Alle inzendingen over liefde

Zoals zo velen google ik wel eens naar oude bekenden. Daarbij kwam ik uit bij Sarah, die ik twintig geleden voor het laatste heb gezien. Dat was in een tram in Den Haag en het was al zo'n dertig jaar daarvoor dat wij elkaar hadden gesproken. Ik was dolblij haar te zien en dat moet van me af hebb...

Achter de bergen verscheen een rode vuurbal. De zonnestralen scheen langs de bergwand over de vallei. Dat zorgde voor een oranjegloed over het landschap. Knaagdieren zochten hun bescherming om niet te worden gepakt door roofvogels of slangen. Het was begin maart de thermometer aan de pilaar van de v...

Vederlicht en tot kussens toe, schaterlachend in lakens gehuld hebben wij het bed gedekt. Verstrengeld waren we in lichaamsdelen, de nacht glooide zacht.

Na een lange omhelzing en met een voorzichtige zoen op haar wang schoof ik zorgvuldig de infuusstandaard opzij. Er hing een blauw kastje met daarin een spuit met wit vloeistof in. Ik hoorde een ratelend geluid van een draaimechanisme wat vloeistof door een slangetje naar haar hand liet stromen. Ik p...

Van winters hield ik niet. Ik hield niet van de winters in Nederland, de winters in Amerika vond ik te koud, ik had geen fijne herinneringen aan de winters in Engeland. Ik had iedere keer weer die fantasie dat ik misschien de genen van een beer had, omdat ik verlangde naar een winterslaap in een beh...

Nu mijn hart de liefde had gevonden in uitvoerige Engelstalige mailberichten met mijn veel belovende stoere man die in Amerika was bij zijn stervende vader, kon ik pas echt voelen hoe veel ik moest verschillen tussen de man die Emma Petronella van mij had proberen te maken en degene die ik echt was,...

Ik zat met de opengeslagen ochtendkrant op mijn schoot naar buiten te staren. Verschillende scenario’s in mijn gedachte beangstigden mij. Van een afstand klonk het geluid van een deurbel steeds harder. Ik ging recht op zitten in de stoel en keek verdwaasd om mij heen. Weer klonk de deurbel nu me...

Voetstappen die de honderdmeter in negen seconden liepen hoorde ik dichterbij komen. Een kind kwam hijgend langs de schappen van de pasta en slaolie en riep: ik heb het! Ik heb het mama”. Als een turnster sprong zij omhoog in de armen van haar moeder. Tiffany ademde stevig uit en zei: “Oei, je ...

De nieuwe liefde had me meer vrede en innerlijke genoegdoening gegeven dan de hulpverlening tot dusver had gedaan. Mijn geliefde had me een foto van zichzelf bij de Eiffeltoren in Parijs gestuurd, hij was op weg naar zijn op sterven liggende vader, die om hem had gevraagd, in Amerika, waar hij naar ...

Een klap klonk als een echo tussen drie flats wat zorgde dat een zwerm vogels uit een treurwilg vloog. Vanaf de galerij zag ik de V vorm als een silhouet de rode gloed van de ochtend in gaan. Ik boog me over de reling van de galerij en zag een oceaan blauwe Fiat 500. Noa had één hand aan het stuu...

Vaag hoor ik buiten de kerkklok, maar ik let er niet op. Een telefoon rinkelt, maar ik hoor het niet. Ik staar naar mijn lege wijnglas en loop naar het raam. Met een ruk gooi ik het open en snuif de warme zomerlucht op. Een aroma van seringen. Mijn favoriete bloemen. Het roept herinneringen op. Aan ...

Ik had in mijn gedachten al afscheid genomen van de lezers van mijn verhalen, maar tijdens de middaguren van vrijdag 6 januari 2017 kwam ik er achter dat mijn hart het niet toe liet. Ik was van plan geweest om honderd verhalen te schrijven en had dat doel bijna bereikt. Er was niemand geweest die ...

Het viel in het nieuwe jaar geheel niet mee om af te kicken van mijn mystieke verlangen. Sinds er een tabblad aan mij was toegewezen voelde ik mij verplicht iedere avond de zware taak van het schrijven te vervullen. Ik had geen mededelingen die de wereld zouden kunnen veranderen, maar ik was bang da...

De dagen na kerstmis had ik hetzelfde gevoel als de meeste andere Nederlanders die van gezelligheid en lekker eten hielden, mijn Bjarne-buik was goed gevuld geweest door het nuttigen van allerlei lekkernijen die met veel liefde door mijn ex-vriendin waren bereid. Kon het maar wat vaker en langer ker...

In de maanden na de dood van mijn vader, wanneer ik nadacht over het leven en oude brieven las uit mijn verleden, kwam ik er met enige schrik achter, dat ik eigenlijk altijd onderdanig was geweest in de liefde. Eerst met de vrouw uit het kraakpand, toen met de lieftallige en erudiete Emma Petrone...

