Alle inzendingen van René Turk

Zaterdag 25 mei gingen miljoenen mensen de straat op in meer dan 400 wereldsteden. Ze marcheerden tegen Monsanto, het grootste chemieconcern ter wereld, maar vooral vóór ons recht op gezond voedsel. De media zweeg. Echte journalistiek is immers op sterven na dood. Het gaat al lang niet meer om...

Ik houd van mensen die iets te melden hebben. Daarom ga ik graag naar het theater. Lekker op het pluche in een intieme setting. Alleen maar ontvangen. Eén van die voorstellingen vergeet ik nooit meer, een avondje Stef Bos. Hij was zojuist teruggekeerd uit Zuid-Afrika en duwde ons diep in de...

'We hebben een nieuwe klant!' Onze manager gooit een verkreukeld A4'tje op ons bureau. Hij heeft er wat in gestreept en gekrast. We lezen namen en telefoonnummers in doktershandschrift. De inkt is nog nat. 'Uit Parijs. Kunstmatige bloedvaten. We gaan mensenlevens redden'. De lange,...

Er lopen drie mieren door mijn huis. Ik haal hun natuurlijke vijand van de zolder, zuig ze op en ga verder met de orde van de dag. De volgende ochtend zijn ze overal. 'Dan moet je eens een keer de afwas doen,' krijg ik te horen. 'Als de koningin maar niet in huis is,' lees ik. 'Dat...

Lees een berichtje van mijn vriendin: 'Heb zojuist rozen geschikt in een vaas, als je van dichtbij kijkt, zie je in het midden drie harten'. Kippenvel staat op mijn rug. Heb zojuist de sleutel gekregen van het huisje waar ik ga verblijven. Een sleutelhanger met daarop drie harten omgeven door...

Of ik om vijf uur op wil staan om asperges te gaan steken in Limburg? Ik twijfel geen seconde. Natuurlijk! Dat is vriendschap, weten waar je de ander echt blij mee kunt maken. Tijdens onze grote wandeltochten liepen we al vaak langs de lange bedden waar deze heerlijke groente zich in verschuilt. In...

Ik kijk uit het raam. Ik zie twee vrouwen aan een tafeltje. Vermoedelijk moeder en dochter. Tussen hen in een houten Mariabeeldje. We eten alle drie een visje. Zij buiten, ik binnen. Ik geniet van het plaatje. Een vredig tafereel. Mijn gedachten dwalen af naar een verhaal uit de bijbel....

Het ruige water beukt op staafvormige rotsen. Ik loop over een zwart strand. Even later glibber ik achter een indrukwekkende waterval langs. Water valt zestig meter naar beneden. Mijn mond valt open. Als kind was ik verwonderd over het watervalletje in park Sonsbeek in Arnhem waar je ook...

Ik zit op mijn meditatiebankje. Mijn hart huilt. Ik tel. Adem naar mijn buik. Twintig minuutjes zitten. Ik zal me snel als herboren voelen. Ik hoor de regen op het dakraam - Il pleure dans mon coeur comme il pleut sur la ville. Ik denk aan hem. Ibrahim. Ineens is hij daar. De vrolijke jongen met...

Twee wonderschone wandelingen in de sneeuw met mijn maatje en foto's van mijn nieuwe lief op de lange latten komen samen. Ze vraagt of ik acht dagen met haar naar Oostenrijk wil. Ik vraag of een ijsbeer wit is. Bij ons hotel is alles groen. De volgende ochtend brengt de bus ons naar een...

Een man zet zijn stroomstokwapen in de rug van een rund. Het dier begint te lopen tot er een schot achter hem naar beneden valt. Secondes tikken langzaam weg. Een grote klap verdringt de stilte. Het beest zakt door zijn hoeven. De volgende in rij deinst hierop naar achteren. Het rund kan geen kant...

Op weg naar de Waalkade worden we onder de voet gelopen door smurfen. Een blonde vrouw voelt aan het baardje van Grote Smurf. Ze heeft tollende ogen. Ik voel een vleugje jaloezie in me opkomen. Mij zat nooit iemand aan mijn baardje. Ik was ook nooit smurf. Met mijn groepje wacht ik op een...

Maandsluiting 1986: De jongste van de twee Jansens tekent met rode lippenstift vier sterren op mijn voorhoofd. Hij knipt een rood stuk plastic tot neusring. Er heeft salmiak ingezeten. Gekocht bij de melkboer waar we vaak snoep haalden. De ring zou een koe niet misstaan maar we hebben niets beters....

Ik had ze al met kratten bier over het perron zien zeulen. Twintig mannen van een Hellendoorns voetbalteam verdelen zich over de Intercity van Zwolle naar Leeuwarden. Ieder weekend kunnen ze nauwelijks elf man opstellen maar vandaag zijn ze er allemaal. Hun jaarlijkse uitje. Het is iets over...

Rients Ritskes, de oprichter van Zen.nl, legt in een kort filmpje uit wat een monist is: 'Een monist is iemand die gelooft dat alles één is. Mono. Dat alles samenhangt.' Er is blijkbaar een woord voor alle synchroniciteit die ik in mijn leven ervaar. Hoe vaak sloeg ik niet mijn roman open en...

