Penopauze

Het avondeten is altijd een moment om eens rustig de dag door te nemen. Althans, dat hebben we ons eens laten vertellen door iemand die regelmatig een hond beet… En vanavond was dan ook weer eens zo’n momentje waarop, tussen een stukje kipfilet en een bloemkoolstronkje, verschillende onderwerpen de revue passeerden. Hoe het in eerste instantie ter sprake kwam is me nog niet helemaal duidelijk, maar op een gegeven moment kwam mijn baard ter sprake die, voor het eerst sinds enkele weken, weer een respectabele lengte begint te krijgen. “Die baard moet minstens tot op het derde knoopje van je overhemd komen” kirde moeders terwijl ze met de punt van haar vork vervaarlijk, over tafel, mijn kant op wees, “En dan draaien we er twee vlechtjes in, net als die ‘gast’ van ‘System of a Down’
Kort daarvoor had ik me nog laten ontvallen dat ik ‘ooit’ nog eens basgitaar wilde leren spelen en dat ik dan, compleet met leren jack en zonnebril nog eens aan mijn tweede jeugd zou beginnen. Ik had het nog niet gezegd, of het gesprek nam een wending van 180 graden en het onderwerp ‘penopauze’ kwam op tafel. Nadat ik mijn jongste zoon, die een hapje mee bleef eten, bijna een draai om zijn oren had gegeven omdat hij ‘iets’ anders had verstaan, probeerde ik mijn lieftallige echtgenote duidelijk te maken dat ik totaal geen last heb van het fenomeen ‘penopauze’ en dat ik, ook al ben ik bijna 50, mijzelf nog makkelijk kan meten met een knul van 20, mits hij stil blijft staan.
“Jij krijgt ook last van de penopauze!” klonk het onheilspellend vanaf de andere kant van de eettafel en ik kreeg al een Ferrari of een shopper ‘met zo’n hoog stuur’ aangemeten…. Blijkbaar is dat het stereotype beeld van een man op middelbare leeftijd.
Terwijl moeders druk bezig was bij mij een identiteitscrisis te ontwikkelen was zoonlief van tafel afgelopen om een sinaasappel te schillen. Bewapend met een bot mes en een sinaasappel kwam hij achter me staan met de mededeling dat hij het sinaasappeltje wel even zou ‘scheren’….
“Vroeger, toen ik nog jong was”, begon ik gekscherend, “…. Hadden we daar een handig maniertje voor” en voor ik het wist was ik de sinaasappel kruislings aan het fileren zodat ik, na enkele seconden vier schilpartjes in mijn handen had. Trots overhandigde ik de sinaasappel aan mijn zoon om vervolgens de discussie over penopauzerende vijftigers met gevlochten baardjes voort te zetten, toen mijn aandacht werd getrokken door een van de sinaasappelschillen die op mijn bord lag. In een vlaag van puberaal gedrag (hoezo penopauze?) had ik een sneetje gemaakt in de schil, had ik de schil als een soort tandenbeschermer in mijn mond gestopt en stak ik mijn tong, door het sneetje in de schil, naar buiten…. Daarbij vervaarlijk naar moeders en zoon kijkend.
Twee paar ogen keken mij meewarig aan en voor ik het wist had moeders haar mobiele telefoon tevoorschijn gegrist en had ze het puberaal gedrag van een penopauzerende (bijna) vijftiger zonder vlechtjes in zijn baard op de gevoelige plaat vastgelegd. Soms kun je dus beter in de penopauze zitten…. Een actiefoto in een Ferrari of op een Harley Davidson is immers veel stoerder dan een, van een sinaasappelschil gemaakt, kunstgebit….

Penopauze vijftiger vijftiger identiteit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 374