Alle inzendingen over familie

Zacht en stil ging zij haar weg, altijd al als een onbegrijpelijke, als een onbegrepene. Slechts af en toe barstten de opstandigheid en de teleurstelling uit haar binnenste als lava uit een schijnbaar uitgewerkte vulkaan. Ze trad in het huwelijk bij wijze van conventie, omdat zoiets de bestemming diende te zijn van iedere vrouw, maar ook haar huwelijk…

De winkel in de X-straat, waarboven in krullerige witte letters de naam van de eigenaresse stond vermeld, was ik al vaak gepasseerd en ik had een blik geworpen op de merkwaardige, grillig gevormde, futiele, misschien kunstzinnig verantwoorde en nietige sieraden in de etalage. Vandaag ga ik er naar binnen en word ontvangen door Louise, die al net zo…

De helgele, elegante treinen suisden met zachte vaart aan op het station van Eindhoven. Ik was op weg naar mijn zus, de dierbaarste, de enig overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt. In Heeze wacht ze trouw op me en haar dartele, speelse hond met zwarte…

We schreven 1976. Het kabbelende, grijze water van een Zeeuws meer omringde met haar golfjes de boot met de vlaggenstok aan de achtersteven die het rood-wit-blauw droeg. We waren daar op vakantie in dat lang-vergeten jaar waarin het niet ophield met regenen en we de weiden doorkruisten en de wegen volgden die zich daar uitstrekten onder de altijd…

De term 'voor het ongeluk geboren' sloeg op hem, hij wist het zeker. De opmerkingen die hem om de oren sloegen als: jij groeit op voor galg en rad; jij bent een doorn in ieders oog, het achtervolgt hem nog steeds. Overtuigd van het feit dat iedereen gelijk heeft, gaat hij er ook naar leven! Wanneer er iets vervelende gebeurt, komt dat natuurlijk…

Eens boden de brede etalages van een pand aan de Markt te Tilburg ruimte aan sanitaire- en huishoudelijke artikelen. Ook toen al bekroonde het duifgrijze bolronde koepeltje de oude Heikese Kerk en overstemden het gebeier van haar klokken en haar galmende slagen vaak de gesprekken in het voorvaderlijke huis... Daar was de zaak van mijn roemruchte…

De tante, naar wiens gastvrije, lieflijk ingerichte woning ik veertig jaar geleden na een dolzinnige escapade, in jeugdige onbezonnenheid, vluchtte, leeft nog en haar eenvoudige huisje draagt nog steeds de sporen van haar jeugd en verleden. Zij is me vooralsnog gebleven als een oase in de woestijn en staat me bij in mijn ongeziene, onuitgesproken armoede…

Hij klinkt voor een jongen van de vlakte zoals ik, al was dat meer een glazen stad, nogal bekakt. Zijn carrière doet zich voor als die van een durfal. Intelligent is-ie. Vrienden? Hij is bevriend in zéér verschillende kringen. Die hem niet altijd even zeer zijn toegedaan. Zelfs nog met zo'n roomse corpsbal uit een familie die uit de boter de zeep inklom…

Toen Liselore zes jaar was, voltrok zich een groot drama in haar jonge leventje. Haar lieve grootvadertovenaar ging dood. Hij was de liefste tovenaar van Lelaland en het heksje was ontroostbaar. Ze huilde aan één stuk door, maar niet alleen van verdriet. Ze was ook boos. Want hij was zomaar zonder haar weggegaan. Hij had niet eens afscheid genomen.…

Ach oma, hoe zorgelijk en ouwelijk sta je op die foto uit 1955 in je zwarte kledij! Je was toen al ziek en met mijn vroegste intuïtie besefte ik dat die geheimzinnige ziekte je sloopte en dat je daarom altijd op die sofa lag in die verduisterde kamer in dat oude, bouwvallige huis. Ach oma, hoe graag had ik je gekend! Hoe graag had ik je getuige gemaakt…