Ik hou van jou gemiddeld 768.800 kilometer; dat is “tot de maan en terug”!

Een heel levenslustig prinsesje van twaalf jaar genoot van de grote paleistuin, die volop bloeide. "Ooh, die prachtige grasklokken, en daar... Wat schattig die donkerblauwe sterren bedekken zo sierlijk de grond... Nog een eindje door lopen. Die ganzenbloemen, zo mooi! Ze hebben kringen in verschill...

De herfst was laat dit jaar. Terwijl ik op een bank in het park zit en het nieuwe seizoen inhaleer dwarrelt een eikenblad naast mij op de grond. Een koude rilling overspoeld mijn lichaam, dat mij bedekt door warme gevoelens. Het waren de aangename kleuren in jouw karakter. Het geel van de zonne...

27 oktober 1923 - 10 maart 2016 Pieter Messie is geboren in 1923 in Rotterdam, in een gezin met nog een jongere zus naast zich. Hij groeit op, gaat naar het gymnasium om daarna theologie te gaan studeren aan de UVA in Amsterdam. In 1949 wordt hij proponent binnen onze doopsgezinde broederschap en...

De bekeerde heiden Paulus heeft de mooiste zinnen over de liefde geschreven, zelfs eeuwen nadien doet niemand hem dat nog na, laat staan dat die het kan overtreffen. Paulus was zelfs een christenhater en christenvervolger, voordat hij het licht zag en mensenliefde ervoer en uitoefende. 'Geloof, h...

In de schuur heb ik twee grote aardappelen in een mandje gedaan. Ben toen buiten in de schaduw gaan zitten, want het was drukkend warm. De hele dag geen mens gezien. Gelukkig heb ik nog mijn trouwe vriend Bonky, mijn lieve hond. Hij zat naast me op de grond en keek mij met zijn trouwe hondenogen om ...

Het moet in 1988 geweest zijn en ik zal het nooit vergeten. Vader was toen nog gezond, al had hij zijn lichaam consequent gedurende zijn hele leven vergiftigd met sigaretten, sigaren en pijpen, die hem toch nooit konden troosten met zijn ongeluk. Hij had nog niet zijn pet in naiëve eerbied voor de...

Uit verre, verre, onpeilbare verten waarvan ik het onduidelijke bestaan niet vermoed, werd mij de droom gezonden; de droom over het meisje met de grijze plooirok dat ik eens was. En ik herkende met diep medeleven mezelf: het mishandelde kind met de scheve tanden, de bril, het bloempotkapsel, de rare...

“Ik vind jou lief”, zegt Charlotte, mijn kleindochter, volkomen onverwacht tegen mij terwijl we samen hand-in-hand lopen te wandelen. Ik kijk het blonde huppeltje van nog geen vier jaar vertederd aan met misschien wel iets van: Waar is de dubbele bodem? Want laten we wel zijn, hoe vaak gebeurt...

Jouw hand lag in de achterkant van mijn nek. Haar warmte is nog voelbaar aan de onderkant van mijn schedelhuid. Jouw vingers zochten een weg door mijn haren, alsof ze op zoek waren naar de gedachten die door mijn hoofd dwaalden . Misschien weet je het nog niet, maar toen je mijn hand aanraakte r...

Er wordt véél geknutseld in de gezondheidszorg en niet alleen aan hartkleppen, pacemakers of prothesen. Meneer en mevrouw (arts en verpleegkundige) houden er een groot, sfeervol en rustiek atelier op na, gelegen achter hun landelijke en luxueuze woning, zoals blijkt na onze zoektocht door Breda, ...

Rond mijn achttiende las ik de beknopte levensbeschrijving van Jotie T'Hooft 'Een dichtersleven' door Walter Nelissen. Ik had dat boekje ergens in België voor 195 franc gekocht. Ik was destijds net zo somber als Jotie was geweest en ik herkende mij geheel in zijn levenswandel, al heb ik nooit he...

Terwijl ik me sta op te maken in de badkamer, hoor ik m'n man en zoon met elkaar babbelen. Het gesprek, voor zover je het een gesprek kan noemen met een bijna 2-jarige gesprekspartner, is niet woordelijk te verstaan. Zachte geluidjes van het leven bereiken op gedempte toon de badkamer. Een even bem...

Mensen worden reeds geleefd, tevens aan een leiband genomen, of ze nou wel, of niet van Moeder Aarde zijn gekomen, we leven hier allemaal. Betekent dat dat ik niet discrimineer, betekent dit ook dat ik alles tolereer, nou dat denk en dacht ik niet. Ik "draai" (lees schrijf) al een poosje op beid...

Vreemdgaan, liefde in bruikleen.