Alle inzendingen over algemeen

Bastiaan, ook wel Bas genoemd, was een graag geziene gast in café Reve dat beter bekend stond onder de naam “de Bieb”, vanwege het grote aantal boeken dat er in de loop der tijd achtergelaten was. Uit eerbetoon voor de literatuur en het vrije woord maar in het geval van enkele gasten ook vanuit een verregaande hang naar snobisme. In het laatste geval…

Na ongeveer drie uur te hebben gelopen door het heuvelachtige terrein, hield ik halt bij een huis aan een modderige landweg. Er stonden twee grote paarden en wat schapen in het veldje naast het huis. De rook die mij uit de schoorsteen tegemoet kwam mengde zich met de mist en herinnerden me aan de gebraden kalkoen van mijn grootmoeder. Het had de…

Tijdens de hevigste donderbui in het najaar van 1988 sloeg de bliksem in het kruis van de kerktoren aan ons pleintje. We zaten net aan tafel, mijn broer schepte op maar ik hield niet van witlof. Rachmaninov speelde die avond in onze huiskamer. Dat deed hij wel vaker als het onweerde. Mijn broer en ik liepen naar buiten, mijn vader kwam er achteraan.…

Al eens stilgestaan, bij wat ze in de volksmond noemen, ‘zijn of haar laatste dagen, zijn bijna geteld.’ Pijnlijk, dat wel, maar onoverkomelijk, voor ieder van ons. Dan toch nog iets in deze wereld dat een zekere vorm van rechtvaardigheid betracht, alhoewel ook dit zéér relatief is. In ons land zijn het bijvoorbeeld niet enkel je dagen die geteld…

Een beetje verontschuldigend zegt ze: ‘Ik dacht nog wel: wat is die verwarming heet achter me. Ik keek achterom. Toen zag ik het pas… En ik begon nog te lachen ook...’ Ze is duidelijk geschrokken. Het gebeurt tijdens een verjaardagsfeestje. Het is druk. Hapjes en drankjes staan uitgestald en iedereen kan toetasten. Ze staat bij de tafel en is in diep…

Eén september 2004. Een zomerse dag dan nog. Enkele verspreide witte wolken en droog. De weerman glundert op TV. Ik geniet van zijn woorden en maak hem niettemin meteen monddood. De tuin ligt er zalig bij. Bloemen en planten geven zich bloot aan het zonnelicht. Een koolwitje dartelt her en der. Durft zich niet neer te zetten en fladdert en fladdert…

‘Het is haast niet te geloven, hoe heeft het ooit zover kunnen komen. Zouden ze nu tevreden zijn, is het dit wat men wou bereiken‘. Dit zijn de eerste bedenkingen die mij door het hoofd flitsen Keer op keer bekijk ik de mail die ik deze morgen opende, nog steeds komen de woorden als zweepslagen op mij af. Niet dat er zoveel te lezen valt, nee, enkel…

Ik heb al uren lopen tobben over de vraag waar ik moet beginnen. Meestal denk ik dan, begin bij de dageraad. Omdat ik me vaag voorstel dat elk verhaal daar begint, alsof hun ritme en orde samenvalt met de dag. Waarom zou het niet beginnen in het holst van de nacht, ergens in een dampende havenkroeg, met wat blues op de achtergrond. Of in het volst…

Je zal maar regenschermen staan verkopen op de wekelijkse marktdag, terwijl de thermometer 30 graden aanwijst. Of even erg, proberen zonnebrillen aan de man (of vrouw) te brengen wanneer het pijpenstelen regent. Dat is zo van die dagen waarop je zegt, hoe is het in godsnaam mogelijk, waar ben ik mee bezig. Gelukkig zijn die dagen eerder zeldzaam,…

Op internet kan je, via de groensite www.groen.net, je Keltische boomhoroscoop raadplegen. Neem even de moeite om via deze leuke groensite je eigen boomhoroscoop op te zoeken. Het is een horoscoop die, na het intikken van geboortedag en maand, je eigen boom tevoorschijn tovert. En dat is nog niet alles! Je krijgt ook een leuke karakterbeschrijving…

