Alle inzendingen van jan Coessens

Buiten is het mistig in de vroege voormiddag. Het grijze monotone van het trottoir en het straatbeton slaan nat en glibberig uit. De radio speelt zachtjes “Dis-moi pourquoi”. Een stationwagon met lege aanhangwagen stopt voor het huis. Een oud mannetje sloft zich naar de voordeur en belt aan. “Of ik niet weet waar de B…straat zich bevindt?” In…

Om de drie maanden treffen ze elkaar bij kapper René. Niet dat Jan, Pier en Klaas afspreken, maar door de jaren heen is het bijna een ongeschreven wet geworden dat de dunne haardos van de bejaarden op tijd en stond wel een knipbeurt verdient. En zo is het al die tijd gebleven. Telkens worden de “weet-het-je-al-berichten” uitgewisseld sinds hun laatste…

De voorlaatste dag van 2005 kreeg het gehele land een serieuze sneeuwlaag over zich heen. Gelukkig trad de dooi ’s nachts al in, maar inmiddels was de weerellende al geleden: auto’s in de gracht, tegen de boom of paal of tegen elkaar. Ook de treinreizigers geraakten niet op tijd thuis of ter bestemming omwille van de ijzel die op de elektrische geleidingen…

Het is nagenoeg zaterdagmiddag. Het regent nog niet maar het ziet ernaar uit dat het niet lang meer op zich zal laten wachten. De koude wind raast over het weidse wijkplein. Enkele vrouwen haasten zich nog vlug bij de slager binnen om vervolgens de warme bakker te bezoeken want morgen zondag zijn de zaken gesloten. Ook de apotheker sluit over enkele…

Het regende pijpenstelen aan het spoorwegstation van Aalst ergens in februari 2005. Zijn oud regenjasje beschermde hem amper tegen de felle vlagen. Mistroostig keek hij door zijn bedruppelde brilglazen naar het uurrooster van “De Lijn”. Te laat voor de laatste busaansluiting en veel te vroeg voor de volgende naar het stedelijke ziekenhuis deed hem inzien…

De traditionele veertiendaagse ontmoeting van de gepensioneerden van het bedrijf sinds mensengeheugenis kende onlangs maar een magere opkomst. Er zijn nu al niet teveel oprustgestelden meer die komen opdagen wegens geen interesse, door hun afsterven (sic!) en ook door ziekte. Vandaag was het ook “patat van dat”. Eén wegens operatie van de echtgenote…

In het kleine zeer warme vergaderzaaltje had de schouwburgintendant zijn peloton medewerkers verzameld voor een laatste briefing. De controle van de kledij van de zaal- en de vestiairewachters was niet van de poes en de make-up mocht hier en daar wat worden aangepast vond men: het teveel eraf en dààr waar er te weinig aankleefde "sofort retoucheren…

De zeventig- en andere hogere plussers van vandaag herinneren zich nog hun kindertijd al te goed, o.m. de oorlogsjaren van WO II. Gebrek aan alles was de toonzetter. Ze weten nog maar al te best hoe er in de rij werd gestaan voor het afhalen van de rantsoeneringszegels, voor de zeldzame aangekondigde haringlevering, de bedeling van schlamm (kolen-slik…

De heisa rond de uitspraak van een lid van ons Beligisch koningshuis betreffende het voortbestaan van ons land heeft heel wat commotie teweeggebracht. Er werd bij onze Noorderburen iemand neergesabeld om zijn “uitgesproken” mening. In Groot-Brittannië willen drieëntwintig parlementariërs hun prime-minister doen opstappen. (Sinds 1848 was dit niet meer…

Eén september 2004. Een zomerse dag dan nog. Enkele verspreide witte wolken en droog. De weerman glundert op TV. Ik geniet van zijn woorden en maak hem niettemin meteen monddood. De tuin ligt er zalig bij. Bloemen en planten geven zich bloot aan het zonnelicht. Een koolwitje dartelt her en der. Durft zich niet neer te zetten en fladdert en fladdert…

Ze keek hem nog even in de blauwgrijze ogen aan en ontspande de riem meteen aan zijn rechterbovenarm. "'t Zal even pijn doen," zei de verpleegster zachtjes en prikte hem de dikke infuusnaald in de ader. "Mooie aders hebt u, Meneer, vind ik persoonlijk toch. Niet iedereen heeft er zulke, Meneer." De "meneer" wist nu niet direct wat hij denken…

Hij vond van zichzelf dat hij niet opdringerig was. Die dinsdagmorgen op de trein van Kortrijk naar Antwerpen had hij weer prijs. Ze zat tegenover hem aan het venster. Een bevallige dame, dat wel zag hij, maar ietwat te ouderwets opgedoft. Protserige volants verborgen haar magere met pezen doorploegde hals. Ooit was ze een knap ding wellicht, meende…

Het liep tegen 7 uur aan. De wekker had hem zojuist uit een of andere droom gewekt. Een nare droom was het wel niet dacht hij nog bij zichzelf anders ware hij wel vanzelf wakker geworden. Hij draaide zich nog eens om al wilde hij nogmaals dàt zalig gevoel herbeleven. Tevergeefs! Hij boog en strekte zich de beenspieren, rekte zich de armen en wipte…

