Alle inzendingen over eenzaamheid

Zowel de moeders als de beweeglijke dochters werden door nauwlettend gevolgd. Voor hen was ik een dronken monnik, die hen geil zat aan te staren en misschien droomden ze wel van het stijve pikkie onder mijn schijnheilige outfit. In ieder geval droomde ik wel van de achtergebleven schoolmeisjes en dat we samen naakt door de gangen renden. Nee, die…

Ik bezit twee zwart-wit-foto's, waar jij opstaat. Je glimlach is mij dierbaarder, dan de glimlach van de heilige Maagd. Ik voerde een toneelstuk op, samen met twee medebroeders en om een of andere reden mocht jij dat ook aanschouwen. Ik schat onze afstand op twee meter, twee pijnlijke meters. Wat had ik graag tussen je benen gedoken, precies op…

Meestal was ik te vinden bij de afdelingen 'Filosofie' en 'Parapsychologie'. Natuurlijk grasduinde ik ook in de afdeling 'Theologie', laat daar geen twijfel over bestaan, ik zocht God op allerlei manieren, maar God laat zich niet afdwingen en dat tergde me, maar ik droeg het als een groot vorst. Er was een code onder de gemeenschap, was iemand…

Ik ben gewoon een bronstig hert met een loodzwaar gewei en ik kan zelfs de liefde bedrijven met echte herten, net als met die koeien rondom de kaarsenfabriek. Ik ben niet primitief, noch progressief. Ik dwaal nog steeds door de donkere, ijskoude kloostergangen op zoek naar een teder gebaar van jouw uitgetreden geest. Ik doe niet aan voodoo of astraal…

Als een onhandige eend, naar de speelse miljonairsattraktie van het koele water. Al die kaarsen waren net stijve pikken en ik had het liefste zo'n vette waskaars zacht op en neer in jouw venusgrot laten glijden. Er was een kamer, daar was het zo heet, dat het 'de couveuse' werd genoemd, een benaming die zeer terecht was, wel, je voorvoelt mijn…

De indicatie is er, eens of soms twee keer per week recht op zorg, hulpbehoevend huishoudend. Het maakt niet uit wat voor weer het is, je wordt verwacht, maar bij vijftien centimeter sneeuw is men toch blij verrast dat je er bent. Het mensje schenkt dankbaar een kopje koffie, suiker en melk ? Plichtplegend en vloeren vegend laat je jouw sporen na…

Het was een gemoedelijke bedoening die middag in Zaal de Roos aan de Zwanenburgwal. De raadsleden de griffier de notulist de wethouder ze zakten los van elkaar allemaal steeds meer onderuit. De gracht werd eerst donker en toen weer langzaam licht. Dat kwam van de sneeuw die onvoorspeld groots en veeltallig in vlokken neerdwarrelde. De kraampjes…

Ik hakte in het graniet want eerst zag ik de engel niet. Iets dergelijks kreeg ze deze morgen bij de post op haar computer. Interessant dat wel. Waar was de engel, waar was het nut. De zin van het leven!, want nu kan het niet meer stuk. Het was ineens wel erg duidelijk, er werd gebeld en het gesprek was reuze interessant. Wat was er aan de hand…

Langs de Adriatische kust heerst een algenplaag. In de badplaats Rimini wordt desondanks nog volop gezwommen, de geur van het zeewater lokt, zijn verfrissende werking blijft aantrekken. Iedereen geniet van het plezierig invullen van de vrijheid. De mensen paraderen over het strand, muziek komt uit alle hoeken, ijs en drank is er in overvloed, het…

Ik was net de dood van een goede vriendin aan het verwerken toen Martha opbelde vanuit de Jellinek. - Zou je me alsjeblieft even terug willen bellen? Er zijn een paar dingen gebeurd waar ik je dringend over wil spreken maar mijn muntjes voor de telefoon zijn op en ik heb geen geld bij me. Mijn hoofd stond op dit moment helemaal niet naar Martha en…

