Alle inzendingen over tijd

Je leeft vandaag! Enkele jaren geleden kreeg je als senior al deze nadrukkelijke terechtwijzing van een goede kennis, die het niet eens was met de vermeende mate van het moeten inleveren van een leven lang gehanteerde vaardigheden. Je leeft vandaag! Tegenwoordig en ook vandaag tracht je als...

Kort nadat mijn bundel "Relicten van een leeg bestaan" was verschenen, heb ik een mailtje gestuurd aan iemand die zo'n twintig jaar geleden een collega van me was. Ik heb haar in die tijd wat gedichten laten lezen en ze heeft daar toen heel hartelijk op gereageerd. Het leek mij dus een aardig idee...

Een mens die in zijn zwijgen blijft volharden. Zo’n mens ben ik. Het komt er niet uit. Maar het zit er wel in. Simpele taal, eenvoudige constructies die met een gemak van heb ik jouw daar een waarheid aan het licht brengen die niet meer omzeild mag worden omwille van de liefde voor het leven...

Warme sterrenregen in de versteende nacht. De koude die de sloten had gedicht en de weilanden gewit in de weerspiegeling van het gele maanlicht. Geen geluid van weidende koeien meer, geen verstoring van de artillerie. De Heersweg was anders dan in de donkere nachten, nu een glimmend pad tussen de...

Iets meer dan elf jaar geleden (op 15 maart 2007) schreef ik mijn beschouwing (nr. 70) “De smidse”. In de loop van de daarop volgende tijd leverde het mij de bijnaam ‘De Lettersmid’ op. Naast het feit, dat ik het niet erg vond dat mijn ego werd gestreeld bestond er voor de lezer een niet...

Dringend was ik toe aan wat kleding, kijk slipjes zijn zo gekocht maar voor de iets andere kledij ga ik dan nog het liefste gewoon naar de winkel. C&A heeft dan mijn voorkeur en zo togen we (manlief gaat graag mee op dit soort tripjes) naar het winkelcentrum iets verderop dan ons eigen...

Ik ben de lange weg nog eens gegaan: over de Ringbaan West, langs de Professor Cobbenhagenlaan, langs de studentenflats, de kamers die ik ken, waar we discussieerden tot in de nacht onder het lamplicht. Jonge jongens en meisjes scoren nu bij "Subway" een "baguette". Zo was ik eens en zo was...

Nu het bijna donker is heb ik te berusten in wat ik ben vergeten en waar ik niet toe kwam.

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open.... Daar is mijn moeder met op haar schoot onze zo geliefde Driekus, een donkerbruine hond, die we hadden ingelijfd, die tot onze familie was gaan behoren en die evenveel rechten had als de andere gezinsleden, maar die minstens zoveel bij te dragen...

NIEUWJAAR is elke keer weer een NIEUW JAAR.

Het is de tijd van al te prille, pas verworven en al te snel weer uitdovende liefdes en van het daaropvolgende liefdesverdriet, de tijd van feesten en beesten, van vossen en blokken, het is de studententijd waarnaar zo is uitgezien. Bij de bushalte staan groepen jongeren. De blue jeans...

Daar, in die luwte tussen de hoog oprijzende, beschermende berghellingen, aanschouwde ik eens jouw azuurblauwe, schitterende watervlakte..... Ik heb je nooit weer mogen zien. Onze schoolklas van gymnasiasten had de reis aanvaard die naar Rome had geleid en naar Pompeii en als dochter van een...

Dat de tijd haast heeft, bewijzen de seizoenen elk jaar weer.

Hij had nooit gedacht zijn oude leraar, aan wie hij zoveel herinneringen dankte, nog eens te zullen ontmoeten. Met het eindexamen was als het ware een navelstreng doorgesneden. Na de onverwachte maar traditionele zitting in de gymzaal in aanwezigheid van trotse ouders en leraren en na de rijtoer...

De tijd van de befaamde, maar grenzeloos overschatte Meimarkt in het centrum van Tilburg was weer aangebroken. De opeenstapeling en uitstalling van goederen had weer plaatsgevonden in de straten die in plaats van dierbaarder, afschuwelijker voor mij waren geworden en ik had er rondgedoold tussen de...

