Alle inzendingen over tijd

Ik had velen ontmoet; reizen gemaakt en andere escapades; was aangenomen en ontslagen; had geluk en ongeluk gekend; eenzaamheid en gezelligheid; succes en mislukking; hoop en wanhoop, maar Haar zag ik terug.... Aanvankelijk, op een terrasje, beschouwde ik de gevel van de centraal gelegen kerk en ...

De scheidslijn is getrokken; de bomen verkleuren in het late seizoen. Mijn verre jeugd ligt diep verzonken in een peilloze kloof; de aanzetten van grijsheid tasten mijn haardos als met voorzichtige handen aan. Loutering is mijn deel geworden en de wijsheid die ik wens mag mijn bezit worden. De D...

Na een tijd van een steeds flakkerende vlam bij elk nauwelijks voelbaar zuchtje wind doofde de kaars van mijn inspiratie uit zichzelf. Voor mezelf bijna met ongeloof waarneembaar en op de site hopelijk voldoende opgemerkt. Slierten nostalgisch geurende en zich geleidelijk aan oplossende rook vull...

Zo moet het geweest zijn in die lang vervlogen tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in mijn geest in nevelen en duisternis gehuld. In de kamer van mijn vroegste jeugd stond de tafel met daarop het bonte, wollige, gedessineerde kleed met ingewikkelde patronen en de vaas van helder, doorzichti...

De tijd schrijdt langzaam, maar zeker, voorbij het leven dat ik lijd. Mijn tijd vergt steeds meer verleden, de herinnering plengt tranen en toch zing ik voort. Niets mag ongehoord.

Elke bewering op deze site zou, net als elke andere tekst, standaard moeten beginnen met een titel. Als lezer word je meteen op het spoor van de schrijver gezet en bovendien is hij voorzien van een etiket (om het lege hulswoord 'label' te mijden). Voordeel: hij is makkelijker (terug) te vinden in d...

Manaña is een deel, een wijk, een stadsdeel van de Cubaanse hoofdstad Havana waar Jorge Valls Arango, een Cubaanse schrijver en dichter, in 1933 ter wereld kwam. In 2015 is deze auteur/poëet als gevolg van kanker helaas overleden. In de tussenliggende ruim 80 jaar heeft deze zoon van een Catalaans...

Man: zegt: schat, er is toch de 4e Dodenherdenking en de 5e Bevrijdingsdag, vraagt eega wanneer hij van het kleinste kamertje komt! Ik kijk op en zeg, jazeker hoezo? Antwoord: het staat niet op de kalender? Dan schiet ik in de lach en zeg, nou dat klopt toch? Hoezo vraagt hij? Mijn ...

Bij de vroegere poort aan de Noordzijde van de Efteling stond een stenen, zwarte pelikaan op een hoge sokkel. Terwijl deze vogel voortdurend een straal water uitspoog, verwelkomde hij de binnenkomende bezoekers van de Efteling. Vele jaren was hij het eerste beeld, dat de mensen zagen als ze in het ...

Die volstrekte onbevattelijkheid is één van de redenen waarom ik werd overvallen door een gewaarwording die ik, na grondig onderzoek niets anders kan noemen dan ontroering? Waar de hersenen het laten afweten neemt het hart over. Die al te zeldzame momenten moet men koesteren. Het gaat...

Zo begint de zaterdag al vroeg op de avond van de discussie, klokken stilzetten, of juist ver-zetten. Zeg vrouw, een uur terug toch? Ja man, een uur terug! En zo geschiedde, alle klokken in huis stonden zaterdagavond al een uur vroeger! Heel raar, maar nou was het toch een rare dag want we moesten d...

Gisteravond tijdens het tandenpoetsen, voel ik ineens iets mafs, het valt uit m’n mond en ik kijk stomverbaasd naar wat er in de wasbak ligt, een halve kies! Potverdorie...m’n tong voelt waar dit vandaan komt en er zit een krater van ongekende proporties in m’n mond! Oh, daar ben je lekker ...

Het schrijven van een beschouwing vind ik al bijna even moeilijk als het schrijven van een column, zeker als je op dit tabblad met even veel belangstelling gelezen wilt worden als onze veelzijdige Joanan Goddess Namaste. Om zijn aanpak te evenaren moet men zijn feilloos geheugen, zijn geduld bij het...

Je leeft vandaag! Enkele jaren geleden kreeg je als senior al deze nadrukkelijke terechtwijzing van een goede kennis, die het niet eens was met de vermeende mate van het moeten inleveren van een leven lang gehanteerde vaardigheden. Je leeft vandaag! Tegenwoordig en ook vandaag tracht je als inm...

