Alle inzendingen over Schoolbanken

Dus even terug in de schoolbanken, maar om anderen iets te leren, hoe mooi is dat!…

Wie ons de schoolbank bezorgd heeft, kunnen we ons niet herinneren. Mogelijk was deze afgestaan door onze lagere school waar inderdaad zulke banken in die tijd Gang und Gebe waren. De bank was van bruin, glanzend, gepolitoerd hout en bevatte kastjes voor het schrijfmateriaal, de pennen, de schriften en de inktlap.…

Ik hou van dit seizoen maar ik neem niet meer plaats in de schoolbanken, hoewel zij soms aanlokkelijk zijn, ik schrijf niet meer in nieuwe schriften, niet meer op schone leien. De leertijd is voorbij, de waarheden zijn overdacht die in hun bonte waaier de mensheid regeren.…

De schoolbank is door een granaatscherf versplinterd. Ik word ingelijfd en opgelepeld in een broeihaard van twist. Op een speerworp van de evenaar dien ik het verzet, verdien ik rijst en meel voor mijn moeder. Het leger is rijker dan een kroost en ik ben goedkoop, vrij, volgzaam. Mijn fit lijf hurkt in een struik.…

Aan de ouderwetse schoolbank van glanzend, gepolitoerd hout speelde ik de onderwijzeres en gaf ik mijn nichtjes en zusje de "lessen" die ze mij in dank afnamen. Een ligusterhaag tenslotte scheidde ons van onze merkwaardige, excentrieke buren, met wie we niettemin goed door één deur konden......…

dat de schoonheid en de onschuld draagt van het meisje dat zij was; de groeven en lijnen van het gezicht van mijn leraar, getekend door zijn oorlogstrauma, en ik zie kamers, lokalen en zalen; de kamers van een ziekenhuis; slaapkamers, woonkamers, hotelkamers die het decor vormden voor zovele gebeurtenissen uit mijn leven; voor de lange uren in de schoolbanken…

van mijn moeder dat de schoonheid en de onschuld van een meisje draagt; de groeven en lijnen van het gezicht van mijn leraar, getekend door een oorlogstrauma en ik zie kamers, lokalen en zalen; de kamers van een ziekenhuis, slaapkamers, woonkamers, hotelkamers, die het decor vormden voor zoveel gebeurtenissen uit mijn leven; voor de lange uren in de schoolbanken…

Die gast heeft duidelijk niet door dat: bij zo’n nonchalante houding het sterk de vraag is of ie sowieso nog in de schoolbank terecht komt, temeer daar er weer een school gesloten is?…

Ik kreeg een mail, omdat ik op schoolbank met mijn gegevens stond. Wie schetst mijn verbazing dat ik een mail kreeg van een heel klein buurmeisje, dat vroeger bevriend was geweest met mijn zusje. Natuurlijk is dat kleine meisje inmiddels een oma en moet ik nu heel snel gaan afleren dat ik aan haar als klein meisje denk.…

Ik draag het bolerootje dat door mama zo ijverig en liefdevol is gehaakt, maar zal het onschuldige kledingstuk later wegmoffelen in het kastje van mijn schoolbank omdat ik wel besef hoe het mij tot een "outcast" te midden van hen zal maken, evenals mijn scheve tanden, mijn bril en mijn "bliempotkapsel" En een "outcast" ben ik vanaf de eerste schooldag…

Het kind klimt op de schoolbank en bouwt zijn ik en schikt zich naar de prikkels die van buiten komen. Het dempt de schok met een grimas. Het beleeft hoe hij of zij verschilt van vriend en vijand. Het kind huilt verweesd en ziet hoe onaf alles is, hoe het venijn lekt langs alle kanten.…

En hoe ik ook aan het associëren ben met trefwoorden, hoe ik ook schoolbank en Facebook, heel zelden vind ik iets. En wat ik vind stemt me treurig. Het is te lang geleden. Een foto van H., in mijn herinnering met wapperende manen op een zwarte opgevoerde Puch met voetversnelling waar ik met mijn Union automaat altijd achteraan kachelde.…

Derhalve doe ik vanaf vandaag niet meer mee aan Hyves, Schoolbank, Facebook, MySpace en soortgelijke communities. Wie contact wil, kan me mailen of bellen. Voorwaarde is dat je minstens eens in het halfjaar een avond of middag voor me vrijmaakt om gezellig de stad in te gaan of samen te eten.…

De gedachten bleven in later jaren door mijn brein cirkelen: de gedachten aan de zonnige middagen met O. vóór me aan de lessenaar en het boek van Herodotus opengeslagen op de schoolbank.…

De gedachten bleven in latere jaren door mijn brein cirkelen; de gedachten aan de zonnige middagen met S. vóór me aan de lessenaar en het boek van Herodotus opengeslagen op de schoolbank.....…

