Alle inzendingen over zomeravond duif voedsel

Een witte, houten bank op het Pieter Vreedeplein met gestileerde spijlen biedt mij ruimschoots plaats Een bonte, prachtig gedessineerde duif, als het ware een oorlogsinvalide onder de dieren, met een stomp, gehandicapt pootje komt verlangend aangehipt En inderdaad werp ik hem of haar een stukje van mijn tosti toe waar hij of zij driftig in pikt…

Uilen, vossen en ook nog andere roofdiertjes maken zich op om hun speurtochten naar voedsel te beginnen. Zullen de plantenetende dieren en zangvogels strijden om hun bestaan?…

En ook gelezen deze week: zoveel procent van het voedsel in Nederland wordt weggegooid. Tja, ik kreeg het met de paplepel ingegoten, voedsel mag je niet weggooien.…

In de verte koerde een duif. In de stad vind ik dat irritante beesten, maar nu paste het geluid helemaal in de context. Naast de vijver was een fietspad en zo’n houten bruggetje over het water. Er kwam een jogger voorbij. Het voelde als zo’n lome zomeravond, waarop alle zorgen even van je afglijden.…

Ik zet mij neer op mijn balkon en kijk om me heen. De schemering valt en weldra is het nacht. Om me heen gonst de wereld vol van stille bedrijvigheid. Eén voor één komen al mijn buren thuis. Het gelach van kinderen verstomt als ze naar binnen lopen. Lichten floepen aan in de huizen, en dan weer uit. Ik kijk omhoog en zie enkele bewegende stippen:…

Het was de duif zijn baasje hij stopte de duif in de mand, na een praatje en bedankje ging hij weer heen. Daar ging onze logé achter op de fiets mee in de mand, terug naar zijn eigen stek. Ik keek nog even naar boven, het was net of ik tussen de wolken mijn pa zag verschijnen.…

Zal ik dan terug mogen keren tot de milde zomeravonden waarop een zachte bries de zintuigen streelt, tot de natuur, tot de meizoentjes in het plantsoen en tot mijn zozeer geliefde geboortestad? Roept het carillon in de verte nog op met onvoorstelbaar lieflijke klanken tot het voor mij zo ongelooflijk mooie en heerlijke leven?…

Na zijn gebed liet hij een witte duif vrij. Nu maar bidden dat de duif het overleeft.…

Roger heeft een duif gered. De duif lag voor de kerkdeur in Villeréal. Uit het nest gevallen. Een neef had hem opgeraapt en naar zijn oom, onze buurman, gebracht. Roger was net aan zijn tweede heup geopereerd. Hij had alle tijd. Ik klim de lange trap op naar de woonetage van Roger en Rolande.…

Plots ziet mijn vrouw het kopje van de zielige duif omhoog komen, die het stukje brood voor gezien houdt en ze beseft dat hij een voorkeur voor de vette hap heeft. De duif ziet de dames morsen en een stuk flap valt op de grond. De zielige duif was de eerste die ter plaatse was. De anderen waren nog bezig met de broodkruimels.…

Toen de duif weer een beetje was genezen was van de klap en aandachtig naar de vrouw had geluisterd, waardoor het wel leek of de duif haar begreep. Vloog de duif op haar schouder en elisabeth beweerde echt ze kon lezen in de ogen van de duif wat ze moest doen en zag een stukje papier aan een van de poten van de duif vastgebonden.…

Ze hebben het niet van een vreemde hoor. Daar zult Gij geen snoep van aannemen. Focus daar maar eens op, want dit is zo typisch Hollands weer...altijd wel iemand, als de rotte appel er bij en hoe rot ook voor de rest, maar de pest is dat een gezonde appel echt niet meer kan. Of ben ik nou in de war? Een kilometer rijden, rijden, rijden met je wagentje…

BEPPE HAR RESYNTSJEBREI als kind van vier kwam ik bij pake en beppe in suwald en kreeg daar altijd resyntsjbrei om half twaalf met brood en bijbellezen. Beppe stond om half zeven op en deed haar haar in een knot en pake ging met de trekker weg voor gras maaien in de berm voor de paarden. Ik bleef lang op bed liggen. De resyntsjebrei was erg lekker…

Er zat vroeger een gigantische kloof tussen de rijke- en de arme mensen, de mensen met geld keken op de arme mensen neer, zeer meesmuilend en neerbuigend werd er op hen neergezien. Triest. Ja eigenlijk wel want de rijken hadden nooit, wat de arme mensen wel hadden. Bij de arme mensen stond een grote pan met een bij elkaar geraapte zooi aan ingredienten…

Uiteraard gun ik ieder een stukje van de welvaart en fijn genieten van goed voedsel. Echter op dit punt heb ik de indruk, dat de reclame zich voor een groot deel richt op dat eten. Dat terwijl er op krankzinnig veel plekken te eten valt, of in talloze supermarkten de voedsel varianten tot aan het plafond zijn opgestapeld.…

