In de inrichting........
Met de blauw-dooraderde handen neemt ze het tablet witte chocolade aan en stopt ze het haastig in het aandoenlijke, versleten handtasje, gekocht in een kringloopzaak, als wil ze er een wintervoorraad mee aanleggen. Diezelfde handen grijpen de mijne met een wanhoopsgebaar als ze beweert dood te willen en haar gezicht verkrampt en verkreukelt in een grimas. Ze huilt jammerlijke tranen. Ze leeft in de hel, in de draaikolk van de depressie die haar meesleept en de zwarte diepte inzuigt. Woorden bieden geen soelaas voor vertwijfeling en wanhoop die onzegbaar diep in haar innerlijk zetelen, maar bij het afscheid klemt ze zich aan me vast als was het voor het laatst.
Ik zie haar in de richting van het paviljoen schuifelen als een voorgoed verlorene, als een verdoemde. Zij strompelt terug, terug naar de smerige vergaarbak van ellende die het psychiatrisch ziekenhuis vormt. De zware deur valt achter haar in het slot.
Geplaatst in de categorie: ziekte