Alle inzendingen over paviljoen

De laagbouw van de paviljoens is gescheiden door de groene grasvlakten. In de verte zie je het hoofdgebouw, bekroond door een schamel, klein ornament. Binnen de paviljoens barsten daarentegen vaak de wilde excessen, waarmee de psychische ziekten gepaard gaan, los in kreten en gebaren.…

Een eenzame en vervallen berkenboom schijnt maar nauwelijks het leven te houden en zij draagt lijdzaam haar bladertooi vóór het paviljoen waarin mijn broer is gehuisvest. In Nederland is er zorg voor iedereen en in de gangen van het paviljoen verwijzen naamplaatjes met foto's en geboortedata naar de bewoners.…

Vóór het paviljoen dat de zwakzinnigen, alsmede mijn broer, huisvest en waar zorgzame verplegers over hem waken, houden een kromme berkenboom en armzalige takken die een zwakke bloei tonen in het hoopvolle vooruitzicht van de lente, nauwelijks het leven....…

Daar is het hoofdgebouw, mij zozeer bekend uit de lange jaren dat ik hier nu al kom en dat er nog zal staan, lang na onze armzalige, tragische en wellicht verdoemde en vervloekte levens en daar zijn ook de paviljoens en het paviljoen waar mijn broer woont tussen andere mannen, allen op hoogst individuele, welhaast karakteristieke wijze getekend door…

Aan het bevallige meer, vol bloei, bij Rottevalle ligt een afgelegen eethuis. Zijn muren van houten balken hebben nog bosgeur in zich. Op het zacht glooiende dak wuift een veld van tierig gras. Men geniet hier van spijzen en drank, waar de gezonde, vrije adem van het wijde water doorheen blaast. Hier voel je je op een eindpunt van de drukke wereld…

Een romantisch aandoend houten paviljoen herbergt in een vitrine tal van opgezette vogels. die tot de verbeelding spreken. Op mooie houten banken rustten we uit en waagden we ons aan de koffie.....…

Mijn broer is er gerust op dat de paviljoens van de inrichting zullen blijven bestaan en dat ze niet met de grond gelijk gemaakt zullen worden; een van de weinige zekerheden die hem resteren en waarmee hij zijn angst voor de ultieme verlating nog bedwingen kan.....…

Het paviljoen, gesitueerd op het terrein van de inrichting, werd op voor mij voorheen onbekende wijze begrensd door een fraaie, langwerpige tuin die in het vroege seizoen al een min of meer zomerse aanblik bood. Ook de getraliede poort aan de zijkant had ik voorheen nooit opgemerkt.…

Vijftig jaar na dato strekken de paviljoens van "Kleuterheil" zich nog uit, als waren ze bestemd voor de eeuwigheid, en ik zag ze terug......…

De paviljoenen zijn nu afgebroken. Kinderen die aan een toekomst bouwen. Voorheen is er een “vliegende Hollander.” Als schip met instapmodel. Twee duwarmen.. Van een zwevende ark. De metaalmoeheid heeft het afgebroken. De rust heerst over de gebouwen. Het kind is aan het inslapen. Metaalklanken van sporen.…

De paviljoens van "Kleuterheil", met haar zwembad en met in de verte het huisje van Hans en Grietje dat we zelden bezochten, lagen verscholen in het bosgebied tussen Tilburg en Goirle. 's Morgens bij onze aankomst kregen we een beker melk en een mariakoekje.…

Ze grazen op de grasgroene, uitgestrekte weide naast het paviljoen, staan trots op hun wankele poten, dragen hun wollige vacht en op hun koppen hun indrukwekkende hoorns. Ze komen als waren ze nieuwsgierig aanlopen en ze kijken als verbouwereerd in mijn richting.…

Ik ontmoette hem voor de eerste keer in het paviljoen waarin mijn zeer zwak begaafde broer sinds jaar en dag is gehuisvest en die broer aanschouwde hij bij die gelegenheid tevens voor het eerst.…

Ik zie haar in de richting van het paviljoen schuifelen als een voorgoed verlorene, als een verdoemde. Zij strompelt terug, terug naar de smerige vergaarbak van ellende die het psychiatrisch ziekenhuis vormt. De zware deur valt achter haar in het slot.…

Hardop uitte ik vervloekingen waarvan het geluid verloren ging en verwaaide, als werd het uitgestrooid in de ijle wind over de grasgroene velden die de paviljoens omringen. Twee lange uren gingen voorbij tot ik mijn naam uitsprak ten overstaan van de volgende chauffeur; "Komt u voor Broeckx?" Hij bracht me naar mijn dierbare Tilburgse huisje.…

