Alle inzendingen over woonoord

Lange, lange tijd heeft een gebouw met grijsgekalkte muren en een zeer mistroostige uitstraling dat ik vanuit mijn woning kon observeren, het straatbeeld gedomineerd in mijn wijk totdat heftrucks met mechanische, haast voorwereldlijk aandoende "muilen" aan de sloopwerkzaamheden zijn begonnen. Ik zie ze nu af- en aanrijden; ze zetten hun metalen tanden…

In een oude buurt van Tilburg strekt zich de straat uit waarin mijn geboortehuis staat. Het zal er vermoedelijk lang na mijn dood nog staan. Sinds jaren wonen er anderen dan onze familie en er hebben al veel anderen gewoond. Toen mama nog in de bejaardenflat woonde, wenste ze hen heimgelijk veel geluk toe in het huis dat zozeer tot het hare werd,…

Als je bij deze woningbouwvereniging, die de naam draagt van "Elk een", wat zoveel betekent als "iedereen", maar dan vertaald in de noordelijkste taal, de huur niet op tijd voldoet dan word je zelfs na dertig huurjaren, zonder huurachterstand, als staatsvijand nummer een behandeld. Eerst word je telefonisch benaderd op een zeer intimiderende manier…

Er lopen 's nachts en met name in het weekend nogal eens criminelen rond in de buurt waar ik woon, zelfs in mijn straat, dit veraangenaamt het woongenot niet.…

Waar ik niet bij kan, is dat net niet helemaal onafhankelijk kunnen zijn. Van thermostaat tot het meeliften, scheve verhoudingen houd je altijd. Want ze hebben het nergens over hoor...dan bouwen ze rustig een douche in een kledingkast op zolder en die leidingen maar tegen sputteren; maak Uw borst maar nat of er is water zat. Nou is de ene hospita…

Achter mijn huis loopt een pad. Het paadje, heet het bijna liefkozend bij de bewoners die er gebruik van maken. Het ontsluit de tuinen van een hele rij tussenwoningen aan de achterkant. Ons land kent veel van die achterpaden. Maar het onze is niet zo maar een paadje. Wij hebben een echt pad zonder verharding, waar onze kinderen nog konden knikkeren.…

Ik weet nog goed dat het sneeuwde (een lichte dwarreling van sneeuwvlokjes) toen ik met mijn moeder, die sinds acht jaar niet meer te midden van de levenden is, naar het flatje ben gaan kijken, zesentwintig jaar geleden. Men noemt de flatjes aan de Nassaustraat, de eerste flatjes van Tilburg, ook "Russische" flatjes, waarom weet ik niet. Hoe het…

In een busje, samen met een cameraman, reist Jelle Brandt Corstius van het ene gebied in de Kaukasus, naar het andere. Hij maakt kennis met de bewoners achter de bergen van Sotsji. Het zijn stuk voor stuk ontmoetingen waarin hij door zijn vriendelijke houding en wonderlijk lichte ogen, makkelijk contact maakt. Een gave, wat mij betreft. Wat helpt…

Een rijke Bantoeneger reed met zijn auto in snelle vaart door stromende regen. "Nu zul je eens iets anders zien dan jouw oerwoud," zei hij tegen zijn vriend, die naast hem zat. "We gaan naar de stad waar ik woon." De bijrijder, een pygmee, had tot nog toe niets van de wereld gezien dan zijn woonbossen. Hij brandde van nieuwsgierigheid. Wat zou…

Mijn geliefden zijn uit het zicht verdwenen, als het ware opgegaan in rook, in vuur, in mist. Maar de stad omringt mij nog en zij zal me omringen tot ook ik de weg zal moeten gaan waarvan geen terugkeer is. Zo is de stad mij trouw en ben ik aan haar, mijn geboortestad, gehecht en is zij mij dierbaar. "Welkom thuis in Groeseind" staat in kapitale…

(voor Saskia Noort) Ik parkeerde mijn Maserati op de Herengracht en ik ging te voet op zoek naar een gezellig café om bij te komen van mijn bezoek aan het Rijksmuseum. Dit vond ik al snel en ik bestelde een glas Hoegaarden met een citroenschijfje. Afgezien van een zakenman met een laptop, die nauwelijks door had waar hij zat, en de Roemeense barjuffrouw…

We kunnen er natuurlijk om blijven lachen, maar ondertussen schenden de humorloze Russen onze mensenrechten. Ieder incident wordt aangegrepen om de ruzie met ons land in een kwaad daglicht te stellen. Nog even en we gaan ze nog geloven ook en dat is precies wat deze trotse krachtpatsers willen. De Koude Oorlog is blijkbaar niet echt verdwenen, we willen…

Ik ben uitgenodigd voor een uitstapje in het gezelschap van de trouwe en (edel)moedige vrijwilligers die "de handschoen opgepakt hebben" en in hospices, ziekenhuizen en aanleunwoningen de hand van stervenden vasthouden en die een baken zijn voor velen in nacht en ontij van de eenzaamheid en vertwijfeling. Op een granieten bank wacht ik met twee…

Verscholen in een uithoek van onze stad, achter de Moskee die aan de Wandelboslaan haar twee trotse, fiere, scherp gepunte torens, die haar lichtgroene koepel flankeren, de zomerhemel in steekt, als een handreiking aan het onbekende Opperwezen, in een gebied dat vandaag de dag "De Bokhamer" genoemd wordt, staan kleine, witte huisjes, de zogenaamde…