Een schril scheidsrechtersfluitje zette de trein in beweging. Eigenaardig toch! In een compartiment, vlak bij de deur, links, zat een keurig, net geklede heer – met vilten hoed en stropdas – vrome kushandjes te werpen naar een vrouwelijke leeftijdsgenote op het perron. Een 75-plusser! Een zeer goed bewaarde dan en knap op de koop toe. Aan de andere…

Terwijl zondag 29 februari jl. de profwielrenners hun eerste wedstrijd reden op Belgische bodem, zaten twee gepensioneerde koppels (met niettemin een plaid over de knoken) te genieten van de deugddoende zonnestralen aan de “Paravent” van Blankenberge. Ze waren er niet alleen. Jonge moeders met hun kroost en een paar verliefde stellen genoten intens…

Vrijdagavond rond 17.00 u. Filip, een niet meer zo jonge bejaarde, met de fiets, houdt halt aan een stopverkeersteken. Het verkeer is druk, zeer druk op dit moment aan het kruispunt "'t Roodkapje". Wanneer hij voorzichtig opnieuw aanzet, schuift een jonge dame hem per bromfiets links voorbij. Ze schudt zich de roodwitte motorhelm en kijkt hem, rechts…

Wie kent nu die “mysterieuze” glimlach van de Mona Lisa niet? (Wie er achter zit is wat anders.) De schaterlach van ons aller Margriet H. is overbekend, al dan niet irriterend voor bepaalde gevoelige oren. Bij de bulderlach van onze koning kunnen we zelf onze glimlach niet onderdrukken. Lachen doèt lachen maar daar vertel ik jullie wat verder meer over…

Het is inmiddels iedereen al genoegzaam bekend dat de werkelijkheid de fictie overtreft. Wellicht horen Sinterklaas, de kabouters, de elfjes en andere legendarische sprookjesfiguren dan ook juist tot de werkelijkheid. In welke droomwereld leeft ieder van ons? We hebben allen een verschillende, niet? En niet alle dromen kennen een “happy ending”!…

24 oktober 2003. De weerman had droog weer voorspeld maar ijskoud. Een scherpe noordenwind blies de "oudjes" fel in het gezicht. Ze sidderden en bibberden de inkomsthal al vóór 11.00 u in. De eerste sneeuw van het jaar begon te vallen, eerst gezapig, dan feller en heviger. Ze bleef uiteindelijk met een dun plakje liggen. Gelukkig was het restaurant…

"Hoe oud ben je?" vroeg ik hem na een poosje nadat hij zich op de rustbank had voorzichtig neergezet. Hij was zachtjesaan komen aansloffen, voetje voor voetje, zich steunend op zijn rollator. (looprek met wieltjes en handremmen) Het oude manneke pufte amechtig. Zijn beduimelde pet, ietwat te scheef op de verweerde kop geplant, nam hij voorzichtig…

Onlangs had een redactrice van een weekblad het over een nieuw woord dat de bekende Belgische tv-presentator Herman van Molle had bedacht voor de bemoeizucht – of is het de behulpzaamheid – van de schoonmoeders. Hij noemde het omatitis. Zoek het niet op. Je vindt het toch in geen enkel woordenboek... Het klinkt mooi en wellicht zit de geboorte van nieuw…

Met haar lichte doorschijnende –bijna doorzichtige- bloeze om haar slanke torso viel ze onmiddellijk en opvallend op, voor iedereen. Al bewoog ze zich op lange benen voort, het “stoorde” zeker de bewonderaar (bewonderaarster?) niet. Integendeel. Ze schoof met kleine stappetjes langs de vele mensen in de inkomsthal van het station heen, verontschuldigde…

De man was véél te laat en de zaallichten waren reeds gedimd. Parkeerproblemen tot en met. Geen wonder, gelet op de affiche van vanavond. John Thomas versus Tom Jonas. Een kamp tussen twee zwaargewichten. De boksarena zat afgeladen vol. Geen stoel meer vrij en een bestendig geroezemoes steeg uit de rijen op. De voorwedstrijden hadden een matig succes…

De enkele dagen overvloedige regen die we hebben gehad, veroorzaakten op diverse plaatsen in het land – en ook erbuiten –schrijnende menselijke ellende. Afgezien van de grote schade aan huis en huisraad betreurden we ook het verlies van mensenlevens. Kleine oorzaken wellicht maar met nefaste gevolgen. En maar klagen bij de lokale overheid die op haar…

De labo-onderzoekkosten voor de vrouwen die aan in-vitrobevruchting (IVF) willen doen – weliswaar tot zes pogingen beperkt – worden binnenkort in België terugbetaald door het ziekenfonds. “Allez, madammeke als het dàn nog niet gelukt is, ja dan moet je maar zelf voor het volle pond opdraaien.” Geen “prettig” vooruitzicht. Precies of de eerste keren…