Alle inzendingen over ontnuchtering

Vlak voor Kerst 2010 begon mijn liefdesband met Mirjam, in tijdsspanne is het niet echt lang geweest, ook nog eens min twee maanden, daar Mirjam toen in Italië zat. Maar de intensiteit van de liefdesband was ongekend heftig en dat telt pas echt. Ik hou nog steeds zielsveel van haar, maar ik ben er nu wel steeds meer achter gekomen, dat er iets mis…

Tanka: Een hazenslaapje: twee goudvisjes glijden traag over de zandweg, versmachten haast, bereiken dan het reddende moeras. Prozatekst: Zo'n middagdutje, of het weer even indommelen tussen de nachtrust en het opstaan. Dat is te vergelijken met de korte, lichte slaapjes, die hazen hebben. Maar bij ons kunnen die hazenslaapjes nog best…

Plots staat hij naast me terwijl ik, in gepeins verzonken, op de bank zit. Natuurlijk herken ik hem meteen, ondanks dat ik deze fictieve en vroeger als alter ego fungerende persoon nog nooit heb gezien. Freek, mijn eigen creatie, die vanaf het beginjaar 2005 in mijn eerste inzendingen een functie had omdat ik toen nog niet voor de ik-vorm had gekozen…

De locatie was de Eendenkooi in Heerenveen-Noord. Ons hoekhuis grensde aan een klein bos. In mijn kleine slaapkamer boven de garage hingen tientallen naaktposters uit het tijdschrift 'Aktueel' en op een simpele platenspeler beluisterde ik mijn elpees van Camel, OMD en Johnny Cash. 's Nachts luisterde ik naar moderne, griezelige, klassieke muziek…

Ze is uw ontnuchtering voor deze dag, die u ervaart door mijn pen. Een ware Muze. Waarom dit allemaal heeft te maken met gevoel? Er is namelijk sprake van buitengewone aantrekkingskracht! Er lijkt zich een magnetisch veld tussen ons te bevinden, die ons naar elkaar toetrekt.…

In Tilburg Zuid, tussen het uitgestrekte Leypark dat aan de kant van de Ringbaan Zuid begrensd wordt door vele lichtpaars bloeiende rododendrons en aan de andere kant door het hoog oprijzende flatgebouw dat men "De Zwarte Madonna' noemt naar ik meen, bevindt zich een merkwaardige, romantisch aandoende tuin, wellicht de tuin van het eveneens nabijgelegen…

Als er geen haaien zwommen, was dat afdoende om te ontnuchteren.’ ‘En vroeger dan?’ ‘Ja, vroeger gingen we feesten. We gapten de slivovic uit pa’s kast en zeiden “wie het meeste hiervan achter elkaar kan drinken heeft gewonnen.” Als je na drie uur achter de bank lag te snurken noemden we dat: je roes uitslapen. Nu niet.…

Om onze poppenkastverhouding met Rusland eens flink te ontnuchteren kunnen we die poppenkastvriendschap beter omdonderen en lijkt het mij het allerbeste dat Willem en Maxima lekker thuis blijven bij de prinsesjes, die echt niet zitten te wachten op Sinterklaascadeautjes uit Rusland, zoals die domme Baboesjka's.…

Foto’s van vroeger kunnen soms ontnuchterend zijn. Zo heb ik een kiekje van een feestje van 30 jaar geleden. Ik herinner me dat feestje nog goed; het liep een beetje uit de hand en de foto laat dat zien. Ik weet nog dat ik erg om die foto moest lachen, zowel tijdens het maken ervan als achteraf.…

Als ik spreek krijg ik nuchtere (ontnuchterende) tegenwerpingen. Als ik wat zeg probeer ik overenthousiastelingen er [vaak] op te wijzen dat ze wel erg oogklepperig denken. Dat wordt niet met plezier aangenomen. Zo krijg ik te horen dat het logisch is dat mensen in hun eigen straatje denken.…

Volgend jaar met CliniClown-neus en (te) grote schoenen in een kleurrijk pak opnieuw naar Oeteldonk met in mijn kielzog een aantal ontnuchterende noordelingen; ....wij vieren feest...…

Kom, lieve Ingrid, zinloos dwalende muze, noem nog eenmaal zijn heilige naam en wek hem uit de zogenaamde dood, laat niet toe dat God het laatste woord heeft en vervul de droom die jouw Jotie bezig hield: verdrijf zijn ondraagbare lijden door in je streelhanden te klappen, ontnuchter God en kus de sneeuwwitte prins tot leven, tot Liefdevolle Eenheid…

Om daarna ontnuchterend verder te gaan met: ‘maar ja, ooit komt er een eind aan natuurlijk.’ ‘Iedereen die ik op straat tegenkom zegt: ‘Zo, dat is een ouwetje. Nou ben ik zelf ook niet zo piep en snel meer, omdat ik een nieuwe knie moet, dus passen we mooi bij elkaar.…

In deze crisis met het virus waarin leiders al of niet automatisch respect verwerven, een ontnuchterende invalshoek.…