Ik had even geen werk. Iets nuttigs doen en mijn interesse in andere culturen vonden elkaar toen ik een oproep zag voor vrijwilligerswerk. Meehelpen aan de kindervakantieweken in een asielzoekerscentrum. Ik ben welkom op woensdagmiddag omdat de jongens en meisjes dan geen school hebben. Ik geef de...

De kop boven dit stukje klopt niet. Eigenlijk zou er Roosevelt moeten staan. Hij beweerde immers een eeuw geleden dat een echte man vijftig mijl zou moeten kunnen lopen. Kennedy citeerde hem slechts en langzaam werd de Kennedymars een begrip. Voor mijn verjaardag krijg ik een Kennedymars cadeau....

Als door een mug gestoken, pak ik wat euro's en stap ik op de fiets. Kleurrijke vlaggetjes heten me welkom. Kwam er al zo vaak langs. Zovele jaren, maar kocht nooit iets. Aardbeien en kersen. Ik kom voor de kersen. Van die bijna zwarte. Hoor ze zachtjes roepen. Of ik een pond of een kilo wil?...

Ik lees over een 'Choicemakersfestival' in Nijmegen. Schrijf het in mijn agenda en ga verder met waar ik mee bezig was. Dat ik niets van het leven wil missen, is de laatste tijd extreem. Heb geen schoon kopje meer in de kast staan. Mijn 'things to do lijst' schuif ik iedere week door. Ik ben...

Kwam het door een column van Gustaf Kreuz over de dood, die hij las? Maakten zijn kwetsbare woorden de poorten open voor deze zondag? Was het niet voor niets dat deze dag leeg bleef? Dat weinig hem werkelijk kon bekoren? Reserveerde zijn onderbewuste ruimte voor iets dat nog niet zichtbaar was?...

Maandagmiddag, half vijf. Daar zit ik dan. Eindelijk. De eerste ademtocht het lekkerst. Streling van de ruggengraat. Simpel kan het leven zijn. Het geluk van een meditatiebankje. De afgelopen week komt voorbij. Dag en nacht werken. De ene na de andere beer schoot ik af. De trots. De euforie. Ik...

Nee, de titel boven dit stukje is niet verkeerd geschreven. Het staat voor 'klagen loont echt absoluut niet!' De man achter Klean is Peter Smith. Ik heb een afspraak met hem. We gaan praten over de grote zwerfvuilproblematiek. Voor zijn woning staat de fiets die ik herken uit zijn filmpjes....

Of ik wil helpen met foto's maken in het winkelcentrum? Tegen goede vrienden zeg je blind 'ja!'. Hij haalt me op met zijn grote groene bus waar 'Party-Tour.nl' op prijkt. Deze bus bracht ons al naar alle uithoeken van het land. Zijn hoofd vol mimiek buigt uit het raampje. Wat is het toch een...

Twee treinen en een bus verwijderd van mijn vriendin. Gelukkig heb ik een Carmiggelt bij me. Hij sleepte mij er al vaker doorheen. Vind het wel wat hebben, met een boekje uit 1965 tussen de aaiphones. Als ik de bus in stap, hoef ik nog maar drie verhaaltjes. De stukjes zouden beter blijven hangen...

Vanuit haar ziekenhuisbed kijkt ze naar een prikbord vol kleurrijke kaarten. Hyacinten in de vensterbank. Ze vraagt me wat het met me doet, haar weer zo te zien. 'Ik word er stil van' breng ik met moeite uit. Denk aan al die keren bij Van Dik Hout, dat ik me schor schreeuwde. 'Stil in mij'...

Op zoek naar een mooie kapstok om wat anekdotes aan op te hangen, ga ik naar een lezing van Paulien Cornelisse. In een volle spiegeltent vertelt ze over haar nieuwe boek: 'De verwarde cavia'. Ze heeft een cavia-stempel mee. Handig voor het signeren straks. Een fan vraagt of er ook borden en...

Iedere week zaten we met de hele klas op de koude stalen tafels van de schoolbibliotheek. Benen languit. Gordijnen gesloten. Diep verzonken in een gekozen boek. Ik las geen letter. Ik droomde weg en ik zat mijn tijd uit. Na afloop overhoorde de meester of juf enkelen van ons. Ik ging iedere week...

Sinds gisteren weet ik het zeker. Ik gooi een balletje op. Ik doe een poging. Ik waag de gok. Toen ik je in de vroege ochtend bezig zag met die grote zak chips in de kantine kon ik mijn ogen niet van je afhouden. Hoe je samengeknepen pretogen fonkelden achter je grote brillenglazen. Hoe je...

Een jaar geleden was ik op bezoek bij Myriam Hogeboom en haar man in Duiven. Ze hadden zojuist slecht nieuws gekregen. Er was voor de derde keer kanker bij Myriam geconstateerd. Na borstkanker in 1996 en 1999 openbaarde de ziekte zich dit keer in haar onderrug en long. Ze wilden graag dat ik die...

Af en toe laat ik expres een boek in de trein liggen. Wat heb ik eraan wanneer mijn kasten uitpuilen? En iets twee keer lezen, doe ik zeker nooit. In die tijd kun je iets verslinden dat veel boeiender is. Bovendien ga ik ervan uit dat zo'n boek precies door de juiste persoon gevonden zal worden....