Taal van de zomer 42

“En nog altijd gaan we te keer, als onverschrokken beesten. De natuur moet boeten voor ons wangedrag. Diersoorten verdwijnen, planten zwijgen en kwijnen weg, langs de weg, naast het asfalt. We streven steeds meer naar gelijkheid, alles als een betonnen muur. Kleine verschillen in een uniforme wereld, ze moeten overbodig worden, zo lijkt het. Wie niet aan de norm voldoet wordt zondebok.”
Bjarne staarde naar de eerste zinnen van zijn onvoltooide column. Plotseling wist hij niet meer waar hij met zijn gedachten naar toe ging, en wat de volgende zinnen van zijn column moesten worden.

Frits de kater had hij al een poosje niet gezien. Bjarne besloot hem te gaan zoeken. Nergens was Frits te bekennen. Bjarne begon hem harder te roepen. “Frits, Frits, Frits, waar ben je?” Plotseling hoorde hij miauwen in de verte. Het leek van boven in het huis te komen. De zolder. Frits was op de zolder terecht gekomen en hij kon kennelijk de weg terug niet vinden. Bjarne was nog nooit op de zolder geweest.
Frits liet duidelijk merken dat hij hem moest komen helpen. Het leek of hij ergens van was geschrokken. Bjarne liep de trap op naar de zolder.
Het miauwen van Frits werd luider.

Kennelijk had hij in de gaten dat de redding nabij was en deed hij nog beter zijn best om zijn aandacht te krijgen. Bjarne liep de trap op voorbij de verdieping waar de slaapkamer van Emma en de logeerkamer was. Daar had zich het een en ander afgespeeld wat hij nog niet was vergeten.
Hij liep voorbij de verdieping waar zijn kamer was en de opslagkamer. Hij liep nog een laatste trap op en kwam bij de zolder. Frits was nu zeer duidelijk hoorbaar achter de zolderdeur. De deur was dicht en zat op slot. Hij probeerde het nog een keer. Nee, de deur zat op slot en was zo niet open te krijgen.

Het slot leek op dat van de voordeur. Bjarne probeerde het met die sleutel die hij had van de voordeur en ja de deur ging open en een dankbare Frits sprong tegen zijn benen. Het rook er stoffig. De spullen die hier stonden zouden hier waarschijnlijk al jaren geleden neergezet zijn en sindsdien nooit meer bekeken. In de hoek stond een ouderwetse naaimachine met een trapwiel. Aan de andere kant stonden veel dozen met een flinke laag stof op het karton. Een aantal waren er geopend. Bjarne zag direct dat er boeken inzaten. Hier had ze dus ook nog boeken opgeslagen. Geen honderden boeken, maar duizenden boeken. Haar fanatisme was grenzeloos geweest. En had ze die boeken allemaal gelezen. Het zou kunnen, maar Bjarne leek het onwaarschijnlijk. Of het moest jaren en jaren geleden zijn geweest. In de tijd voor dat ze hier op zolder kwam te liggen. Uit de tijd dat ze nog in een kraakpand woonde.
Hij keek nogmaals naar wat er allemaal op de zolder was te zien. Een oude autoped met een lekke band. Wat moest een hospita daarmee? Een aantal oude vazen, sommige gehavend.
Zou het een herinnering zijn. Iets uit haar jeugd dat ze nooit had durven weg te gooien. De hele zolder stond vol met spullen uit het verleden. Een lampenkamp, helemaal grijs geworden door het stof. Frits begon ongeduldig te worden. Hij had de zolder en alle spullen al uitvoerig bekeken en hij had zijn vervangende baasje geroepen omdat hij honger had en weg wilde van deze stoffige bedoeling boven in het huis van Emma Petronella.

Bjarne was nog lang niet uitgekeken. Hij wilde meer te weten komen over het verleden van zijn geliefde Emma.
Een oud nachtkastje met een half opengetrokken lade. Een lippenstift, stoffig en plakkerig. Een oude kam, met lange blonde haren er aan vastgekleefd.
Het verleden van zijn hospita kwam tot leven in zijn fantasie. Een ovale spiegel beschreven met rode lippenstift:
“I love you Emma.”

zolder zomer spullen kater column school

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 4 stemmen 186