VAKANTIEPRENTBRIEFKAART
De postbode was wat later dan gewoonlijk vanmorgen, vrijdag 29 augustus. Oorzaak me onbekend. Buiten de advertentieweekkrant en andere kleurrijke reclamefolders zat er een prachtige vakantieprentkaart bij van een familielid op reis naar de Canarische Eilanden. Diens ansichtkaart, magnum seize, was volgeschreven met kleine hiërogliefen. Na het ontcijferen van de schrifttekens en het herhaaldelijk herlezen van zijn gloeiende proza, fronste ik toch even de wenkbrauwen en dacht bij mezelf: geef me maar liever een rustige (zij het ook maar een middelmatige) Belgische zomer.
Onderaan tot besluit: “zonnige groetjes” (sic). Wat er hoger stond was een pure aanklacht van tijd- en geldverlies, van ergerlijke arrogantie van het luchthavenpersoneel (o.a. wilde stakingen) en touroperators (supplementen allerhande en overboekingen), gebrek aan communicatie, van achtergebleven zelfs verloren bagage, van beschamend hotelpersoneel, van banale ruzies onder de hotelgasten, van geleuter aan de hotelbalie, van ondermaatse bediening bij de bedroevende maaltijden en van, op de koop toe, het normale zonnige weer dat …ocharme met vakantie bleek.
Neef Jef schetste me nog een zonnetje, een zwartje weliswaar, en eindigde dat hij toekomend jaar terug met zomervakantie zou gaan: “‘k heb nood aan ontspanning in al zijn facetten en op de rest zal ik niet letten.
Van een optimist gesproken, wel, dat was er ene met grote lef!
Akkoord, de batterijen dienen opgeladen voor een nieuw lang werkjaar om zijn man te kunnen staan tegen die alledaagse druk gevuld met dagelijkse lange autofiles, met dolle chauffeurs – al dan niet vermoeid door superlange werktijden – die achteraan de file inbeuken of, wie weet, door de slechte zichtbaarheid wegens de klimatologische erbarmelijke slechte omstandigheden of de monotonie van het kilometersmalen werden verrast.
Ook de verwachte prestaties op het werk dienen gehaald zelfs in een moeilijke economische wildgang. De opvoeding van de kinderen, al dan niet pubers in wording, mag zeker niet aan de school of de kinderopvang alléén worden overgelaten. En niet iedereen heeft een au pair ter beschikking. Of heeft het huidige jonge gezin de hypothese van de “sleutelkinderen” voorgoed aanvaard?
Dagdagelijkse problemen kunnen niet uit de weg worden gegaan, meer nog, ze komen vanzelf op je af zoals al die vaste facturen die je moet proberen te vereffenen. We lezen maar al te vaak hoe moeilijk het tal van mensen hebben om de jaarlijkse traditionele eindjes aan elkaar te knopen. Ook gehoord dat er nog nooit zoveel faillissementen waren?
Gelukkig zijn er nog voor de minst begoeden (de echte armen) onder ons maatregelen getroffen die ze kunnen helpen hun ziekenhuis-, gas- en elektriciteitsrekeningen te vereffenen. Ook de NMBS treft nu binnenkort schikkingen – al is ze er wel toe verplicht – om die sukkelaars met een sociaal treinticket te laten sporen om naar winkels te gaan kijken waar ze toch niets kunnen betalen. (gelezen in de krant) Aan de solidariteit onder de mensen wordt blijkbaar voldoende aandacht besteed daar waar de staatsambtenaren en andere, sinds kort ontheven zijn van de solidariteitsbijdrage die hun al vele jaren werd opgelegd.
Niet iedereen heeft het geluk met vakantie naar verre landen te gaan op zoek naar de deugddoende zon (huidkanker is toch voor later), verblijven in chique hotels (daar hebben velen zich in de loop van het jaar heel wat moeten voor ontzeggen), dure uitstappen naar cultuur- en “andere” tempels te maken (de familie en de geburen wat doen hunkeren van: “oh man , je zou die exquise wijn eens moeten geproefd hebben in dat echt kasteel, un vrai joyau, fantastique et formidable”) of een of ander vakantiescharrel mee te graaien, hoewel.
Langs de andere kant moet je ze “ginder” laten rollen, die euro’s of andere valuta’s, want op vakantie gaan zoals er thuis wordt geleefd, jaar in jaar uit, is géén vakantie, hé? Vooruit, doe ze nog eens vol, patron! En pakt er ook maar een!
Nu de zomervakantie achter de rug is en je batterijen tiptop zijn, ben je opnieuw gewapend tegen dat druk jaar dat je te wachten staat. Misschien heb je jezelf herkent in bovenstaande tekst. Maar let er niet op, doe zoals neef Jef, wees een optimist, desnoods,…tot in de kist.
Patron, geef ons nog iets!
skynet.beGeplaatst in de categorie: actualiteit
actualiteit
314
Geef je reactie op deze inzending: