Alle inzendingen over literatuur

(voor Donatien Alphonse François Sade (1740 - 1814)) Terwijl hij zijn onschuldige jongedames onder in zijn kasteelkerkers in de roestige boeien gevangen hield, speelde hij op de begaande grond de gevierde artiest met loepzuivere, goede manieren en een subtiel geweten. Overdag wandelde hij in vol ornaat verwijfd en opgetut naar het dorp voor lekkernijen…

Toen ik nog leefde... Toen ik nog leefde in het heelal van je armen en ademde door je huid, stond het geheimschrift van de sterren in je ogen geopenbaard. De witgouden bal van de zon rolde de hemel rond en de maan was een abrikoos in de schaal van de nacht. Maar nu drijven sponzige wolken over de stad. Huizen onwankelbaar belemmeren…

(voor José de Espronceda y Delgado (1808 - 1842)) Jouw vervolgers wisten niet wat zij jou onwetend hebben verboden. Verstopt in de Spaanse bergen, door de zon dwarrelende contouren als extra camouflage, was je een ingewijde van een occult gezelschap, een Spaanse literator vertelde mij dat het Tempeliers waren, die sterk vervolgd werden door de roomse…

Oh kut Oh kut, oh snee, oh pruim, oh spleet, oh gleuf, oh naad, oh kier, oh reet, oh gat, oh dot, oh doos, oh meuk, oh muts, oh klier, oh bef, oh prut, oh peer, oh vijg, oh dop, oh deur, oh lek, oh put, oh kloof, oh scheur, oh rits, oh snits, oh lik, oh stuk, oh pot, oh punt, oh kruis, oh munt, oh poort, oh zucht, oh tuin, oh lust, oh moes, oh vlaai…

(voor George Gordon Byron (1788 - 1824)) Zijn vader was een losgeslagen kapitein, die meer in de havenkroegen zat, dan dat hij over de zeeën voer en wanneer hij dat toch deed, dan stond hij meestal dronken aan het stuur en belandde hij in andere landen dan gepland. Als rokkenjager is hij onder menige rok gedoken, maar hij maakte het niet zo bont…

Verlos ons van het hoge Verlos ons van het hoge O Heer, verlos ons van zijn toorn, die egocentische pik van Uw rechterhand. Utrecht, sloop die stomme paal! Deze toren zonder kloten, deze voodoo van een jaloerse monnik heeft je als plek gefixeerd, vastgepind en voor eeuwen klein gehouden. De spits scoort niet uit zijn zicht, de architect…

'Toen ik klein was en onder de tafel woonde' Toen ik klein was en onder de tafel woonde kende ik de enkels van de grote mensen nu ken ik enkel de grote mensen en dat is niet de bron van mijn vreugde laten we ons voortaan alleen nog vergissen en lachen met de spijkers van het geduld we zullen hout geven aan de bossen en goud aan de bankiers…

Trekpop in Vogue alsof die arm mij niet toebehoorde de hand op je schouder legde buiten mijn wil omdat ik niet wist dat ik niets anders wilde dan dit het duurde maar even ik voelde door de zwarte stof je schouderbandje kan mezelf niet vergeven dat ik niet weet hoe je keek toen niet eens een volle hand amper enkele vingerkootjes ons als…

Alle wit doelwit En het is alsof iets overwaait uit een andere dimensie In je. iets flikkert. Beeldvlinders. Kleuren als gemoedstoestanden Duizend kleine wervelwinden beroeren je Je bent omringd door myriaden microscopisch kleine spiegels van microscopisch kleine goden: tezamen weerkaatsen ze je, mini-eonen lang. Je weerbeeld een beweeglijk…

(voor Elizabeth Browning (1806 - 1861)) Je ploeterde maar voort, ondanks je slechte gezondheid, de poëzie was je kleurrijke redding in een sinistere woning, waar je bullebakvader de dienst uitmaakte. Hij had je in de wraakzuchtige tang, hij bezeerde jou met zijn onverwerkte trauma's. Terwijl je in de achtertuin naar de vogels keek en luisterde,…

