Alle inzendingen over verdrietig

Iedereen kent verdriet, vroeg of laat. Om een mens, om een dier, om een tegenslag, om wat dan ook. Natuurlijk snijd het verdriet om een dier niet zo diep, als om een mens. Toch verwonderde het me dat het pijn deed tot in mijn hart. Onbegrijpelijk natuurlijk voor iemand die niets met dieren...

Soms is muziek meer dan een gedicht, het plaatje groter dan een schilderij en gaat het menige filosoof voorbij. Ik bereid u voor op elf minuten en dertien seconden, onbevangen tot op de laatste snik, verdriet in optima forma. Neem er de tijd voor. White Noise - The visitations.

(voor Georg Trakl (1887 - 1914)) In de mist van woorden zocht hij naar een woord van helderheid, dat hem kon redden van de ondergang, de hel in zijn hart, doorboord met gifpijlen, brandende speren, priemen van hout. Wie zo zichzelf een pad moest banen, verloor zijn lach al gauw. Zijn angsten...

...vraag ik mij af: is dit nu een terugval, begint het nu allemaal weer van voor af aan? Verdrietig aai ik de poes en probeer toch weer op te staan.

Hoe noem je je boek als je beste vriendin is vermoord? Nataschja van der Stelt koos voor ‘Verdriet zonder tranen’: emoties en Putten gaan nou eenmaal niet samen. Zij kon niet huilen na de dood van Christel Ambrosius. Om de gebeurtenis toch een plekje te geven, besloot ze een boek te schrijven....

Met een snelle auto is de afstand Tilburg - Nijmegen gemakkelijk te overbruggen. De imposante Waalbrug wachtte vandaag als het ware al op ons en toen we op de plaats van onze bestemming gearriveerd waren, zagen we in de verte en in de hoogte de petieterige figuurtjes van het verkeer op de brug....

Heel lang geleden (toen ik jong was) voetbalde de jeugd op straat, dat kon toen nog. Ook was het in die tijd heel gebruikelijk om op een blinde muur met krijt een doel te tekenen, in het midden van dat doel stond met grote letters ADO geschreven. Althans, zo was dat in Den Haag, in Rotterdam...

Onverwachts was het daar: al mijn verdriet, verdriet dat ik maar niet in een hokje weet te plaatsen. Het is nog niet ten einde. Dit verdriet is van de hedendaagse tijd. Waar ik elke dag mee uit te staan heb en vermoedelijk met mij nog vele anderen. Het verdriet van eenzaamheid en een doelloos...

(voor Mirjam Bruijn) Er zijn zoveel mensen verdrietig, omdat ze intens een ander mens beminnen, maar geen waardige reactie krijgen, zelfs botweg afgewezen worden. De pijn van de afwijzing is het ergste wat een mens kan overkomen, als kind al door de stupide, onbekwame, egoïstische ouders en...

De fotograaf moet gemerkt hebben hoe verlegen ik was. Het jeugdportret siert nog altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen...

...en jij gescheiden. Twee jaar later heeft Mitja, verdrietig om zijn verdwenen band, zichzelf gedood. Hij werd zevenendertig jaar. Ernst scheidde op 27 november 1937 van Maria-Elisabeth en op 2 december 1937 ben jij in Wenen met hem getrouwd. In 1938 keerde Ernst, commandant van het...

(voor Helen Morgan (1900 - 1941)) Je bent geboren op 2 augustus 1900 als Helen Riggins in Danville. Je vader Frank Riggins was een boer en schoolmeester in Davis Township, nabij Attica. Je moeder was Lulu Wang. Na de scheiding van je ouders kreeg je de achternaam Morgan. Je moeder trouwde en...

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in dit voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn tranen...

Op die foto uit 1956 zie je mijn ouders; mijn breedgeschouderde, forse vader, nog jong, die met een liefdevolle, zorgzame blik zijn vrouw en kinderen beschouwt; mijn moeder, elegant in de zomerjurk, met de hulpeloze, zo kwetsbare baby op schoot, mijn zo dierbare zus, met stakerige beentjes, zo...

