Alle inzendingen over Schoolbanken

...ogen geopend, we hebben mensen iets geleerd en hebben er zelf ook van geleerd! Dus even terug in de schoolbanken, maar om anderen iets te leren, hoe mooi is dat!

Wie ons de schoolbank bezorgd heeft, kunnen we ons niet herinneren. Mogelijk was deze afgestaan door onze lagere school waar inderdaad zulke banken in die tijd Gang und Gebe waren. De bank was van bruin, glanzend, gepolitoerd hout en bevatte kastjes voor het schrijfmateriaal, de pennen, de...

...dit seizoen maar ik neem niet meer plaats in de schoolbanken, hoewel zij soms aanlokkelijk zijn, ik schrijf niet meer in nieuwe schriften, niet meer op schone leien. De leertijd is voorbij, de waarheden zijn overdacht die in hun bonte waaier de mensheid regeren. De filosofieën waren...

De schoolbank is door een granaatscherf versplinterd. Ik word ingelijfd en opgelepeld in een broeihaard van twist. Op een speerworp van de evenaar dien ik het verzet, verdien ik rijst en meel voor mijn moeder. Het leger is rijker dan een kroost en ik ben goedkoop, vrij, volgzaam. Mijn fit...

Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd. Ze had ons de namen van de kwetsbare, lieflijke bloempjes geleerd: ereprijs, hondsdraf, vergeet-mij-nietje,...

...uit mijn leven; voor de lange uren in de schoolbanken, voor de examens, voor de eerste dansles, voor de vakanties en voor zoveel meer. Er werd ook in mijn leven geen lichtstraal geworpen op het ondoordringbare, ondoorgrondelijke geheim dat wereld en kosmos draagt en waarover bladzijden...

...uit mijn leven; voor de lange uren in de schoolbanken, voor de examens, voor de eerste dansles, voor de vakanties en voor zoveel meer. Er werd ook in mijn leven geen lichtstraal geworpen op het ondoordringbare, ondoorgrondelijke geheim dat wereld en kosmos draagt en waarover bladzijden...

...die zijn mening niet onder stoelen of schoolbanken stak want hij zei letterlijk: het boeit me voor geen meter, of ik ziek word, of mijn omgeving besmet raakt het doet me niet zoveel, zeg maar niks! En dat beste mensen, kan er bij mij niet in, ik snap echt niet dat de gasten van de...

Wat de komst van een computer allemaal niet met zich mee kan brengen. Mijn ervaring is in elk geval heel positief. Ik kreeg een mail, omdat ik op schoolbank met mijn gegevens stond. Wie schetst mijn verbazing dat ik een mail kreeg van een heel klein buurmeisje, dat vroeger bevriend was geweest...

Ze is mooi. Ronduit mooi. Voorbeeldig mooi. Er kan met de beste wil van de wereld niets anders over haar verschijning gezegd worden. Het blonde, springerige haar met de charmante pony omlijst haar klassieke gezicht met de voorname, rechte neus en de glanzend-gezonde, zachte huid als een aureool. De...

Het kind vouwt traag open. Een luchtbel van indrukken welt op. De wereld en het ik worden waar, in een gemengde stemming, een doffe lach. In een vroege droom openbaart zich de bodem, de zielsspiegel waar het lot zich vormt. Zoals een jonge vrouw, door bibberkoorts beslopen, droomt van een bevrozen...

Ik kom er maar niet toe. Het opzoeken van oude vrienden en bekenden in het eggie. Eens in de zoveel tijd bekruipt me een aanval van diepe melancholie en verlangen naar de verloren tijd en Google ik namen van toen. Je zou zeggen dat Internet bol moet staan van alle jongens en meiden van het...

De Eikel voor Wie Je Vroeger Een Rondje Omfietste Omdat Hij Altijd Je Tas Van Je Fiets Schopte Als Je Langsreed wil je toevoegen als vriend op Hyves! Accepteren? Weigeren? Of de keuze uitstellen en niets van me laten horen. Accepteren betekent: een vriend erbij. Nu ja, vriend. Een...

In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd: de heer O. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling fluks het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het...

In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd; de heer S. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het...

Overal is het leven te betrappen, overal doet het zich voor, in vele gedaanten.... Het was Eerste Paasdag. Een nieuwe zomer was aangebroken; een vroege zomer met een nieuw licht dat zo schitterend was, dat het leek alsof de lange jaren en dagen er niet geweest waren; ze waren hoe dan ook...

