De oudste dochter van de legendarische Amerikaanse zanger Johnny Cash, Rosanne Cash maakte een tijd geleden een mooi muziekalbum met daarop het nummer “World of strange design”.
De titel van dit verhaal ontleende ik aan de titel van dat lied.
Op de een of andere manier moest ik altijd glimlachen wanneer ik het lied beluisterde en dat kwam voornamelijk door de zin: “We talked about your drinking, but not about your thirst – we hadden het over jouw drinken maar niet over jouw dorst “.…

Elke dag opnieuw wordt door hem de vraag gesteld die vast in vele huizen te horen is: wat eten we vandaag? Razendsnel loop ik in gedachten dan de koelkast, voorraadkast en vriezer na: wat is er nog?
Dan som ik het een en ander op, diverse variaties passeren de revue en ik laat hem doorgaans kiezen, want hij wordt een beetje lastig als het om eten gaat! De boterham, die valt nog mee, maar de warme maaltijd, die wordt een crime.
Als hij dan echt geen keuze kan maken, neem ik de beslissing en…

De Gemeente Tilburg is wispelturig in haar beleid: soms hardvochtig en afwijzend; soms welwillend en ze had onverwacht in haar niettemin oneindige filantropie besloten dat ik mee mocht met een reisje van de Katholieke Bond van Ouderen naar Monschau, dat ik voor het laatst aanschouwd had in 1966 met mijn oom en zijn aanstaande vrouw toen we ijs gegeten hadden op een terrasje en het steile bergpad beklommen hadden.
De vraag was nu: zou ik Monschau herkennen? De hitte legde zich over de wereld…

Mijn gedichten had ik nooit geschreven met de bedoeling daar een Engelse vertaling van te maken, maar door mijn behoefte aan contact met verre vreemde mannen had ik dat tenslotte toch gedaan, in de hoop enige indruk op deze aantrekkelijke mannen te maken, omdat ik toen nog niet wist dat het hosselaars waren.
Op de een of andere manier had een van deze mannen of misschien wel een hele bende duistere figuren mijn in het Engels vertaalde gedichten gebruikt om op zijn of hun beurt weer indruk te…

Er waren zo veel dingen die ik moest doen, dat ik vergeten was dat mijn lezers zaten te smachten om een nieuw Bjarne-verhaal te lezen. Ook voor de datingsite had ik weinig tijd, ik ging er af en toe nog kijken en ontdekte dat mijn profiel werd bezocht. Ik kreeg wat vage berichten, maar ik was niet meer zo happig om te reageren.
Ik had een gevoelsgeschiedenis in mijn hoofd meegemaakt sinds mijn innige vrijpartij met de donkere Hindoestaan. Het feit dat hij tegenwoordig naar een vrouw zocht had…

Marcel Proust is beroemd geworden met een Madeleine-beschrijving. Een bedlegerige tante geeft hem een Madeleine bij een kopje dampende bloesemthee. Een Madeleine is een schelpvormig sponscakeje met amandel en citroenrasp. Nadat Marcel de Madeleine in zijn thee heeft gedoopt, proeft hij heel intens van de zoet-frisse smaak, waardoor er een explosie vol herinneringen in hem wordt aangeboord. Hij herinnert zich met name hoe hij de zomers in Combray heeft beleefd. Overigens zei hij later, dat het…

Het najagen van de hersenschim van liefde die ik in mijn dromen had gevonden had behalve nadelen ook voordelen. Zo hoefde ik me niet bezig te houden met de internationale politiek, ik volgde het wel maar ik had er geen commentaar op. Het boeide me zolang het me niet van mijn bezigheden hield.
Met de nationale politiek was het niet anders gesteld, ik liet me op de hoogte brengen, er gingen geen momenten ongemerkt voorbij, maar ik werd er niet warm of koud van, en ik deed er geen dingen door die…

Onder de fijngevoelig geschreven hartenkreet “Schaamte overwinnen” van de onbekende amateurschrijver mobar schreef de bekende schrijver Joanan Rutgers in een reactie over de psychiatrische campagne “Ooit een normaal mens ontmoet?”.
Hoewel ik beide heren niet kende, kon ik hier over meepraten, waarschijnlijk niet inhoudelijk, maar in ieder geval wel voor het goede doel.
Met de splijtende passes van de voetballer Wesley Sneijder in mijn gedachten en weemoedig terug mijmerend aan mijn ruim…

Mijn nieuwe computer had me in de vaart der volkeren meegenomen, deed mijn vorige computer altijd naar wanneer ik een site wilde bezoeken of als ik aantekeningen wilde maken over mijn gedachten, deze werkte keurig mee, en liet mij niet onwetend worstelen met de vraag waarom de belangrijke zaken in het leven zo traag voor handen waren.
Ik had mijn handen vol aan het ordenen van mijn bestanden, maar dat ging zo snel, dat het leek alsof alles in het leven veel sneller ging, wat ook van toepassing…

In eerdere verhalen had ik kond gedaan van mijn e-mailuitwisseling met een Rus die zichzelf op de datingsite destijds “bescheiden man” had genoemd. Het was me opgevallen dat hij hard van stapel liep nadat ik hem twee door mezelf geschreven gedichten had gestuurd. Hij stuurde mij diverse foto’s van zichzelf en van de Russische omgeving waarin hij leefde. Hij had het vooral veel over zichzelf en het voor hem kennelijk onontkoombare feit dat hij de hele dag, en dikwijls ook tijdens de nacht,…