Te midden van heel gewone huizen in een heel gewone straat tref je in Loon op Zand ineens een merkwaardige winkel aan. De ramen zijn half geblindeerd door lamellen maar je kunt toch zien dat zich binnen talloze serviezen bevinden, her en der verspreid over etagères, planken, kasten en...

Als je wilt stoppen met altijd maar doorgaan, dan zal het altijd maar doorgaan toch een keer moeten stoppen.

Soms is het alleen maar nodig om te luisteren, meer niet maar minder ook niet! Soms hoef je niks te zeggen, je hoeft er alleen maar te zijn, niet meer, maar ook niet minder. Soms, lopen ongevraagd tranen over iemands gezicht, niks meer, niks minder. Soms, door alleen maar te luisteren naar iemand,...

Vroeger was de trein het meewerkend voorwerp.

Een aanhoudend ultrahoog geluid was het enig voor Geert hoorbare, dat hem meteen ook verbaasde. Hij schuifelde al geruime tijd met de stroom gedaanten mee, die een lange rij vormden om zich enige tientallen meters verder bij de haven in te schepen. Op de hoge pieptoon na was alles doodstil en van...

Jazeker op tijd! Dat is pas een unicum, dat mag ook best worden vermeld, een afspraak in het Erasmus hebben om negen uur en dan ook op de slag van negen naar binnen worden gehaald. Als dat geen reden is om alle andere afspraken een stukje naar de achterkant van je hoofd te duwen, dan weet ik het...

Meer dan duizend jaar geleden opende het vrije en onbedorven Amerika een verbaasd oog. Er kwamen Vikingen op zijn kust, die ook snel weer verdwenen. Het bestaan van de eerbare roodhuiden werd gelukkig niet bedreigd. Er gingen wat eeuwen voorbij. Daarna heersten ondernemende en krachtige...

Op 27 september 2011 mocht mijn inzending “Honderd, nou en?” als Hartenkreet nr.: (1692) worden geplaatst. Ik zag deze week bij toeval, dat déze bijdrage mijn tweehonderdste inzending mag heten. Natuurlijk ben ik trots en voldaan en mijn eerste gedachte was om deze inzending onder het tabblad...

Je stond er niet bij stil, maar het leven stond niet stil.

Vandaag is het onvermijdelijke gebeurd. Iemand noemde me oma. ‘Jij bent toch de oma van Maarten?’ klonk het. Even overwoog ik om ja te zeggen, kwam toen bij mijn positieven, zei luid en duidelijk: nee, ik ben zijn moeder’. Vervolgens deed deze jonge vrouw, moeder van een nieuw teamgenootje...

In een milde septembermaand die nog was aangebroken ondanks al de jaren van bitter, onheilspellend leed, op de nieuwe, stralende dag die nog was als een zomerdag, hoewel ik ook in een nieuwe zomer nauwelijks geloof kon hebben, ben ik het hoedje en de rokken bij de stomerij gaan halen. Het frivole...

Passief recreëren: Zwijgend met gedachten spelen.

Het was een moment in de aaneenschakeling van momenten die mijn leven vormt, een eenmalig moment waarop ik opnieuw de vijver aanschouwde die daar lag te glanzen met in de verte de houten brug. Twintig jaar daarvoor zat ik op haar grassige oevers met mijn minnaar en keek ik naar de eenden, ganzen en...

“Waar dachten wij naar toe te gaan?” scheen een nogal snerpende stem te vragen. Alle onzichtbare systemen in deze tussendimensie ter identificatie van o.a. soort, intelligentie, herkomst en aard van communicatie zoals de taal uit de onmetelijke kosmos waren actief en zorgden er tevens voor, dat...

Er was ooit een tijd, dat sprookjes zo begonnen, ook was er een tijd dat de ene mens de ander hielp. Er was een tijd, dat er geen acties op touw gezet hoefde te worden, om respect af te dwingen, want respect, dat was er gewoon. Er was een tijd, dat men ouderen voorrang gaf, tevens was er een tijd,...