Slaapkamergeheimen
De locatie was de Eendenkooi in Heerenveen-Noord. Ons hoekhuis grensde aan een klein bos. In mijn kleine slaapkamer boven de garage hingen tientallen naaktposters uit het tijdschrift 'Aktueel' en op een simpele platenspeler beluisterde ik mijn elpees van Camel, OMD en Johnny Cash. 's Nachts luisterde ik naar moderne, griezelige, klassieke muziek en jawel, naar Candlelight.
Mijn eerste liefde Judith kwam wel eens over de vloer en dan speelde ze piano, terwijl ze mij bedwelmde met haar Chanel no. 5 geur, die uit al haar kledingstukken walmde. Meestal speelde ze 'Für Elise'. Op een mooie dag lag ik met Judith op mijn bed te friemelen en te zoenen. Ik streelde haar borsten door een gladde BH en verder durfde ik niet te gaan. Het was al meer dan ik ooit voor mogelijk hield. Ik was tot in het diepst van mijn ziel verliefd op haar, maar dat was niet wederzijds, wat ik lange tijd niet door had.
Op een kwade dag belde ik bij haar aan en zei ze dat ik één van haar vele vrienden was. 'Goh, doe je dat dan met al je vrienden?', vroeg ik verbaasd en zwaar teleurgesteld. Ze gaf me de zilveren ring terug, die ik voor haar had gekocht. Die smeet ik kwaad in de hal. Ik dacht aan dat lied 'Ben ik te min?' van Armand. Haar vader was namelijk miljonair en directeur van een aluminiumfabriek, die ze mij had laten zien.
De Griekse jongeman, die mij in een Duitse bunker en een ondergrondse boshut seksueel misbruikt had, zei dat hij met Judith naar bed was geweest, wat ik helemaal niet kon verwerken. Maar dat kon ook gelogen zijn.
Ik was zielsverdrietig en ik dronk notenwijn, wat het goedkoopste was en vreselijk smerig. Op een zondagochtend was ik alleen thuis en zat ik achter mijn bureau enorm te huilen om Judith, die wat verderop woonde. Ik keek recht in de zonnige wolken en opeens zag ik een verschijning van Christus Jezus met twee aartsengelen naast Hem. Het duurde amper twee à drie seconden, maar de immense Liefdesgloed, die ik voelde, deed mijn hele wezen gloeien van de meest intense vreugde. Mijn grote tranendal kreeg heel even een kijkje in de hemelse regionen om mij voor de rest van mijn leven te troosten en te steunen. Ik was meteen genezen van mijn liefdesverdriet en zodra mijn ouders en jongste broer thuis kwamen, vertelde ik het hun vol enthousiasme. Mijn vader nam het serieus en hij steunde me als altijd.
Jaren later ontmoette ik Judith in een bus op weg naar een Frans bedevaartsoord. Ik ben daar nog met haar gaan zwemmen en ik lag naast haar. Ze was gewoon één van de vele jonge vrouwen. De zinsbegoocheling was weg. Een vriendin van mij vertelde me, dat die Judith helemaal niet bij mij paste en toen pas viel het dubbeltje. Ze was mijn type niet.
Hoe heb ik me zo kunnen vergissen?...
Geplaatst in de categorie: liefde