Terwijl ik mijn eigen leed probeerde te relativeren vanwege het ergere leed in de wereld, kreeg ik een nieuw mailbericht uit Rusland. De bescheiden man die daar in een klein appartement woonde met een sprei met de beeltenis van een tijger op zijn bed, een tafel en een kast en een kleine keuken had mij enkele foto’s gestuurd van zijn bescheiden woning. Waarom hij dat deed was mij een raadsel, mijn Amsterdamse woning was vele malen gezelliger. Het blonde kipje van woonbegeleiding had zo met me…

“Angst voor de ‘ander’ is niets minder dan een slecht geschreven B-film”, schreef de bekende columnist Rami el Harayri onlangs in een column op deze website. Ik kon er over meepraten door mijn armoedige afkomst en met mijn psychische handicaps. Slechts zelden lukte me het om inhoudelijk met mensen aan de praat te raken. Iets over het weer zeggen ging nog wel, en als anderen formeel deden kon ik dat best op een charmante wijze terugdoen als ik er voor in de stemming was.
Maar diepere…

Het knetterde in mijn hoofd in de meidagen na het songfestival. Ik had mijn gal op het bordje van het blonde kipje van woonbegeleiding gespuwd, maar zij bleef koel en gewillig en deed waarvoor ze gekomen was, me helpen naar een maatje te zoeken voor de dierentuin die ik al geruime tijd niet meer had bezocht. De dag erna brak er opnieuw een onweer los in mijn hersenpan, met een diep gedeprimeerde stem belde ik de afspraak met mijn casemanager en de hoofdpsychiater af en besloot ik het…

'Ga zitten in de zon en wees koning over jezelf', schreef Fernando Pessoa zeer terecht. Welnu, het zonnetje komt meer en meer te voorschijn en het buitenleven kan dus weer beginnen. Door mijn voorliefde voor hopbrouwsels, mijn antidepressiva en mijn afgematte, geestelijke leven ben ik zo relaxed als maar kan. Nu was mijn natuurlijke ritme altijd al zeer rustig. Als schrijver heb ik enorm veel gelezen en geobserveerd en daar heb je nu eenmaal de nodige rust voor nodig. Hele romans uitlezen, vind…

47.
Als ik op een andere school had gezeten zonder mijn vader, was dat beter geweest. Dan was school misschien een baken van veiligheid geweest. Een plek waar ik even kon ontsnappen aan de situatie thuis.
Doordat Meester overal in mijn leven was, kon ik niet aan zijn invloed ontsnappen.
Vergaderingen van school met leerkrachten of ouderraad werden vaak bij ons thuis gehouden. Ik zag dan van dichtbij die mensen waar Meester - mijn vader - thuis zo negatief over deed. Maar als die mensen bij ons…

Zowel de drie zingende zusjes die een troostlied voor hun zieke moeder zongen, als de stoere mannen van de voetbalclub Ajax hadden hun weg naar de finale weten te vinden. Tot grote vreugde van mijn landgenoten, die dit vierden in kroegen en huiskamers, terwijl ik mijn geluk vond in tedere liefde. Ik werd bewonderd door twee donkere onzekere mannen.
Er was er een bij me komen binnenvliegen op de chatpagina van de datingsite, de vleugels nog vochtig van de nachtelijke dauw. Een dwaalvlinder die…

46.
Toen ik opgroeide waren er geen regels en afspraken waar ik me als kind aan diende te houden, behalve één en die was héél belangrijk: vooral géén aandacht trekken.
Aandacht trekken was een doodzonde. Er ging geen dag voorbij zonder dat ik me daarvan bewust was.
Tussen de middag aan tafel sprak Meester - mijn vader - vaak over kinderen, ouders, andere leerkrachten, buren die in zijn ogen niet deugden omdat het 'aandachttrekkers' waren.…

Ik voelde weemoed door mijn aderen stromen, ik was melancholiek geworden door romantische verlangens. Mijn Hindoestaanse voormalige en vermoedelijk eenmalige lustvriend had mij opnieuw uitgedaagd met zijn piemel fetisj. Het was een vorm van idioterie, mannen die om een foto van mijn geslachtsdeel vroegen, terwijl ik me aan het oriënteren was over de benarde situatie van mijn jonge mail-vriend uit Rusland, die met niemand over zijn gevoelens kon praten en op zoek was naar een vriendschap met…

Ooit had ik het reusachtige plan om dwars door Afrika te gaan reizen. Die reis zou zo'n negen maanden gaan duren en ik had me voorbereid door een bezoek aan het Tropenmuseum te brengen en door mij in te lezen.
Het kostte een flinke duit en ik had een reisverzekering bij Elvira of zo aangegaan, voor het geval dat. Er was een ontmoetingsdag met de leden van de reizigers, verzamelen voor de ingang van Artis. Daar was ik bij en verder twee à drie anderen. Verder was er niemand van de…

Als ik thuiskom, voel ik een beetje spijt. Denk ik. Of schuld. Twijfelend vraag ik mijzelf af of ik terug moet fietsen naar ‘de plek des onheils’.
Dan slaat de vermoeidheid in mijn lijf echter toe en steek ik mijn middelvinger op. Zo, dat schuldgevoel is weggevingerd.
Vanmorgen ben ik vanuit een drukke nachtdienst direct doorgegaan voor het halen van de Paasboodschappen. Aangezien wij niet in het bezit zijn van een auto, is mijn fiets de pakezel voor de benodigde spullen. Na twee ritjes…