Goedemorgen mevrouw: heeft U goed geslapen. Mmmm.... mompelde mevrouw Van de Berg Ze is al op hoge leeftijd, moet U weten. Negentig jaar en ze is nog altijd goed bij de tijd. Komt U maar overeind, o laat mij U maar helpen. Wat bent u stilletjes vandaag, is er iets aan het handje? Mmmm....knikte mevrouw Van de Berg wederom. Het is toch zo'n…

Doorweekt en uitgeput komt Sofie thuis. Ze draait de voordeur van het slot, hangt haar kleddernatte jas aan het oude hertengewei dat ze nog van Mark, haar ex-vriend, heeft gekregen, en ploft afgepeigerd neer op de bank. Haar natte haar drupt in haar nek. Met tegenzin staat Sofie op van haar comfortabele bank en loopt de oude statige trap op naar haar…

Met knikkende knieën en klotsende oksels doe ik langzaam de deur open. De weg naar de blauwe stip is oneindig en het lijkt een eeuwigheid te duren voor ik met beide benen op de stip sta. Daar zitten ze dan. De gezichten die ik, samen met de rest van Nederland, inmiddels zo goed ken. Die dikke met de krullen, die leuke met die bril, de botox-vrouw en…

Ik zit op een dag in oktober 's ochtends vroeg in de trein van Zoetermeer naar Utrecht. Het is ouderen-reizen-gratis-dag en de trein zit vol ouden van dagen. En ik zit ook, gelukkig. Lekker plekje bij het raam, tafeltje erbij, goed gedaan. De trein rijdt weg van station Zoetermeer. Het is een mooie dag, helder en de zon schijnt door de vlokken…

‘Dag buurvrouw’ staat er boven een artikel op de voorpagina van Trouw. Een inwoner van Soest heeft dit geschreven als afscheid van een lieve buurvrouw Juliana. Het zal zijn omdat het voorjaar eraan komt dat ik meteen denk aan een idyllisch tafereel. Juliana trekt een onkruidje uit in haar tuin. Bernhard ernaast, filosoferend over een nieuw perkje, daar…

Is de kracht waarmee een hamer een spijker raakt gelijk aan de kracht waarme de spijker de hamer raakt? Het antwoord op die vraag leek mij plotsklaps van groot belang. En kort daarna werd ik overstelpt door medelijden met het enorme leger van mensen dat nog minder geschoold en geleerd is dan ik, en dat dagelijks gekweld moet worden met dit soort vragen…

Vol schrik schiet ik in het holst van de nacht wakker, badend in het zweet, rillend. Verdomme, hoor ik me hardop zeggen, het is nog maar de vierde keer deze nacht dat ik wakkerschiet. Ik slaak een diepe zucht en besluit dat het geen enkele zin heeft om verder te slapen. Even niets denken, rustig blijven liggen. Natuurlijk komen dan weer gedachten…

“Only you can make this world seem right,” galmt sentimenteel maar kneuterig door de luidsprekers. De toon werd gezet en een knipoog nodigt me uit naar de dansvloer. Ter plaatse trappelend zegt Hans, de voorzitter van de voetbalclub, dat hij er geen bal van snapt, elk jaar komt er meer volk naar het feest, elk jaar klinkt de muziek anders. En oeps daar…

Wie kent nu die “mysterieuze” glimlach van de Mona Lisa niet? (Wie er achter zit is wat anders.) De schaterlach van ons aller Margriet H. is overbekend, al dan niet irriterend voor bepaalde gevoelige oren. Bij de bulderlach van onze koning kunnen we zelf onze glimlach niet onderdrukken. Lachen doèt lachen maar daar vertel ik jullie wat verder meer over…

Oudste zoon de deur uit. Een half jaar later de volgende. De twee zonen die voorlopig nog thuis blijven wonen werken graag mee aan een interne verhuizing naar de zolderverdieping. En dan is er ineens zomaar ruimte vrij. Ruimte voor een echte eigen werkkamer, helemaal voor mij alleen. Waar ik kan schrijven, naaien, knutselen, schilderen… en zomaar de…

