Alle inzendingen over Herinnering verlicht

In mijn zoektocht naar verlichting beland ik na enig zoeken bij een ‘AURA-HEALER’ whatever that may be. Ik las iets over aura’s in de Hapinezz, zeg maar het lijfblad van elke aspirant spirituele zoeker die “om” is wat betreft het geloof in alles wat je niet kunt zien. En nu loop ik de...

...light!, zou ik zeggen.’ Zoals mijn Zen Goeroe al zei; ‘vóór je verlichting: haal brood en ga eten. Ná je verlichting: haal brood en ga eten....’ Ik bedoel maar, hoe simpel kan het zijn..

...rouw. Ik hoop dat de inhoud bijdraagt aan het verlichten van je pijn. Des te sterker de band met je geliefde, des te groter het traumatische karakter van zijn overlijden, des te groter de geestelijke leegte die in de loop der tijd door jou ingevuld moet worden. De mens heeft ruimte in z’n...

Er zijn mensen die in sprookjes geloven, sommigen van hen volgen grimmig de leer van de heer waarin ze zijn. Mijn naam is Thomas en ik lees liever de Donald Duck. Lampje is mijn favoriet, zo verlicht ben ik nog wel.

...herken de geur meteen, maar meer ook niet. Geen herinneringen die acuut opborrelen. Zou het dan toch te lang geleden zijn? Hoe klonk de stem van mijn moeder en hoe lachte ze? De fijne vertrouwde geur voelt als een warme deken om me heen. Ik spray nog een keer, leg het flesje naast mijn kussen...

...dahliabed vergroten met een smal paadje ertussen. Als ik dan hurk om onkruid te wieden en naar boven kijk, zal terug die herinnering opwellen, zoals ook de geur van tagetes mij aan ‘den hof’ van vava doet denken.

‘Niet denken, maar voelen. Alleen maar voelen’, herhaalt opperhoofd Maarten voortdurend als een soort mantra. Zijn stem klinkt monotoon en zacht. ‘Voel. Maak contact met je innerlijke zijn. Voel je energie. Ervaar je kracht.’ Jaap spant zich in om de bevelen van de meester op te volgen. Hij...

...kende sinds mijn kindertijd, alleen nog maar een herinnering. Voortaan zal ik moeten vertellen dat hier, bij een voetbalveldje dat er voor in de plaats komt, ooit een sloot was en dat ik er viste en dat ik er een keer een muskusrat raakte met een steen. Samen met een vriendje zag ik de dikke rat...

Wie het geluk tenvolle geproefd heeft, zal door de herinnering hieraan elk verdriet beter kunnen verwerken.

...er de volgende dag ook nog als ik de affiche van het optreden in mijn werkkamer hang. Twee werkdagen later heeft de realiteit zijn verdovende uitwerking gehad. En vandaag gloeit het weer, die herinnering, dat vermoeden van méér. Wij zijn maar gewone stervelingen, Ramses, beetje mutserig en...

...Alleen in het westen was de hemel nog zwak verlicht; de gloed van de zon die pas was ondergegaan wierp een diepgeel schijnsel over het landschap. Hij kreeg de neiging om te schreeuwen. Dat gaf niet, hij was hier toch alleen, niemand zou hem horen. Bij een bos riet bleef hij staan. De...

De herinnering is altijd meer dan nu en vormt het voorgevoel.

...en ze lijkt nu veel kleiner dan ze was in mijn herinnering. Ze is totaal van haar vroegere sfeer en luister ontdaan en beroofd. Ongelooflijk dat hier mijn divanbed met de linnen, gestreepte sprei eens gestaan heeft en mijn oude bureau, dat mijn schoolcarrière begeleidde; ongelooflijk dat ik...

Terwijl ik mij geen voorstelling kan maken van de gedachten en gevoelens die voor het geestesoog van mijn vriend paraderen, roept het ebbenhouten doosje dat hij me zond reminiscenties op aan krokodillen in woeste rivieren, aan apen die krijsend van boom tot boom slingeren en aan babbelende, bonte...

Vader, ik zie nog de kleurige platenhoezen met Franse, Duitse en Engelse teksten op tafel liggen in de achterkamer van het goede ouderlijke huis. Wanneer het ragfijne naaldje het zwarte, glimmende vinyl aanraakte, vulden overweldigende klanken de kleine ruimte en namen stormachtige, overweldigende...

