Alle inzendingen van René Turk

Hij spreekt me toe. Zijn vertrouwde stem. Ik richt me op mijn ademhaling want ik weet dat hij dat zal gaan vragen. Een rondgaande beweging gaat tot diep in mijn buik. Zonder haperingen. Het voelt anders vandaag. Sneller dan ooit voel ik emotie opkomen. Diepe stukken. Babygehuil. Toch is het niet...

Ik had ze al met kratten bier over het perron zien zeulen. Twintig mannen van een Hellendoorns voetbalteam verdelen zich over de Intercity van Zwolle naar Leeuwarden. Ieder weekend kunnen ze nauwelijks elf man opstellen maar vandaag zijn ze er allemaal. Hun jaarlijkse uitje. Het is iets over...

In de trein kom ik een oude bekende tegen. Ze vraagt me waar ik naartoe ga. 'Op pad met een maatje, maar eerst gaan we chinezen.' Ze schiet in de lach. 'Nee, niet naar een Chinese massagesalon.' Ze legt uit: 'Weet je, mijn moeder is opgegroeid in de haven. Toen kwamen de eerste ...

De troubadour komt weer naar de stad. Hij vraagt voor na afloop om een vrije gift, net als vorig jaar. Ik pak mijn columnbundel in en klim op de pedalen. Merk dat ik het toch wat spannend vind, hem vanavond mijn boek te schenken. Ik ga weer op de eerste rij zitten. Dit jaar zijn er meer mensen...

De avond voor onze tweede Dodentocht (100 kilometer wandelen binnen 24 uur) pakken we een biertje in een Bornems café. De Rodenbach blijkt niet te pruimen, we bestellen snel een Tripel Hop om het weg te spoelen. ´Rodenbach, dat is bier voor toeristen,´ roepen de mensen om ons heen. Ik...

De afgelopen dagen ging het vlammetje een beetje uit bij me. Toen ik voor de tweede keer het advies kreeg iets met 'De Broekriem' te gaan doen, was dit een duidelijk teken aan de wand. Actie! Ik schreef me meteen in en meldde me aan voor twee evenementen. Mijn eerste ochtend heeft het thema:...

Geen idee waar hij ineens vandaan komt. Hij zegt ons te kennen. Mijn reisgezel en ik scannen hem van top tot teen en van teen tot top. Er daagt ons niets. Een vorig leven misschien? Dat we samen op pad zullen gaan, hoeft niemand van ons uit te spreken. Hij neemt ons mee naar het strand. Twee...

Het was donderdagavond 7 maart. Ik besloot te bellen met Don Corveleijn van de Werkgroep Leefklimaat Zevenaar. Ik had zojuist twee artikelen gelezen over de aankomende Week van Nederland Schoon. Ik voelde een enorme drang om in beweging te komen. Als fervent wandelaar in de natuur erger ik me...

Op weg naar de Waalkade worden we onder de voet gelopen door smurfen. Een blonde vrouw voelt aan het baardje van Grote Smurf. Ze heeft tollende ogen. Ik voel een vleugje jaloezie in me opkomen. Mij zat nooit iemand aan mijn baardje. Ik was ook nooit smurf. Met mijn groepje wacht ik op een...

De fysio onderzoekt mijn schouder en vraagt of ik iets met horen heb. 'Doofheid zit in de familie'. 'Ik zie aan een spier in je nek dat je letterlijk je oren moet spitsen'. Ik denk terug aan toen ik achttien werd. Militaire keuring in Deventer. Het laatste jaar voordat de dienstplicht...

We zijn op aarde om te scheppen. Dat kan met een theelepel, pollepel of bats. Voor sommigen is zelfs een bulldozer niet groot genoeg. Afhankelijk van de klus of hoe subtiel we in het leven staan, grijpen we naar de juiste middelen. Tenminste, als we niet eerst drastisch aangespoord hoeven te...

Brandon Bryant zwaait af. Vier jaar lang zit hij bij de Amerikaanse luchtmacht. Letterlijk. Vanuit een comfortabele bureaustoel tuurt hij urenlang naar een groot scherm. Een eigen zetel in een stinkend donker hok in de woestijn van Nevada. Als op een zolderkamertje. Zijn focus op mogelijk gevaar....

Op mijn rode mountainbike rijd ik door het Duitse landschap. Een jonge vrouw met een paard werpt me terug in de tijd. Terug naar de ponyboerderij van mijn oom. Een heerlijke tijd die ik iedereen zou gunnen. Trots als een pauw was ik toen hij met zijn ponykar bij onze lagere school kwam. De hele...

Mijn maatje en ik hadden er een jaar naartoe geleefd. 10 juni stond met dikke stift omcirkeld in de agenda. Dag van het weerzien met de mensen van de rust op zeventig kilometer, twee uurtjes lopen verwijderd van de finish. Eén van de vele hartverwarmende ontmoetingen tijdens de Kennedymars van...

Sinds gisteren weet ik het zeker. Ik gooi een balletje op. Ik doe een poging. Ik waag de gok. Toen ik je in de vroege ochtend bezig zag met die grote zak chips in de kantine kon ik mijn ogen niet van je afhouden. Hoe je samengeknepen pretogen fonkelden achter je grote brillenglazen. Hoe je...

