Alle inzendingen over humor

Overgoten duinen, sidderend ruim water en een zon die stekend rode rimpels strekt naar het strand. Ultieme eenzaamheid, ondeelbaar licht, zand smelt onder mijn blote voeten, stralend liefkoos ik de genadige golven. Dag...

Uitgezaaid, kanker geoogst, uitgepaft. De burgemeester van A'dam was best wel aimabel, maar geen Amsterdammer. Stond toe dat Elatik haar webje spon en juist niet deradicaliserenden miljoenen uit de subsidiepot konden slurpen. Gratis geld, je weet toch. Eberhard, afkomstig uit Rijnsburg, onder de...

Politiek en wielersport zijn linke soep. Burgemeester Frank van der Meijden van Laarbeek ondervond dat op pijnlijke wijze. Hij viel tijdens het Nederlands kampioenschap voor Gemeentebestuurders, in het zicht van de eindstreep. Tevergeefs zapte ik die avond naar de Lokale Omroep. Géén vertraagde...

Kritiek is pas kritiek als men er open voor staat.

Stunten staan me op 't lijf geschreven, evenals het maken van blunders cq fouten. Ik hoor lezers denken: zo- die is ff eerlijk, maar daar hoef je niet per definitie eerlijk voor te zijn, want de fouten die ik maak zijn doorgaans makkelijk recht te trekken, zijn dus eigenlijk het vernoemen niet waard...

Huisdieren met een arme baas moeten zich soms behelpen. Daarom schieten burgers te hulp met een dierenvoedselbank, onder meer in Termunterzijl. Ze zijn nog maar net begonnen, maar hebben al 2160.5 klanten. Henk-Jan van der Sjaggierol (63) gaat ook, voor zijn kat Rotje. Rotje is 10 jaar en belangr...

Mooie tijden meegemaakt, kon diverse eieren kwijt. Helaas heeft de redactie geen ballen meer, kritiek zonder voedingsbodem bouwt luchtkastelen. Ik heb het echt gehad en ben het nu kwijt, zo jammer.

Ik kom er nog weleens langs, ouderlijk liggen de fundamenten in broze botten op het kerkhof. Kinderlijk lijkt nu mijn jeugd, vol van beloften werd mijn toekomst gelogenstraft. De straat van knikkeren en bedeltjes, busje schrap en wie het snelst kon fietsen. Dan werd je binnen geroepen, we gaan et...

Als ik mijn tuin uitloop, op weg naar de drogist zie ik mijn buurman Wiebe, die lijdt aan het syndroom van schriftelijke gilles de la tourette, in zijn tuin naar de zon staan staren. ‘Heerlijk toch, van Gellekom?,’ zegt hij. ‘Ik heb vandaag papadag. Gelukkig heb ik geen kinderen van betekenis...

Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik hier mezelf kwijt kon. Frustraties strooiend, glooiend gestrand aan de einder en vaak op de pik (m/v) getrapt, alles altijd in een sausje van humor doordrenkt. Knipogend trakteerde ik vaak de spiegel mezelf met uzelf. Die passie is voorbij, ik ben mezelf kw...

Je zal maar een gouden ganzenveer in je reet gestoken krijgen. Heb je echt geleefd, toch?

Ik doe het nog een keer, een stukkie schrijven, hoe moeilijk kan het zijn om de psyche te kietelen. Bloedrood de zon, kust de kust waar helm blond schelmend de duinen daverend doen glimlachen. Een gedicht op zicht, je kunt het zien met je ogen dicht. Een stukkie schrijven is niet zo moeilijk. ...

In de drukke kroeg kan ik nauwelijks mijn eigen gedachten volgen. De chaos overziend vraag ik mij af wat ik hier eigenlijk doe. Misschien zou een hobby toch beter zijn. Maar ik wantrouw mensen met een hobby. Hoe vinden ze daar de tijd voor? Er moeten dingen gedaan worden. Doelen nagestreefd. De ...

Monk, mijn 15 jaar oude buurjongen en zoon van mijn buurman Wiebe, heeft samen met zijn moeder Gré asiel aangevraagd in Termunterzijl. Zij vluchtten voor Wiebe, die lijdt aan het syndroom van schriftelijke Gilles de la Tourette waardoor hij iedereen de huid vol scheldt. Het liefst via e-mail. Daar...