(Om zich nu nog vragen te stellen, is het al te laat) Ontnuchtering & afscheid: En ja, ik zou hem nu nog steeds alles kunnen vergeven maar ik doe het niet meer. Ik laat me niet meer doen en ik laat me zeker niet meer meeslepen met wat ik voel. Ik heb geleerd dat het enkel tot verdriet leidt.…

Vrijwel onmiddellijk kwam de ontnuchtering. ‘Het is een vreselijke buurt’, waarschuwde mevrouw B. Er volgde een litanie over voetballende jongens en barbecuende buren en de plantsoenendienst die niets deed aan bomen die het lef hadden groter te groeien dan haar schuttinkje hoog was. Ook verder was het wereldbeeld weinig rooskleurig.…

En wanneer de cascades van al die comfortabele en geruststellende illusies tot rust zijn gebracht, dan daalt over ons misschien de nederige helderheid neer die de ontnuchterende of overweldigende ervaring teweegbrengt van ER ZIJN.…

' Haar geschreeuw werkt ontnuchterend. Dan laat ik mijn arm met het mes zakken. Ik laat me op mijn hurken vallen en trek de zwarte muts van het hoofd van de inbreker. Mijn mond valt open. Het gezicht van de inbreker is nog jong. De ogen zijn half geopend. Ik zie een traan blinken in zijn rechteroog.…

Ik stond me onder de douche te ontnuchteren toen de telefoon ging; eerst deze fase maar afmaken sprak ik al gorgelend tegen mijn tandenborstel. Gisteravond was immers een uitgelezen gelegenheid om kennis te maken met het nieuwe huisdiertje dat ik op de ijskast in de keuken had zien staan: de beroemde fazant.…

Het zolang mogelijk uitstellen van de kale, koude, ontnuchterende, oorverdovende, verblindende, alle mooie praatjes tenietdoende waarheid.…

De verzengende passie voor deze fatale man verwoest haar leven in roes en ontnuchtering. Het is een verbijsterende liefdesroman, waarin ze en passant veel schrijvers en filosofen citeert, dat had wel minder gekund. In een park te Berlijn staat een standbeeld van een puinvrouw, die na de oorlog vooral nog bruikbare bakstenen moest schoon bikken.…

Zijn hand, ZIJN hand is volgens vooraanstaande wetenschappers niets meer dan een, weliswaar grote, maar niet minder ontnuchterende, hoeveelheid atomen die onderlinge krachten op elkaar uitoefenen... Hij zwaait zijn hand door de lucht, die op zijn beurt ook weer schijnt te bestaan uit atomen... Wederom stort zijn hand ter aarde...…

. – Na deze ontnuchterende mededeling kwam het bij mij op, dat wij, zolang wij nog een beetje helder van geest zijn, alleen nog bestaan bij de gratie van ons aandoenlijke knuffelgehalte en het voor die hoge leeftijden door welhaast iedereen betrachte respect. Logisch, dat ik op die manier, als wrak, niet heel oud zou willen worden?…

De misleidende liefdesdrugs blijven nog een poosje nawerken, langzaam breekt de werkelijkheid door de illusie heen en volgt ontnuchtering na lange ‘dronkenschap’. Het is lang geleden en ik heb haar nooit gekend maar denk regelmatig met gemengde gevoelens, voornamelijk schuldgevoel, aan haar.…

“Strange, I have seen this face before,” klonk het steevast als een prelude op het déjà vue, dat thuis ter ontnuchtering eindigde in een bad met ijsblokjes.…

Ter ontnuchtering ook van verdwaalden. Ontging trouwens ook maar één wakker type maandag dat de zo geliefde sexy declamatoire dichteres Erika DE Stercke Festina Lente Poëzieslag heeft gewonnen? Waarmede onze innemende pendelaarster uit Gent tegen alle verzet in weer meer veld wint.…

Hij onthult zijn ontnuchterend plan tot ontmanteling van het volgende kabinet: patriottische lente. Mij ontsnapt een snik van ontroering als ik mij voorstel hoe hij samen met Kuzu en Roemer aan de kant gaat staan stampvoeten. Zelf ben ik ontstemd. Ik heb immers gisteren mijn stem afgegeven.…

Daarentegen schrijft Michiel Dijkstra vlijmscherp ontmoedigend en ontnuchterend in het 'Elsevier weekblad': 'Het is de kostenpost van 30 miljard euro niet waard!'.…

Ze hebben verbluffend mooie, hoge, frisse, ontnuchterende en harmonische stemmen. Het is werkelijk een vrolijk gezelschap met pittige rockpower.…

Enkel een ontnuchtering zo koud als een handvol ijsblokjes die in 1 keer in haar maagstreek gedropt werden. Dit kon toch geen waar zijn.. … maar het was het wel. Ze werd nu zeeziek van de golvende mensenmassa. Ze wou er uit, weg, een steegje in. Haar vriendin stond haar met verschrikte ogen vol ongeloof aan te kijken.…