Ik wil even met u delen dat
Ik zeg u, de dagen zijn te lang, de nachten nog veel langer.
En verdomme 's nachts als je wakker bent dan dreunt de waarheid binnen als paukenslagen tegen oogbollen.
De sensoren staan wijd open de popmeters op maximaal, het komt binnen als een alles verwoestende modderlawine.
Chaos en ruis en dringt in de ether van mijn hersenschors.
Paniek is heer en meester, mijn lichaam koud maar nat van zweet.
Ik ongelovige overweeg te bidden ten einde raad, O help mijn vermoeide lijf .
O Heer red mij van deze rampspoed,
geef mij nieuwe kracht en leidt mij langs veilige paden tot eer van zijn naam.
Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want u bent bij mij, uw stok en uw staf, zij geven mij moed.
Maar rust gaat mijn kribbe voorbij.
Ik ken geen rust, geen ijkpunt beklijft in deze chaos.
Rust is alles wat ik wens, laat mij gaan, nu en in de eeuwigheid.
Als slapen gaan een equivalent is van de eeuwigheid, dan wil ik slapen, eeuwen lang op groene weide.
Golvende heuvels met landschappen vol warme kleuren.
Vul mijn hoofd met warmte en rust, geef mij groene kleuren, laat me de natuur ruiken, de dauw op het veld, mijn blote voeten nat van het zachte gras.
Zo wil ik rusten, mijn hoofd in de schoot van mijn geliefde,
haar warme hand streelt mijn haar.
Op de achtergrond faden de beelden naar een brandpunt,
gefocust tot het einde, rust.
Diepe eeuwige rust.
Ik dank U, O mijn heer, mijn delirium van chaos komt tot stilstand.
Ik blaas mijn adem uit en sluit de ogen, het suizen in mijn oren stopt.
Eindelijk rust en stilte, en de waarheid.
Nu weet ik het.
Ik wil even met u delen dat, na je dood is het net zo stil als voor je geboorte.
Amen.
Geplaatst in de categorie: afscheid