De wintertijd waarin Liselore geboren was, viel samen met de terugkeer van het Licht in de Natuur. Het volk van Lelaland in Nelaland vierde dit als het feest van Yule. In de tuinen van hun huizen groeiden dennebomen die in deze donkere dagen verlicht werden met brandende kaarsen. Hoge schuttingen om de tuinen zorgden ervoor dat de kaarsen bleven branden…

Liselore werd geboren in een stad die aan een grote rivier lag, de Mosarivier. De stad heette daarom de Mosastad. Het land waar Mosastad lag, heette Lelaland. Lelaland was onderdeel van Nelaland, een verzameling van twaalf kleinere landen met ieder een eigen taal en eigen gebruiken. De Lelanders waren een gemoedelijk volk die graag een biertje dronken…

Als je familielid is verdwenen met de MH17 kun je meedoen met de nationale rouw. De rouw van een natie. Een natie die geen eenheid is, want de ene politieke partij wantrouwt de andere politieke partij: het is een randstadkabinet, zegt Buma. Er moeten minder, minder, minder, zegt Wilders. De NAM moet de schade vergoeden, zeggen de aardbevende bewoners…

Ik ben 83, dus automatisch denk je wel eens aan vroeger. Bij mij was een verjaardag feest altijd gezellig. De zaterdagavond was meestal de gekozen avond om een verjaardag te vieren. Er werd koffie geserveerd met een slagroomgebakje en niemand klaagde over zijn gewicht en van cholesterol had men nooit gehoord. Sommige vrouwen staken een sigaret op en…

"Out of the blue" kwamen plotseling mijn langvergeten neven met hun echtgenotes uit het verre Canada naar mij en mijn oude moeder. Terwijl onze Nederlandse familie razendsnel uitstierf als ratten tijdens een pestepidemie, bleken wij ineens te beschikken over een aantal aantrekkelijke jonge verwanten, toonbeelden van bloeiend en gezond leven, dat zij…

Beste oom Donald, Toen ik nog klein was en nauwelijks kon lezen, ik denk tussen 1956 en 1959 stond er in de Donald Duck een verhaal waar ik bijzondere herinneringen aan bewaar. Het enige beeld dat me nog voor ogen staat is dat van een kleine lachende walvis en Kwik, Kwek en Kwak in een boot(je) op zee. Herinnert u zich nog waar u en de neefjes toen…

Zonder V.H.J. de Beer had de wereld op deze wijze niet meer rondgereden! Hij ontwikkelde met collega's een revolutionair idee betreffende katalysatoren. Hij gaf lezingen over de hele aardbol. Vergezeld door zijn vrouw Lucy liet hij overal zijn baanbrekend werk horen, om nooit verloren te laten gaan. Er zijn inmiddels ook leuke anekdotes over…

Ik als telg van de families Hermans en Goossens ben me eind 2012 gaan ontfermen over de grafrechten Goossens-Weijters. Dit deed ik graag, zo ik getuig van deze zaak. Vanuit het kerkbestuur kwam de brief, om het graf te laten opruimen... of de rechten te verlengen, natuurlijk gepaard gaande met een mooie geldsom! Het is dat ik als Hermans telg een…

Er heeft een veldslag gewoed in mijn familie, die dood en verdoemenis gezaaid heeft en de gelederen zijn uitgedund als door een pestepidemie. De stad, de oude vestingstad aan de Dieze, vormt het decor voor mijn ontmoeting met mijn bejaarde tante. Den Bosch ligt er stil en grijs bij en ver achter de brug die het wispelturige water bekroont met het…

Ik opende de doos. Daar lagen op een bedding van crêpepapier de poppenkleertjes, kunstig gebreid uit fijne garens en samengesteld uit steken, die alleen aan tante Miet bekend waren..... Een heel specifieke geur van kamfer steeg uit de doos op. Ieder jaar als we naar het klooster, naar tante nonneke gingen, kregen we zo'n doos. Geen enkel meisje…

