Alle inzendingen over familie

Ik ben 83, dus automatisch denk je wel eens aan vroeger. Bij mij was een verjaardag feest altijd gezellig. De zaterdagavond was meestal de gekozen avond om een verjaardag te vieren. Er werd koffie geserveerd met een slagroomgebakje en niemand klaagde over zijn gewicht en van cholesterol had men nooi...

"Out of the blue" kwamen plotseling mijn langvergeten neven met hun echtgenotes uit het verre Canada naar mij en mijn oude moeder. Terwijl onze Nederlandse familie razendsnel uitstierf als ratten tijdens een pestepidemie, bleken wij ineens te beschikken over een aantal aantrekkelijke jonge verwanten...

Beste oom Donald, Toen ik nog klein was en nauwelijks kon lezen, ik denk tussen 1956 en 1959 stond er in de Donald Duck een verhaal waar ik bijzondere herinneringen aan bewaar. Het enige beeld dat me nog voor ogen staat is dat van een kleine lachende walvis en Kwik, Kwek en Kwak in een boot(je) ...

Zonder V.H.J. de Beer had de wereld op deze wijze niet meer rondgereden! Hij ontwikkelde met collega's een revolutionair idee betreffende katalysatoren. Hij gaf lezingen over de hele aardbol. Vergezeld door zijn vrouw Lucy liet hij overal zijn baanbrekend werk horen, om nooit verloren te laten ...

Ik als telg van de families Hermans en Goossens ben me eind 2012 gaan ontfermen over de grafrechten Goossens-Weijters. Dit deed ik graag, zo ik getuig van deze zaak. Vanuit het kerkbestuur kwam de brief, om het graf te laten opruimen... of de rechten te verlengen, natuurlijk gepaard gaande met e...

Er heeft een veldslag gewoed in mijn familie, die dood en verdoemenis gezaaid heeft en de gelederen zijn uitgedund als door een pestepidemie. De stad, de oude vestingstad aan de Dieze, vormt het decor voor mijn ontmoeting met mijn bejaarde tante. Den Bosch ligt er stil en grijs bij en ver achter...

Ik opende de doos. Daar lagen op een bedding van crêpepapier de poppenkleertjes, kunstig gebreid uit fijne garens en samengesteld uit steken, die alleen aan tante Miet bekend waren..... Een heel specifieke geur van kamfer steeg uit de doos op. Ieder jaar als we naar het klooster, naar tante nonne...

‘Ik loop al drie kwartier te zoeken, maar kan haar nergens vinden. Zijn jullie al bijna klaar in dat kasteel, of hoe zit dat?’ Zijn stem klonk een tikje geïrriteerd. Wij wisten natuurlijk ook niet waar ze uithing. Echt ver kon ze niet zijn nu ze nog met elleboogkrukken liep. ‘We komen er zo...

We waren bijna de enigen in de enorme bioscoopzaal en we zonken weg in de diepe roodpluchen stoelen en terwijl de film zich alsmaar voortsleepte (een film over parende edelherten, ingegraven insecten en grote zwermen laagvliegende vogels) gingen mijn gedachten uit naar mijn enige zus, naar mijn kame...

"Vergeeft u mij, ik huil" of woorden van die strekking kwamen van mijn lippen en ik voegde eraan toe: "Dat kan weleens voorkomen hè?" in de bloemenzaak, waar men alles al heeft meegemaakt, waar schitterende, uitbundige, zomerse boeketten getuigen van een onaantastbare schoonheid, zozeer tegenge...

Naam: Petra Hermans, geboortedatum: 06-12-1972 te Tilburg. Gelukkig is hier maar één exemplaar van, als spruit van twee geslachten Goossens en Hermans. Aangezien ik als 'stamhouder' had moeten fungeren, zorgt dit voor een spanning in mijn gehele wezen, die ik juist transformeer via énorme too...

Het was in die tijd min of meer een gewoonte van me geworden het tankstation verderop aan de snelweg te bezoeken om er een broodje te kopen of iets om te snoepen, hoewel dit eigenlijk mijn begroting te boven en te buiten ging. Eerder was het me opgevallen dat ze, afgezien van het gebruikelijke asso...

Vroeger toen de gezinnen wat groter waren was dat geen punt. Moeder mocht altijd wel bij een van haar nakomelingen een dagje komen. Nu de geboortebeperking eindelijk tot de botte hersens is doorgedrongen, wordt er heel wat afgekletst. Hoe breng je zo'n oud mens aan haar verstand dat ze het met An...

"Hoe gaat het?" vroeg hij zijn broer. "Goed!" was het antwoord. Niettemin hoorde hij in dat ene woordje, in de intonatie van de stem, in de enige mededeling die hij van hem kreeg, een wereld vol rancune, van agressie, van haat, van jaloezie, van verwijten en opstandigheid. Deze gevoelens waren als h...