Kort nadat mijn bundel "Relicten van een leeg bestaan" was verschenen, heb ik een mailtje gestuurd aan iemand die zo'n twintig jaar geleden een collega van me was. Ik heb haar in die tijd wat gedichten laten lezen en ze heeft daar toen heel hartelijk op gereageerd. Het leek mij dus een aardig idee ...

Een mens die in zijn zwijgen blijft volharden. Zo’n mens ben ik. Het komt er niet uit. Maar het zit er wel in. Simpele taal, eenvoudige constructies die met een gemak van heb ik jouw daar een waarheid aan het licht brengen die niet meer omzeild mag worden omwille van de liefde voor het leven zelf....

Warme sterrenregen in de versteende nacht. De koude die de sloten had gedicht en de weilanden gewit in de weerspiegeling van het gele maanlicht. Geen geluid van weidende koeien meer, geen verstoring van de artillerie. De Heersweg was anders dan in de donkere nachten, nu een glimmend pad tussen de be...

Iets meer dan elf jaar geleden (op 15 maart 2007) schreef ik mijn beschouwing (nr. 70) “De smidse”. In de loop van de daarop volgende tijd leverde het mij de bijnaam ‘De Lettersmid’ op. Naast het feit, dat ik het niet erg vond dat mijn ego werd gestreeld bestond er voor de lezer een niet t...

Dringend was ik toe aan wat kleding, kijk slipjes zijn zo gekocht maar voor de iets andere kledij ga ik dan nog het liefste gewoon naar de winkel. C&A heeft dan mijn voorkeur en zo togen we (manlief gaat graag mee op dit soort tripjes) naar het winkelcentrum iets verderop dan ons eigen winkelcentrum...

Ik ben de lange weg nog eens gegaan: over de Ringbaan West, langs de Professor Cobbenhagenlaan, langs de studentenflats, de kamers die ik ken, waar we discussieerden tot in de nacht onder het lamplicht. Jonge jongens en meisjes scoren nu bij "Subway" een "baguette". Zo was ik eens en zo was ...

Nu het bijna donker is heb ik te berusten in wat ik ben vergeten en waar ik niet toe kwam.

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open.... Daar is mijn moeder met op haar schoot onze zo geliefde Driekus, een donkerbruine hond, die we hadden ingelijfd, die tot onze familie was gaan behoren en die evenveel rechten had als de andere gezinsleden, maar die minstens zoveel bij te dragen h...

NIEUWJAAR is elke keer weer een NIEUW JAAR.

Het is de tijd van al te prille, pas verworven en al te snel weer uitdovende liefdes en van het daaropvolgende liefdesverdriet, de tijd van feesten en beesten, van vossen en blokken, het is de studententijd waarnaar zo is uitgezien. Bij de bushalte staan groepen jongeren. De blue jeans overheerse...

Daar, in die luwte tussen de hoog oprijzende, beschermende berghellingen, aanschouwde ik eens jouw azuurblauwe, schitterende watervlakte..... Ik heb je nooit weer mogen zien. Onze schoolklas van gymnasiasten had de reis aanvaard die naar Rome had geleid en naar Pompeii en als dochter van een klei...

Dat de tijd haast heeft, bewijzen de seizoenen elk jaar weer.

Hij had nooit gedacht zijn oude leraar, aan wie hij zoveel herinneringen dankte, nog eens te zullen ontmoeten. Met het eindexamen was als het ware een navelstreng doorgesneden. Na de onverwachte maar traditionele zitting in de gymzaal in aanwezigheid van trotse ouders en leraren en na de rijtoer van...

De tijd van de befaamde, maar grenzeloos overschatte Meimarkt in het centrum van Tilburg was weer aangebroken. De opeenstapeling en uitstalling van goederen had weer plaatsgevonden in de straten die in plaats van dierbaarder, afschuwelijker voor mij waren geworden en ik had er rondgedoold tussen de ...

Te midden van heel gewone huizen in een heel gewone straat tref je in Loon op Zand ineens een merkwaardige winkel aan. De ramen zijn half geblindeerd door lamellen maar je kunt toch zien dat zich binnen talloze serviezen bevinden, her en der verspreid over etagères, planken, kasten en vensterbanken...

Als je wilt stoppen met altijd maar doorgaan, dan zal het altijd maar doorgaan toch een keer moeten stoppen.