Alle inzendingen over broekzak

Constructies met een hoog broekzak-vestzak-gehalte (zoals wel heel extreem bij de DSB) zouden onmogelijk of onaantrekkelijk moet worden gemaakt.…

Donald moet zijn Dagobert, dan gaat dit verhaal, deze beschouwing lopen en wordt het relevant. Hoe dan ook, Donald heeft met Mark een man gevonden die hij als Amerikaanse, weliswaar op moment van schrijven, nog aanstaande President makkelijk kan kneden en dit zal hij niet nalaten ook. Niet dat de heer Rutte zich makkelijk laat kneden trouwens, maar…

Dertig zilverlingen brandden in mijn broekzak. Ik heb er witte chocolade van gekocht, het bewijs opgegeten en ben er vervolgens misselijk van geworden. Zij heeft mij toen ingestopt, mijn voorhoofd gebet met een washandje, bezorgd als een moeder kan zijn.…

De meester graait in zijn broekzak. Het bloed jeukt in de steilte van zijn lid.…

In een reflex grijp ik naar mijn broekzak. Ow, vergeten dat rotding uit te zetten. Ik ben nog niet aan het werk, dus dan wil ik ook niet lastig gevallen worden door bellers. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe het gezicht van de man heel even verstrakt. Snap ik, want ik heb de nieuwe reclamecampagne gezien.…

Dan je levenspartner, die je kent als je broekzak, weet hoe je ergens op reageert, je humeur is, weet wat te verwachten bij een discussie!…

In de broekzak van haar vierde man vond ze de huisdeursleutel van haar ouders, ze ramde een riek door zijn borstkas.…

Ja, zei hij en wees op zijn broekzak. Kennelijk achtte hij zichzelf niet meer in staat om de sleutel uit zijn broekzak te vissen en met enige tegenzin nam ik deze taak op me. Na wat zoeken in de bos sleutels lukte het me de deur open te maken.…

Hij haalt een zakdoek uit zijn broekzak, dept zijn voorhoofd. Zij stopt bij een boekenrek voor een kranten- en tijdschriftenkiosk. Ze tikt met haar wijsvinger op een van de boeken. Op het voorplat staat een VW-busje, wit en oranje, in hoog gras. ‘Ik heb dit niet zo lang geleden gelezen. In het Nederlands. Ken je het?’…

Weg met het geld, lage intresten, hoge rentevoeten, bankkaarten, bankencrisissen, broekzakken vol gedevalueerde munten! We gaan terug in de tijd. Ik scheer uw haag en ik krijg er 7 punten voor. Met die 7 punten kan ik mij door uw vrouw laten masseren.…

Dan pakt hij een inklapbaar handzaagje uit zijn broekzak. Stevig professioneel gereedschap, dat zie je zo.…

Hij had niet gezien dat onder het uitkleden de robijn uit zijn broekzak was gevallen. Die mooie edelsteen lag op een kleine open plek in het bos. Hij zag de mooie rode bessen om zich heen. "Wat lijken jullie op mij!" riep hij verbaasd uit. "Zijn jullie familie van de robijnen?" "Robijnen?…

En ik denk dat ik de deur kon openen omdat ik de automatische sleutel van mijn eigen Skoda in mijn broekzak heb zitten.' Zou het?…

De boswachters zuchten, handen wringen aan de voering van hun broekzakken, een snoeimes aan hun gordel. De wetten kunnen niet beletten dat hectaren opgaan in een zinderende gloed. Strenger straffen? De aangestoken brand is een wraakmiddel voor de vete, een verraderlijk plan om de grond een nieuwe bestemming te geven.…

Dat geld verdwijnt dan in een broekzak òf decolleté. Afhankelijk van het geslacht van de jarige. Daarna geeft men zich over aan datgene waarvoor men eigenlijk komt. Drank en hapjes. Kortom: "Gezelligheid." De jarige doet daar uiteraard dapper aan mee. Het is tenslotte zijn of haar verjaardagsfeest.…

‘Krijg allemaal de klere’, stond op een briefje dat uit zijn broekzak stak.…

Nu men na elk overleg broekzakken en vingers natelt en ook de wanhopige opgewektheid van Dilan Y ( elke dag een fris designerjurkje en een koket lachje) niet kan verhullen dat het nog een kwestie van tijd is voor de boel implodeert, rijst de vraag of er iemand ooit gedacht heeft dat het wél zou lukken.…

