Alle inzendingen over familie

Wanneer ik stel, dat de manier van vrijetijdsbesteding van de verschillende generaties ten opzichte van elkaar net zo variabel is als de beleving van gezelligheid, dan is dit niet meer dan het intrappen van een open deur. Ook ónze jeugd heeft nog steeds de toekomst naar wij mogen hopen. Onze veertigers zijn er nog mee bezig zich naar een definitieve…

De lucht van tabak hangt om haar heen. Haar lijf ademt nicotine. Stuurs en narrig is ze, maar er is niks aan de hand herhaalt ze wel drie keer. En dan rollen de tranen plotseling over haar wangen. De moederblues spelen weer op. Het is een ongeneeslijke aandoening. Al 35 jaar knaagt het in haar hoofd en vreet het aan haar ziel. De dochter die geen liefde…

Mijn vader is een opa zoals je er nog nooit een hebt gezien. Als hij binnen komt begint mijn dochter te stralen en wil alleen nog maar streken uithalen. Kom opa ik ga je weer make-up op doen; oke zegt hij maar gebruik ook eens wat groen. De ogen zijn nu klaar nu alleen de nagels nog maar, paars of deze keer misschien rood. Opa vindt alles goed en…

Wij zijn geloof ik niet erg sentimenteel in de familie. Ik heb wel een paar dingen van mijn grootouders, maar niet erg veel. Dat blijkt ook niet echt nodig te zijn. De eenvoudigste dingen kunnen een herinnering naar boven halen. Neem bijvoorbeeld honing. Bij mijn grootouders van vaderszijde kreeg ik altijd honing als we daar waren, gewoon los op…

Lieve Fiebie, Eindelijk zie ik kans jou een brief te schrijven. Je weet waarschijnlijk inmiddels dat ik jou als baby heb afgestaan aan een Nederlands echtpaar. Als je het niet wist, dan hoop ik dat je deze brief niet verscheurt, maar eerst doorleest. Beslis daarna of je mij ooit wilt ontmoeten. Eerst wil ik je zeggen dat ik verschrikkelijk veel…

Over schoonouders worden een hoop grappen gemaakt, maar om die van vriend Hendrik valt niet te lachen. Gert en Bertie mogen als schoonouders dan geen lot uit de loterij zijn, veel erger is het om ze als ouders te hebben. Gert is een ex-zeevaarder en niet al te gelukkig op het vasteland. Een man van twaalf ambachten en dertien ongelukken. Bertie…

Mijn andere opa was een lange man met een geruite pet op, rode bolle wangetjes, een knots van een snor waarachter een zware bas vandaan kwam. Als hij niets zei liep hij te neuriën. Hij had altijd een overall aan met de ‘duumstok’ opzij in een smal zakje van zijn broek en in zijn mond altijd een sigaar, brandend of niet. Voor het eten legde hij hem op…

Vroeger heb ik een tijd twee opa’s gehad. Op zich niets bijzonders natuurlijk. In mijn geval echter was de een hééél erg prottestants en de andere even erg katteliek. Rooms katteliek wel te verstaan, maar toen wist ik nog niet dat er verschillende soorten kattelieken waren. Ik ben dus katteliek opgevoed want anders mochten je ouders van de pastoor niet…

Het weer is zo vreemd, zo wisselend, zo onvoorspelbaar. Je zult maar bij de weersvoorspellingen werken. Nu kun je natuurlijk voorspellen dat het zal regenen, hagelen en dat de zon zal gaan schijnen. Dan heb je altijd een goede kans dat de weersvoorspellingen kloppen. Vanmiddag heb ik al 2 hagelbuien voorbij zien komen, die gevolgd werden door een…

In Australië staat een interessante erfeniszaak op de rol van het Hooggerechtshof in Sydney. Drie zaadkinderen van donor Willem Wijma, die in 2001 in Australië overleed, claimen een deel van zijn erfenis. Dat zou ten koste gaan van het reguliere kind van Wijma de 55-jarige Janna de Jager-Wijma uit het Groningse Stedum, die zich tegen deze gang van…

