Alle inzendingen over individu ziekte afscheid

...woorden konden de orkaankracht van de geestesziekte niet keren, niet temmen en bij mijn boeket van zomerrozen kon zij zich niets voorstellen. Als de wanhoop overweldigend zal zijn geworden, zullen de hulpverleners in groten getale de aula van het Crematorium bezoeken en daarmee tevens een...

...die ik vaak heb bezocht, viel zelf ten prooi aan ziekte en dood nog vóór dat de rust, de ontspanning en de vrije tijd van zijn oude dag aangebroken waren. Nu doen nog slechts anekdotes over dokter H. de ronde; over zijn goedgunstigheid dan wel humeurigheid, over de juiste, dan wel misplaatste...

Altijd had mevrouw me, kennelijk omhuld door stilzwijgende melancholische sentimenten, aan zitten staren tijdens de vergaderingen, maar nooit en te nimmer had ik de diepte van de beerput waarin zij gezonken was, het onmenselijke panorama van haar geestes- en gevoelsleven kunnen beseffen of peilen...

...ik hun gun. ik hoop niet dat ik binnenkort verplicht afscheid moet nemen. want dan heb ik niemand meer en neem ik de benen. ik wil geen afscheid nemen van de mensen waar ik van *hou* want dan pleeg ik zelfmoord en dat mag niet, want dat vinden jullie maar niets!!!

Met wat toch wel beschouwd kan worden als haar laatste krachten vouwde zij de vele, zijdeachtige, kleurige sjaals die in schrikbarende wanorde lagen opgestapeld in een muurkast met mijn assistentie nog op alsof dit allerlaatste project nog voldoening en zingeving verschafte.... De dood die niet...

Te midden van de menigte zag ik Hem eens; de schizofrene man die mij ooit genodigd had in zijn flat. Hij haastte zich kennelijk voort tussen de anonieme massa..... De afstand tussen de diepste eenzaamheid en vertwijfeling en de toppen van het geluk is een afstand die in lichtjaren niet te meten...

Op het kerkhof aan de Hoflaan staan donkergroene statige sparren zij aan zij in een lange, plechtige rij, als om de grafstenen te beschermen en te bewaken..... Het is een mooie julidag en een licht briesje schijnt ons te willen strelen, maar voor mijn zwaar ziekelijke vriendin die naast mij...

Weer is een persoon opgedoken uit de grauwe massa van de stadsbevolking, uit de voor mij doorgaans brute anonimiteit.... Mevrouw kwam aanrijden in haar scootmobiel en zij hield halt vóór de glazen deuren van de supermarkt die spoedig zouden openschuiven; grijs, lang haar, neervallend op haar...

Sommige raadsleden vereenzelvigen zich met JHWH, zij stellen zichzelf op het standpunt dat zij onder en boven de wet zijn, maar begrijpen van zichzelf niet dat zij slachtoffer zijn van hun eigen narcisme en grootheidswaan...

...de dood trompetterde en je moest gehoorzamen. De ziekte had zich genesteld in je lichaam en greep om zich heen, woekerde kwaadaardig en wild en liet je niet met rust. De dageraad die haar pasteltinten voor mij nog iedere dag tentoonspreidt, zal er voor jou nooit meer zijn. Nu, op een stille...

...maar ook desastreuze herinneringen ooit instorten en vervallen tot een ruïne? De avond spoedt zich ten einde: bij het station neemt mijn zus afscheid met een vluchtige kus en ze verdwijnt in de duisternis; de duisternis die haar liefste gestalte eens voorgoed zal verzwelgen en...

...uit in mijn richting en ze stapte uit op het Stadhuisplein. Ik kon niet anders dan haar veel succes wensen met haar carrière en dwaalde na afscheid van haar genomen te hebben nog zinloos wat rond door het stadscentrum. De Latte Macchiato "bij Cees" kon me niet troosten...

...de paarden achter de wagen, en loopt gevaar ziekte te geven waar ze niet was, en gezondheid te verdrijven waar ze bestond. Dit zal niemand tegenspreken. Nooit zal 'n geneesheer zich beroemen op 't voorschrijven van veel medicijnen, maar wel zou hij zich mogen beroemen op 't uitwerken...

...bij het ene afscheid benoemd, bij het andere afscheid niet maar is altijd voelbaar. Troostende woorden worden uitgesproken, bij deze vier bekenden vanuit een christelijke traditie. Een God die je geliefde naar het licht leidt, die je geliefde zal beschermen,die voor een ieder een kamer...

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag. Het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" na in ons gesprek. "Wilt u een kopje koffie, mevrouw?" "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die echter niet kan verwarmen....

