Alle inzendingen over Stoel

...de deur open deed. Zittend wachtend op een stoel, ben ik aangenomen of is het toch die ander? Zitten in de bus, met daarin de sticker: opstaan voor iemand die ouder is of slecht ter been. Zittend, wachtend op je beurt, wachten tot het kind van schoolkamp terug komt, de week duurde...

...zijn colbertjas heeft hij provisorisch over een stoel gehangen. Ik bekijk zijn grijze, golvende haar dat als een tapijt over zijn schedel ligt en zijn forse snor met lichte spot en verwondering. De papieren die ik als notuliste voor hem prepareer bewaart hij in een ordner, die hij aan het...

...is gelardeerd met rustieke houten tafels en stoelen en het opent het uitzicht op een oud, monumentaal pand waartegen een knoestige boom leunt. Aan de wand zwart-witte portretten van elegante heren die zeker ooit belangrijk zijn geweest. Hier ontmoet ik mevrouw A., een oudere dame wier...

...omdat ik strontziek ben van die draaiende draaistoel. Last but not least: jurylid Angela Groothuizen. Die hoef je niets meer te vertellen. Die is al jurylid sinds 1850. Die blijft zelfs thuis nog doorgaan met jureren. Zo van: Ach, lekker echtgenootje van me. Loop nou nog effe bij de tandarts...

...hoort een rug ook helemaal niet slap in de stoelen van een Toyota Prius te hangen. Misschien verdient de rug wat meer aandacht, wat meer verzorging. Al weet ik waarlijk niet of een Chinese massage nou de juiste oplossing is. Ik heb nog geen last van mijn knieën of heupen, ook van die...

...van opluchting omdat wij nog zitten op onze stoelen en mogen treuren om iemand als Pierre. Soms mis ik hem, maar meestal niet. De treinreizigers en hun kleine bezigheden zullen, naar gewoonte, zo’n drie kwartier bestaan in mijn leven. Met het overdreven schrapen van mijn keel en het...

...ze weer op haar plek (nog steeds de middelste stoel dus) en trok het kind naar zich toe en begon het over de kop te aaien. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat het volle rode haar inmiddels uit beeld was verdwenen. De behaarde armen waren er echter nog steeds. Het kind bleef “Mammaaa”...

...het uitzicht openden op het terras met metalen stoelen en op een massief, langgerekt gebouw met een immense, kobaltblauwe wand en op de schitterende avondhemel, waren wijd geopend en een rood-witte bal dreef, danste en deinde frivool op het wateroppervlak. Een lieflijke, nog jonge moeder...

...gebonden, in naam van de Heer. Zit je op je stoel tussen degenen die broeders en zusters heten. Hier ben je, in je oorsprong als mens; niet bedoeld om alleen te blijven. Sta je daar niet langer als individu, je heet de eenheid, de gemeenschap, jij is wij geworden. Waar eerder ongezien,...

...er niet was. Vol ongeloof zakt hij neer in de stoel van Ruud, 'ik kan het niet bevatten, ik heb gewoon geen vader meer.' Hij had z'n thuiskomst iets anders voorgesteld... 'ik moet even naar buiten' roept hij en ik blijf vertwijfeld achter, hoe kan ik 'm nu steunen, blij met hem,...

...hard komt bij mijn emotionele kan ik niet onder stoelen of banken steken waarbij ook mijn hart pijnlijk schuldig voelt omdat ze niet aanwezig was op dat moment, hem niet meer heeft omringd met vriendschap maar ook om zijn pijn te begrijpen en verstaan. Vaak trok hij weg uit de stad voor de...

...executies d.m.v. ophanging en de electrische stoel worden door de Partij voor de Vrijheid nog net niet voorgesteld, daar is het nog te vroeg voor. Wel hebben ze pas een nieuw en radicaal plan gelanceerd om Nederland veiliger te maken. Net als de 'kopvoddentax' is het een initiatief dat het...

...mij nog eenmaal gebeld. Had ik daar maar op gereageerd, het is niet anders. Later hoorde ik van een vroegere collega dat ze negen maanden in haar stoel heeft geleefd voordat ze haar weer naar bed kregen. Diezelfde avond is zij overleden. Ik voel mij schuldig want de tuin zag er niet meer uit.

...in een elegante jurk; in mijn eerste studentenkamer, op de glanzende, zwartgeverfde stoel, achter mijn bureau.....

...kantoor die je als een vader bijstond. In de stoelen met de kobaltblauwe bekleding, in de gang van het verpleeghuis heb je me verklaard dat de encyclopedie voor mij was en mijn tranen vloeiden toen je me in de ziekenkamer vroeg voor te lezen uit je dierbare jongensboek, maar ook toen vermaande...