“Weet je, ik krijg het echt op mijn zenuwen van je zoetsappige, moraliserende snertverhaaltjes man!” Even voelde ik me uit het veld geslagen. Een rilling ging over mijn ruggengraat en eindigde in mijn kruin. Ik wist dat ik wat van kleur verschoot. Schaamte en schuldbesef… “Het is toch niet meer van deze tijd om te schrijven over dieren die praten…

Mijn tante is een ijverig mens. Een echte regulateur. Ze kan niet zien dat het bij een ander niet zo is, zoals bij haar en doet er dan alles aan om daar verandering in aan te brengen. Eigenlijk was ik ook een regulateur vroeger, wat ik afgeleerd heb door de omstandigheden waarin ik geleefd heb... Tegenwoordig ben ik dus wat milder, sta toe dat…

“Rossy”, zo meldden wij ons bij de receptie van de camping aan het Italiaanse “Lago di Tracimeno” na een lange vermoeiende reis. De signorita achter de balie begon een heel verhaal in het Italiaans en natuurlijk begrepen we haar niet. Wij maakten ons verstaanbaar in het engels, waarbij de signorita verbaasd keek en vertelde dat zij “Rossy” een Italiaanse…

‘s Avonds kon Mus zijn energie ook wel kwijt. Hij liep als een bezetene met een vliegenmepper achter de muggen aan, hij ging zelfs in discussie met deze beestjes. “Kom maar op, ik sla jullie allemaal plat”. Maatje 38 vond dit nog al barbaars en had een andere oplossing voor dit probleem. Zij ontstak een citronellakaars, dat was muggenwerend vond zij…

De rode papieren kerstklok, die op haar kamerdeur zit geplakt, hangt scheef. Ik moet erom lachen. Is dit toeval of heeft Bonnemama dit opzettelijk gedaan? Ik klop op de deur en doe hem open. Daar zit ze, mijn grootmoeder, in haar glimmende zwarte jurk van crêpe de chene bedrukt met prachtige grijze rozen. Een echte ‘kerstjurk’. Haar zwarte lakschoenen…

De deurbel ging en ik was echt verrast toen er een bode voor de deur stond. Een pakje voor mij en van wie…??? Het was erg licht en ik kon me echt niet bedenken wie zo iets zou doen. Ik heb een vriendin die met de kerst altijd iets geeft, maar nooit stuurt ze dat over de post. Ik zag allemaal verfrommelde papiertjes in het doosje en dacht eigenlijk…

Niemand laat zijn eigen kind alleen. Dat is een liedje, maar van wie dat ben ik vergeten. Toch klopt dat niet altijd. De vrouw die ik ken is min of meer in de steek gelaten door haar ouders. Waarom? Ik zou het echt niet weten. Het is een aardig mens, die voor iedereen het goede wil. Het schijnt dat de moeder van haar spijt had van haar huwelijk…

‘Waarom moet Jennifer ook altijd alles bederven? Waarom moest ze zonodig Monica vertellen over het smsje van Annemarie?’, denkt Jaap terwijl hij zijn Audi A6 de oprit op draait. De sfeer in huis was na het telefoontje drastisch veranderd. Van zijn eens zo ruimdenkende, begripvolle vrouw was weinig meer over. Al die tijd had Monica hem bewust genegeerd…

Vlak voor hij tevoorschijn floepte, was de zon over de daken van de huizen aan de overkant gekropen om de spot op het spektakel te zetten. ‘Je hoeft niet te wachten op de volgende wee,’ zei Tanja, de verloskundige, tegen mijn vrouw, ‘je perst hem er nu gewoon op je adem uit.’ Selma perste en een paar tellen later lag Pelle volmaakt op haar buik en…

Toen ik daar zo een tijdje gezeten had, keek ik op de klok: vier uur. Dat betekende dat het langzamerhand tijd werd om afscheid te nemen. Ik kuchte een paar keer nadrukkelijk en probeerde door het voortkabbelende gesprek heen te breken. Op een luidere toon dan ik eigenlijk gewild had riep ik: “Wie moat’n zometain weer vot!” En ik legde uit dat het hier…

