Jammer

‘Er zit hier een mevrouw met erg veel pijn!’ Ik begrijp dat ik mijn middelste dochter aan de telefoon heb, die mij vraagt snel met de auto te komen. Nadine is door de rug gegaan! En wat er precies moet gebeuren weet ze niet. Het enige wat ik mij op dat moment realiseer is dat Nadine voor haar vertrek heeft gezegd ‘wat last te hebben van haar rug’. Ze is de poort al uit voordat ik kan reageren: ‘dan moet je heel voorzichtig doen!’ Zij wilde haar dochter gaan helpen bij het opruimen van de zolder.

Als ik aankom zit Nadine bleek onderuitgezakt op een keukenstoel. Dochter heeft Nadine twee tabletten paracetamol gegeven. Die zouden geen effect hebben! Mijn ervaring met lage rugpijn is ruim voldoende om dat te weten. Na enig aandringen accepteert Nadine ook een tablet met een rode kleur. Mijn verpleegdeskundige dochter schat in dat naast die pijnstillers ook een spierontspannend middel noodzakelijk zal zijn. Na een half uur heb ik een assistente van een vervangende huisarts aan de telefoon. De vriendelijke mevrouw begrijpt de situatie en zal de arts vragen een passende medicatie voor te schrijven. De eerste pogingen om Nadine ‘te mobiliseren’ waren zonder resultaat en uiterst gevoelig. ‘Wat leer ik hier veel van’ bekent dan de zwetende Nadine een paar keer. ‘Ik dacht altijd dat het een soort aanstellen van jou was en alle andere mensen met lage rugpijn: nu weet ik beter’! Met veel voorzichtigheid, met behulp van lange ronde stokken haalt Nadine de stoel van auto. Het alternatief voor Nadine thuis is een harde stoel en kijken naar een ‘Vogels in uw tuin’ DVD. Ik haal de noodzakelijke boodschappen en de medicijnen die klaarliggen! In de supermarkt realiseer ik me het onvermijdelijke: de zere rug van Nadine betekent ook een streep door mijn plannen van de komende week. ‘Als Nadine zich aan de voorgeschreven medicatie houdt zal de herstelperioden relatief kort zijn’ is mijn wensgedachte.

Wanneer ik ben thuisgekomen zit Nadine nog steeds naar de vogeltjes te kijken. Als ze de bijsluiter van de medicijnen heeft gelezen, stelt ze: ‘die ga ik niet gebruiken!’ Na een bijna schermutseling weet ik het weer: dat ik niet op dit soort provocaties moet reageren! Aan het eind van de dag loopt Nadine door het huis alsof er niets aan de hand is! Zelf heeft ze daar een verklaring voor en stelt dat ik ook met Yoga moet beginnen. Ook de volgende dag doet ze of er niets aan de hand is: geen pijnstiller, alleen het opstaan vanuit een stoel vraagt enige voorzichtigheid. Vandaag, de derde dag, ligt Nadine met pijnstiller op bed: bij een opruimactie in de bijkeuken ‘schoot het er weer in’.
Mijn zelfgevoel is hierdoor weer op een normaal niveau: zelfs het beoefenen van Yoga is geen garantie voor een wonderbaarlijke genezing.
Wel jammer voor Nadine….

Jammer Nadine Nadine

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 605