Alle inzendingen over natuur

De Heemtuin in Rucphen lijkt een verwilderde woestenij maar kronkelende paden doorkruisen haar die we bewandelden onder het straffe regime van de brandende zon van augustus en onder leiding van een deskundige gids die ons de vele planten, bomen en struiken aanwees die voorzien zijn van hun welluidende Nederlandse en Latijnse namen die vermeld staan…

Een stortvloed van regen was losgebroken, begeleid door donderslagen. De regen geselde de bonte, veelsoortige bloemen in het kleine tuintje dat wonderlijk gesitueerd was te midden van de vervallen panden en dat ondanks alles niet in staat was de achterbuurt een fleuriger aanzien te verlenen. De armoede regeerde in het troosteloze huis waarin men…

We schreven vijftiger jaren van de voorgaande eeuw. Op foto's uit die tijd is te zien hoe ik als opgewekte, vrolijke baby de camera inkijk. Niet ver van onze kapitale woning bevond zich een kleine groene oase, een stukje natuur, nauwelijks vergelijkbaar met "wereldlijke" gigantische en monumentale natuurgebieden en parken waarvan het bestaan ons…

Wanneer de sneeuwklokjes krokussen zoenen, meiklokjes zich vormen, speelduiven geklokt neer strijken, dan komen wij bij de zomertijd in één van de vier seizoenen. Vele jaren lang is het winterkoninkje als eerste buur aan onze achterdeur komen wonen in zijn klein huisje. Zorgzaam zoals het is bij het uitvliegen van zijn kinderen. Nu lijkt dat het winterkoninkje…

Welke gedegen en hardnekkig en stug volgehouden wegwerkzaamheden her en der in onze stad nog moeten gaan leiden tot grote verbeteringen ontgaat mij soms, maar ik vind het verbazingwekkend en wonderbaarlijk dat aan de Paleisring, in de nabijheid van het Koningsplein, aan de voet van de flats die zich daar verheffen, in de zanderige, rulle aarde tal van…

Niet ver van mijn woning, in de nabijheid van de rotonde aan de Ringbaan West, van het tankstation en van de gebouwen van Traverse die uit lichtbruine steen zijn opgetrokken, bevindt zich een merkwaardig verwilderd terrein, een onverwacht stukje natuur te midden van de troosteloze omgeving. Soms zijn daar mechanische machines opgesteld, bediend door…

Achter de bomen strekt zich het parkachtige landschap uit, doorsneden door het kronkelende, slingerende pad dat in bochten en als vanouds onze flats in de Nassaustraat flankeert. Vanuit mijn hoge venster zijn enkele wandelaars zichtbaar. Soms wandelen zij met grotere honden die enthousiast wapperen met de staart aan het achterwerk en soms met petieterige…

Mijn consultaties lopen. De speelse natuur en dieren die door aanstormende voertuigen worden plat gereden. De levensverwachting en de jongen in het nest, die verweesd achter blijven in honger en dorst. De ene mens wordt een eeuweling, de andere mens blijft een kind. Stikstof die zuurstof verslindt. Dan lijkt er herfst in de lente, de klederdracht…

Achter Kapsalon "PureLou" aan de Schouwburgring waar ik op een zonnige morgen in mei ben beland, bevindt zich een kleine, merkwaardige binnenplaats waar het goed toeven is. Deze biedt uitzicht op enkele ondefinieerbare bouwsels; ongetwijfeld de achterzijde van statige Tilburgse woningen en "gestoffeerd" met enkele boomgroepen en struiken die al…

De Conradhof bevindt zich in een uithoek van onze stad, afzijdig van de Korvelseweg, in een buurt die geen naam mag hebben en die allerminst uitmunt door architectonische schoonheid. Voor het kleine, bescheiden huis van mijn vriendin op huisnummer tien is een klein tuintje dat van nul en generlei betekenis lijkt te midden van de overweldigende woelingen…

In de Alpen overlijden er jaarlijks plusminus 100 mensen in het wintersportseizoen door sneeuwlawines buiten de sneeuwpistes. Dit wetende kan je je afvragen of deelnemen aan toerskitochten verantwoord is. Ik zeg: nee.…

Tien jaren van mijn jeugd gingen voorbij in de volksbuurt, in het arbeidershuisje, gesitueerd in een van de parallel lopende straten, genoemd naar een wethouder van onze stad. Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral geliefd was bij onze moeder. In een klein perceeltje kweekten…

Er vliegen merels door de tuin, hij zwart, zij bruin. Ergens in mijn brein zou ik die merel willen zijn om even te kunnen vliegen weg van dit aardse veld. De tuin omringd door groene weiden waar schaapjes lopen, dertien in getal. Het waren er vijftien maar twee zijn door de boze wolf gedood. De schapen zien mij lopen en blijven even staan en kijken…

Als de kersenbloesem op z’n hoogtepunt is, dan noemen ze dat in Japan mankai, las ik. De schrijver vroeg zich af of de bloesemboom die zij onderweg zag, door zijn schoonheid de omgeving fraaier maakte of de lelijkheid van alles benadrukte. Even later wandelde ik over de heide. Nul kans op een kersenbloesem boom. Misschien wel op een krentenboom…

De esdoorn met haar brede kruin die trots haar stam bekroont en die als het ware mijn huis beschermt en bewaakt, maakt al aanstalten om het voorjaar te begroeten en te verwelkomen. Kleine groene blaadjes sieren al haar takken en in de zomer zal de groene weelde van wat men wellicht zou kunnen omschrijven of betitelen als "volwassenheid" intreden.…