Ze staat met het blauwe, fluwelige hoedje op het lange haar dat haar hoofd siert als een chique, elegante baret en dat haar welhaast verandert in een portret van Rembrandt vlak bij de vergrendelde zware deur die moet dienen om haar wanhoopspoging te verijdelen, zo grondeloos en grenzeloos eenzaam....

Het pand aan de Spoorlaan dat op haar glazen gevel optimistisch in witte, kapitale letters de benamingen "huisarts", "gezondheidscentrum" en "apotheek" draagt, ligt ingeklemd tussen de overige bebouwing. Als men het van de buitenkant beschouwt, kan men nauwelijks vermoeden dat het op de...

...jaar stug en gedegen oefenen is het uur van het afscheid aangebroken. Het kleine zaaltje aan het Energieplein zal ik nooit meer bezoeken waar mijn vriend de fysiotherapeut de scepter zwaaide. Als een klein, besloten universum, als een wereld in een wereld waar ogenschijnlijk het leed niet heerst,...

...vinden zichzelf SUPERnormaal, iedereen die hun ziektebeeld niet deelt vinden ze niet normaal; ze vinden die 'abnormaliteit' zo bedreigend dat ze vinden dat ze het absolute recht hebben met alle middelen die abnormaliteit te vernietigen. Manipulatie, bedrog, verraad niks is hen te min om die -...

...staan kort gezegd voor een ongeneeslijke longziekte. De ene keer is het erger dan de andere keer en hij moet altijd uitkijken: elk zuchtje wind levert hem een koutje op, dat koutje gaat doorgaans over in het grovere geschut en zo tobt ie alweer anderhalve week met hoestbuien en nachtelijk...

Op de zevenentwintigste januari, de dag van jouw verjaardag, kwam de familie gewoonlijk bijeen in het oude huis; mijn geboortehuis. Feestelijk gebak werd bij die gelegenheid geserveerd en meestal bracht ik je een azalea met sneeuwwitte bloemen, jouw favoriete plant. De collega's zijn jou nooit...

...aan de andere kinderen de litanie van Gerardus Majella om voor het broertje dat zo ver weg was te bidden en om om genezing te vragen van zijn geestesziekte en om zijn thuiskomst. En zo stamelden de kinderen de frasen, weergegeven op het bidprentje met de beeltenis van de heilige Gerardus...

...door een rouwproces, een rouwproces waarin ik afscheid moet nemen van een lichaam dat naar behoren functioneerde naar een lichaam die het op bepaalde momenten helemaal laat afweten. In deze kamer waar ik dit alles nu op papier probeer te zetten heb ik heel wat afgeleden, niet te tellen zijn de...

...en voort zal stromen alsof onheil en het ultieme afscheid niet bestaan en nooit bestaan hebben, en de zwarte kerven in de sepia-kleurige boomstammen waren als evenzovele wonden, toegebracht door een onbekende. Zo is mijn ziel gewond door evenzovele benoembare als onbenoembare zaken. Vuilwitte...

...de duivel hen op de hielen zat, namen ze snel afscheid. Voor mevrouw Van Keulen ben ik hoogstwaarschijnlijk altijd, letterlijk en figuurlijk, een schimmige gestalte gebleven die zich ergens aan de periferie van haar bewustzijn en blikveld ophield, voor mij was zij deerniswekkend; een moeder...

...uren doorbracht.... De anderen hadden eerder afscheid genomen na zijn 40-jarige "carrière" van klein ambtenaartje aan het gehate kantoor, tijdens welke ze niet hadden nagelaten hem te bespotten, te kwetsen en en te beschimpen, met het futiele geschenk, dat hij niettemin graag had willen...

Nu is er nog de haven met de kleurige boten die we samen bekeken tijdens de wandeling. Nu strekken de straten van de stad zich nog om me heen uit; nu scheiden ons nog maar negen luttele maanden, maar de tijd zal reuzensprongen maken. Jij blijft altijd bij me, onverminderd, in je gedaante, in je...

En dan zegt men: "Hij had vocht achter de longen"; een standaarduitdrukking, welhaast een cliché van de goegemeente, onwetenden, ondeskundigen en weinig geïnteresseerden, die nauwelijks op de hoogte zijn van de weidse wetenschappelijke terreinen waarop de medische kennis zich in al haar...

Mijn goede vader, die me in alles heeft bijgestaan, was een Verlichtingsdenker en hij hield van de "Clarté Francaise" en het "sapere aude", maar met grote verontrusting en ontzetting staarde hij in de lege, oneindige en angstaanjagende kosmos; zijn onherroepelijke en onvermijdelijke toekomst...

...andere keuze. Dan moet je spreken om zo tot een afscheid te komen, is mijn bescheiden mening… Misschien dat de volgende generaties het wel open en bloot durven aan te kaarten als ze voor deze situatie komen te staan. De maatschappij leert ons nu toch al vele taboes te doorbreken… Dus,...