Biologieles met onstuitbare humor

In het centrum van Heerenveen stond ooit een groot gebouw, waar een Pabo en een Havo in gevestigd waren. Het stond hemelsbreed niet ver van de openbare bibliotheek, waar ik dagelijks kwam om boeken aan te slepen en om door de boekenrekken heen stiekem naar aantrekkelijke jongedames te gluren. Ik kon er werkelijk uren zoet zijn.

Ik zat op die openbare Havo, met zo'n brede, grijze stenen trap naar de bovenverdieping, waar je allereerst tegen het hoofdkwartier van de directeur aan keek, die daar een ruime kamer had, met een extreem hoog plafond. Ik wist zeker dat de nazi's in de oorlog deze school geconfisqueerd hadden. Ik zag ze in gedachten door de lange gangen marcheren. Bovendien moest ik herhaaldelijk bij de dikke directeur komen, die op mij over kwam als een nooit verdreven nazi-officier. Terwijl hij de stinkende rook van zijn sigaar over het bureau naar mij toe blies, waarschuwde hij mij keer op keer, dat het verkeerd met mij zou aflopen als ik geen verbeteringen maakte en mij onhandelbaar opstelde jegens de leerkrachten. Ook moest ik kappen met mijn beste vriend, omdat die bekend stond als een anarchistische punker, een nietsnut en een enorme spijbelaar. Dat vertikte ik natuurlijk en ik zat al gauw net zo veel als mijn vriend meer in de cafés dan in de klaslokalen. We spraken over literatuur en de kwade invloeden van het kapitalisme en destijds de dreiging van een atoomoorlog. Doemdenken was in. Mijn vriend leerde mij luisteren naar OMD, Camel en Siouxi and the Banshees. Hij wees me op 'Opwaaiende zomerjurken' van Oek de Jong, 'Ivoren Wachters' van Simon Vestdijk en 'De koorts van het verstand' van Theo Kars. Aan hem had ik veel meer dan aan die ouderwetse bullebak, die zich directeur waande.

Op een zomerse schooldag ging ik in de pauze een sjekkie van Javaanse Jongens roken en kreeg ik van een andere schoolvriend een jointje aangeboden. 'Gewoon proberen', zei hij, 'daar word je vrolijk van!'. Ik nam enkele trekjes en ik merkte eerst nog niet zoveel, maar later in de klas bij de biologielerares begon ik te tollen en moest ik om iedere uitspraak van de lerares gniffelen en steeds meer hardop lachen. Die lerares zag er echt uit alsof ze zo uit de Playboy was gelopen, dus zag ik al gauw de meest erotiserende beelden en standjes voor me. Ik snapte niet hoe dit mogelijk was. Trouwens, het denken was geblokkeerd en ik ging nog maar enkel op in de hilarische beelden en uitspraken van de hoogst mogelijke, geile seksbom, die daar voor het schoolbord heen en weer bewoog. We fantaseerden wel eens over een bril, waarmee je dwars door de kleren van de dames heen kon kijken, maar ineens was dat werkelijkheid geworden door de hasj van een schoolvriend. Ik kon door dit goddelijke tovermiddel zelfs alle details van haar lichaam zien, uitvergroot en in slow-motion.

'Ga je maar melden bij de directeur!', zei de boze lerares ineens. Sloom en giechelend verliet ik het klaslokaal en sjokte ik omhoog op de betonnen trap. Ik klopte aan. 'Ja, wat moet je?', zei Hauptsturmführer Bullebak Eichner. 'Ik moest me melden van juf huppelepup', zei ik. 'Van wie?', vroeg hij kokend van woede. 'O, van dat biologiesnolletje!', grapte ik. Hij kneep mij in mijn arm en hij sleurde me mee in zijn doorrookte kantoor, waar het daglicht werd geweerd, alsof hij een vampier was. 'Ik neem aan dat je de door mij hoogst gewaardeerde biologielerares mevrouw Beemster bedoelt?', vroeg hij geïrriteerd. 'Tuurlijk, mevrouw Beemsterkaas met haar dikke bollen!', floepte ik eruit. 'Ben jij niet goed bij je hoofd of zo, zo praten we hier niet over onze leraren!', brieste hij. 'Leg me dan eens uit hoe jullie dan praten!', reageerde ik in een vlaag van nuchterheid. 'Respect, rare flapdrol, met respect en gevoel voor verhoudingen!', spatterde hij uit zijn grote muil met klapperend kunstgebit. 'Wat heeft ze een lekker stevig kontje hé!', grapte ik ineens, benieuwd hoe hij daar op zou reageren. 'Zeg, jongeman, ben je aan de drugs of zo of weet je echt niet beter?' 'Heeft ze jou wel eens je weet wel?' 'Nee, snotaap, ik weet niets, behalve dat jij niet in de realiteit staat en dat ik op het punt sta om je van deze school te verwijderen!'
'Moet je doen, ouwe, zit ik totaal niet mee, ik vind mijn weg wel in deze klotenmaatschappij!' 'Je daagt me uit hé!' 'Zou je denken?' 'Basta!, ellendeling, je gaat straks meteen je excuses aan mevrouw Beemster aanbieden en dan zie ik de rest door de vingers!'.

Het klaslokaal was leeg, op mevrouw Beemster na, die driftig het bord schoon veegde. 'Hallo!', zei ik. Ze keek verschrikt achterom en ze haalde haar schouders op. 'Wat moet je, klierpot?' 'Ik moet mijn excuses aanbieden van de directeur!' 'Zo, moet dat van hem? En wil je dat ook echt van jezelf?' 'Nou, het lijkt me wel handig' 'Handig om nog iets van je leven te maken, zeker?' 'Ook dat, maar ik vind je te lief om ruzie mee te hebben!' 'Kom jij maar eens mee naar het zijlokaaltje!'.
In het zijlokaaltje stonden alle pipetten en andere middelen om biologische proeven meer te doen. Tot mijn grote verbazing ontkleedde de lerares zich en sneuvelde er heel wat glaswerk tijdens onze wilde vrijpartij. Na twintig minuten zaten we in een schoolbank naast elkaar na de hijgen met verhitte, zwetende gezichten. Directeur Bullebak keek even om de hoek van de deur. 'En, is het weer bij gepraat?', vroeg hij. Juf Beemster en ik knikten symmetrisch.
Enkele weken na die hilarische belevenissen verhuisde ik naar Barneveld en naar een zwaar-christelijke school...

Havo te Heerenveen b biologielerares hasjlol

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 131