‘Ik loop al drie kwartier te zoeken, maar kan haar nergens vinden. Zijn jullie al bijna klaar in dat kasteel, of hoe zit dat?’ Zijn stem klonk een tikje geïrriteerd. Wij wisten natuurlijk ook niet waar ze uithing. Echt ver kon ze niet zijn nu ze nog met elleboogkrukken liep. ‘We komen er zo aan, we hebben alles nu wel zo’n beetje gehad.’ We daalden…

We waren bijna de enigen in de enorme bioscoopzaal en we zonken weg in de diepe roodpluchen stoelen en terwijl de film zich alsmaar voortsleepte (een film over parende edelherten, ingegraven insecten en grote zwermen laagvliegende vogels) gingen mijn gedachten uit naar mijn enige zus, naar mijn kameraad die naast me heeft gestaan als niemand anders…

"Vergeeft u mij, ik huil" of woorden van die strekking kwamen van mijn lippen en ik voegde eraan toe: "Dat kan weleens voorkomen hè?" in de bloemenzaak, waar men alles al heeft meegemaakt, waar schitterende, uitbundige, zomerse boeketten getuigen van een onaantastbare schoonheid, zozeer tegengesteld aan het leed dat mens en wereld overspoelt en…

Naam: Petra Hermans, geboortedatum: 06-12-1972 te Tilburg. Gelukkig is hier maar één exemplaar van, als spruit van twee geslachten Goossens en Hermans. Aangezien ik als 'stamhouder' had moeten fungeren, zorgt dit voor een spanning in mijn gehele wezen, die ik juist transformeer via énorme toorn, om het gedragspatroon van vrouwen te doorbreken!…

Het was in die tijd min of meer een gewoonte van me geworden het tankstation verderop aan de snelweg te bezoeken om er een broodje te kopen of iets om te snoepen, hoewel dit eigenlijk mijn begroting te boven en te buiten ging. Eerder was het me opgevallen dat ze, afgezien van het gebruikelijke assortiment, enkele extra artikelen verkochten die de haastige…

Vroeger toen de gezinnen wat groter waren was dat geen punt. Moeder mocht altijd wel bij een van haar nakomelingen een dagje komen. Nu de geboortebeperking eindelijk tot de botte hersens is doorgedrongen, wordt er heel wat afgekletst. Hoe breng je zo'n oud mens aan haar verstand dat ze het met Annemarie en Jan Karel erbij toch geen deel kan nemen…

"Hoe gaat het?" vroeg hij zijn broer. "Goed!" was het antwoord. Niettemin hoorde hij in dat ene woordje, in de intonatie van de stem, in de enige mededeling die hij van hem kreeg, een wereld vol rancune, van agressie, van haat, van jaloezie, van verwijten en opstandigheid. Deze gevoelens waren als het ware verenigd in het luttele woordje "goed!" als…

Het lijkt dit jaar in maart al zomer te zijn. Een jonge vrouw, een kennis, vervoert me per auto naar de zwakzinnigeninrichting. De gebouwen, velden en bosschages liggen er stil bij, sereen. Daar is het hoofdgebouw, mij zozeer bekend uit de lange jaren dat ik hier nu al kom en dat er nog zal staan, lang na onze armzalige, tragische en wellicht verdoemde…

Eindelijk het fotolijstje met het gebroken glas met de foto van de vader van mijn vader vervangen. Wist niet eens dat de foto origineel was. Blijkt er op de achterkant een tekst te staan. Van moeder. Voor Joop. Sinterklaas 1945. Dus tijdens de eerste Sinterklaas na de oorlog krijgt mijn vader een foto van zijn dode vader cadeau. Zwaar gewond geraakt…

Gisteren had ik een droom. Een vriend van me had een feest georganiseerd en was aan het opruimen. Ik had afgesproken dat ik hem zou helpen en een derde persoon die verder niet erg duidelijk was, hielp ook mee. Hij was wat op afstand. ‘Ik maak me zorgen om mijn moeder,’ zei mijn vriend onder het werken. ‘Ze is de laatste tijd zo somber.’ Hoe precies…