Iedere onbezet gebleven plaats was voorzien van een broodje waarin een ei verstipt was, zoals vroeger op school, zoals ik mij herinner op iedere schoolbank, voor ieder meisje de handwerkmaterialen klaar lagen, als door een alwetende voorzienigheid daar neergelegd en voor een zeker doel bestemd.…

Het is, dat ik minder lang in de schoolbanken heb gezeten, anders was ik warempel zo maar zelf tot die conclusie gekomen. Volgende week bezoeken wij dus Slachtofferhulp op het politiebureau. In de tussentijd hebben we toch al alle toegangsdeuren tot onze woning, inclusief een groot bovenlicht, van een deugdelijke beveiliging laten voorzien.…

Ze hadden in dezelfde houten schoolbanken met inktpotjes gezeten, met z'n drieën op een rij. Die broedplaats voor beloftevolle bollebozen bevond zich tussen de witte muren van een opvallend laag, langgerekt gebouw met schuin oplopend dak. De ramen aan de straatzijde keken uit op een grasperk met rozenstruiken.…

Ook wel in de schoolbank, terwijl de directeur ons betrapte. Die directeur had een grote kamer, die mistig van de pijprook was en waar de gordijnen zelfs in de zomer gesloten waren. Mijn vader had er ook met de directeur gesproken, omdat ik bevriend was met J.W., die het enfant terrible van de school was, anarchist, nihilist en punker.…

Jankend ben ik dan terug naar mijn schoolbank gesukkeld terwijl geheel de klas verbijsterd het beulenwerk had aanschouwd. Had ik mijn andere wang moeten aanbieden als goede christen? Wou die driftige leraar een voorbeeld stellen? Of had die een gloeiende pik op mij? Tussen de leraar en mij is het nooit, maar dan ook nooit meer goedgekomen.…

In die tijd zaten de leerlingen met z'n tweeën naast elkaar in een schoolbank, waarin een inktpot was aangebracht. Ballpoint had je toen nog niet en je leerde keurig schrijven met een pen, die je steeds moest indopen in de inktpot. Voor mij zat een meisje, haar naam weet ik niet meer, maar zij was de langste van de klas.…

Japie zat naast mij in de schoolbank en ik zag, dat hij verdrietig was. Tranen gleden over zijn wangen. Wanneer ik hem aanstootte en vroeg wat er was, waarom hij verdriet had, gaf hij geen antwoord. Alle kinderen keken naar hem. Vooral de meisjes in de klas toonden medeleven en gingen bij hem staan, maar kregen ook geen woord uit hem.…

Al de schoolbanken van de studiezaal van het Vrij Instituut Stella Maris waren op de “Dag der Poëzie” bezet. De scholieren en hun ouders - met moeite - hadden erin plaats genomen. De responsabele lerares riep met regelmaat een leerling of een ouder op om hun gekozen stukje voor te lezen.…

Het voerde mij terug naar de schoolbanken met vertalingen en hier en daar zelfs grammatica. De rekenkundige zinsontleding, beheerst u die eigenlijk zelf nog wel? Met onderwerp, gezegde en de hele santenkraam, waarbij ik uitgerekend mijzelf steeds meer zag verworden tot het lijdend voorwerp. Ik moet het u nageven; u weet het wel te brengen.…

Zo dacht ik vandaag aan Japie die naast mij in de schoolbank zat op de lagere school. Hij had grote grijze ogen die zich zomaar met tranen konden vullen. Wanneer ik hem aanstootte en vroeg wat er was, waarom hij verdriet had, gaf hij geen antwoord.…

Aan kennis had ik veel gemist en ik besloot terug te gaan naar de schoolbanken. In het lokaal waar die eerste ochtend Nederlands zou worden gegeven stond een kleine, tengere man, met een gekwelde blik in zijn ogen. Ondanks dat het een heksenketel was, had ik toch het gevoel alleen te zijn met hem.…

Na twintig minuten zaten we in een schoolbank naast elkaar na de hijgen met verhitte, zwetende gezichten. Directeur Bullebak keek even om de hoek van de deur. 'En, is het weer bij gepraat?', vroeg hij. Juf Beemster en ik knikten symmetrisch.…

Bij een reünie van mijn klasgenoten zou hij de oude schoolbanken – die met de klapdeksels en de losse inktpotten - nagenoeg leeg aantreffen. Ik zou er misschien in mijn eentje tegen de leraar aan zitten koekeloeren. In onze klas ging het verhaal dat het Albert gelukt was zijn pik van onderaf door het gaatje voor de inktpot te wurmen.…

Je kreeg er op je duvel, omdat je ongewassen en met vuile kleren en rouwnagels in de schoolbank zat, waardoor je dus dubbel werd mishandeld.…

Je las al Byron en Blake en niet lang na Spanje verhuisde je naar New York City, waar je op je zestiende de schoolbanken verliet en je werd kunstenaarsmodel en danseres. Op je twintigste trouwde je met Hugh Parker Guiler (1898 - 1985), die aan de Columbia University literatuur en economie had gestudeerd.…