Ach heerlijke hartenkreet, jij bent er altijd, je weerklinkt gedachten in eieren die in een doosje moeten. Er wordt hier derhalve heel wat afgescharreld en laat menigeen zijn of haar gevoelens de vrije uitloop. Allerlei pluimage, haantjes de voorste, koploze kippen al dan niet opgehokt. Zacht gekookt doch afgeschaald, dooier gaat het niet worden.…

In mijn agenda zie ik staan bij de negende maart: "Idul-Maulid (Islamitisch)". Ik weet niet wat het betekent: is het een feest, een gedenkdag? Zeker is dat twintig jaar geleden op deze dag jouw ijsblauwe ogen mij voorgoed vaarwel hebben gezegd. Je hand werd toen kouder en kouder in de hand van mijn moeder; de hand die haar eens gestreeld heeft;…

Het is 8 maart 2017. Internationale Vrouwendag. Een dag die aandacht vraagt voor de positie van vrouwen in de wereld. Ik kan deze dag niet zomaar voorbij laten gaan, om meerdere redenen. Hoewel ik deze dagen vaak te moe ben om de pen ter hand te nemen, moet ik hem vandaag oprapen. Ik moet vandaag schrijven. Het is Internationale Vrouwendag. Noblesse…

Het ooievaarspaar is in het vroege voorjaar teruggekeerd naar het nest op het dak van kantoor Staatsbosbeheer, vlakbij het Mastbos van Breda. Dit kleine gebied van Bouvigne aan de rivier de Mark bevalt deze mooie vogels kennelijk zeer, want ze hebben hier al verschillende keren gebroed. We weten ook zeker dat het dezelfde vogels van vorige jaren zijn…

Toen ik op een zomerdag de zware, metalen, donkergroene deur opende van het appartementencomplex waarin ik sinds jaar en dag woon, viel mijn blik op het grasgroene plantsoen, verlevendigd met vele meizoentjes, waarin zich een leuk tafereeltje afspeelde. Een kat (de vacht dooraderd met grijze strepen), lag uitgestrekt in de aanvalshouding in het malse…

Het is vanaf de Nassaustraat een eind lopen naar "Multi Functionele Accommodatie "Het Kruispunt" in de Sinopelstraat en ik meende verdwaald te zijn tot ik het gebouw, decor van mijn vroegere wijkkrantenwerk, voor mijn ogen zag oprijzen. Hier zou de Wijklunch gehouden worden en ik maakte kennis met een jongen die, figuurlijk gesproken, op me "aanviel…

Wij zijn mensen van de aanbiedingen en op zich is dat helemaal niet erg, want als het goedkoper kan, is dat pure winst, toch? Nou was ik een paar maanden geleden al bij de opticien geweest voor een nieuwe bril natuurlijk, ook al vanwege een aanbieding: maar liefst 20% korting, daar ga je natuurlijk even op af.... De dame van de winkel zocht mijn…

Het kan niet ontkend worden dat hij was komen opdagen, dat hij acte de présence had gegeven om het meubelstuk; de oude, leren vervallen bank, een erfstuk uit mijn ouderlijk huis, dierbaar, intens dierbaar omdat ik er eens, in lang, lang vervlogen tijden mijn destijds doodzieke lichaam en mijn doodzieke hoofd op had laten rusten als in de armen van de…

Hoe levendig herinner ik me hoe in het kleine tuintje van ons arbeidershuisje waar wij in 1959 gearriveerd waren na onze verhuizing vanuit het kapitale pand waarin ik mijn vroegste jeugd had doorgebracht, zich een berkenboom verhief en zij haar takken die ontsproten aan de zwart-wit-gemarmerde stam "opgewekt" en "optimistisch" ten hemel uitstrekte..…

Deze kelner op leeftijd ontkurkte de wijnfles professioneel, schonk onze glazen in, niet te veel, niet te weinig. Eigenlijk precies de juiste hoeveelheid. Schonk ons tegelijkertijd gepast zijn aandacht terwijl hij vanuit zijn ooghoeken de andere tafeltjes in de gaten hield, liep daarna weer terug naar zijn werktafel aan de bar. Ik bedacht dat hij heel…

Bezuiden Breda stroomt de Mark boordenvol, bijna overstromend, naar de stad toe, straalt onderneming uit. Zijn bochten raken bijna het Mastbos, dat vol koude wind, grauw en kaal, geduldig wacht op de komende lentebloei. De late winter heeft nog geen haast om te gaan.…

De campagnes rondom de verkiezingen nemen weer abstracte vormen aan, zelfs een lid van een ploeg valt blonde Geert aan, dat die zit te wachten op een aanslag, sterker nog: hij zou er op hopen! Hoe walgelijk is dat? Zulke dingen mag je denken, maar nu staat het hele land op stelten, want zoiets zeg je niet. En zo wil Marianne iets meer voor de mens…

Mijn "oude" leraar Nederlands is niet meer te midden van de levenden. Ik vernam dit door enig gedegen, deducerend speurwerk met behulp van het telefoonboek. Ik zou het mijn ex-klasgenoten willen vertellen, die allen uit het zicht zijn verdwenen, en die wellicht, maar ongetwijfeld op andere wijze, eveneens te lijden hebben gehad onder zijn "regime…

Beste Ineke Voor een reactie onder jouw meest recente inzending is deze tekst te lang, dus dan doe ik het maar op een niet gebruikelijke manier onder het tabblad Hartenkreten. Kijk eens aan: na een simpele vraag van jouw kant naar de oorzaak van uit uitblijven van enig respons, komen er voorwaar opeens weer waarderingscijfers op juist deze laatst…

Een kaartje ligt hier op de tafel: tekst: geen mooier woord dan een compliment, dat klopt ook wel, mits je daarvoor ontvankelijk bent. We schrijven heel wat af, hersens maken overuren, denken: oh dat is een pracht onderwerp, maar: doen we dit om een ander te plezieren, of: puur en alleen voor onszelf? Soms een cijfer, soms ( maar minder)…

Geachte mede-scribenten en lezers op www.nederlands.nl Graag zou ik uw reacties vernemen op mijn laatst-ingediende teksten op deze site. Het heeft nooit aan reacties ontbroken, dus waarom nu niet meer? Is het nu beneden de maat wat ik gepresenteerd heb? Daar wil ik ook wel graag van op de hoogte komen! Dus graag zou ik willen dat er wat respons…

Zo zat ik te overdenken dat wanneer je met een rechtszaak te maken hebt, zoals nu elke dag wel meegedeeld wordt op tv, mensen "in cassatie gaan": dat betekent zoveel als "ertegen in beroep gaan", het er niet mee eens zijn. Maar ineens valt dat gedeelte van mijn hersens op het woord incasseringsvermogen, dat toch verdraaid veel lijkt op "in cassatie…

Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig. Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten van jammerklachten. De portretten in fotolijstjes…

Ruim tien jaar geleden namen wij Lex in huis, een zwerfkat die we hadden meegenomen van een vakantie. Lex werd getolereerd door Trix, de oudere kat die we al jaren hadden. Heel uitzonderlijk, want Trix haatte alle andere katten en katers in het bijzonder. Thuis probeerden we Lex te laten wennen aan het kattenluikje, maar dat lukte niet. Zelfs als…

Hij had wat broodkruimels weten uit te sparen. Hij opende de zware schuifdeur die de grote zaal begrensde, waardoor een windvlaag over de broze gestalten van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei en hij strooide het brood verwachtingsvol op de grijze tegels van de binnenplaats waarop nog klonters sneeuw getuigden…