Het is een lekkere warme zomeravond. De zon was pas onder gegaan. Schitterend was nog de verlichte noordelijke hemel en haar oranje vederbewolking. Op straat werd het al stil. Henk was in zijn kamer en zat bij het venster naar buiten te kijken. Opeens hoorde hij de deur van buurvrouw Carla opengaan en zag een meisje naar buiten komen.…

Een duif die in vrede komt maakt vaak onvrijwillig hard kennis met de grond...…

Exotische landschappen zien, geuren ruiken en voedsel eten. Zelf als een vreemde bekeken worden. Je verbazen over andere gewoontes. Het verruimt je blikveld en helpt je je eigen situatie en problemen te relativeren. Zou de oude man zijn gevecht ooit opgeven? Zou hij leren leven met het verschijnsel duif?…

Voedsel staat immers symbool voor zorgzaamheid en vriendschap. Als mensen om welke reden dan ook samen komen, beginnen de vrouwen onmiddellijk aan een lekker hapje eten te denken. We wisselen met zichtbaar genoegen onweerstaanbare recepten uit, en geven elkaar menige kooksuggestie.…

Nette, keurige dames met een oranje sjaal om verwelkomen de gasten op de met rood pluche belegde trappen die voeren naar de grote zaal van de Schouwburg. Borden met daarop de naam van de bank die het evenement van vanavond organiseert bevinden zich boven aan weerszijden van de trap. Kennelijk is er sprake van een verouderd, vergrijsd publiek dat in…

Duif Zeg duif, waarom woon je hier en niet op De Dam? Meneer, omdat ik in de provincie een leuk musje tegenkwam, dat zei: Ik zoek een zwaan om mee ter neste te gaan. Ik zei u boft ik ben er een. Het musje geloofde me meteen. En nu, weken later, is het lente.…

Ik ben de deur niet uit geweest, maar ik zag wel een duif vlak voor mijn raam in de dakgoot neerdalen en toen ik naar het raam toeliep bleef de duif mij gewoon aankijken. Ik dacht meteen aan de geest van God om mij te overtuigen van mijn zondigheid van handelen.…

Een bonte, prachtig gedessineerde duif, als een oorlogsinvalide onder de dieren met één zielig, stomp, gehandicapt pootje komt verlangend aangehipt en inderdaad werp ik haar of hem een stukje van mijn tosti toe waarin hij of zij driftig pikt en zelfs waagt hij of zij het brutaal dichterbij te komen op de rand van mijn tafeltje.…

Twee mensen die, in ontelbaar vele, eindeloos verre uithoeken van het heelal, in de zomeravond een oud gesprek voerden. Ze kenden, net als wij, de woorden die de ander zou gaan zeggen. Ze spraken, evenmin als wij, de woorden uit.…

De duif schudde meewarig zijn kopje en wist dat het uiltje misschien wel gelijk had.…

De duif die tijdens de dodenherdenking schreeuwend de mouw van Maxima bescheet en daardoor bij het volk massaal paniek veroorzaakte, wordt standrechterlijk geëxecuteerd. Zijn hele familie is inmiddels vogelvrij verklaard.…

Ze gaat er dus vanuit dat de mensen die hiermede getroffen worden sowieso zich kunnen veroorloven, voedsel te verspillen! Een zeer krankzinnige gedachte want mensen met een laag inkomen verspillen helemaal niks! Die luxe kunnen ze zich niet veroorloven! Net zo goed als de minister het zich niet kan veroorloven deze opmerking te lanceren!…

Deze spraakmakende nieuwsfoto was afgelopen zondag 30 oktober in Buitenhof te zien. Deze bijzondere foto, 'Food to fill' met de opzienbarende titel 'Eat or heat', ofwel 'Eet of verwarm' is uitgekozen door fotografe Ilvy Njiokiktjien en is door Christopher Furlong van Getty Images geschoten. * In deze wekelijkse rubriek bespreekt Buitenhof…

Een zomeravond neigt ten einde Een lichte bries zet het geboomte aan mijn venster in beweging De donder rommelt in de verte Vandaag ben ik achtenzestig jaar oud geworden De levensavond breekt aan maar het leven is rijk geweest rijk door leed en loutering Ik ben een kind van het warmste seizoen, van de zomer die ik liefheb als de Natuur, als…

Hij ziet een duif op de tramrails, loopt ernaar toe. De duif ziet hem aankomen, alsof het dier een lang verloren vriend is. Ze kijken elkaar aan en het jongentje loopt van blijdschap naar de duif toe, niet wetend dat van rechts een tram eraan komt. “Duifje, duifje, broodje hebbuh?” Terwijl ik op het jongentje afren, vliegt de duif tenslotte weg.…