...Vandaag de dag vormt het een van de laatste herinneringen aan de man die mijn eerste mentor en autoriteit was, wiens weerloosheid en kwetsbaarheid MIJN weerloosheid en kwetsbaarheid zijn, aan de man die zo lang de kwetsuren, de lompheid en de grofheden van zijn bekrompen, burgerlijke...

Uit de verhalen van mijn moeder weet ik dat men mijn oma voor haar aanzag wegens haar jonge en florissante uiterlijk als ze mij in het ziekenhuis in ogenschouw kwam nemen. Als fragiele, kwetsbare baby lag ik in het glazen broeikasje dat men couveuse noemt. Later zocht ik in de armen van mijn oma...

Vaak passeer ik nog met de bus van "Arriva" het lage gebouw waarvan ik het innerlijk eens zo goed gekend heb. Het is van een moderne architectuur en draagt de trotse naam "Maranatha" ("de heer zal komen") tot op de huidige dag op haar gevel en haar kamers en de gebedsruimte zijn gegroepeerd...

De man die ik "Vader" noemde bracht zijn moeizame morgens en middagen door in een gebouw met labyrintische kamers en gangen; op de vlucht voor de armoede die hij had gekend en die hem mateloos beangstigde. Thuis verzonk hij in machteloze, krachteloze visioenen van schoonheid; verzonk hij in...

...van jou ook mama". Ik sla het moment op in m'n geheugen. Geluiden kan je natuurlijk proberen op te nemen zodat je de herinnering altijd kan opzoeken wanneer je dat wilt, maar dat is niet nodig. Ik draag ze in m'n hart.

...de dochter die dit schrijft en die leeft in het nooit verblekende licht van de herinnering......

...nog, paradeerde met je slanke taille in de wijd uitstaande vijftiger-jaren-jurk. Het kleine portretje van je diep-betreurde echtgenoot op de bescheiden boekenkast vormde voor altijd je herinnering aan hem. Dit alles moest ons welhaast voeren tot onze tragische conclusie: "Das war also das...

De avonden en de nachten van mijn leven zijn voorbijgegaan met mateloze snelheid en in vliegende vaart en de wanhoop en de eenzaamheid hebben vaak overheerst en geregeerd, maar vandaag vond ik je onverwacht terug, althans je foto, in het herdenkingsboek, nu met baard en gedeeltelijk onherkenbaar;...

De sneeuw lag hoog opgetast op de straten. Ik vervolgde mijn weg naar het ziekenhuis en neuriede een zacht, melancholiek, sentimenteel lied zoals het eens gezongen werd door mijn allerliefste oma, met de tekst: "Goedenavond, speelman, mijn vader laat vragen of je 't-avond spelen kan voor de kleine...

...mijn kastje zit een pop die een donkerblauwe, kunstig gebreide maillot draagt; een laatste herinnering aan mijn tante G........

...op de eerste verdieping vormde mijn eerste thuis. Ik zou opgroeien; ik zou de wereld doorkruisen en ook mijn noodlot leren kennen, maar de herinnering aan die vroege onschuld, aan die gaafheid, aan die schoonheid, troost mij nu de ouderdom en de verbittering mij eveneens overvallen.

...een leugen, terwijl jouw invulling van die werkelijkheid volgens jouw herinnering de ultieme waarheidsbeleving is van jouw werkelijkheid, want je hebt geen herinnering aan de herinnering en daardoor ook geen leugen. Eigenlijk kun je dan niet spreken van liegen maar ook niet van de waarheid...

Over de wolken ligt de waas van vergeten verdriet, maar vandaag stijg ik hoog op tot stelsels van begrip en altijd weten, terwijl de zon mij daar koestert, en ik als centrum van het universum, bij dit ongemeen heldere licht zuchten van Verlichting slaak.

Ik heb een nieuwe hobby, verlichte despoten onderuit schoffelen. Bokkenpoten die geiten neuken, hee Erdogan achteraan aansluiten, je komt ook aan de beurt. Halal, hee lul, harammadan. Kort lontje, kleine pik.

Beleef mijn schaduw, wees mijn lamp, verlicht mijn pad, schemer van begrip, brand fakkels bij mijn duisternis, zend zonnen naar mij alleen, opdat ik niet verbrand, maar slechts gloei, van genot en eigendunk, want vrouwen blijven meisjes, ook in spelletjes.