Het is geen mooie stad, maar ik ben er geboren. Zij kan mij verleiden tot een onverklaarbare sentimentele ontroering, die ik, ondanks mijzelf, soms verfoei. Eens sloeg ik haar zomerse kermis gade vanuit de hoge uitkijkpost van het Gemeentehuis; de opeengepakte, voortschuifelende mensenmenigte ver beneden mij om de bonte carrousels met de paarden en…

Mijn vriendin en ik lopen wat door de binnenstad. We doden de tijd. Te vroeg voor de film. De naam van de stad doet niet ter zake. Steden zijn in mijn ogen inwisselbaar wanneer we het over winkelstraten hebben. We struinen langs Blokker, C&A, Bijenkorf, Bruna, Intertoys, WE, Miss Etam, Score, H&M, Mexx, Hunkemöller, Esprit en Bart Smit. Gelukkig zijn…

Het is één van de vele onvergetelijke scenes uit Fawlty Towers. Een van de oudere gasten vraagt of er ook een gids is waarin staat wat er in Torquay te doen is. Een jonge gast, die in die aflevering nog vaker overhoop ligt met de hoteleigenaar, mengt zich terloops in de discussie met de opmerking ‘Oh, you mean the smallest book in the world?’…

FOPPE IS DE WEG KWIJT Als kind al vroeg foppe zich af waar hij moest wonen. Uit friesland vertrok hij om te studeren want dat was leuk en interessant en je kon er later een baan in een bibliotheek mee krijgen wat hij graag wilde want hij vond lezen leuk en met mensen omgaan. Toen dat eenmaal was bereikt, was er geen werk en moest hij weer verder…

Vraag me niet waar man ligt je hart in Amsterdam stad waar je de langste tijd op aarde nog moest zoeken naar droge landtongen om met droge voeten te blijven staan. Er zijn teveel plekken waar vlammen tranen en pijlen nu nog toeslaan besefte ik weer op de lezing van geograaf Marc Hameleers die jarenlang onderzoek deed naar de kaarten in…

Dit is mijn laatste bijdrage aan de verslaggeving rondom de wijkontwikkeling Helmond West. Aan alles komt een eind. In de afgelopen 19 verslagen heb ik telkens geprobeerd te verwoorden wat de impact is geweest van wijkontwikkeling op bewoners en ondernemers in de wijk, gezien vanuit algemeen en persoonlijk belang. Ik heb vooral getracht te schrijven…

Het is even geleden dat ik berichtte over ontwikkelingen rondom het wijkontwikkelingsplan Helmond West. Dat heeft als reden dat de ontwikkelingen mij onlangs ook persoonlijk troffen. De impact die dit heeft gehad op mijn schrijven is groter geweest dan ik dacht. Het was noodzakelijk om even afstand te nemen. In het voorjaar van 2012 had ik een gesprek…

Aan de bejaardenhelpster die mij later zal verzorgen in het bejaardentehuis waar ik mijn laatste jaren zal slijten. Ik zal u voor het gemak Elly noemen. Ik veronderstel dat u rond deze tijd geboren wordt en rond de vijfenveertig zal zijn als u voor mij moet beginnen zorgen. Hier zijn uw tien geboden: 1) Ge zult mij niet als een kind behandelen en…

geinspireerd op de vreemdeling van sartre Vroeger wist foppe het al. Ik ben anders en ik ben op mezelf maar doe erg mijn best. Hij wilde niet werken maar wel leren. Hij ontmoette ook vrouwen maar dat lukte niet al te best. Op een dag was het zo ver hij verhuisde en dat zou hem meerdere malen overkomen. Als vreemdeling moest hij het in zijn eentje…

De nationalistische gevoelens die op het EK gekoesterd worden, geven aan dat de bevrijding van de mens nog een lange weg heeft te gaan.…

In mijn buurt zijn de huizen zo gehorig dat je elkaar kunt horen kuchen etc.…

De voordeur is de achterdeur.…

De wijkontwikkeling in Helmond West komt voorzichtig op gang. In september 2009 is het wijkontwikkelingsplan met veel toeters en bellen aangekondigd. Twee jaar later is de uitvoering van de wijkontwikkelingsplannen eindelijk in een fase aanbeland van bekendmaking en onthulling van voorlopige ontwerptekeningen en startseinen voor bouwplannen. In november…

Toen de waard in Westkapelle ons gisteren, met grote, dronken ogen minutenlang had aangestaard, en toen het hem met zijn door de drank getekende kop en zwaar bevende handen uiteindelijk toch gelukte wat ik niet voor mogelijk had gehouden, namelijk een glas wijn in schenken voor de bevallige dame die ik die avond tot mijn grote vreugde mocht begeleiden…

Leuke opmerkingen kreeg ze erg veel. "Hebt u toevallig Indische voorouders, bent u toevallig van Oost-Europese afkomst". Allemaal opmerkingen die haar tot nadenken stemden. Waarom in hemelsnaam vroeg men dat nu juist aan haar? Ze had geen buitenlandse achtergrond, geen familie ver weg en was gewoon een Nederlandse. We had ze veel adressen gehad…

Foppe lijdt schipbreuk en spoelt aan op een onbewoond eiland in de stille zuidzee. Hier is hij eindelijk alleen en met de wonderschone natuur. Een lot uit de loterij waar hij anders zijn hele leven voor had moeten werken! Foppe laat zijn baard en haren groeien en slaapt een gat in de dag. Het eten bestaat uit zeeschildpadeieren en kokosnoten. Het…