Het is laat, het is altijd laat. Tijdstip stipt meedogenloos aan alles een eind en dat is echt laat, misschien wel te laat. Ik heb een vent gekend, lachte iedereen uit en liet scheten op het wereldgebeuren, onnavolgbaar ving hij mij in kleuren zonder weerga. Zo was hij wel, blanke lakens huiverde...

Voor mij is dit een dagelijks terugkerende irritatie. Die rond de dertigers. Voorzien van pruillipje en teksten als "zeg maar", "een soort van", en "ik besef me". Mijn buurman Wiebe heeft het dan over de Niks generatie, maar dat terzijde. Deze mobieltjesgeneratie, die met hun hoofd in een b...

Mijn mobieltje trilt. De kapper! Op zaterdagavond om tien uur! In de kroeg! Dat verzin je niet. ‘Kun je mij maandagochtend een uitdraai sturen van mijn balans 2016?’ ‘Gaat het wel goed met je? Het is zaterdagavond.Twee over tien om precies te zijn.’ ‘Word wakker, jongen. Jij bent mijn a...

Na vandaag ben ik voorlopig niet meer jarig.

Humor is een ernstige zaak, verbergt hij deze niet, dan onthult hij de ernst wel.

een ezel over het paard getild kikker die van het padje is poes met een kater kippige haan het wordt bijna een gedicht uitgevogeld, de baviaan mieren liggen overhoop, de hond in katzwijm een slak haast zich in slijm in sporen als nooit tevoren

Ik ben een groot fan van Piet Paulusma. Alles van hem wil ik zien. Van Piet the weather report, Piet the movie, Piet the musical tot Piet’s revival en Piet’s Ascension. Zelfs het feit dat zijn outfit afkomstig is uit een zak met tien jaar oude kleren, die op weg naar Roemenië van de vrachtwa...

Mooie tijd was dat, bedeesd op het knopje verzenden gedrukt, mijn eerste inzending bovenaan, missie gelukt. Ik merkte dat ik echt iets had te zeggen, uit te leggen en, tot mijn verassing, werd ik begrepen. Helaas is deze plek verworden tot woordenbrij, letterschijterij. Begrijp me goed, zou zo gr...

Naast mij is een Chinees komen wonen. Samen met zijn dochter. Hij stelde zich voor als Ling. Zijn tuin grenst aan de ene kant aan mijn tuin en aan de andere kant aan die van mijn andere buurman: Wiebe. Wiebe lijdt aan het syndroom van schriftelijke Gilles de la Tourette en, zoals onlangs vastgestel...

U kent die uitdrukking wel, hoe later op de avond... enzovoorts. Ik ben een nachtmens...

Vandaag even geen humor, ik verkeer in een humeur dat ik mezelf wel kan schieten en dat is niet in de lach. Passeerde een brug die net iets te ver was, zag waterlanders aan de slootkant beland. Ik draaide mij vol walging af, geen troef meer in mijn hand, volkomen nat gegaan. Maar bij het afwenden...

Een gloedvol betoog zou kunnen leiden tot een wereldbrand.

Aan het eind van de oceaan weifelt de zee, de twijfel hoe ze aan land zal komen. Kabbelend in romige golfjes of toornig razend in schuimende koppen. Steeds weer terug naar de kust veroorzaakt deining, maakt haar ongerust. De onbesliste strijd, water en land.

Ik heb niets met erfenissen, mijn ouders hebben teveel nagelaten. Na de ontruiming van hun thuis stond daar die ketel, stil te staan op het fornuis. De herinnering aan het luide gefluit, thee en koffie al naar gelang het tijdstip van de dag. Jarenlang heeft die ketel mij naar de keuken doen lo...

De grootste bedreiging voor de mensheid is de moralist.

Meestal ben ik zeker van mijn zaak, maar nu weet ik het even niet. Mevrouw Broeckx aanspreken op haar breedsprakigheid, of toch maar een duinendansende zonovergoten ziedende zee? Ik twijfel tussen de uitgang en de weg terug. U kunt nu uw reacties plaatsen.