Verhalen

Vroeger had ik een baan waar je stress kreeg van die jonge bazen. Ze zaten je maar op te jutten om nog meer te doen, terwijl ik al de vijftig gepasseerd was. Je zei maar niks, maar je wenste ze in het hiernamaals. Om stress te vermijden moet je genieten van elke dag, maar dat was er niet bij. Ik had...

Het lijkt dit jaar in maart al zomer te zijn. Een jonge vrouw, een kennis, vervoert me per auto naar de zwakzinnigeninrichting. De gebouwen, velden en bosschages liggen er stil bij, sereen. Daar is het hoofdgebouw, mij zozeer bekend uit de lange jaren dat ik hier nu al kom en dat er nog zal staan, l...

Achter mijn huis loopt een pad naar het bos. Het was lekker weer en vrij warm. Ik besloot avonds nog een wandeling te maken. Het weerbericht had het wel over onweer, maar alleen in het zuiden van het land. Ik hou van de natuur. Aan weerszijden van het pad zijn weilanden. De koeien dachten misschien ...

Het was zondagmorgen en heerlijk weer. Wouter genoot en zat in de tuin in de bijbel te lezen. Dat boek had hij gekregen van Wim, de bijbelvorser. Mien kwam ook met de koffie en moorkoppen en ging naast hem zitten. Had hij maar geleefd zoals Jezus het had gewild, dacht ze. Hij heeft niks anders als d...

Het is meer dan dertig jaar geleden. Ik stond, gekleed in mijn zelfgemaakte rode corduroy pakje met de minirok en het hesje, met daaronder de eveneens zelfgemaakte rood-wit-geruite bloes en met mijn lange haar opgestoken en bijeengehouden door een speld, in het portaal waarop de deuren van de kamer...

Ellen van den Roofd heet ze. Ze is nu 48 jaar. Ruim tien jaar woont ze nu op zichzelf, nog steeds in hetzelfde flatje in de binnenstad van Almelo. Na het overlijden van moeder was het ouderlijk huis aan de Groot Hertoginnelaan verkocht. Met veel pijn en met hulp van haar getrouwde zussen Jolan...

Op het toegangsbewijs staat de naam van de bekende zangeres vermeld alsmede het nummer en de rij van mijn plaats op het frontbalkon van het theater. Ik haast me, op een regenachtige avond, de belofte te laten inlossen die dit stukje papier schijnt in te houden, in afwachting (maar ten onrechte) van...

Hier heerste het onderaardse en zijn look was sinister. Hij was een grote rat met bruine schort die zijn martelinstrumentjes voor mij schoon likte. Ach deze tandarts Velinga was berucht Natuurlijk priegelde hij aan zijn grote mensenboren. Zijn plafond zat vol scheuren maar af en toe kon ik nog een g...

Vreselijke matpartij tussen mijn hond Victor en een boxer van een buurman verderop in de straat. Ik liet Victor uit en ineens kwam uit een zijsteeg de boxer aanrennen en begon te vechten met mijn hond. Ze uit elkaar trekken lukte mij niet. Bij andere vechtpartijen had ik mijn hond geleerd, dat hij v...

Mijn Duitse herder is een bijzondere hond. Hij zit altijd naast me in zijn mand. De dierenarts heeft hem gezond bevonden en hij heeft geen last van erfelijke aandoeningen. Komt nog wel eens voor bij herdershonden. Het klikt prima tussen mij en Victor, zo heet hij. Gelukkig woon ik op het platteland...

Ik zal me de avond altijd blijven herinneren. Hij was zeer vriendelijk en hartelijk en bracht me in zijn auto snel, door de nacht, naar zijn atelier in het zuidelijke gedeelte van de stad. Daar, in de ruimten die eens toebehoorden aan het St. Elisabeth Ziekenhuis dat, gevallen onder de slopershamer,...

We zaten samen op de achterbank van een deeltaxi die ons vervoerde vanaf de paviljoens van een zwakzinnigeninrichting waar ik mijn broer had bezocht (mijn broer was opgetogen geweest om de Donald-Duck-boekjes en om de chocolade die ik hem gebracht had) en ze wierp blikken in mijn richting waarmee ze...

‘’Jij bent een man met een militaire neus maar met een pacifistisch hart.’’ ‘’Ik ben de psychiater die goed begrijpt dat de beginnersfout van veel onevenwichtige psychiaters is dat ze denken door een ziel te moeten boren van een arme patiënt met priemogen en een detectiveneus om hem ...

Zodra het roeibootje weer in het water lag, werden er een paar nieuwe roeispanen gebracht. Zijn oude roeispanen had het verloren bij de storm op zee. Het roeibootje had nu een best leven. Elke man of vrouw van het eiland mocht er mee gaan varen. Ook veel kinderen gebruikten het om eens lekker op he...

Een man, die erg veel van vissen hield, had een leuk roeibootje van groengeverfd hout. Heel dikwijls voer hij de grote rivier een eind af. Op een plek waar veel vissen waren, gooide hij zijn hengel uit en ging lekker lui zitten. Heel wat baarzen en karpers werden uit het water gehaald. Het roeiboot...

