Alle inzendingen van I.Broeckx

In Tilburg Zuid bevindt zich in een achterafstraat op een eerste verdieping een merkwaardige ruimte. Ik passeer het pand nog weleens met de Regiotaxi. Eens, in lang vervlogen jaren, was daar mijn etage. De ramen zijn nu geblindeerd. Maar destijds stond in de langwerpige ruimte voor het zuidelijke...

In die tijd van mijn onschuld, die tijd van mijn kinderjaren, toen de volwassenheid mij nog niet overweldigd had, toen ik "Tacitus en Wolkers nog niet kende" zette mijn moeder mijn geliefde poppen in een kring in de fauteuil en ze kregen allemaal een kleurige strik om... En zo treden mij de...

Het instituut was gevestigd aan de zuidrand van de stad in een smal gebouw van twee verdiepingen die verbonden waren door een wenteltrap en het droeg mogelijk ook op de gevel haar trotse naam:"Economisch Technologisch Instituut voor Noord-Brabant" Als een coryfee was ik binnengehaald, als...

Ik werd aanvankelijk wel degelijk opgenomen in de groep en ik volvoerde het notuleerwerk met enig enthousiasme. We kwamen samen in het Zorgcentrum en vanzelfsprekend voerden de personen die zichzelf het belangrijkst vonden het hoogste woord. Er stond een geringe vergoeding tegenover die mijn...

Het instituut was gevestigd aan de zuidrand van de stad in een smal gebouw van twee verdiepingen die verbonden waren door een wenteltrap en het droeg mogelijk ook op de gevel haar trotse naam: "Economisch Technologisch Instituut voor Noord-Brabant". Als een coryfee was ik binnengehaald, als...

Mijn "hondenbaan" voor de hondenbelasting Een enkellang donkerblauw scherm omhult sinds korte tijd de zwarte, betonnen blokkendoos waarin de ambtenaren cum suis van de Gemeente Tilburg lange tijd gehuisvest waren. Een forse verbouwing en reconstructie is op handen. Binnen in dit gebouw, lange...

Dat ik alleen toehapte tijdens het sollicitatiegesprek wegens het riante salaris dat in het vooruitzicht gesteld werd en dat ik mateloos had gebluft over capaciteiten die in feite niet bestonden, kan ik vandaag de dag niet ontkennen. Ik was drieëntwintig en de directeur van het Nederlands...

Destijds was ik "toegetreden" via een uitzendbureau tot de typekamer van een grote verzekeringsmaatschappij waar vele dames in een straf tempo, opgejaagd door de werkdruk hele dagen de toetsen van de machines beroerden en ik had zelfs gedacht in mijn naïviteit en enthousiasme op min of meer...

In de massieve zwarte kolos die in de Tilburgse volksmond wordt betiteld als "de doodskist" vond eens het zoveelste onheilspellende, rampzalige en tot wanhoop stemmende toneelstuk plaats op het onzalige toneel of podium van mijn leven. Gezeten aan de computer behoorde het tot mijn taak als een...

Gedurende negen lange jaren had ik het kriebelige, minuscule en voor anderen mysterieuze en onleesbare handschrift van de Chef Personeelszaken ontcijferd. Gepromoveerd tot secretaresse draaide ik in een latere fase mijn rondjes op de waanzinnige carrousel van de werkzaamheden. Ik had nooit kunnen...

"Je hebt niet de ideale maten" verklaarde de bebaarde chef personeelszaken, wiens foto, het getuigenis van zijn lelijkheid, prominent was afgedrukt in het personeelsblad "maar ik zal je aannemen als mijn secretaresse als je je werk goed doet" (Ik was me er niet van bewust dat ik in mijn...

Dat ik alleen toehapte tijdens het sollicitatiegesprek wegens het riante salaris dat in het vooruitzicht gesteld werd en dat ik mateloos had gebluft over capaciteiten die in feite niet bestonden, kan ik vandaag de dag niet ontkennen. Ik was drieëntwintig en de directeur van het Nederlands...

Het was in de tijd dat de computer haar glorieuze entree had gemaakt op de werkvloer en waarin ik als "typiste tekstverwerking" was aangenomen bij een groot kantoor.De dames van de afdeling tekstverwerking leerden snel het nieuwe apparaat te hanteren en de heren opdrachtgevers deden de typekamer...

In het meest duistere jaar van mijn leven en in zijn meest duistere seizoen koos ik er bewust en vrijwillig voor - in weerwil van mijn hogere opleiding - een salaris te gaan verdienen met mijn handen in combinatie met een machine; ik werd typiste. En zo herinner ik mij hoe ik voor het eerst in...