Voor de start van de tv-serie ‘Unsere Besten - Wer ist der grösste Deutsche?’ op de zender ZDF werd aan 90.000 Duitsers de vraag gesteld wie de grootste Duitser aller tijden was. Er werden interessante namen genoemd. Konrad Adenauer, de eerste bondskanselier van West-Duitsland na de Tweede Wereldoorlog, vond men echter de grootste Duitser… Toen ik dit…

Voel de leegte in m’n kamer. Toch is er liefde daar. Ben ik aan het dromen, want het voelt zo raar. Strek m’n handen verlangend uit op zoek naar je warmte, maar er is niets, enkel de kou. Twijfel bekruipt me, ben ik dan toch niet wakker, je was toch gisteren hier? Wrijf me de ogen uit, alle slaap verdreven, overvallen door het trieste gevoel dat dit…

Vol schrik schiet ik in het holst van de nacht wakker, badend in het zweet, rillend. “Verdomme””, hoor ik me zeggen,”het is nog maar de vierde keer dat ik wakkerschiet.”Ik slaak een diepe zucht en besluit dat het geen enkele zin heeft om te proberen verder te slapen. Even proberen aan niets te denken, rustig blijven liggen en proberen genieten van de…

Snappen jullie deze wereld nog? Ik soms helemaal niet meer. Het lijkt alsof de mensen steeds minder met elkaar kunnen opschieten, niemand besteedt nog aandacht aan zijn medemens, denkt enkel nog aan zichzelf, is zo vlug gefrustreerd en heeft op alles en nog wat kritiek en commentaar. De fout daarvoor ligt voor een groot deel in het feit, dat we geen…

Hij staat op de spoorbrug. Zijn zicht verdwijnt in het water, dat zes meter onder hem voorbij raast. Een touw, stevig vastgeknoopt rond de leuning van de brug, slaat door de wind tegen zijn been. Alsof het om een ritueel gaat, haalt hij langzaam het koordeinde naar zich toe en schudt meewarig het hoofd. De ijskoude regen heeft zijn vingers gevoelloos…

“Ik ben uitgeput en helemaal doorweekt”, zei Links mistroostig. “En ik dan?” opperde Rechts, “voor mij regende het even fel als voor jou.” “Best mogelijk, maar ik had op de koop toe de brute pech om in een diepe plas te trappen.” “Altijd maar klagen en je misdeeld voelen, het lijkt wel of je ongelukkig zou zijn wanneer je dat ontnomen werd.” “Ongelukkig…

Als ik goed kijk, zie ik hem staan. Zie ik de rijzige gestalte van de sterke man zomaar voor me opdoemen. Als ik over het strand wandel volgen zijn voeten me. Hoor ik de zandkorrels zachtjes knisperen onder zijn zware schoenen. Als ik in de duinen vrij met een prachtig meisje, priemen zijn ogen me in mijn rug. Dit stukje strand is van hem. Dit is zijn…

Ik herinner mij dat het half zeven was toen ik naar de klok keek. Een stationsklok, die hoog verheven boven de drukte van het vrijdagavondvolk hing, tegen de kale achterwand van het etablissement. Eens de wachtkamer van een station, nu de verzamelplek van mensen die hun kantoorweek er weer op hadden zitten, of anderen die in eenzaamheid en zonder structuur…

Het grootste deel van mijn leven speelt zich thuis af en dan met name in de woonkamer. Ik ga zelden uit en nooit op vakantie. Ik kan mij goed vinden in een uitspraak van Gerard Reve: "Ik ben geen man voor reizen. Ik blijf liever thuis waar het mij veilig voorkomt en ik met rust gelaten word." Zo bezien, is mijn huis dus heel belangrijk voor mij…

Een vriendin van mij heeft MS. Ze kan nog best een beetje uit de voeten, maar uitgebreid winkelen of een fikse wandeling maken is er niet meer bij. Ze ziet ertegen op als tegen een berg, toch ontkomt ze er niet aan: de rolstoel doet zijn intrede. In de weekeinden gaat ze met haar man op pad. En soms duwt haar zoon haar voort. Maar rondneuzen in modezaakjes…