Het lijkt dit jaar in maart al zomer te zijn. Een jonge vrouw, een kennis, vervoert me per auto naar de zwakzinnigeninrichting. De gebouwen, velden en bosschages liggen er stil bij, sereen. Daar is het hoofdgebouw, mij zozeer bekend uit de lange jaren dat ik hier nu al kom en dat er nog zal staan, l...

Eindelijk het fotolijstje met het gebroken glas met de foto van de vader van mijn vader vervangen. Wist niet eens dat de foto origineel was. Blijkt er op de achterkant een tekst te staan. Van moeder. Voor Joop. Sinterklaas 1945. Dus tijdens de eerste Sinterklaas na de oorlog krijgt mijn vader ee...

Gisteren had ik een droom. Een vriend van me had een feest georganiseerd en was aan het opruimen. Ik had afgesproken dat ik hem zou helpen en een derde persoon die verder niet erg duidelijk was, hielp ook mee. Hij was wat op afstand. ‘Ik maak me zorgen om mijn moeder,’ zei mijn vriend onder h...

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen en ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog, die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt; een tafereeltje dat bezwaarlijk de gang of to...

Ik had iemand nodig, in dit leven. Ik werd ontvangen door een moeder, die vanaf de eerste seconde van mijn aards bestaan voor mij zorgt. Ze heeft altijd voor me gezorgd, vanuit haar liefde en volledige toewijding. Ik geloof, dat ik hier mee een zeer dankbaar mens kan zijn en blijven. Ik geef haar a...

Als oudste kleinkind groeide ik samen op met mijn jongste oom. Hij is tien jaar ouder dan ik. Er hangen in die tijd regelmatig bunzinghuiden uitgespreid op planken in de schuur. Een bunzing huid brengt 7,50 gulden op, dat is veel geld, dat kost een enkele reis Groningen - Amsterdam. ...

Altijd scheen de zon, de zon scheen altijd. Wij waren de rijke mensen, de bijzondere mensen, de mensen met de blinkende meerwaarde, dat waren wij. Spelen en eten in de boomgaard, van het dak afspringen en over de sloten, verplichte pianolessen, eindeloze cadeaus van sinterklaas en prijzen winnen op ...

Tijdens een zondagmiddagwandeling kwam ik haar tegen in haar scootmobiel. De eeuwige bijstandsmoeder, inmiddels van middelbare leeftijd, met voorop haar ellenlange ellende reed mij vrolijk tegemoet. Ontwijken was onmogelijk. Als zij eenmaal aan het vertellen is, houdt ze niet op en het is moeilijk a...

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond, waa...

AAN DE LEZER De hoofdpersoon van onderstaand verhaal, Matti, is sinds ik dit verhaal schreef in gunstiger omstandigheden gekomen; hij woont nu op een gezellige afdeling met meerdere mannen waar hij een goed thuis gevonden heeft. Ieder jaar ga ik, ruim vóór de 17e juni, de naaimachinefolders ha...

Als en volleerd ballroomdanser zie ik mijn vader de passen aangeven die mijn moeder volgt. Ze lachen beiden, het geluk straalt van hun gezicht af. Begeleid door de zachte wind die de wolken hen laten dwalen, draaien zij hun passen op de witte wonderen in de hemel. Ik kijk vanuit de auto naar bove...

Volgens oma Miet Weijters-Goossens lijfspreuk: "Kan ik niet ligt op het kerkhof en wìl ik niet ligt ernaast!" Geweldig toch?

Onze oude aarde zweette en zwoegde die dag en hulde zich in tropische hitte, alsof de evenaar door onbekende hand was verlegd naar het noorden en zijn onbarmhartig regime deed gelden in het doorgaans natte Nederland. Op die dag kocht ik de meloen. De vrucht, omgeven door de maïsgele, dikke, door de...

De meisjes fietsten zomer en winter met hun ouders naar de inrichting, waarin het broertje was. De fietswielen draaiden hun parallelle cirkels over het asfalt van de lange fietspaden. En zo prentten de ouderlijke imperatieven zich in de gevoelige kinderlijke hersenen en de trouw werd een absoluut vo...

In mijn kamer staat een citroengele, bolronde vaas met slanke hals. Een smalle en een bredere zwarte lijn omcirkelen haar, zoals een ceintuur het lichaam van een corpulent persoon omspant. De vaas is een familiestuk. Aan haar kan men vanzelfsprekend bezwaarlijk gedachten of gevoelens, geheugen of wa...

'Ik heb goddomme een uur in de regen staan wachten op dat pokkebussie,' zegt oom Pim verontwaardigd, vanaf de andere kant van de salontafel. 'Je lijk wel gek,' zegt aangetrouwde nicht, die vervaarlijk aan haar shaggie trekt. 'Ze kenne toch belle! D'r zit toch een bel op die deur? Of niet soms....