Ik schrok op uit mijn overpeinzingen. We reden de oprijlaan van de vrijstaande eengezinswoning op waar mijn oom en tante woonden. Met piepende remmen kwam de Japanner tot stilstand. Opgetogen werden we door het hoogbejaarde echtpaar verwelkomd: ze waren oprecht blij dat we hen met een bezoek vereerden. In feite waren ze na al die jaren nog geen spat…

'Klein Ulsda', las ik op een wit bordje dat al half was weggezakt in de berm van de B-weg. De bebouwing van dit gehucht bestond uit wat boerderijen en rijtjeshuizen aan weerszijden van het smalle, al vele malen opgelapte asfaltweggetje op luttele kilometers van de Duitse grens. De ruitewisser van de comfortabele Japanner veegde met brede, ritmische…

Ze woonden ver weg aan een weggetje. Verhard met steentjes. Klinkers, maar dan geen echte. Meer van die waar je huizen mee bouwt. Ja het moeten stenen van gesloopte huizen geweest zijn. Als je er op fietste hobbelde alles. Misschien was het eigenlijk een laantje. Twee auto's konden elkaar tenauwernood passeren. Het was er altijd stil. Een klein…

Tien lege dozen heb ik om te vullen en ik kijk wanhopig om mij heen, waar zal ik beginnen? Verstandig lijkt me in de keuken en daar neem ik een aantal pannen, borden, soepkommen en bekers en stop die samen met handdoeken en theedoeken in de eerste doos. In de kast in de kamer liggen liedboeken en bijbels, een naaidoos, veel foto’s , een verbanddoos…

Middag Rupert liep een paar uur later in het park een middagwandeling te maken, toen hij een vrouw tegenkwam van zijn leeftijd die hij dacht vaag ergens van te kennen. "Hai Rupert", zei ze tegen hem. "Hoi, hoe gaat het?" vroeg hij. "Goed hoor, met jou ook?". "Beroerd", dacht Rupert, "ik voel me beroerd". "Perfect" zei hij, "jou zien…

Het was druk in de ontvangstruimte. Verschillende grijze hoofden keken me bij binnenkomst aan. "Ken ik hem?", zag ik ze zich afvragen. Sneller dan men kon denken liep ik door. Voorbij aan de receptie, waar mijn gezicht wel direct werd herkend gevolgd door een vriendelijke groet. Met mijn nog jonge benen liep ik voorbij de liften en nam de trap richting…

Ochtend De telefoon was al drie keer overgegaan. "Waarom neemt ze nou niet op", mompelde Rupert. "Hallo?" sprak een vrouwenstem. "Ja, hallo, met je zoon", begon Rupert, "zeg heb je toevallig..." "Pardon?" interrumpeerde hem de vrouwenstem. "Ik zei..." ging Rupert verder. "Nee, wacht, wie zei u dat u bent?" "Ik ben je zoon, Rupert…

Wat zou ik die twee toch graag eens de waarheid vertellen. Zeggen dat ik hun smoesjes niet meer pik. Dat ik niet meer inga op uitnodigingen van hun kant en dat ik ze zeker ook zelf nergens meer voor uitnodig. Wat zou ik de zusjes graag vertellen dat ze de klere kunnen krijgen en dat ze wat mij betreft in de stront mogen zakken. Nee, van je familie moet…

Soms moet je echt eens goed door je huis heen met stofzuiger, reinigingsmiddelen en andere schoonmaakattributen. Doe je dat niet dan loop je de kans dat er zoveel ranzige beesten door je huis gaan kruipen dat je zelf door een overmacht je huis wordt uitgejaagd. Schoonmaken doe ik bij voorkeur 's nachts omdat ik dan met een voldaan gevoel kan slapen…

…De oude, gerimpelde rechterhand bewoog met een snelle repeterende beweging als de vleugel van een vlinder op en neer. De rechter onderarm schudde daardoor vanaf de pols tot aan de elleboog in een wat trager tempo. Klapwiekend greep de hand een Gillette scheermeshouder en bracht deze tot aan de met scheerschuim overdekte linkerwang. Zodra de messen…