Ik was weer in de LocHal geweest en uit een zuidelijk raam had ik de stoere mannen op het nabijgelegen bouwterrein geobserveerd; de gehelmde mannen die daar druk in de weer zijn met enorme heftrucks en machines, kennelijk om weer een bouwwerk toe te voegen aan de lijst van memorabele Tilburgse gebouwen..... In onze indrukwekkende bibliotheek zijn…

Ik heb mijn eigen zonsopkomst en zonsondergang in de Nassaustraat. 's-Morgens vertonen zich pastelkleurige flarden aan de horizon en in de nacht en ook overdag strekt het panorama van de omgeving zich voor mijn ogen uit. 's-Nachts observeer ik het licht van de straatlantaarns op een terrein aan de overkant en overdag is er de groene vlakte waarop in…

Maandagmorgen gaat de bel, ik haal de hoorn van de intercom en vraag de man die voor het schermpje staat, wat of hij wil? Ik kom voor de open dag, zegt hij? Mijn antwoord is meteen een vraag: welke open dag bedoel je? zegt hij, voor uw huis! Ik zeg hem dat hij verkeerd is geïnformeerd zeg gedag en leg de hoorn er weer op! Wel ben ik slim genoeg…

Onaanvaardbaar en onmenselijk en ondraaglijk is de eenzaamheid voor de senioren die zijn bijeengekomen op een zondagmiddag in het langwerpige, sfeerloze kantoorgebouw dat ik van eerdere gelegenheden ken. De eenzaamheid vormt een toch wel merkwaardige nieuwe "trend". Op een placemat staan provisorische handreikingen vermeld om de conversatie aan te…

De muziek van Simply Red weerklinkt: "I wasted all those years, I wasted all those tears". Het pulserende ritme van de drums is als van een hart, als van mijn heftig bonkende, levendige hart dat klopt achter mijn ribben, figuurlijk gesproken de zetel van mijn liefdesgevoelens, van warmte en, eveneens figuurlijk gesproken, een hart dat gebroken kan worden…

Met mijn toekomstige mede-studente Annette, het tengere, nog kinderlijke meisje uit een bankiersfamilie uit Breda, dat nog kniekousen droeg, zou ik in de boekhandel het dikke Amerikaanse statistiekboek gaan aanschaffen. Nu ik zesenzestig ben siert het boek nog mijn boekenkast.Professor S. zou vóór het amfitheater dat de collegezaal was het bord vol…

Ze leek me bij eerste kennismaking in het trapportaal meteen al een schrandere, bezonnen, bedachtzame en zorgzame jonge vrouw en ze draagt nog alle charmes van haar jeugd. Door de glazen deuren die onze appartementen scheiden zie ik in de vroege morgen en de late avond een licht schemeren. Mijn buurvrouw is thuis. En ik moet toegeven: soms gluur ik…

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte. De gangen en de kamer van de directeur moest ik stofzuigen,…

Het is de kerk in Oirschot die vanaf de snelweg al zichtbaar is en die in de verte haar toren verheft boven het herfstachtige landschap, die we vandaag gaan bezichtigen. Een gids met een pet op de warrige krullen zal zijn eruditie tentoonspreiden en ons overrompelen met een lawine van feitenmateriaal, maar op de een of andere manier zal het erop…

Het was een dag in oktober waarop een ijsblauwe hemel als van juni of juli onze dierbare stad overkoepelde. Ik ontmoette haar bij "Portagora", de Kringloopwinkel waar altijd iets te beleven valt. Haar formidabele hangbuik bolde ruimschoots over haar broekband en ze had haar oog laten vallen op drie lullige kleerhangers die naar haar zeggen geschikt…

Het is een mooie, heldere voorjaarsdag; de 29e april en vóór het Brabants Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roomwitte kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin. De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het nieuwe pronkstuk van onze stad, met haar trappenhuizen, met haar uitgebreide…

Ik had velen ontmoet; reizen gemaakt en andere escapades; was aangenomen en ontslagen; had geluk en ongeluk gekend; eenzaamheid en gezelligheid; succes en mislukking; hoop en wanhoop, maar Haar zag ik terug.... Aanvankelijk, op een terrasje, beschouwde ik de gevel van de centraal gelegen kerk en het gouden Christusbeeld dat kennelijk goedgunstigheid…

Een eenzame en vervallen berkenboom schijnt maar nauwelijks het leven te houden en zij draagt lijdzaam haar bladertooi vóór het paviljoen waarin mijn broer is gehuisvest. In Nederland is er zorg voor iedereen en in de gangen van het paviljoen verwijzen naamplaatjes met foto's en geboortedata naar de bewoners. Mijn broer heeft vandaag last van "het…

De stad; mijn geboortestad strekt zich vreedzaam en gelaten uit onder een kalm wolkendek op 27 oktober 2019. In de plaatselijke krant zijn die foto's gepubliceerd van die mannen op die motorfietsen; die dappere, joyeuze, gehelmde jongens. In de Spoorzone zal het vandaag feest zijn. Er zullen ook veteranen komen. De stad werd vijfenzeventig jaar geleden…

Het was een kleine kamer in een studentenhuis aan het St.Annaplein in Tilburg. Mijn inderdaad toch wel kolossale bureau vulde de kamer al voor de helft. Daarnaast het divanbed met de gestreepte linnen sprei waarop ik vertwijfeld lag te woelen als de andere meiden in het huis bezig waren met hun minnaar. Maar het grote raam opende het uitzicht op…

De scheidslijn is getrokken; de bomen verkleuren in het late seizoen. Mijn verre jeugd ligt diep verzonken in een peilloze kloof; de aanzetten van grijsheid tasten mijn haardos als met voorzichtige handen aan. Loutering is mijn deel geworden en de wijsheid die ik wens mag mijn bezit worden. De Dood, die Gigant, verwelkom ik nog allerminst.....…

Bij de "Hema" zocht ik het kinderspeelgoed uit voor de kleine jongen die zijn derde verjaardag zou vieren; een houten, kleurige puzzel in de vorm van een slang waarvan hij cijfers en letters zou kunnen aflezen en een klein xylofoontje. De winkel van de "Hema" is er sinds de nog recente verbouwing niet gezelliger op geworden, vind ik; ze is gelardeerd…

Je vader noemde je zijn "zondagskind". Hij was je grootste liefde en je gaf later je baan op om voor hem te zorgen. Je vermeldde deze feiten zo vaak gedurende je zo getormenteerde, turbulente leven. Je dierbare zoontje, onze broer, die je onder je hart gedragen hebt, bleek zwakzinnig. Wij droegen allen de last. Jarenlang sleepte ik je rond in de rolstoel…

Het is de maand van de borstkanker, waarom het nou precies de maand is waar we ook nog dat extra uur hebben, geen idee, waarom het nou juist de maand is dat de blaadjes van de bomen vallen, nog minder een idee, maar dat het lijkt alsof alle meldingen over borst- en andere kankersoorten nu met enorme hoeveelheden binnen komen, snap ik niet. Oh zelf…

De zomer, die ons verraste met geuren en kleuren en die ons geen onvervulde beloften heeft gedaan, was langgerekt maar ze is langzaam overgegaan in de herfst. De kou zit nu in de lucht, de atmosfeer is fris en kruidig en aanzetten van gele bladeren doorweven het helle groen van de kruin van de esdoorn aan mijn venster. Op mijn gang door de stad begroet…