Toen ze me bij het station tegemoet kwam lopen, groette ze me, maar het viel me zwaar haar te herkennen. Ze verklaarde me dat ze die collega was van geruime tijd geleden, van die vergaderingen in het dorp W. waar we met die andere meneer altijd naar toe gingen in die meer dan luxueuze auto. Zijn...

Ineens dook hij op uit de krochten van het gebouw waarin ik mij bevond en als het ware uit de diep verzonken krochten van het verleden, noemde hij mijn naam ("Ineke!") en stak zijn hand uit. "Meneer Van de M." repliceerde ik en de avonden doken razendsnel voor mijn geestesoog op. Avonden...

We hebben nooit veel met elkaar gesproken maar onze stilzwijgende verstandhouding stond buiten kijf. Haar forse zwarte bril maskeerde haar blinde ogen. En zo bezocht ik haar en zo bekeken we samen de vijver achter het Zorgcentrum en de helgroene hals van de eenden omdat mevrouw zo van dieren hield...

Ach, hoezeer bekommerde de hoofdredacteur van de wijkkrant zich aanvankelijk om "zijn" journalisten en ook om mij en om mijn longziekte! Nieuwe bezems vegen schoon en mijn bemoeienis met de lay-out en mijn commentaar op de inhoud van de krant was zozeer gewenst! Kansen kreeg ik echter niet. Een...

Het valt niet te ontkennen dat de ontvangst die mijn "respondenten" in de achterstandswijk mij bereidden, doorgaans hartelijk was. Men was mij dankbaar voor mijn inspanningen, voor mijn verwoording van het verhaal en voor de plaats die ik hen toekende in de Wijkkrant. De hoofdredactrice bekende...

Buslijn zeven "legt aan" bij haar halte aan de Dillenburglaan als een trots schip aan de kade. Boven haar voorruit blinken de oranje letters van haar bestemming: "West, Twee Steden Zkh". Ze is op weg naar mijn wijk, waar mijn mensen wonen, voor wie ik eens werkte, wier verhaal ik beluisterde,...

Hij was, zoals ik, "bezoekvrijwilliger" geworden, na eveneens, zoals ik, jarenlang de notulen voor een cliëntenraad verzorgd te hebben. Helaas was lang geleden de cliëntenraad fataal en onherroepelijk op de Raad van Bestuur en het management gebotst. Een "point of no return" en een rechtszaak...

De personeelsleden waren bijeengekomen en hadden zich rond de tafel geschaard. Altijd nog had ik gehoopt en vertrouwd dat de chef, die mij aanvankelijk verheerlijkt had, mij goedgunstig zou zijn. Maar mijn tranen moesten vloeien - en allerminst voor de eerste keer- toen mijn ontslag werd...

In de Noordstraat in Tilburg bevindt zich vrijwel onopvallend tussen de huizenrij een breed pand met hoge ramen. Van binnen bevat het onvermoed een vergaderzaal en tevens de werkkamers van secretaresses en directeuren. Veertig jaar geleden stond ik bovenaan de met lichtgroen vinyl belegde trap...

Het was zelden verbijsterend onaangenaam op de Afdeling Tekstverwerking van het grote kantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in een roze wollen jurk, waakte zoals een kloek over haar kippen waakt over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk veulen hing tegen de...

Door een "liefdesobsessie" gepaard gaande met telefoonkosten dreigde ik volkomen aan lager wal te raken, dus er moest iets gebeuren. Ik kan mijns inziens alles goed verwoorden, dus had gesolliciteerd naar een baantje als "huishoudelijk medewerkster" bij een villa aan de Bosscheweg en werd...

In de avond staat Woonzorgcentrum "De Kivitshorst" in de schijnwerpers. Stalen trappen staan tegen de gevel die voeren naar de hogere verdiepingen. De nieuwbouw is in volle gang. Eens was ik als vaste maar vrijwillige journaliste welkom in de zalen, kamers en gangen van "De Kivitshorst"....

De personeelsfunctionaris was steeds met zijn teksten, inclusief het personeelsblad, naar de afdeling Tekstverwerking, waar ik, zoals hij beweerde, "de beste typiste" was, gekomen. Inderdaad was ik altijd in staat zijn uiterst kriebelige en minuscule handschrift waarmee hij in de marge schreef...

De dames en heren van de Verenigde Senioren Partij kwamen bijeen in een ruimte op de bovenste etage van ons voormalige gemeentehuis. Het lokaal bood een grandioos en spectaculair uitzicht over de mij zo vertrouwde stad. Ik had me opgeworpen als hun notuliste. De complimenten over mijn...

Het was zelden verbijsterend onaangenaam te vertoeven op de Afdeling Tekstverwerking van het grote administratiekantoor. De cheffin, mevrouw J., soms gekleed in haar wollen roze jurk, waakte als een kloek over de kuikens over de aan haar zorgen toevertrouwde typistes. Een poster van een lieflijk...

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte. De...