Alle inzendingen over ruis

Communicatie is een toverwoord en schept verwachting. Goede communicatie dient als informatie-elixer, gebracht in heldere taal, just in time, just in place en op waarde geschat. Het geeft voeding, waardering en erkenning. Duidelijke communicatie is een kostbaar goed. Zowel voor zender als ontvanger. De Grieken wisten de waarde van communicatie goed…

haiku: Het wuivende gras, gedicht, sprookje, jong of oud, steeds blijft dat spreken. tekst in proza: Die polderweiden in de zonneschijn vol hoog pluimgras, dat sierlijk en fluisterend heen en weer zwaait in de zachte wind... In vele gedichten, vertellingen en kinderrijmpjes wordt dit naar voren gebracht. Zowel voor jonge als oude mensen…

...en hield aan tot haar laatste ademtocht. De schelpen rond haar ranke lijf bleven door de meteorologische omstandigheden in een rancuneuze strijd verwikkeld. De ene draaide eromheen, de ander ontkende en de volgende sprak heel misschien de waarheid, hoewel: wat ís waarheid in een woud van leugens? Deze vraag, samen met vele andere, maar vooral deze…

Lawaai en ruis, de zijlijn wenkt.…

In een huis met ruis geboren Gedachten verstoren, alsof gemangeld door gruis, de waan van alledag Wijs’lijk bezworen, verloren, in blind gezag der grijze muizen Met ijs’lijke woorden, voren getrokken in moraliteit van wat vermag Bovenal, waar elke afzonderlijk gespleten perceptie zag Wat ieder uitzonderlijk gescheiden mens voor zichzelf wil horen…

Als ik ’s nachts in alle stilte op het dak zat, hoorde je een continu, niet aflatend ruisen. Je kon het niet plaatsen, maar ik gokte dat het de ringweg was. Of apparaten die overal in de huizen hun geluid toevoegen aan het onbestemde ruisen. Misschien zelfs de bomen. De wind langs schoorstenen. Nu woon ik dichter bij de ringweg.…

Ik val als water in de bergen, meander traag in de lage landen, ruis langs riet en beemd. Bedding is vertrouwd, ik vloei niet anders, geef voeding aan de wielen naast de dijk. Laat mij gaan, kanaliseer me niet, als een rivier wil ik vervallen in hoogte naar de oceaan. Terug naar de schoot van mijn bestaan.…

Ondanks de bijkomstige lichte ruis of een tikje af en toe, was het vooral het warme geluid en de hel^ oral het warme geluid en de hel^ oral het warme geluid en de hel^ oral het warme geluid en de hel^ . . . . .…

Dit had ik Willem Ruis ook gegund.…

Die ruis in mijn hoofd kreeg een naam, ik noemde het: raar in mijn kop.…

De regen blijft roffelen en doet mij denken aan mijn regendrum, maar ook aan het ruisen van de bomen, aan het spel van rollend water op het strand dat miljoenen zandkorrels over elkaar laten vrijen.…

Ik drukte gisteren de witte knop "aan" om naar radio 5 te luisteren op de middengolf en hoorde ik alleen maar ruis en ik dacht misschien een storing, maar na twee uur hoorde ik nog geen nostalgische muziek, ik probeerde toen de FM band en met de draaiknop op het toestel ging ik de hele band af, maar ook daarop geen radio 5 te horen, wel die nare drukke…

Ruis, vette ruis! Ik poog het ook te analyseren, met alles wat ik in huis heb aan psychologische bagage, en ik kom tot mijn schokkende conclusie. De moordenaar in kwestie vertrok midden in de nacht op zijn fiets naar nergens. Hij wilde zijn boerderij-stress van zich afzetten en alleen psychotici doen dat midden in de nacht.…

Van het ruisen van de wind. Ik moet de stilte weer zo nodig opvullen, want prompt begin ik over de iPod-wandeling door dit gebied waarover ik heb gelezen. En dat dat misschien wel leuk was geweest. Ze heeft gelijk: muziek is al overal. Mag het ook nog ergens stil zijn? Geen Stef in het bos, is dat geen zegen voor de mensheid? Ik zwijg.…

Chaos en ruis en dringt in de ether van mijn hersenschors. Paniek is heer en meester, mijn lichaam koud maar nat van zweet. Ik ongelovige overweeg te bidden ten einde raad, O help mijn vermoeide lijf . O Heer red mij van deze rampspoed, geef mij nieuwe kracht en leidt mij langs veilige paden tot eer van zijn naam.…

roepen beelden op uit vervlogen tijden, de bomen ruisen hun verhaal maar er gebeurt hoegenaamd niks. Helemaal niks. Op een doordeweekse dag is de Parade een droefgeestige, stille en donkere plek waar stadsplanologen alle romantiek uit weg hebben gepland.…

