Zoals de naam misschien doet vermoeden heeft dit bos iets mysterieus. Althans die gevoelens roept het bij mij op. Waar dat blauw in de naam vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Het zal vast niet door die paar heldere vennetjes komen die er zijn.
Volgens ingewijden zou de naam kunnen zijn ontstaan doordat er soms een blauwe gloed over het bos hangt vanwege de blauwsparren. Het soort van blauw dat in sommige films wel wordt gebruikt om iets mysterieus of iets dreigend te suggereren.
Het…

En wie zegt er nog niks over gehoord te hebben, die jokt! Wat een wereld, een aardbol die straks ook nog wordt afgekort als het ware. De ontelbare afkortingen hebben wel een voordeel: ze houden je alert, vooropgesteld dat je snapt wat er mee bedoeld wordt dan! Ik zou uit m’n hoofd niet weten wat bijvoorbeeld digid betekent maar een kwestie van even checken op Google (leve de zoekmachine) geeft je doorgaans wel een mooi en kloppend antwoord. Hoe anders wordt het als mensen met Latijnse namen…

Nu staat de excentrieke eenling Derck Koning al langer bekend als een griezelig spook in het bedaarde dorpje Wedde, maar dat hij het wereldnieuws zal gaan veranderen, houdt niemand in Wedde voor mogelijk. Zelfs zijn trouwe minnares en Wicca-opperheks Magdalena Addinga vermoedt niet waar de markante occultist Derck in het uiterste geheim mee bezig is. De rondborstige boerin Magdalena woont in haar boerderij op Oosteinde 42 in Blijham. Zij woont daar helemaal in haar eentje en zij bestudeert dag…

Onverwacht werd er op deur geklopt. Een magere man met - zo leek het - lege broekspijpen en een bleek gezicht dat recht deed aan het gezegde ‘vel over been’ stond onverwacht voor hem. Nee, hij was geen Jehova-getuige. Gelukkig maar want hij had nu geen zin in een of andere heilloze discussie.
Nee, meneer was een soort van colporteur zei die, en in z’n dikke tas zaten dus geen wachttorens, maar boeken.
‘Beste man, als ik een bepaald boek wil, bestel ik dat wel bij bol.com, dan hoef ik…

"Mamma je gaat wel dood hoor", zei haar dochter!
"Wedden van niet" , sprak haar moeder!…

Frank was mijn collega bij de Kamer van Koophandel Rotterdam. We werkten er een aantal jaren en hadden zakelijk verschillende terreinen maar privé ook gemeenschappelijke. Beiden waren we individuele opmerkelijke types, die het ook veel aan de stok hadden met leidinggevenden, maar wat steeds werd bijgelegd omdat onze output meer dan uitstekend was.
We stapten graag samen niet echt uit, de hort op, maar de paden op, de lanen in en het liefst in bergachtige omgevingen.
Zelf had ik mijn grenzen al…

"the very thought of you has my legs spread apart like an easel with a canvas begging for art" Rupi Kaur
Sinds de gerenommeerde kunstschilder Dino Repelaer in Kasteel Aldendriel aan de Kasteelsestraat 4 in Mill is komen te wonen, is het daar een gekkenhuis geworden. Te vergelijken met Donald Trump die het Witte Huis voor de tweede keer misbruikt en verziekt. Het dubbel omgrachte kasteel is de perfecte werkplek voor Graaf Dracula, zoals Dino in de volksmond wordt genoemd. 'De mensen in Mill…

Toen ik nog voor de klas stond en groep 6 onder mijn hoede had, vroeg ik de kinderen om eens alle manieren van communiceren op te noemen.
‘Zeg het maar Elsje.’
‘Nou meneer, ik denk dat de belangrijkste manier is om dit via de mobiel te doen.’ Jos vond dat het op de computer beter en ongestoord kon. Nico vond dat het gewoon met elkaar praten het beste was. Fleur maakte de opmerking, dat je ook door middel van aanraken iets tegen elkaar zou kunnen zeggen. Goed bekeken jongens en meiden.…

Vervolg van: Sjoemelzaad (6/7) Het zwarte gat
Vragen naar aanleiding van de samenvatting staan mogelijk beantwoord in het eerder gepubliceerde “Een kort verhaal lang verteld”.
De twee vorige delen gingen als een nachtkaars uit. Vergelijkbaar met de raadselachtige verdwijning van een aangifte tegen mij. Oorsprong van alle heisa: in oude publicaties beschreef ik twee zwangzuchtige lesbische dames, die een onnozele zaaddonor Ben een poot uitdraaiden. Die openbaringen zouden funest zijn voor…

Vervolg van: Sjoemelzaad (5/7) Een raadselachtige verdwijning
In het vorige deel buitelden zogenaamde prioriteiten over elkaar heen. Die voorkwamen dat de tegen mij ingediende aangifte zou worden afgewikkeld. Immers, die aangifte keerde zich tegen de geschrokken klagers toen zij de Grondwet schonden. Gewoon laten verdwijnen is de oplossing. Maar hoe? Wel, noem het vooral raadselachtig.
Na twaalf-en-een-half jaar wachten heeft mijn toenmalige advocaat gecheckt waar die uitblijvende aangifte…