...hand op haar arm. Dan pakt ze de rouwkaart en leest zachtjes de spreuk voor die bovenaan staat afgedrukt: "Wees niet verdrietig om de dood De reis gaat immers verder" (Een verhaal met elementen uit de familiegeschiedenis)

Na zwarte Piet, De Gouden Eeuw, de Negerzoen, Michiel de Ruyter, en de Moorkop, is nu de beurt aan de kunst. In het programma "Buitenhof" wordt de nieuwste aanwinst van het van Gogh Museum besproken. Het gaat hier om een onlangs door het museum voor 6 miljoen euro aangekochte pasteltekening...

De Opstapbus is voor komen rijden en ze hobbelde aanvankelijk door de straten die geen schoonheidsprijs verdienen. Later voerde onze chauffeur ons met ferme hand over de snelweg naar onze bestemming, het dorp Zundert. Het landschap buiten weerspiegelde een desolate winter. In het...

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit, waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in het voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, van het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en...

Half elf in de ochtend is het, en ik, Lydia, zit al in een kroeg. Knap vroeg dus. De lady-bartender is dik, oud. Ze veegt hier en daar met een spuuglapje, op mij let ze niet. Waarom zou ze ook? Waarom gelet op mij, op mij en mijn verdriet? Eerst mijn werk afgebeld, zo slim ben ik wel. Kan...

Haar ogen dwalen af. Op straat fietst een meisje voorbij. Anna zit op de bank bij het raam. Op haar schoot ligt de Volkskrant. Drie dagen oud, ongelezen. De klok aan de muur slaat zes keer. Uit gewoonte loopt Anna naar de keuken. Honger heeft ze niet. Een paar overgebleven eieren slaat ze los in de...

Een ontmoeting op 12 maart 1972 Een mistige avond in Utrecht. Hoog Catharijne was nog in aanbouw. Lopend van de kroeg naar huis. In het tunneltje onder het spoor zag ik haar staan. Kastanjebruin haar en blauwe ogen. Met een kort bontstof jasje, een grijze strak zittende spijkerbroek en...

En daar sta ik dan weer pap.. Alleen, schichtig om me heen kijkend of iemand me ziet. De wind ruist door de bomen en geeft een leeg gevoel. M’n gevoel word kouder en dat uit zich in kippenvel. Hoi pappa… Zachtjes begin ik te mompelen. Ik wil contact, ik wil praten. Streng probeer ik de...

De treurige klanken van de radio weerspiegelen mijn gevoel. Even blijf ik luisteren, maar al snel besluit ik dat het tijd is voor wat vrolijkers. Maar welke zender ik ook probeer, overal klinken dezelfde droevige melodieën. Pijn en verdriet, dood en verderf. Tijdens ieder nummer blijf ik hopen dat...

Ik geloof niet meer in de liefde tussen een man en een vrouw, ik heb er teveel ellende van ondervonden en ik weet hoezeer beide seksen gekweld worden door onverwerkte trauma's en communicatief onvermogen. Liefde voor één iemand nekt iedereen op den duur en de liefde uitsmeren over diverse...

ik ben gepakt, ingepakt..... klaar om naar mijn vakantieadres te gaan. 1500 km in mijn eentje, ik zie er niet tegenop. Wel tegen het verlaten van mijn stekkie..... wat is er toch veel gebeurd in de tijd tussen de vorige vakantie en nu....... Overeind gekrabbeld na het overlijden van mijn...

Met elke stap verwijder ik me verder tot alleen haar geur nog bij me is. Nu ook die vervlogen is loop ik alleen met mijn gedachten door de smalle straten van de stad. Zal ik haar ooit nog zien, aanraken, omhelzen? Haar beminnen? Of is ze verloren als een droom bij het ontwaken? Lief. Het spel is...

Rouw is de erfenis van houden van.

Wat is dood? Het woord ‘dood’ roept bij de meeste mensen een gevoel van angst en verdriet op. Veel mensen hebben in hun naaste omgeving immers wel iemand verloren. Liever denken we niet aan de dood en stoppen het weg. Toch behoort de dood net als de geboorte bij het leven. Er is een begin en...

De dood; Voor iedereen anders. Te vroeg,te laat,verwacht, onverwacht,verlossend,gewenst. Maar onvermijdelijk, mensen in verdriet achterlatend.

Leven op de ruïnes van jouw existentie doe jij inmiddels al 25 jaar. Om preciezer te zijn; de 27ste van maand 9 is de dag dat jij werd gedwongen een ander leven te leiden daar jouw huidig, weliswaar niet door de tand des tijds, maar wel was aangetast. Door pure pech zweefde jij ruimteloos tussen...