Dat is de ruis- en ritselstem. De wijde roep houdt van grote ruimte en eindeloze vergezichten. De ruis- en ritselstem mint vooral woeste dichtheid en verborgen plekjes. Ondanks hun zo verschillende geaardheid omhelzen de beide luchtstromen elkaar, gaan vloeiend in elkaar over. Zo brengen ze in Drachten het hart van verdraagzaamheid.…

Mijn onverwachte bezoekster stommelde boven, even later hoorde ik het douchewater niet meer ruisen. Alleen de airconditioning draaide nu op volle toeren. Ik beklom dezelfde zeventien traptreden, onderweg naar de verleiding, niet overhaast, niet langzaam.…

Er was al die jaren veel ruis geweest. Veel zaken die voor onrust hadden gezorgd. Hij had pech gehad, maar het leven was waarschijnlijk voor niemand een naadloze successtory, de meeste mensen hadden met tegenslagen en onvermogen te maken. Hij had een aardige verzameling kunstenaars op zijn Facebookprofiel.…

Vergezeld van flink wat ruis komt die aan, waarop deze het ingekomen bericht interpreteert. Checken of het bedoelde goed overkwam is geen overbodige luxe. Hoe is de mens ooit gestart met dit alles? Daarop geven o.a. de tijdlijnen van de communicatiegeschiedenis antwoord. Het begon allemaal met het ontstaan van beeld en taal.…

In hun ‘Haagsche’ huizen, hun salons, je hoort het ruisen van de japonnen, het gekletter van paardenhoeven als de rijtuigen worden voorgereden, je wordt in de familieverhoudingen gezogen op een manier die ik nog bij geen andere schrijver ben tegengekomen. Couperus neemt de tijd.…

Deze arrogante beroepsklonen zorgden voor een heleboel overtollige ruis. Het was net alsof ze niet helemaal zelf aanwezig waren, maar slechts als een projectie van zichzelf, getraind om informatie met halve waarheden te verkondigen. De mondkapjes konden weer op, er werden geen handen geschud.…

We kregen Ruis steeds alleen ruis bij de crises. Hij stond daar maar te staan glimlachen alsof het hem niet aan ging. De woorden bleven dood gemoedereerd zijn mond verlaten als water dat in de zon aan de Middellandse Zee kebbelt. Los van waar het om gaat bij crises.…

De wind liet bladeren ruisen en de geluiden van verborgen dieren klonken overal, alleen hoorde Gimpeltje het niet. In zijn kleine hoofd klonk alleen maar de stem van Brodeltje, het mooiste wezentje op de hele wereld, hij wist het zeker. Ze heeft de stralendste ogen die schitteren als diamantjes in het zonlicht.…

Geen luide disco uit een transistor maar alleen het ruisen van de zee. Dit is de tijd voor de pensionados. Dit is eind augustus aan een badplaats bij de Noordzee.…

En oké, bij die buitenlandse piepen krijg je er ruis bij die door de piep heen loopt. Of nog leuker, een brom. Maar daar moet je dan natuurlijk wel extra voor betalen,’ aldus Laura. Henk van der Brommodus (131) denkt daar heel anders over ;’Ik heb al jaren diverse piepjes in mijn oren. Dat waren de echte piepen.…

Haar manier van communiceren was als een zachte bries die mijn bladeren hadden doen ruisen als ik een boom was geweest. En als een slome toerist stond ik daar aan het strand genageld te kijken naar iets exceptioneels, naar iets betoverends wat nog nimmer mijn zintuigen had beroerd.”…

Het was de ruis van de wereld die hen uit elkaar dreef. Wat zouden de mensen denken als hij er open voor uit zou komen dat ze een relatie hadden? Het kon hem eigenlijk niet zo veel schelen. De liefde was amoureus, voldoende om er mee door een deur te komen. Maar niet alle muren hadden deuren.…

Hoewel de patiënte haar aandacht bleef richten op de gemanicuurde jonge handen van de arts en op de krachtige groengrijze ogen achter brillenglazen, voor haar symbolen van eeuwige jeugd, drong zich de hortende ademhaling van haar "geliefde" aan haar op en het gênante ruisen dat kennelijk veroorzaakt werd door het aftakelende hart van de psychiater…

Eindelijk was er een leven zonder de gevreesde ruis van familieleden. Bjarne moest iets met deze nieuw verkregen vrijheid doen. Hij had er lang op moeten wachten.…