Nederland zal in april tegen de invoering van de Europese natuurherstelwet gaan stemmen. Ik heb er geen idee van hoe dit besluit binnen het huidige kabinet tot stand is gekomen, maar ik las het bericht met plaatsvervangende schaamte. Deze wet is al behoorlijk afgezwakt en toch gaan we tegenstemmen, wetende dat de wet wel zal worden aangenomen. We…

Sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden. Ze vallen op bomen, huizen, auto’s, mensen en op de grond. Veel vlokjes smelten al voordat ze op de grond vallen, maar er komen steeds meer en na een poosje is alles wit. Eén sneeuwvlokje wil dolgraag op een boom in het bos terechtkomen. Want ze weet dat de sneeuw in het bos lang mooi wit blijft. Haar zusjes en…

De plant is met haar groene, slanke stam stevig geworteld in vruchtbare, rulle aarde. Hoewel scheefgegroeid, blijft zij hardnekkig en wilskrachtig streven naar het licht. Zij rekt zich uit en richt zich op en zij koestert in haar hart nieuwe, frisse helgroene bladeren. Zij is mij dierbaar. En zo is ze als een mens die streeft, die blijft streven, tegen…

Een ongelooflijk fraaie, volmaakt ronde maan, gedeeltelijk verlicht, is verschenen aan mijn hemel en ik sla deze gade uit mijn hoge venster. De avond zal nu spoedig vallen en de natuur noopt tot stilte en bezinning. Een Onbekende schonk ons de wonderbaarlijke schoonheid van de planeten, van het heelal en de natuur om te vereren, niet om te verachten…

De stam en de takken van de kale boom wiegen en wankelen in een licht briesje. De esdoorn verwelkomt enkele kraaien die op haar takken neerstrijken en een gezellig praatje met elkaar lijken te houden. We hebben de winter verwacht en deze regeert nu over de stad. De hemel toont haar palet van tinten, van loodgrijs tot lichtblauw. De bosschages, die…

De morgen; de nieuwe dag gloort aan mijn venster. In de verte, achter de kale bomen, die als in een noodkreet, als in een hulpeloos gebed hun takken ten hemel heffen, vertoont zich de skyline van mijn zo dierbare geboortestad die eveneens haar stem wil laten horen in het grote koor van de mensheid; die ook de pretentie van metropool hoog wil houden.…

Er waren eens drie zonnebloemen. Ze stonden vlak bij elkaar, maar waren niet even groot. De rechtse was het grootst, de linkse, die was iets kleiner en in het midden stond de kleinste zonnebloem. Ze maakten wel eens het grapje dat ze net een vader, moeder en een kind waren. Dat was nog in de goede tijd, toen ze pas geplant waren. Later, toen de middelste…

Een nieuwe herfst, mijn zozeer geliefde seizoen, breekt aan. De oude bomen staan in stille afwachting rondom mijn huis. De pijn in geest, ziel en lichaam is uit mij geweken; zij is gevlucht, zoals de vogels uit de boomgaard vluchten voor het onvoorziene schot hagel van de schutter of zoals de schuwe reeën op hol slaan voor het geweer van de jager..…

Een uiterst taaie dennenboom houdt nog altijd stand in "ons parkje" aan de Ringbaan Oost te midden van haar soortgenoten: de esdoorn, de linde en de beuk. Op een oude zwart-wit-foto uit 1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo overvloedig de wereld bedekte. Zestig jaar na dato,…

We worden overspoeld met water, regenwater welteverstaan het lijkt alsof de regen-weergoden een overschot hebben aan water en dat dus zo snel mogelijk allemaal willen lozen, in het liefst: zo kort mogelijke tijd? Het regent nu al dagen en een mens zou er dus een waterhoofd (en lijf) van krijgen maar net op dat moment wordt het droog, piept de zon…

‘Hebben jullie wel door dat jullie nu echt helemaal alleen roeien?’ zegt zoon, 6, op vaderlijke toon tegen ons. We zitten in een Canadese kano op weg naar Bunnik. ‘Ik doe namelijk helemaal niks’, roept hij triomfantelijk. Man zit achterin, tussen ons in zit zoon. Met zijn zwemvest aan en zijn peddel paraat, weet ik. Zien doe ik het niet echt. Ik…

Ik heb de zee weergezien. Plotseling vertoonde ze zich (een lange streep aan de horizon) na onze lange tocht nadat we de hoog oprijzende rij van de lichtgele zanderige duinen, bekroond door het helmgras, gepasseerd waren. De witte branding beroerde de vloedlijn onophoudelijk met steeds opnieuw aanrollende golven en meeuwen dartelden opgewekt en lichtzinnig…

Je staat er eigenlijk nooit bij stil, vooral als je in een grote stad woont, maar toch is het zo dat er meerdere parallelle werelden om je heen bestaan. Nee, niet in de zin van parallelle universums of iets vergelijkbaar ongrijpbaars, nee gewoon om je heen op onze aarde. Vandaag zag ik opnames van vissen die op het diepste punt van de oceaan hun leefwereld…

De lichtgele en dieppaarse bloesems van de struiken in een tuin aan het Theresiaplein contrasteren en harmoniëren tegelijkertijd ongelooflijk fraai met elkaar. De bevallige bosschages spreiden hun schermen op elegante wijze en zij vormen een sieraad voor de buurt en voor de wijk waar dertigerjaren-huizen met erkers de toon aangeven. Maar ook in de…

Het licht van deze meimaand dat in brede banen is neergedaald op het welige gras aan de andere kant van de snelweg, werd ook gefilterd door de kruinen van de hoge bomen in de Warande gisteren tijdens onze wandeling. We waren op weg naar een kleine uitspanning die men geloof ik de "Grotto" noemt in het hart van ons Sterrenbos waar leuke honden dartelden…