...verbijsterd. Het is, dat ik minder lang in de schoolbanken heb gezeten, anders was ik warempel zo maar zelf tot die conclusie gekomen. Volgende week bezoeken wij dus Slachtofferhulp op het politiebureau. In de tussentijd hebben we toch al alle toegangsdeuren tot onze woning, inclusief een...

...bij elkaar. Ze hadden in dezelfde houten schoolbanken met inktpotjes gezeten, met z'n drieën op een rij. Die broedplaats voor beloftevolle bollebozen bevond zich tussen de witte muren van een opvallend laag, langgerekt gebouw met schuin oplopend dak. De ramen aan de straatzijde...

Het imposante schoolgebouw bestaat niet meer, maar het stond naast het winkelcentrum van Heerenveen. Het was een Pabo met een Havo-afdeling. Ik heb er drie jaar les gekregen, zonder een diploma te behalen. De leraar Nederlands ontdekte, dat ik een domineeszoon was, waardoor hij steevast...

Begin september. Het kindergekrijs en -gejoel op het pleintje in mijn buurt rond halftien in de morgen mis ik reeds sinds de eerste schooldag. De autobus slokt de kinderen nu al om halfacht op. De oude diesel sputtert amechtig de straat uit. De enkele moeders blijven onder elkaar nog wat keuvelen....

Toen ik nog op de lagere school zat was ik een verlegen ventje. Meester Lageveld had de gewoonte elke leerling voor de klas te roepen om een spreekbeurt te houden. Hij gaf je dan een onderwerp op. Je wist nooit wanneer je aan de beurt was, want hij keek dan de klas rond en wees iemand aan en die...

Een herinnering van de vijfde klas in de lagere school. Japie zat naast mij in de schoolbank en ik zag, dat hij verdrietig was. Tranen gleden over zijn wangen. Wanneer ik hem aanstootte en vroeg wat er was, waarom hij verdriet had, gaf hij geen antwoord. Alle kinderen keken naar hem. Vooral de...

Al de schoolbanken van de studiezaal van het Vrij Instituut Stella Maris waren op de “Dag der Poëzie” bezet. De scholieren en hun ouders - met moeite - hadden erin plaats genomen. De responsabele lerares riep met regelmaat een leerling of een ouder op om hun gekozen stukje voor te lezen. Ja,...

...verhaal op zich. Het voerde mij terug naar de schoolbanken met vertalingen en hier en daar zelfs grammatica. De rekenkundige zinsontleding, beheerst u die eigenlijk zelf nog wel? Met onderwerp, gezegde en de hele santenkraam, waarbij ik uitgerekend mijzelf steeds meer zag verworden tot het...

Als je ouder wordt denk je wel eens aan vroeger. Zo dacht ik vandaag aan Japie die naast mij in de schoolbank zat op de lagere school. Hij had grote grijze ogen die zich zomaar met tranen konden vullen. Wanneer ik hem aanstootte en vroeg wat er was, waarom hij verdriet had, gaf hij geen antwoord....

...veel gemist en ik besloot terug te gaan naar de schoolbanken. In het lokaal waar die eerste ochtend Nederlands zou worden gegeven stond een kleine, tengere man, met een gekwelde blik in zijn ogen. Ondanks dat het een heksenketel was, had ik toch het gevoel alleen te zijn met hem. Stilletjes stond...

In het centrum van Heerenveen stond ooit een groot gebouw, waar een Pabo en een Havo in gevestigd waren. Het stond hemelsbreed niet ver van de openbare bibliotheek, waar ik dagelijks kwam om boeken aan te slepen en om door de boekenrekken heen stiekem naar aantrekkelijke jongedames te gluren. Ik...

...een reünie van mijn klasgenoten zou hij de oude schoolbanken – die met de klapdeksels en de losse inktpotten - nagenoeg leeg aantreffen. Ik zou er misschien in mijn eentje tegen de leraar aan zitten koekeloeren. In onze klas ging het verhaal dat het Albert gelukt was zijn pik van onderaf door...

(voor Suzanne Valadon (1865-1938)) Je bent geboren als Marie-Clémentine Valade en je moeder Madeleine was een ongetrouwde wasvrouw, die de naam van je vader altijd verzwegen heeft. Tot je vijfde verbleef je in je geboorteplaats Bessimes-sur-Gartempe, terwijl je moeder je vanaf het prille begin...

...naar New York City, waar je op je zestiende de schoolbanken verliet en je werd kunstenaarsmodel en danseres. Op je twintigste trouwde je met Hugh Parker Guiler (1898 - 1985), die aan de Columbia University literatuur en economie had gestudeerd. Hij werkte als bankier bij de National City Bank en...