Ik had amper mijn ontbijt genuttigd en de helft van de krant gelezen of de telefoon ging. - 'Hallo met Martha, stoor ik?’ - Ik ben aan m’n laatste hap toe en lees net de laatste pagina van het ochtendblad. - Er is weer iets vreselijks met mij. Ik kom net van de huisarts vandaan. Ik heb last van condyloma. - Wat is dat in normaal Nederlands? -…

De telefoon ging en ik nam op. Als dat Martha niet was. - Zal ik je eens vertellen wat ik nu weer heb meegemaakt? - Ik dacht dat jij in de Jellinek zat? - Dat is uitgesteld maar er is wel iets anders gebeurd, iets heel bijzonders, riep ze geheimzinnig euforisch. Van haar depressie van enige dagen geleden was niet veel meer te merken. - Steek van…

Martha in radeloze toestand aan de telefoon. -Hoe gaat het met je? Dat is altijd een leuke binnenkomer. -Z'n gangetje, Martha, maar hoe gaat het met jou? -Nou, erg slecht eigenlijk. Ik heb al tien dagen niet meer gegeten. Ik kan geen voedsel binnenhouden omdat ik steeds moet kokhalzen. Daardoor ben ik duizelig en sta te trillen als een rietje.…

Ik heb ook een muziektip, het origineel is van Johan Verminnen, Clouseau kweelt machtig prachtig de tweede stem. Laat me nu toch niet alleen, meer vraag ik niet.…

Het Zuiderpark in Den Haag heeft botanische tuinen, maar er is werkelijk niemand die daar weet van heeft. Vandaag wist ik weer eens niet wat te doen, dan maar wandelen in het park, misschien was er iets te zwammen. Opvallend hoe groen het nog is, de bladeren vallen steeds later, maar de herfst kleurt onmiskenbaar. Aan de rand van de vijver, de Olifantenvijver…

Ik was net vijf minuten thuis toen de telefoon ging. Martha meldde zich. Ze was extreem euforisch en vertelde dat ze in de kroeg een man had ontmoet, zó fantastisch, zó intelligent, zó spiritueel. Als ze dat zegt, moet je altijd oppassen. Iedereen die ze ontmoet, wordt op een voetstuk gezet en kan er later alleen nog maar verschrikkelijk aftuimelen…

Ik zat flink te balen. Had ik me verdomme toch weer laten strikken voor een afspraak. Martha, mijn alcoholische 'zorgenkindje' zou langskomen. Toen de bel ging stond ze triomfantelijk met een fles champagne voor de deur. Het liefst zou ze uren over haar eenzaamheid en haar zogenaamde emotionele afhankelijkheid willen praten. Haar manische depressiviteit…

En daar sta je dan, ooit viel een kabouter met beide beentjes in de lucht. Beperkt door de berk heb je nooit de vlucht kunnen nemen die je wilde, geen strepen waarop je kon staan want je had slechts stippen. Om de bast van de boom sta jij in kleine kring, als uit een sprookjesboek weggelopen, maar je komt niet verder. Giftig, ik begrijp dat wel…

‘Komt u even binnen’, zei ze hartelijk. De weken na mijn verhuizing had ik me voornamelijk onderhouden met stucadoors, elektriciens en meubeltransporteurs, hoog tijd dus om iets aan mijn sociale contacten te doen. Ik stak de straat over naar mijn overbuurvrouw, die in de weer was met stoffer en plantenbak. Na mijn opmerking over de plantjes of het…

De torenspits steekt donker af tegen de avondlucht. De gouden haan, veren opgezet, is nog net te zien. Eenzaam schittert hij in de laatste stralen van de zon, peinzend over de dag. Over de mensen die, ver beneden hem, zich druk maken over steeds dezelfde dingen. Starend over het vlakke land, mijn Nederland. Elke dag staat hij op dezelfde plaats.…