(voor Eugène Emile Paul Grindel (1895 1952)) Op je zestiende ging je vanwege je astma naar Davos en je wandelde op de Zwitserse bergen, waar de geur van bloemen en kruiden je longen vulden. Kaas, melk en chocolade vulden je hongerige maag. Drie jaar lang zat je op die bergtoppen te gluren naar jongedames met dezelfde kwalen, als jonge dichter vond…

De scheiding Ik ga de dieren in de Zoo vertellen dat H. na dertig jaar is weggegaan. De neushoorn kijkt me medelijdend aan, de dwergnijlpaarden blazen troostend bellen - verbeeld ik me. Ook dieren vormen stellen, gearrangeerd door baas voor onderdaan. Zou tweemaal levenslang hier beter gaan? Ik vraag het aan de panters en gazellen. De…

Nachtegalen in verkoolde bossen op de vlucht. Overrijpe vruchten vallen van het tafelblad. Een hand grijpt naar een wolk wanneer een ader open spat in het gezicht. Als betrof het een wolkje wolkje melk net uitgelopen in de nacht, de stilte van de ster, in mijn blikveld gevlogen. Want ik laat het denken overgaan in droom. Ook deze keer. Een passage…

(voor Gustave Flaubert (1821 - 1880)) Van je autoritaire vader moest je rechten gaan studeren, omdat die studie je later verzekerde van een maatschappelijk gezien hoge baan met meer dan voldoende financiële beloningen, wat een projectie van zijn eigen eerzucht was. Enkele bezoeken in de studentencafé's brachten jou al snel op een beter spoor en…

Apollolaan Als kind was ik zo gek op je als een eenzame wolf. Hoe je hooggehakt in een nerts langs de winkels hier om de hoek uit wandelen ging. Met je ogen kietelde je me dood wanneer je met een blik over je schouder de verte in danste, naar het zand waar wij dan samen van de aarde af vielen, en ik mijn zaad in je bont spoot, diamanten…

Ik mailde onlangs met de edele dichter Serge van Duijnhoven over de eerste druk van Rimbaud's 'Une Saison en Enfer'. Ik was bezig om hem aan mijn beschouwingenlijst toe te voegen en toen las ik dat hij in een Brussels paleis woont met een crypte gewijd aan de Heilige Drie-eenheid; Arthur Rimbaud, Fernande Pessoa en Lord Byron. Mijn vader heeft een…

Exodus De idioten rijzen uit het bad en rennen - als studenten bij 't ontgroenen, bloot boven sokken, pumps en voetbalschoenen - de deuren uit, weg, over 't sintelpad. Receptie, hoofdgebouw en paviljoenen, het stenen net waarin men gekken vangt, staan onbewogen. In de perken hangt Flauberts parfum van lijken en citroenen. Te laat, ontdaan…

Gedicht voor Ulrike Meinhof Sommigen kunnen het niet meer hebben. Sommigen schilderen een spiegel op de muur met het gelaat van een vrouw erin vervat. Sommigen luisteren naar een bandje met de stem van een vrouw, die nauwelijks verstaanbaar fluistert. Sommigen voeden hun verbeelding met herinneringen aan avonturen, die ze nooit hebben beleefd. Sommigen…

Dankzegging voor de bols ik dank u voor de bols, en dat die ook nog te drinken is want er is ook ondrinkbare: kokende bols, bevroren bols en bols op basis van looizuur of aseton bols die voor het chemisch reinigen van hoeden werd gebruikt en het reinigen van stokken achter de deur waar honden mee worden geslagen negerbols (op kleur gebracht…

