Thomas denkt aan verdrietige dingen

Het was de tweede novemberdag, Thomas keek vanuit zijn stoel door het raam naar buiten. Het regende een beetje, net te veel om naar buiten te gaan. De fluweelboom liet een voor een haar rood gele blaadjes vallen in de tuin met het slingerpaadje. Hij was vroeg opgestaan maar moest dat nu bezuren, hij voelde zich ondanks de sterke koffie heel moe. Hij pakte zijn knuffelkonijn en zette een cd op van Leonard Cohen en Nick Drake. Hij probeerde aan verdrietige dingen te denken om zo in de herfststemming te komen en zijn gedachten op gang maar ook tot rust te krijgen na drie drukke dagen.

Thomas dacht aan kaarsjes die opgebrand waren. Aan pastelkrijtjes die te kort waren om er nog mee te kleuren. Hij dacht aan alle koeien die nu op stal moesten staan en de kippen die elkaar pikten en de varkens die geen kant op konden. Aan de ganzen die zo ver moesten vliegen tegen de wind in. Aan lieveheersbeestjes die het koud kregen. Aan zijn ezels die nu moesten schuilen onder het afdakje. Aan zijn moeder haar zere hand. Aan zijn eigen naderende winterdepressie. Een traan verscheen in zijn ooghoek, een lekker somber melancholiek gevoel maakte zich van Thomas meester. Hij dacht hoe eenzaam zijn kanarie was. Aan kachels die niet wilden branden, computers die niet opstarten, auto’s die in de file stonden, aan straatlantaarns die niet branden. Hij dacht aan vuurtorens die vergingen zonder vuurtorenwachter, aan een Bic-pen die opgedroogd was, een puntenslijper die in een vergeten hoekje lag. Maar boven al dacht hij aan zijn gestorven oma die vijftien jaar in het verzorgingstehuis had gezeten en die sokken breide en dacht aan haar jeugd toen ze zo goed schaatsen kon. Hij dacht aan een Cormicktractor die werkeloos was, een hond met drie poten die wilde rennen, een egel die geen plekje kon vinden, een aardbeving ver weg met winterweer.

Toen was Thomas helemaal in de stemming voor het weer. Hij keek op de klok, half vijf. Hij zette thee en nam chocolade. Zo meteen ging hij kleine pannenkoekjes bakken zoals oma, lekker met stroop, jam en suiker. Hij stoofde er een appeltje met kaneel bij. De herfst was gearriveerd, tijd voor maatregelen.

Warm einde

Schrijver: foppe oostenbrug, 27 november 2005

foppeoosttiscali.nl

Biografie van deze schrijver

verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 5 stemmen 1.000