Alle inzendingen over Bert van Weenen

Op dagen als deze word ik overmand door grote droefenis. Alles wat geweest is, is voorbij, en wat nog komen moet, ligt nog veraf. Als men dan op zo’n dagen, tussen vroeger en later, komt aandraven met de beste wensen voor het nieuwe jaar en hou-me-tegen ‘een goede gezondheid, want dat is toch...

Ik wens de mensen van de redactie, van alle tabbladen een prachtige Kerstmis toe, evenals een mooie jaarwisseling en een mooi 2018.

...wat een (h)eerlijke aanbiedingen Mijn wagentje vulde zich gestaag met Rijk aan groen van de Veluwe zie www.groenrijkapeldoorn.nl

...die jongen heeft nog lang geen afspraakje, hij is pas 25". De man keek weer in zijn krant, de kat sprong van zijn schoot, want de vrouw vulde een bakje met kattenvoer.

Mijn prettig gestoorde minder toerekeningsvatbare aardige excentrieke overleden buurman, met chronisch pathologisch verlies van verscheidene liefdes, had op z'n begrafenis een muziekwens: Napoleon XIV: 'They're coming to take me away'

...ik hem na, als ie een blik achteruit werpt zo van: deze Remy nam voorrang! Idioot! Tweede pad, Remy 2, loopt weet ik veel waar, laat haar kar staan, met haar tas erin, open tas, knip bovenop, ik kijk, ik kijk twee keer en denk: wie niet horen wil moet voelen! Geef een seintje aan een...

Een rechtbank in Oostenrijk heeft iemand veroordeeld tot twee jaar celstraf, omdat hij een voorbijganger in Wenen heeft beroofd van 1 euro. Vanuit Oostenrijk begint misdaadarm Europa!

Vissen is als het lezen van een goed boek. Je vangt het gedachtengoed uit het water en je geeft je wens weer aan de vader terug. De vis is tenslotte de moeder van de mens.

... Meertens Instituut voor Volkenkunde . ***Wandelpaden Holysloot door Diederik Mönch. NIVON organisatie natuurvrienden van goede gezindte. www.pz.nl/nivon Met eigen huizen en campings waarin je heerlijk vrij verantwoord natuurlijk kunt verkeren..

...schedel doorzeefd. Ik huppel als een opgefokte nar en zink dan naar de droesem die opwervelt op de loden bodem van mijn zolen. Maar het went wel als je lijm snuift en de roes zoekt in het glas.

...stof is ontdaan, begint met de tekst: “In den beginne schiep God den hemel en de aarde.”… Dit lezende bedenk ik, dat ook ik door de levensbeschouwelijke houding van onze vriend symbolisch een les in nederigheid krijg. Wat dat betreft zal ik nog een hele weg hebben te gaan… te gaan?...

...waar de altijddurende warmte uit hemelse klanken bestaat. Dol van vreugde en van licht.

...dat een enig kind een verwend nest is...is op mij helaas niet van toepassing, alhoewel ik er niet slechter van ben geworden hoor, liefde dat kreeg ik wel en daar gaat 't om toch..?

...nooit aan reacties ontbroken, dus waarom nu niet meer? Is het nu beneden de maat wat ik gepresenteerd heb? Daar wil ik ook wel graag van op de hoogte komen! Dus graag zou ik willen dat er wat respons komt Ben zeer benieuwd! Ineke Broeckx Tilburg

...schuifelde hij wat rond bij de uitgang van de afdeling waar hij deze ochtend was opgenomen.Toen ik hem daar voor het eerst ontmoette, bij de deur die slechts opengaat voor wie de geheime code kent, vroeg hij of hij mee naar buiten mocht. Hij wilde naar huis. Naar zijn vrouw die in zijn...

...liep hij verder. De mist om hem heen leek wat op te trekken. Hij rook de geur van koffie.

...hadden en op het eerste gezicht wel iets van vogels weg hadden. ‘En wij wandelen hier ook gezellig met elkaar,’ was haar spontane reactie op zijn levendige waarneming terwijl ze hem even wat steviger vasthield. Het zonnetje, de vogels en het jonge meisje, zomaar op zijn pad gekomen,...

...waren gezet, straalde de compositie iets uit van een ouderwetse huiskamer. De man had de nieuwe, aantrekkelijke plek snel ontdekt en liep dan ook steeds vaker naar het knusse, huiselijke zitje. Daar plofte hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het...

...het Woord, de stilte en de geur van gedoofde kaarsen, zong hij bij het verlaten van de ruimte de laatste regel van het Credo blijmoedig voor zich uit: ’Et vitam venturi saeculi. Amen.’

...leven was aangeland. Een mens die ondanks zijn toenemende beperkingen gelukkig nog genieten kon van zonnige momenten in zijn broze bestaan.

...haar tastende handen langzaam in zijn richting. Om haar opmerkelijke gedaanteverandering niet te storen, liet hij haar rustig begaan, ook toen haar hand in die van hem wat rust vond . Ze leek nu tevreden, zich veilig voelend bij de man die stil maar innerlijk bewogen naast haar zat. Hand in hand....

...in het verpleeghuis werd opgenomen, genoot hij van alle dingen die zijn geest en ziel nog wisten te raken. Nu lag hij in alle rust en vol overgave te wachten tot de dood hem kwam halen. Om hem mee te nemen naar boven, zoals hij deze plek vaak noemde. Een bestemming waarin hij oprecht geloofde en...

...gedag, op weg naar wie haar nu weer nodig had. De man viel langzaam in slaap en droomde van lieve, aardse engeltjes.

...en vertrouwde plek, met uitzicht op het leven van alledag. Het gewone leven, daar hoorde hij immers nog altijd bij. Voor zichzelf, zijn medebewoners en familie, en voor alle mensen die hem dagelijks verzorgden. Die zijn rustige aanwezigheid zeker zouden missen als hij er niet meer bij zou zijn....

...met wat onderhuids verdriet. Want in de beleving van zijn vader leken alle herinneringen aan deze dierbare plek afgebroken, voorgoed uitgewist. Onder een schrale winterzon reden ze stilletjes naar het verpleeghuis terug. Blijkbaar was dit voor hem de plek geworden waar hij zich thuis voelde....

...gezicht iets van stille vreugde uitstraalde om wat deze aardse bezigheid hem blijkbaar gaf. Het simpel plukken van wat groen had hem op deze zonnige morgen goed gedaan. De koffie wachtte.

...omhoog stak. Klare taal en eenvoudige wijsheden van een oude man die weemoedig terugdacht aan zijn trouwe viervoeter en aan zijn eigen leven. ‘Het hondje is dood, maar zijn baasje leeft gelukkig nog’, zei hij tenslotte en samen met de zuster wandelde hij een nieuwe, winterse dag tegemoet. ...

...Zijn tafeldame zichtbaar nagenietend van het advocaatje en hij stilletjes van haar.

...hij naar binnen, naar zijn vaste plekje in de huiskamer. Hij was weer thuis. Thuis van even weggeweest. Of was het andersom, weg van even thuis geweest? Stilaan vielen zijn ogen dicht. Heden en verleden versmolten in een tijdloos dutje.

...of ze me kopjes geeft, dacht de heer Bartels dol van verrukking. ‘Kom,’ zei zij enkel. ‘Kom…’ Bij de heer Bartels thuis, in bed, voelde hij hoe zij zijn penis vastpakte. Ze streelde hem zachtjes, gebruikte haar mond en tong, daarna sloot zij haar lippen over hem heen en begon hem...