...signatuur, als een hommel in de zon en de stoelen met de bekleding met bonte motieven stonden al klaar in de vergaderzaal. Het was een dag om te dromen voor een ziel die nog kon dromen maar tijdens de vergadering vroeg ik me af: zoemden de zielen van de aanwezigen zalig in het zonlicht...

...ook al zo'n fijne instantie waar de stoelen worden ingenomen door uitzendkrachten, omdat Wiebes geen al te slimme actie ondernam en we niet alleen allemaal het gelag betalen, neen, dat betalen we dubbel immers: die actie van hem kost bakken met geld, maar ook de (overigens...

...signatuur als een hommel in de zon en de stoelen met de bekleding met bonte motieven stonden al klaar in de vergaderzaal. Het was een dag om te dromen voor een ziel die nog kon dromen, maar tijdens de vergadering vroeg ik me af: zoemden de zielen van de aanwezigen zalig in het zonlicht...

...men een klein zithoekje met enkele tafels en stoelen. Als men wil kan men hier enkele gedateerde damestijdschriften inzien met de gebruikelijke artikelen en illustraties over Barbiepoppen die allemaal volledig identiek schijnen te zijn en men kan zijn blikken vestigen op een wandplaat, een...

...Binnen is het gezellig met vele tafels en stoelen, en een verlichting bestaande uit witte en blauwe lampen uit bijzonder materiaal vervaardigd en zelfgetekende portretten aan de wand. De eenzaamheid komt in beeld als men zijn/haar partner verliest en in "Het Weberhoff" komen mensen uit...

...is het gezellig met vele tafels en stoelen en een verlichting, bestaande uit witte en blauwe lampen uit bijzonder materiaal vervaardigd en zelfgetekende portretten aan de wand. De eenzaamheid komt in beeld als men zijn/haar partner verliest en in "Het Weberhoff" komen mensen uit...

...Ieder kamertje is voorzien van een bed, van twee stoelen en van een tafel: een soort "democratische eenvormigheid", het beroemde "suum cuique tribuere" demonstrerend die ieder het zijne toebedeelt, dan wel ieder hetzelfde in een soort merkwaardige vrijgevigheid die hier misplaatst is en toch...

...de voorstelling. Toen we eenmaal in de stoelen in de immense zaal hadden plaatsgenomen, wierp ik af en toe een blik op mijn oude vriendin naast mij wier wangen dooraderd zijn door diepe rimpels. Aan onze ogen trokken de avonturen van een wild, woest volk voorbij, een volk van Avatars,...

...waar onder een afdak een houten bank en enkele stoelen schenen uit te nodigen tot een uurtje van ontspanning en langs een glazen plantenkas die geen doel meer scheen te dienen en later over een bospad, geflankeerd door nog altijd kale bomen, terwijl een enkele brutale vogel de lente al leek aan...

...gelegen mijn verstand zit ook op een afgeragde stoel samen laten zij de wekker gaan draaien zichzelf nogmaals om in een afgeragd bed van clichés van moeten-zullen-zijn en aftands verlangen Estelle Boelsma is geboren in 1971 te Hilversum. Naast dichteres is ze fotograaf en...

...kamer, zetten haar voorzichtig in haar favoriete stoel. Ze wijst naar me, knikt goedkeurend naar mijn outfit. Als een mannequin show ik mijn blouse en vest. ‘Allemaal nieuw joh?’ doet mijn broer er nog een schep bovenop. We zijn weer thuis. Ooit maakte ze mijn kleding. Mijn moeder dommelt in,...

...te lopen en te gaan zitten. Ik schuif haar stoel natuurlijk niet aan, want dat zou niet galant zijn. De galantregels zijn veranderd. Als ze zit, bied ik thee aan en vraag of ze zwarte wil of groene. Het wordt zwarte, en dus zet ik zwarte en ga, heel galant, schuin aan de andere kant van de...

...samen met twee vrienden, de bank, eettafel, stoelen en lamp in de zojuist gehuurde boedelbak achter zijn auto. De dag van het complot, was mijn moeder in het tehuis, een verdieping lager, op de groep met gelijkgestemden. Hier kwam ze al een half jaar drie keer per week. elke keer vergat...

...nog steeds leeg. Ik sloot even mijn ogen. Ik moest vast geslapen hebben, want ik werd wakker van een zware stem. Die zware stem kwam steeds dichterbij. Bij mijn stoel hield het op. Ik opende mijn ogen en keek wie daar stond. De man die de eigenaar bleek te zijn van de zware stem vroeg:...

...reden zwart. Terwijl hij al opstond van zijn stoel om te gaan bouten rinkelde de huisbel. Mien keek vanachter de geraniums naar buiten en zag een gele lelijke Eend vol met deuken voor de deur staan. ''Krijg nou wat, die kerel ken ik, dat is de minister van Sociale zaken, een aardige vent...