Alle inzendingen over algemeen

Hij tikt je onverwacht op de schouder en zegt met ingehouden stem: ‘Hoe is het nou?’. Voor je hebt kunnen antwoorden heeft hij zijn ogen al diep in warme empathie gedompeld. Voor de Droefzuiger is het leven geen lolletje. Hij komt akelig dichtbij je staan en herinnert je ongevraagd aan het oude leed dat al geleden is. Als je opgelucht kunt melden…

Net als drank maakt het geloof soms meer kapot dan je lief is...…

‘It’s just a perfect day’ ( Lou Reed) … Beter is die van vandaag niet te omschrijven. Windstil en middeleeuws uitgelicht. Een ijle aanzet, gevolgd door een lage lome middagzon. De herfst komt nog een keer met haar laatste kleuren uit de kleedkamer. Door de bladeren heen zie je het skelet van de bomen al opdoemen Op zo’n dag is het dubbel genieten…

Sinds ze vaker gekraakt dan gevuld werden en later door Stivero in de ban gedaan, hangen er buiten geen sigarettenautomaten meer. Ik mis vooral de vakjes voor geld terug. Altijd even door het klepje om te voelen of er nog vergeten muntjes ronddoolden. Ook in de jaren dat we de eerste sigaret nog moesten roken, lieten we in het voorbijgaan de vingers…

Ons wijkje in het Zuiderparkkwartier Den Haag was in de zestiger jaren een muzikaal eldorado. Om te beginnen woonde Willy Wissink aan de overkant bij ons in de straat. Willy was sologitarist en oprichter van Willy and his Giants, samen met de Tielman Brothers een van de founding fathers van de Rock&Roll in Nederland. Met het oog op de avondrust repeteerde…

Ik geloof in mijn situatie in reïncarnatie en wordt er vaak moe van als ik die beelden van mij uit vroegere tijden terugzie, vooral als ik de inhoud van een paar glazen whisky door mijn mond zijn gegaan, zoals nu ook weer toen ik zag, dat ik in 1870 twintig jaar was en met de trein uit Polen naar Amsterdam was gekomen, om een nieuwe toekomst op…

1958 Het licht van de Jugendstil lamp boven de eettafel weerkaatst in de geslepen vlakjes van de messenleggers en de verzilverde servetringen. Herfstavond, de schuifdeuren naar de zitkamer en de serre zijn dicht. Om de tocht tegen te houden is het zware gordijn voor de glas in loodramen geschoven. Mijn opa slijpt met afgemeten streken het lange mes…

De laptop is om zeep. Ik stop hem in mijn rugzak en ik fiets naar mijn wonderdokter. Hij is zojuist bezig met het schilderen van pompoenen. Besteld in Amerika. Enthousiast vertelt hij over zijn grote passie: Halloween. Hij laat me filmpjes zien met zingende kalebassen. In oktober mag hij exposeren in ons plaatselijke tuincentrum. Een leraar vertelt…

De appelboom in de tuin van Mw G. en mij heeft uitbundig gebloeid in de lente. Uit dorre, schijnbaar dode takken, waar je geen cent meer voor zou geven, barstten in april de knoppen open en daaruit verschenen talloze wit/roze bloemetjes die de tuin het aanzicht gaven van zo’n bewegend Chinees schilderij in Afhaal Restaurant Shanghai. En nu, half augustus…

1958. Een warme namiddag op het strand. Zand, aangekoekt op de geribbelde buitenkant van de rode fles Exota, op het oranje rubbertje onderaan de witte dop van de beugel en binnen in de hals. Knarsend tussen mijn tanden bij het eten van de boterham met uitgedroogde pindakaas. Ik mag mee met een tante uit Limburg en haar 6 kinderen. Ze logeren in een…

Mijn echtgenote kan kritische vragen stellen, toen ik vanmorgen van een wandeling thuis kwam zei ik, dat ik veel vogels had gezien en meteen vroeg ze hoeveel vogels waren het dan en wat waren het voor vogels. Daar had ik niet opgelet, wel op de knappe dames die ik tegen kwam, ik kon ze in gedachten nog uittekenen, maar de vraag van de vogels had ik…

We schijnen door het broeikaseffect een opgewarmde aarde te krijgen. Niet dat ik daaraan twijfel, maar hier merk ik er niet zoveel van. Hier is mijn woning in Nederland en ik heb het momenteel - 5 september 2015 - behoorlijk koud. Daardoor slaat mijn fantasie een beetje op hol. Want wat, overpeins ik, als dat hele broeikaseffect maar tijdelijk is…

Tot nu toe is dit voorrecht alleen weggelegd voor gelovigen en spiritualisten. Voor hen is het trouwens geen kwestie van kans maar een doodgewoon gegeven dat er na dit aardse leven een vreugde- en liefdevol eeuwig ”zijn” in het verschiet ligt. Degenen die echter niet behept zijn met deze geloofsovertuiging komen er maar bekaaid af. Dood is dood…

Nee, dan heb je het als Bonobo beter getroffen. Als wat? Bonobo, je weet wel van die apen die overal een nummertje van maken. Oh die? Ja, ruzie goedmaken, even goeiemorgen wensen, ook als ze eten, hoppa... ketsen! Ja, maar ik heb gehoord dat ie er alleen maar even ingaat. Dan nog, laat mij maar terugkomen als Bonobo! Het is duidelijk de mannen…

