Alle inzendingen over vriendschap ontmoeting belevenissen

In de koele, schaduwrijke binnenruimte van het restaurant hadden we plaatsgenomen op zwarte, leren stoelen tegenover elkaar: twee oudere, overjarige, overtuigde vrijgezellen die elkaar ontmoet hadden op de valreep van de dood, beiden gepokt en gemazeld door de troebelen en woelingen, door geluk en verdriet van een lang, voorbij leven dat wij beiden…

Op mijn dagelijkse boodschappentocht door de AH, werd ik aangesproken door een man uit een ver buitenland. Een gangpad eerder had ik hem, in een mij onbekende taal, al heftig met zijn vrouw horen discussieren. Hun kar, met als frontman op het rekje een dik jongetje met een lollie, was gevuld met sponzen, zemen, borstels, en wasmiddelen. In mijn…

En op die gedenkwaardige avond ging ik hen voor naar het nabijgelegen restaurant en liet hen kiezen uit de menukaart en zo vond onze vriendschap voorgoed haar beslag.…

Want op 16 juni 1929 ontmoette de schrijver James Joyce zijn grote liefde en latere echtgenote.…

De weg terug naar onze vroegere, zo florissante vriendschap was voorgoed onbegaanbaar geworden.…

De liefde van Cor, haar vriend, was, zoals ze verklaarde, uitgemond in vriendschap...…

Spoedig komt ook mijn vriendin aangewandeld; de collega van veertig jaar her en zijn we weer verenigd in vriendschap en saamhorigheid.…

Het Burgemeester Stekelenburgplein bij het station in Tilburg wordt sinds kort gelardeerd door kennelijk vrolijk en opgewekt opspattende en bruisende fonteintjes die het plein opluisteren en eer aandoen. In de koffieshop aldaar wacht ik en moet de onoprechte glimlach weerstaan van jonge meiden achter de counter, terwijl uiterst onheilspellende gedachten…

Ik zou hem nooit ontmoeten op het terras van "De Carrousel". Nooit zouden we samen boswandelingen maken; nooit naar de film gaan; de zaak was afgeblazen. En ik zou nooit vriendschap sluiten met zijn Golden Retriever; kortom ik achtte de a.s. ontmoeting een "Mission Impossible".....…

En onze vervreemding van alles en iedereen was zo enorm tot we elkaar weer ontmoetten en ons laafden aan de vriendschap die was blijven bestaan, die overleefd had…

We schrijven september 2006. De rozen staan nog hoog op de doornige, houten stelen en spreiden nog hun tere tinten ten toon. Een man wacht nog op mij bij de Halte Sweelincklaan. De zon maakt zijn warrige, zilvergrijze haar tot een krans en een aureool die zijn gezicht omlijsten dat getekend wordt door de lijnen van het lachen en van het verdriet,…

Onze haat-liefde-verhouding veranderde opnieuw in vriendschap, al zou ik de oude vriend, die nu twintig jaar ouder was geworden, waarschijnlijk nooit meer zien.…

De bushalte van lijn zeven biedt uitzicht op het pand van "TBV Wonen", op "Villa Constance" en op het Noord-Brabants Natuurmuseum, gebouwen die zich broederlijk, of zo men wil zusterlijk aaneenrijgen en aldus een saamhorigheid schijnen aan te duiden die in de wereld van de mensen vaak ver te zoeken is en men kan er altijd mensen ontmoeten en vooral…

Hier dansten wij eens in een ver, vergeten jaar en hier is nu de chique zaal van "De Harmonie"; ik bevind me in de Tilburgse Stationsstraat in het pand op huisnummer zesentwintig, dat gesitueerd is naast het kantoorpand op huisnummer vierentwintig waar mijn dierbare, maar zeer betreurde en betreurenswaardige vader zijn door de uiterste rampspoed getekende…

Twee overjarige, overtuigde vrijgezellen die elkaar ontmoet hadden op de valreep van de dood. Beiden gepokt en gemazeld door de troebelen en woelingen, door geluk en verdriet van een lang, voorbij leven dat wij beiden niettemin in verschillende omstandigheden en op geheel diverse wijze doorgebracht en ervaren hadden.…

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer, op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en moeder, oma, ooms en tantes, die allen wonen in het…

De Heusdenlaan strekt zich uit in een buitenwijk van Tilburg en zij is bereikbaar na een lange tocht met het Openbaar Vervoer. De nacht ligt over de stad en in het voertuig dat haar weg schijnbaar eindeloos schijnt te vervolgen wissel ik kennelijk erotische blikken uit met een man op de achterbank die me als verwonderd aanstaart. De felgroene imposante…