Ik zie hem naderen vanachter een boom. Een opgewonden uitdrukking op zijn tanige gezicht. Hij is niet groot. Een middelmatige man. Op leeftijd. Op een ouderwetse fiets, zo’n degelijke met trommelremmen. Het chroom glimt, een lamp die nog aangedreven wordt door een dynamo steekt groot af onder het breed uitlopende stuur. Er is een regenpak onder de snelbinders…

Ik leerde Remi kennen toen hij een paar weken jong was, toen al onhoudbaar in het gezin, alleen de zoon van het ouderpaar was erg met hem begaan. Remi werd dus afgestaan, kwam terecht in een voor hem betere omgeving. Dat dacht men, al snel werd het levenslicht door een jaloerse nicht uit z'n linkeroog geroofd. Ik kom er nog wel eens, de kinderboerderij…

(voor Konstantin Paustovski) Ik was amper negentien toen ik als postulant in de benedictijnse abdij van Egmond-Binnen was ingetreden, officieel R.K. (Raar Kuddedier) geworden, wat me nu niets meer zegt, ook gezien de de werken van Jacob Slavenburg over het gnosticisme. Dat betekende het trappenhuis van boven naar beneden stofvrij maken, de w.c.…

(voor Arno Breekveld) Hard ineengekreukeld zacht wonder! Weerloze zieken, hoor naar de tartende wervelstormen in zijn verdoofde hoofd, de abrupte zijwegen, de oorverdovende waanbeelden van een eenzaam en uniek medium! Als je velen bent, maar nooit jezelf, dan ga je vroeg of laat naar de verbrande vlakte, je moet een harde bek hebben om dat te…

(voor Hafid Bouazza) Heb in godsnaam medelijden met deze veelbelezen, erudiete auteur en estheticus, die zichzelf moeizaam maar danig effectief bevrijd via de goddelijke drank absint (Paul Verlain, Vincent van Gogh, Arthur Rimbaud, hij sluit zichzelf aan...) en die een betoverende vrouw…

Soms wil je wel eens alleen zijn. Even niemand zien. Alleen maar mijmeren, nadenken, terugkijken op een geslaagde week, een leuke afspraak. Of somberen over gemiste kansen, domme acties, stomme dingen die je gedaan hebt. Stomme blogjes. Verloren vriendschap. Sinds het begin van de mensheid (nou ja, sinds er bier is) zoeken we daarvoor een plek uit…

Gehaast werd ik binnen gebracht op de brancard, liggend aan een beademingsapparaat. Ik probeerde mijn ogen te openen, ik knipperde. Ik keek in een fel licht dat draaide. Ik zag wazig, wat vermengd was met pijn, bijna ondraaglijke pijn, alsof ik op een spijkerbed lag. Ik hoorde vage, gespannen geluiden van mensen. Waar was ik? Hoe kwam ik hier terecht…

“Eenzaam maar niet alleen”. Dat waren de woorden van onze oud-koningin Wilhelmina. Het werd in een boek opgeschreven dat over haar ging. Ik denk er wel eens aan als ik me alleen voel. Ben ik nu alleen en niet eenzaam? Vraag ik mij dan af. Nee, eigenlijk allebei wel een beetje. Als ik met mensen een praatje kan maken niet, maar als ik niemand…

Sommigen van u weten het, ik werk in de thuiszorg. Afstoffen, stofzuigen, dweilen. In die volgorde, anders kan je het net zo goed niet doen. En de plee moet schoon, dikke bleek onder de rand en sprayspul op en rond de pot. Een kleine tien maanden doe ik dit al, onverwachte banden gesmeed, thuis gekomen in vreemde huiskamers. Alleen de woensdagochtend…

"Toen ik jou voor het eerst zag, was het alsof al mijn woorden die ik ooit op papier had geschreven opeens gingen vliegen. Ze vlogen door al mijn blaadjes papier, alsof ze allemaal in een groot toneel stuk zaten. Data klopten niet meer, en ik kwam er niet meer uit van wat ik nou allemaal had opgeschreven." "Woorden zijn slechts wat gedachten…