Yvonne komt met twee gespannen borsten tentamen doen. Ik ben met haar alleen en decreteer de vragen, ik de vorst en zij de slavin, zoals ik dacht. Maar neen, ze heeft behalve haar halflege brains haar goedgevulde beauty meegenomen. Ze heeft bedacht er rond voor uit te komen, want ook een leraar heeft geen hart van steen. Ik neem haar op en stel de eerste…

Luik - Bastenaken - Luik, de wielerklassieker Als ik vertrek in Luik, dan moet ik weer naar Luik, helaas via Bastenaken, mijn hart zal 180 slaan, mijn spieren zullen kraken, mijn achterkant zal rauw zijn als rauw vlees, mijn pijn schreeuwt van de daken, ergens knakt een pees, nog lang ben ik niet in Bastenaken. De andere renners, ook mensenzonen…

Schrijvers die er een gewoonte van maken om personen of groepen af te kraken omdat ze er populair mee kunnen worden zijn geen knip voor de neus waard. Een schrijver moet echt zijn en ook zijn hart laten spreken. Wie niet echt is, is gezien.…

Het drama van het melodrama is dat het meestal over levensechte drama’s gaat, terwijl het gewone drama vaak maar een kunstig schepsel is, waarvan het enige echte drama in het scheppen zat.…

Ik droomde... Ik droomde dat ik met haar in een duinpan lag en eerst haar handen begroef en toen haar voeten En toen ik haar geboeid en weerloos zag begroef ik ook mezelf om haar weer te ontmoeten De duinpan werd dieper dan de schoot der zee en het zand liep op tot hoge golven Ik dacht dat ze verdronk en ik dook mee en stervend hervond ik…

1944 De week voordat mijn moeder gehaald werd op haar duikadres was ik bij haar met mijn zoontje elf maanden oud ze nam hem op schoot hield hem met een hand omklemd en legde met de andere een plaat op de grammofoon wil je even? vroeg ze mij ik liet de plaat spelen mijn zoontje begon te schommelen zie je wel zei mijn moeder hij is muzikaal…

Zo zie ik je zo zie ik je van op de rand achter een deur in gekarteld glas je lichaam schuimt en buigt water druppelt langs je ruggegraat aan mijn kant kom je naast me liggen halfdroog en halfgod zonder haast je gouden cijfers in een schuif geborgen want tijd bestaat niet - zeg je klaag niet om mijn defecten als jij er niet meer bent…

(voor John Milton (1608 - 1674)) Schoonheid is niet altijd schoonheid en hij dient van zich af te blazen om van lust liefde te smeden, om in de menselijke hellesferen nog paradijsglimpen te zien. Hij buigt en botst zijn kop tegen de scherpe tot spiesen geknipte teennagels van zichzelf totaal verloren etalagepoppen, verdronken in hun eigen monsterlijke…

Op z'n plaats Ik heb de winter zien komen en me afgevraagd hoe we aan die nieuwe eeuwig terugkerende tijd moesten beginnen ik heb een lied gedraaid dat tussen ons in gevallen was en kapot ging door er hard over te kibbelen de zon stond er weer en de buren dampten boven de muziek uit genoeg wind om een leven schoon te blazen ik heb de…

Geen In de nacht heb ik getracht je zinnen te verbinden met die van mij. Als vlinders liet ik ze binnen, alleen het koppelwoord kon ik niet vinden. Je vlinders bleven vreemdelingen maar hun donkere geuren gaven onbekende kleuren op mijn wezen. Ik ben nooit meer die ik ben geweest. Zoals ik rozenrood en bloeiend bij je lag, zonder ouders…

Mooi Als je heel erg dronken bent komt er geen einde aan het neuken. Het gaat de hele tijd mis zodat je weer van voren af aan kunt beginnen en als je dan eindelijk klaar bent hoor je jezelf merkwaardige zinnen mompelen zoals ik zou je wel willen adopteren terwijl hoer C. twee hooguit drie jaar jonger is en 's ochtend vroeg staand voor…