Twee treinen en een bus verwijderd van mijn vriendin. Gelukkig heb ik een Carmiggelt bij me. Hij sleepte mij er al vaker doorheen. Vind het wel wat hebben, met een boekje uit 1965 tussen de aaiphones. Als ik de bus in stap, hoef ik nog maar drie verhaaltjes. De stukjes zouden beter blijven hangen...

De houten vloer, het douchegordijn en de koelkast mocht hij voor een prikkie overnemen. De hoge barkrukken aan de ingebouwde toog wilden ze graag meenemen. Deze waren immers door beide vaders van het jonge stel gemaakt. Emotionele waarde of zoiets. Stad en land afgezocht. Deze hoogte was nergens te...

Met mijn rechterarm in een mitella fiets ik richting het bedrijf waar ik een sollicitatiegesprek heb. Afspraak is afspraak. Een man, een man, een woord, een woord. Het leven komt nu eenmaal tussendoor. In de buurt van het nieuwe industrieterrein zijn ze overal met de wegen bezig. Ik pak mijn...

Steekwoorden op een bankenvelop wijzen met scherpe nagels naar mij. Hoe ga ik hier een stukje van smeden zonder in herhaling te vervallen? Ik volg het enig juiste credo: gewoon beginnen. 'Het Zoet' is een cadeaumagazine dat je kunt krijgen of geven. Het staat boordevol verhalen over mensen die...

Met een bord pap op schoot doe ik mijn rondje websites. Niets bijzonders. Dat doe ik haast iedere dag. Al eet ik af en toe uit de pan. Ik lees dat de site waar ik zo graag mijn columns plaats een vaste columnist zoekt. Ik neem het ter kennisgeving aan. Tegen mijn tandarts zeg ik dat ik al een...

Mijn lief en ik doen een potje Scrabble in de trein. Tijd genoeg, voorlopig zitten we er nog wel even in. Ik maak stroperige woorden, zij legt het ene blije woord na het andere. We hebben duidelijk een andere week achter de rug. De conducteur komt enthousiast voorbij. 'Een spelletje, wat...

Of ik om vijf uur op wil staan om asperges te gaan steken in Limburg? Ik twijfel geen seconde. Natuurlijk! Dat is vriendschap, weten waar je de ander echt blij mee kunt maken. Tijdens onze grote wandeltochten liepen we al vaak langs de lange bedden waar deze heerlijke groente zich in verschuilt. In...

'We hebben een nieuwe klant!' Onze manager gooit een verkreukeld A4'tje op ons bureau. Hij heeft er wat in gestreept en gekrast. We lezen namen en telefoonnummers in doktershandschrift. De inkt is nog nat. 'Uit Parijs. Kunstmatige bloedvaten. We gaan mensenlevens redden'. De lange,...

In het donker bereiken we de top van de Pieterberg. Met het licht van mijn mobiel lees ik de laatste aanwijzingen in het boekje. Chris ziet in het vlammetje van zijn aansteker karige woorden in steen. Brandt haast zijn vingers. Hadden restaurants en bars verwacht. Een bruisend leven. Dit is het...

Ik lees over een 'Choicemakersfestival' in Nijmegen. Schrijf het in mijn agenda en ga verder met waar ik mee bezig was. Dat ik niets van het leven wil missen, is de laatste tijd extreem. Heb geen schoon kopje meer in de kast staan. Mijn 'things to do lijst' schuif ik iedere week door. Ik ben...

Een grote man springt uit zijn graafmachine. Hij gromt net zo hard als het gevaarte dat hij acht uur per dag bewoont. Als vanzelf zie ik de hond voor me die hij 's avonds uitlaat. 'Wat komen jullie doen?' 'Jullie rijden wel over onze metalen platen!' 'En met een fiets mag je hier al...

Ik schrik wakker van het snerpende gepiep van mijn wekkerradio. Behendig zwaai ik met mijn rechterarm naar het kladblok op het nachtkastje. Grijp het. De pen valt op de grond. Als ik met links onder het stoffige bed tast, is het weg. Vervlogen. De droom. Gisteren ook al dat brood vergeten. Nu weet...

'Komt u eten?' vraag ik aan mijn oom. Hij ligt op de bank met zijn rechterhand op zijn hart. 'Ik heb een beetje druk op de borst. Heb de planten even water gegeven om half vijf.' Hij veert op. Druk op de borst heeft hij wel vaker. Ik schrik niet meer zo gauw. Hij staat nog dagelijks op het...

Op een woensdagavond loop ik het gebouw binnen waar ik als kind postzegel- en muntenbeurzen bezocht. Daar waar ik voor anderhalve gulden een cent uit 1942 kocht, wordt nu gebingood. Ik ben er nooit meer geweest. Iemand wijst me dat ik rechts moet zijn, in de kerk. Zo kun je dus je leven lang in een...

Vraagt u zich wel eens af wat de wandelaar beweegt? Waarom hij of zij, zijn of haar rug, van onder tot boven heeft volgestouwd met wie weet wat? Waarom diegene door bergen en dalen trekt, langs autobanen en rivieren, door bossen en weilanden, door binnensteden en buitenwijken terwijl ook voor een...