Onze vriendschap strekte zich uit tot het voorjaar en de zomer en we zetten haar voort en bij gelegenheid van een ontmoeting toonde ze me de nietige, lieflijke oorbelletjes, laatste reminiscentie van een mislukt huwelijk en een geschenk van een niettemin ontrouwe en misdadige echtgenoot; de oorbelletjes die ze nog bewaarde in een ladenkast.…

Ik wist niet of ik haar ooit nog zou ontmoeten maar plotseling en onverwacht kwamen we elkaar weer tegen.…

Als ik het "Slavenkoor" uit "Nabucco" hoor, ben ik ineens weer in die kamer. op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden, en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me omringd door de goedgunstige, overvloedige zorgen en aandacht van mijn vader en moeder, oma, ooms en tantes, die allen wonen in…

In de koele, schaduwrijke binnenruimte van het restaurant zaten we op zwarte, leren stoelen tegenover elkaar; twee oudere, overjarige, overtuigde vrijgezellen die elkaar ontmoet hadden op de valreep van de dood, beiden gepokt en gemazeld door de troebelen en woelingen, door geluk en verdriet van een lang, voorbij leven dat wij beiden niettemin in verschillende…

Wat was dat leuk deze ontmoeting! Ooit waren we door onze wederzijdse ouders “veroordeeld” tot vriendschap. Helaas werkt dat dus niet en toen één van de twee ook nog eens van school veranderde al helemaal niet meer. Samen schenen we mandoline gespeeld te hebben, iets was ik al lang vergeten was.…

Waar hebben de belevenissen en ervaringen mijn ziel voorgoed overspoeld? Hoe is ze vervreemd geraakt van haar wezen, van haar jeugd en blijdschap, van haar ongeschonden gaafheid? Zullen de diepe wonden genezen, zal de zalf van de vriendschap erop aangebracht worden?…

Vertwijfeld en met ogen vol tranen bevond ik mij vis-à-vis met een manshoge etalagepop, die aan de andere kant van het glas "Abraham" stond voor te stellen, maar het was niet het gewicht of het getal van de halve eeuw van mijn leeftijd die mij neerdrukten. (Welke betekenis dit uiterst armzalige en hoe dan ook geheel ontoereikende substituut van menselijkheid…

Het kan goed toeven zijn bij Kringloopwinkel "Portagora" aan het Koningsplein. Welwillend en goedgunstig, om niet te zeggen; liefdevol voorziet men je daar van een glas thee met een koekje en je kunt je blikken naar wens richten op de grote, wandvullende foto in zwart wit van wevershuisjes of op datgene, dat zich zoal afspeelt in die zaak. Een meneer…

Op het Pieter Vreedeplein staan frisgroene palmen die breed uitwaaieren en die doen vermoeden dat hier de tropen regeren. We beleven echter een bij uitstek Nederlands voorjaar en regenbuien dalen op ons neer. De commercie viert hoogtij op het plein en men doet zijn best bij "Brownies and Downies" waar we afgesproken hebben. Mijn vriend verkruimelt…

Wie denkt of vermoedt dat de zaak van "Hornbach" in Tilburg West een klein buurtwinkeltje is, vergist zich deerlijk. In een gigantische, uitgestrekte hal is hier ondergebracht en bijeengebracht wat het menselijk vernuft zoal tot stand heeft weten te brengen op vele gebieden. Ik zag dan ook velen sjouwen met allerlei materiaal en ook met de kennelijk…

Regels. Zal ik ooit mijn woorden inslikken? Ik denk van wel, maar nu even niet. De schrijvers hier zijn talrijk, doch zij, die wat te zeggen hebben, schaars. Sinds de geest weer terug in de fles is, is het hier armoe troef, een soort tomorrowland op de laatste dag. Jaja, hij was niet lief, onze geest, hij spaarde niets en niemand, ook mij niet…

De verdiepingen van het huis waren verbonden door twee trappen. In de vierkante, grote voorkamer, gesitueerd op de eerste verdieping, bracht ik de eerste drie jaar van mijn leven merendeels door. De bekleding van de ronde stoelen en van de bank die behoorden tot het bankstel was goudkleurig en daarin zette ik mijn dierbare poppen in een cirkel. Uit…

De straten rondom het gigantische complex van het Zorgcentrum dragen namen van kleuren zoals "vermiljoen" of "indigo". Ik nader het witte gebouw met de vele ramen waarachter de appartementen van de bejaarden schuilgaan. Mijn toekomstige begeleider staat al op me te wachten bij de receptie. Ik geef hem een hand en hij voert me naar een tafeltje…