Nu men na elk overleg broekzakken en vingers natelt en ook de wanhopige opgewektheid van Dilan Y ( elke dag een fris designerjurkje en een koket lachje) niet kan verhullen dat het nog een kwestie van tijd is voor de boel implodeert, rijst de vraag of er iemand ooit gedacht heeft dat het wél zou lukken.…

Buiten dit alles, waar ik geen vat op heb, daar heb ik mijn gitaar; als om met alles te spotten, om mijn eigen frequenties te maken en mijn lichaam en geest zich niets aantrekt van natuur en ik de wiskunde in mijn broekzak steek. Denk ik toch, althans. Of was het de goniometrie? De zwaartekracht die de tijd in drie richtingen scheurt?…

Ik legde mijn hand tegen mijn broekzak om te voorkomen dat twee of drie losse guldens door gerammel mij zouden verraden. Ik versnelde mijn pas. Mijn gevoel voor de natuur had plaats moeten maken voor een infantiele angst. Zelfs het geluid van een huilende wolf was niet abnormaal meer in mijn angstige dagdroom.…

Hij heeft ervoor gezorgd dat internet in onze broekzak belandde. Hoe schrijnend dat net hij nu aan pancreaskanker komt te overlijden. De 21e eeuw zou de 21e eeuw niet zijn zonder Steve.…

Ja, zei hij en wees op zijn broekzak. Kennelijk achtte hij zichzelf niet meer in staat om de sleutel uit zijn broekzak te vissen en met enige tegenzin nam ik deze taak op me. Na wat zoeken in de bos sleutels lukte het me de deur open te maken.…

Twee trillen gingen weer in mijn broekzak. Ik las: “Do you recognize me :-)”. Ik draaide mijn gezicht naar de deur. Ik moest flink slikken met mijn kin op de borst. Mijn ogen werden groot en mijn mond stond voor mijn gevoel twee minuten open.…

Bij het instappen in de tram (niet zo’n nostalgisch oude, maar een nieuwe, gelede tram) moet een zakkenroller kans hebben gezien mijn portemonnee, met mijn paspoort erin, uit mijn broekzak te vissen. Ik had het pas in de gaten toen een reisgezel hem vond op de vloer van de tram.…

Gemiddeld een meter vijfentachtig, hangend, boerend, zappend, een hand in de broekzak en commentaar gevend hebben ze bezit genomen van de zithoek inclusief kijkkast. Motto van vandaag: je mega, giga vervelen en vooral zo min mogelijk bewegingen maken. Zelfs de cafeïne van de Red-Bull slaat dood in deze lijven.…

Met propvolle broekzakken wordt de tocht voortgezet. Moedig en trots kijkt Teunis naar die geweldige Heerser op de witte troon. Een reuze klokvormige bloem verspert Teunis de weg. Hij plukt haar en draagt deze trots boven zijn hoofd. "Dit is de heerlijk geurende kroon van mijn werk!" roept hij voldaan. De lucht wordt donker.…

Hij graaide in zijn broekzak en liet me een foto zien van een klein meisje. “Wat een schatje”, zei ik, “is dat uw dochter?” Hij gaf geen antwoord en stopte de foto weer terug in zijn broekzak. “Ze was zeven toen mijn vrouw overleed. Ik was op zee, mijlenver weg. Toen ik eindelijk thuis was, was ze al begraven.…

Ik geef het op, scharrel in mijn broekzak op zoek naar wat muntstukjes. Betaal de verschuldigde som en besluit mij zo spoedig mogelijk een ouderwetse geldbeugel aan te schaffen. Die prop ik dan vol muntstukjes. Naar verluidt worden deze nog nergens geweigerd. Nog niet!…

Er is al geen fatsoenlijk afgelikte boterham meer te verdienen en maar teren op medelijden, dat zij kennen als onze broekzak. Wonen Nederland uit en thuis eten ze er beter van. Dan mogen negerzoenen en zigeunersaus oubollig aandoen en niet van deze tijd, maar het is toevallig wel ónze oubolligheid, uit het onze Hollandse gezwets.…

Qua camerapixels en opslagcapaciteit ben ik in het stenen tijdperk beland en durf ik mijn exemplaar nauwelijks meer uit mijn broekzak te halen. Hoongelach was laatst mijn deel. ‘Jongens, kijk eens wat hij heeft opgegraven..’ Ik heb ook nog geen Iwatch, ik zit zelfs niet in The Cloud. We evolueren tot homo digitalis.…