Op goede ideeën moet je zuinig zijn, heb ik een ander stukje gezegd. Voor je het weet gaat een ander met jouw idee aan de haal en verdient er mogelijk een hoop geld aan. Nu kun je ideeën op verschillende manier beschermen. Bij vindingen van technische aard ligt het aanvragen van octrooi voor de hand, maar dat is wel een kostbare aangelegenheid.…

Op FB zag ik een foto van JW, rond 1980 mijn chef bij een tijdschrift waar ik korte tijd redacteur ben geweest. Met die foto kwamen herinneringen aan die tijd. Onder meer aan een stagiair. Op die redactie kwam namelijk op een dag een stagiair van een of andere opleiding die een tijdje zou blijven om wat ervaring op te doen. Het is bij die éne dag…

Men weet nooit van te voren, waar het kaf staat: laat staan het koren!…

Laatst sprak ik een ambtenaar die trots meldde dat ze een verandermanager was. Nu ben ik in beginsel tegen verandering of beter gezegd, ik ben voor verandering op voorwaarde dat mij kan worden uitgelegd waarom de verandering een verbetering is. Omdat zelden aan die voorwaarde wordt voldaan, ben ik in de regel tegen verandering. Dus ben ik ook tegen…

Nu was hij geen heer Wulpse Alie en haar vriendin waren naar Amsterdam bootje varen met lesbische dames. Charles, de broer van Alie logeerde bij haar, maar ging niet mee naar de Hoofdstad. Hij had mij uitgenodigd een biertje te komen drinken. Omdat ik wegens rugklachten niet ver kon lopen kwam hij mij ophalen in zijn Mercedes. Wat zag hij er keurig…

In 1974 toen ik 23 was kreeg ik van een hoge ambtenaar van Buitenlandse Zaken opdracht zijn Indonesische vrouw te begeleiden. Zij wilde zo graag het strand zien en daar een wandeling maken. Ik maakte kennis met haar, een mooie slanke dame, gekleed in lange blauwe sarong. Ze heette Ratna en was volgens mij al in de zestig. Haar eerste man had ze verloren…

Eindelijk regenbuien en koeler. Blijer kan de natuur me niet maken. Mijn hond Max keek ook vrolijk naar me, en zei: ''Gelukkig niet zo warm meer, hé baas.'' ''Ik heb vannacht raar gedroomd, Max.'' '''Ja dat klopt baas, ik hoorde je steeds 'dank, u zeggen.'' ''Het zit zo lieve hond, wij liepen avonds laat op het pad naar het…

Het was mooi weer begin juli. Wulpse Alie was in de keuken bezig sla en komkommer klaar te maken. Kees had een dik touw aan de boom vastgemaakt en draaide het touw in de rondte zodat Max leerde touwtje te springen. Hij deed het heel goed. ''Nou jij springen, Kees.'' De lieve hond pakte met zijn poot het touw, maar kreeg het niet omhoog. Daarom…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton vol gemengde gevoelens) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar een skybox in de Arena voor dit jaar op het wensenlijstje stond), lag op de ochtend van Nieuwjaarsdag in zijn eigen bed en keek naar de slapende Wilma Beekman naast hem.…

Soms denk ik echt: zijn andere mensen nu zo laks, of zelfs een beetje dom? Bijvoorbeeld wanneer ik een reclame om hoortoestellen aan te prijzen op de radio hoor. Op de radio? Ja, op de radio. Luisteren slechthorenden dan radio? Uit marktonderzoek blijkt van wel. Wanneer ik dat nog meer denk? Als ik op een zomerse dag door een redelijke drukke…

Het is een grote prestatie om niet prestatie- maar procesgericht te zijn.…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton waar je voor thuisblijft) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar in een bepaald feuilleton de laatste tijd heel vervelende dingen over gezegd werden), zat in een vreemde slaapkamer op de rand van een tweepersoonsbed en zag een man van…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton waar het hart sneller van gaat kloppen) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar men na dit boekjaar het batig saldo in derivaten ging beleggen), zat op de rode satijnen sprei van een ruim twee persoonsbed en trok met beide handen een Noorse…

Een reisje met de trein leek me weer eens leuk. Ik kocht een kaartje bij de Hema en in Assen nam ik plaats in een coupé. Waar de trein naar toe ging interesseerde me geen fluit. Lekker kijken naar een afwisselend landschap was mijn doel. Van beroep ben ik papierprikker, dus ik ben een armoedzaaier, maar voor de gein heb ik mij verkleed als een VVD-er…

Mijn vrouw was naar Purmerend om haar zieke zuster te verzorgen, ik had dus het rijk alleen. Op de ouderwetse manier had ik een bakkie koffie gezet en ging ik in mijn fauteuil achter de geraniums zitten en naar buiten loeren. Speciaal hield ik de buurman verderop in de gaten, omdat ik hem ervan verdacht, dat hij zijn hond vlak voor mijn deur liet poepen…

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feestelijk feuilleton) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde scholengemeenschap de Vallei (waar de Nieuwjaarsborrel voor het personeel meestal uitliep op onsmakelijke confidenties), stond voor de spiegel in zijn nieuwe spijkerbroek en probeerde met een uiterste krachtsinspanning…