De chauffeur schoof het portier van de auto open: "Weest u voorzichtig met instappen!" vermaande ze me Meteen daarop volgde "de schok der herkenning": "U bent er een van Broeckx, van Broeckx uit de Gerard Brandtstraat!" Met die constatering kon ik het alleen maar hartgrondig eens zijn. Mijn ...

Gerrie dacht weer aan zijn vriend. Waarom heeft hij mij verlaten? We hadden het toch goed samen. Een traan gleed over zijn wang. Hij dacht aan gisteravond toen Joop hem vertelde een einde te maken aan hun verhouding. Gerrie was erg teleurgesteld en de wanhoop nabij. In bed kon hij de slaap niet vatt...

Een neef van me, een vrij kleine maar gespierde man, was ooit vrachtwagenchauffeur. Hij distribueerde voor Vroom en Dreesman koelkasten en wasmachines binnen het vaderland. Hij was, zoals het hoort, in staat tot het rollen van een sjekkie met slechts 1 hand, daarbij het enorme stuur van zijn veel...

Ze kregen visite van hun gelovige buurman. De buurt noemt hem Wim de Bijbelvorser. Wouter: ''Zeg Wim, nu je toch hier bent, is het waar dat Jezus de overwinnaar is van de boze machten, want ik begrijp dat niet. Jezus is ruim twee duizend jaar geleden als Zoon van God geboren, heeft het evangeli...

Ze worden gek van de spanning en ik geniet van iedere seconde die nu zeer langzaam voorbij glijdt. De ene peuk na de andere steek ik op zonder iets te zeggen en vraag uiteindelijk aan Yanthi of ze een fles bier voor me wil pakken. Even wil ze goedkeuring vragen aan de Militaire agenten maar ik haak ...

''Wat ben je de laatste tijd toch stil, is er wat? Je zit maar voor je uit te kijken. Zit je wat dwars, zeg het tegen mij. Praat erover, misschien lucht dat op.'' Inderdaad was Wouter de laatste tijd neerslachtig. ''Je hebt gelijk, darling. Ik ben nu 80 en heb maar weinig vreugde in mijn le...

Vandaag is het een helderej oktoberdag met kou in de lucht en met matig zonlicht; vandaag heb ik aangebeld op huisnummer 39 in de Gouverneurslaan; ik was dit al langer van plan. De laan ligt er schijnbaar nog zo bij als vijfendertig jaar geleden, maar opeenvolgende bewoners hebben het huis klaarbli...

De huisarts van Wouter vond het nodig hem te verwijzen naar een psychiater en belde de patiënt op, en zei: ''Vanmiddag om drie uur wordt U verwacht bij professor Mallesnol voor een psychisch onderzoek. Toen U mij vertelde, dat een stem in uw hoofd zegt, dat je een closetrol op het toilet helemaa...

Omdat ik het thuis niet meer kon uithouden ben ik in 1974 bij een Indische mevrouw gaan wonen. Bij haar had ik een goed leven. Van mijn moeder kreeg ik elke dag een klap voor mijn harses, ook als ik niks had gedaan. Had ik nog tegoed zei ze dan. Met deze lieve dame ben ik een keer op een zondag op...

Als de verkeersaders die leiden naar de diverse, uitgestrekte natuurgebieden van Midden-Brabant zijn dichtgeslibd wegens wegwerkzaamheden of files of als mijn wandelgenote een blessure aan haar been heeft, die haar noopt tot kortere afstanden, kiezen we als uitwijkplaats en toevluchtsoord vaak het S...

Gerrie en Klazina hadden zich verloofd. Ze waren smoorverliefd op elkaar. Hij: ''Lieveling, ik ben zo blij, dat we nu verloofd zijn. Nou mag ik van mammie en pappie jou leuke dingen in bed leren, verheug je daar maar op. Kom eens hier.'' Ze kwam met een stralende lach naar hem toe en hij flui...

De Kruidenlaan is lang, langer dan ik verwacht had. Men is hier aan het werk met enorme graafmachines met merkwaardige, mechanische hulpstukken die dienen om het blootliggende gele zand in te scheppen en elders weer te deponeren, een op het oog zinloos karwei dat echter vanzelfsprekend dient ter ver...

Toen ik nog een klein ventje was woonden mijn ouders op het platteland in een eenvoudig arbeidershuisje. Ik herinner mijn vader als en sterke man, die elke dag op de fiets naar zijn werk ging als landarbeider bij een herenboer. Soms als ik niet naar school hoefde mocht ik met hem mee achterop de fie...

Op de zeventiende september was het rumoerig en druk zoals gewoonlijk op de Westermarkt. De auto's reden af en aan en de mensen krioelden zoals altijd in de winkelgalerij. Het was op die dag alsof de zomer afscheid wilde nemen en haar vertrek nog kracht bijzette met extra warmte. Mijn wandelgeno...

Wouter en Mien hadden een afspraak met de huisarts. De volgende morgen zaten de oudjes in de wachtkamer. De deur van de spreekkamer ging open en daar verscheen dokter Brouwer, een forse man van boven de zestig. ''Goedemorgen mevrouw en mijnheer, jullie heb ik geen jaren meer gezien op het spr...