Tussen de dubbele vangrails van de wegen die van en naar Tata Steel leiden kon je een glimp van ze opvangen: een paardenbloem en een papaver. Een beetje triest en eenzaam stonden ze enkele meters uit elkaar. In mijn gedachten overpeins ik de gedachte, dat als ze zouden kunnen denken, wat zouden ze van hun situatie vinden. Onzin natuurlijk, planten kunnen niet denken en al helemaal niet communiceren met elkaar – vooral als het ook nog eens verschillende planten zijn lijkt me dit net zo te gaan…

Vervolg van Sjoemelzaad (4/7) Censuur
Zelf ben ik een liefhebber van fictie, maar ik zou het nooit zo gek kunnen verzinnen. Niet gehinderd door enig eergevoel toonde Rietje haar dankbaarheid over het feit dat Ben haar het leven had geschonken. Dat deed ze door middel van de feitenvrije aangifte tegen de biograaf van haar vader. Ben zelf was niet goed snik en totaal ongrijpbaar. Dus wat zou ze hem moeten verwijten? Het komt toch niet aan bij iemand die niet goed spoort en geen letter op papier…

Het is de dakloze zwerver Joep Spoor opgevallen, dat de treinen de laatste tijd enorm vies zijn en dat er blijkbaar niemand is, die daar iets aan wil doen. Joep zag zelfs treinramen, die compleet door graffiti zijn beklad, zodat de reizigers niet eens naar buiten kunnen kijken. Dat vindt Joep een grote schande, zeker gezien de alsmaar duurder wordende treinreiskosten. Joep is wel eens in Engeland geweest en daar zouden ze zulke vervuiling absoluut niet dulden, want daar is nog een…

Zo af en toe moet ik naar het ziekenhuis om even bij te tanken. En als ik dan bij de uitgang ga zitten om op de taxi te wachten – die dit keer later is dan verwacht – dan ga je een uiteindelijk maar een beetje om je heen kijken – naar de mensen die gaan en komen.
Mensen die er al zo lang lijken te werken zodat ze in een droom lijken te wonen.
En dan de schoenen, nooit let ik er op, want het maakt mij totaal niet uit waar men op loopt.
Tot het mijn gedachten gevangen houdt, ik raak er een…

'Jongedame, zou jij die rugzak even willen wegzetten, want ik wil daar graag plaatsnemen?'
'Maar meneer, er is verder nog voldoende plek over!'
'Dat kan mij niet schelen, Aaltje brutaaltje, ik wil hier recht tegenover jou zitten en daarmee basta!'
'Mijn hemel, wat een kapsones!'…

Om al mijn sociale contacten niet te verliezen na de psychische ramp besloot ik me meer in het openbare leven te begeven. Dat dit anders uitpakte dan ik hoopte, ondervond ik de afgelopen jaren. Er lopen ontzettend veel stalkers en gefrustreerde lieden rond.
De laatste stalker is de knapste. Jammer van zo'n mooie man om zich te misdragen als een dreinende kleuter. Ik heb hem lang niet meer gezien.
In de bibliotheek waar ik nu ben om gebruik te maken van de wifi, had ik ooit last van een…

Het was in Café de Klikspaan op de Rabenhauptstraat 78 in Groningen waar de dieven van de Gouden Helm van Cotofenesti en de drie gouden armbanden elkaar ontmoet hebben. De cafébaas Willem Haze herinnert zich de voor zijn café geparkeerde Volkswagen Golf en de Audi Type A 1910 van het geheimzinnige viertal nog heel erg goed. Met die laatste auto had hij maar wat graag een ritje gemaakt, maar de eigenaar, Fake de Man, duldde absoluut geen vreemde snuiters in zijn ouderwetse automobiel.…

'Goedemorgen luisteraars. Vandaag bij ons in de studio een bijzondere gast uit een geslacht dat decennia lang werkzaam was in de kolenmijnen van Limburg, Engeland en Duitsland.
Van vader op zoon werd een beroep doorgegeven, dat nu in de provincie Limburg is uitgestorven.
Er was onvoldoende ander werk buiten dat in de mijnkolonie indertijd, men had dus eigenlijk geen keus. Een fragment uit een liedje zegt al wat een ramp het was voor de mijnwerkerscultuur toen de kolenmijnen werden gesloten:…

Vandaag is het dan eindelijk zover, de expositie 'Naakte Charme' van de kunstschilder Wijbrand de Serière wordt geopend. Wijbrand's belangrijkste schildersmodellen kijken vol spanning uit naar de uiteindelijke keuze van hun bevriende schilder. Zoals gebruikelijk exposeert Wijbrand in de Kunstgalerie Helene's Beeld op de Prins Hendriklaan 65 in Bilthoven. Hij kent de eigenares Hanneke van Pallandt al vanaf de Oranje Nassauschool. In een ver verleden heeft Hanneke ook voor hem geposeerd. Die…

Alle jongens en meisjes die elkaar kenden van opleidingsschool Eduland, kweekvijver voor knappe koppen, stonden al licht tandakkend bij elkaar.
Ze hadden in dezelfde houten schoolbanken met inktpotjes gezeten, met z'n drieën op een rij.
Die broedplaats voor
beloftevolle bollebozen bevond zich tussen de witte muren van een opvallend laag, langgerekt gebouw met schuin oplopend dak. De ramen aan de straatzijde keken uit op een grasperk met rozenstruiken. Een rustige straat met aan de overzijde…