Criminelen en kersenbloesem

“Weet je wat we doen zei mijn vriendin, we gaan een weekendje naar de Ardennen”.
“Tja, maar ik denk niet dat we daar zomaar iets kunnen vinden op korte termijn zei ik bedachtzaam”.

Mijn vriendin is een aardige meid, maar soms wel wat te impulsief, ik bedacht me dat ik altijd het gevoel had, de gangbare zaken enigszins met de handrem te moeten benaderen.
Nog niet zo lang geleden had ze een katje in de boom gezien dat klagelijk liep te miauwen.
Ze was direct aan het proberen het diertje met lieve woordjes uit de boom te krijgen.
Iets wat natuurlijk van geen meter werkte.
Niet veel later had ze 112 gebeld om te vertellen dat er een kat in de boom zat die er niet meer uit durfde.
Dus enige reserve was wel noodzakelijk bij haar.

“Het huisje van mijn broer mag ik de komende maand gebruiken”; gaf ze als antwoord.
Ik kende haar broer goed en ik herinnerde me dat hij het wel eens over zijn hutje op de heide had gehad.
Dat bleek dus een vakantiehuis in de Ardennen te zijn.
Al met al vond ik dat we dat dan inderdaad weleens konden doen.

Het lag erg mooi zouden we later ervaren.
We hadden samen overlegd wat we wel en niet nodig zouden hebben en stapten onder leiding van de tomtom in de auto, op weg naar onze bestemming.
De reis verliep voorspoedig, een reis die we nooit zonder deze hulp hadden durven ondernemen.
Toen Tom aangaf dat de bestemming bereikt was, keken we verbaasd om ons heen.
Het was een pracht van een uitzicht, maar geen huisje.
Totdat mijn vriendin naar boven wees en we daar een schat van een vrijstaand bungalowtje zagen.
Je kon het met trappen bereiken en het lag helemaal vrij, half verscholen tussen bomen met naar wat ik dacht kersenbloesem.
Enthousiast pakten we onze bagage en liepen de trappen op om even later het interieur te kunnen bekijken.
“Wat een bofferd is ze met zo een broer”; bedacht ik me.
Het was een erg ruim geheel met twee slaapkamers en een fijne halfopen keuken.
De inrichting was redelijk modern, wat dan ook wel bij het huis pastte.
Toen we even later de spullen ontdekten om koffie te kunnen zetten, zaten we niet lang daarna buiten op een paar heerlijk luie stoelen aan de koffie.
Het was een heerlijk gevoel hier te mogen zijn.
Alleen toen we ’s avonds moe van de reis redelijk vroeg naar bed gingen, besefte ik dat ik het wel een beetje eng vond zo in de middle of nowhere mijn ogen te sluiten.
Het duurde dus wel een beetje lang voordat ik de slaap kon vatten.
De volgende morgen was het al 10 uur toen we buiten in de pyjama aan het ontbijt zaten.
“Het is heerlijk vrij hier”; zeiden we tegen elkaar.
Na een paar slokken koffie meende ik in de verte een paar mannen te zien aan komen.
Ik wees mijn vriendin erop en ineens was de heerlijke vrijheid niet zo heerlijk meer.
We zaten buiten alleen in onze pyjama en er kwamen 2 vreemde mannen de trap op.
Mijn keel werd zowat dichtgeknepen, want ik was echt bang.
Ik zat verstijfd in op mijn stoel en wist niet wat ik zou doen.
Ik had de neiging naar binnen te rennen en de deuren op slot te doen.
Ze kwamen steeds dichterbij.
Mijn vriendin zei: “goedemorgen wat voert u hierheen”?
Ze verstonden en spraken gelukkig Nederlands en hun antwoord was
“mogen wij u de wachttoren aanbieden”?

Later hebben we allebei erg gelachen en de tranen liepen ons over de wangen.

kersenbloesem bang bang

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115