw ontdekte, dat ze aan een ernstige vorm van schizofrenie leed. Na drie jaar intentie bereikte de burgemeester van Lutjegast het vreselijke bericht, dat zijn zieke, geliefde vrouw voor de trein is gesprongen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 3 april 2016


Geplaatst in de categorie: misdaad

3.6 met 5 stemmen 99



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)