Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Eliminatie

Er zijn van die mensen, die precies weten wat ze willen.
Nog in de kinderschoenen weten ze al wat ze willen worden. Ze weten precies wat ze willen hebben. Nu meteen of, als dat niet anders kan, later.
Ze hebben voor ogen hoe hun man of vrouw eruit moet zien. Wie ze tot hun vrienden rekenen. Waar ze gaan wonen, welke reizen ze gaan maken. Kortom alles staat al vast, als het aan hen ligt. Dat is hun keuze.

Er zijn van die mensen, die niet precies weten wat ze willen.
In de kinderschoenen al presenteerde de wereld zich aan hen als één groot vat met mogelijkheden. Je kán van alles worden. Maar vooral: je kan van alles niét worden.
Kiezen is voor zulke mensen: eerst een heleboel niét doen en dan pas dat éne ding wél. Deze mensen gaan, als het echt niet anders kan, de bank dondert immers helemaal in elkaar, dus je moet wel, eindelijk naar een meubelboulevard. Daar lopen ze niet af op die éne bank, die ze al zolang wilden hebben. Nee, ze lopen alle zalen door en zien elke bank als een potentiële kandidaat. Pas dan begint het afschrijven.
Zo gaat het ook met vrienden, relaties, kennissen. In pricipe is iedereen okay, pas daarna komt de schifting.

Er zijn van die mensen die schrijven.
Ze lezen nooit een boek, maar weten zélf hoe het moet. Ze doen het gewoon. En het worden bestsellers.
Er zijn van die mensen, die willen gaan schrijven. Ze lezen alles wat los en vast zit. Om te leren hoe ze het zelf willen kunnen. Zó niet en zó niet, maar zó wel. Dat kost jaren, maar ze kunnen niet anders.
Zo kan het gebeuren, dat je al zestig bent, en dat je beseft dat je zeker honderd moet worden, wil je alsnog aan het schrijven van dat boek toekomen.
Tja, er zijn van die mensen...

Schrijver: Rina van Dijk, 31 maart 2006


Geplaatst in de categorie: algemeen

2.8 met 4 stemmen 815



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
2 april 2006
Email:
ag.schulztiscali.nl
Vanuit mijn optiek, tref je de spijker op z’n kop. In de laatste twee alinea’s herken ik me zelf, ongewild weliswaar. Ben wel ouder dan hetgeen je beeld schetst, maar toch. Tja, je hebt dus ook van die mensen die erkennen dat zelfkennis de eerste weg naar beterschap kan zijn. Zo komt dus dat boek, zo ik ooit met die gedachte zou hebben gespeeld, nooit. Pluim voor jouw observatievermogen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)