De bomen staan als het ware in afwachting van een veelbelovend nieuw seizoen als zien zij uit naar een lente die nu spoedig aan zal breken Een klein "dorp" dat gesitueerd is op een terrein buiten onze stad, te midden van bossen en landerijen biedt sinds jaar en dag met haar paviljoens onderdak aan uitzonderlijke bewoners onder wie mijn zeer zwak…

Onze amandelen moesten "geknipt" worden en in de grote zaal van het paviljoen stonden de bedden rij aan rij. En zo herinner ik me ook nog de plotselinge en verstikkende benauwdheid als je het "kapje" gekregen had, geheel onverwacht, want je mocht toch bij die lieve dokter, gekleed in die witte jas op schoot?…

(We hadden nog naar het paviljoen van Peerke Donders kunnen rijden met de rolstoel of naar het graf van de zoon in Baarn kunnen gaan, maar mijn diensten zijn voor mevrouw nietsbetekenend, als een zandkorrel in de Sahara en dus tot mislukken gedoemd). Ik moet haar achterlaten in een oceaan van ellende.....…

zich een kruis aan de voorgevel waarvan het silhouet zich bij mijn bezoek aftekende tegen een najaarshemel; het is of hier, in deze contreien, het leed wel bij uitstek gepropageerd, geactiveerd of zelfs gecultiveerd wordt; dat wil zeggen; als men bepaalde personen zelfs daarvoor aan moet zien of daartoe in staat moet achten, Kaalheid regeert in de paviljoens…

Vanuit een houten paviljoen, waarin opgezette dieren als een bunzing met opengesperde bek en eveneens opgezette vogels zoals een sperwer, een ekster en een patrijs te bewonderen waren, werd ons koffie geserveerd. Kronkelige paden, in dit seizoen door groen omzoomd, voeren door de landelijke, prachtige tuin.…

daar in de gang een vogeltje signaleerden dat kennelijk verdwaald was en gedesoriënteerd en dat de weg in de natuurlijke omgeving was kwijtgeraakt. ook op die bewuste dag zal ik ongetwijfeld de warme melk en het Marie-koekje gekregen hebben dat we iedere dag bij aankomst geserveerd kregen en zal ik 's middags geslapen hebben op de stretcher vóór het paviljoen…

Een parkachtig terrein met groene gazons, gelardeerd met indrukwekkende rode beuken en ander fors geboomte waarvan ik de naam niet ken, strekt zich uit rond de paviljoens van Huize "Prisma" in Biezenmortel waar mijn broer sinds jaar en dag verblijft.…

Een overvloed aan witte rozen omlijst het paviljoen als met een omranding van geur, schoonheid en elegantie, maar tevergeefs, want zij kunnen het niet zien.....…

Bezoekers zijn altijd welkom in de lage paviljoens van "Prisma" in Biezenmortel die verspreid liggen over een parkachtig terrein en ook in het gebouw met de kale, "prikkelarme" maar door geldgebrek weinig opgesierde wanden waar sinds jaar en dag mijn broer verblijft.…

En altijd de spanning voelend naarmate ik dichter bij het paviljoen kwam. Ik keek altijd naar de ogen van de verpleegster, die de grote houten deur van het gesloten paviljoen open deed. Hopend op haar eerste woorden: ‘Het gaat goed, ze is in de woonkamer’. Maar die ene keer was er een andere openingszin, die de spanning alleen maar deed toenemen.…

We zaten samen op de achterbank van een deeltaxi die ons vervoerde vanaf de paviljoens van een zwakzinnigeninrichting waar ik mijn broer had bezocht (mijn broer was opgetogen geweest om de Donald-Duck-boekjes en om de chocolade die ik hem gebracht had) en ze wierp blikken in mijn richting waarmee ze klaarblijkelijk wenste te solliciteren en te hengelen…

Aan het eind van de duistere straten lokte een licht; het was de buitenverlichting van de paviljoens die de ongelukkigen herbergen die gegeseld worden door de onmenselijke zweepslag van geestelijk leed. Mijn gestage voetstap had me tot hier gebracht. De kille, kale gangen van het ziekenhuis boden geen bescherming of beschutting.…

Uit alle paviljoens kwamen nu kleine groepjes patiënten die zich aaneensloten tot een traag voortbewegende stroom met als eindbestemming het therapieëncomplex aan de rand van het inrichtingsterrein.…

We zaten samen op de achterbank van een deeltaxi die ons vervoerde vanaf de paviljoens van een inrichting voor zwakbegaafden waar ik mijn broer had bezocht. Mijn broer was opgetogen geweest om de Donald-Duck-boekjes en om de chocolade die ik hem gebracht had.…

Binnen, in de paviljoens, die fantasierijke namen dragen, vindt het vierentwintig-uursbedrijf van de zwakzinnigenverpleging plaats.…