Alle inzendingen over Herinnering aan mijn

...val van de trap, die het begin van het einde inluidde. Voorgoed voorbij waren mijn middagen met hem onder het genoegen van de klanken van Mozart, Mendelssohn en andere componisten, die mijn hart deden opleven en voorgoed voorbij was onze gezamenlijke studie van Plato, Augustinus, Kant en...

...naar beneden dwarrelde als een roestkleurig herfstblad. Willekeurig schommelend in de achteloze wind. Ergens op aarde werd een kind geboren, een dankbaar baken voor de sliert herinnering. De pasgeborene opende de ogen en keek met grote vragende ogen in het rond, op zoek naar iets, een...

...delen. Als ik die ketel poets, beleef ik opnieuw het plezier dat ik heb gehad als peuter. Het is een van mijn vroegste herinneringen. Een herinnering om te koesteren en glanzend te houden.

...We lachten samen om de grap die helemaal geen grap was. Die verkering bestond in haar realiteit, niet in de mijne, het is me helaas ontgaan, heb van haar signalen niet begrepen dat we verkering hadden.

... Nog eenmaal hief hij zijn kop naar het maanlicht onder de hemel en verwierf toen de zeggingskracht van het onbestemde verlangen. Ik gaf hem een kleine handdoek, een schone pyjama en een tandenborstel, zodat hij op het zoldertje kon overleven. Hij leek verliefd. Het was een lente van...

...aan haar, aan haar niet aflatende zorg voor mijn moeder, aan haar Goirlese dialect en aan haar ruzies met haar familie, die, als een ware vendetta, werden uitgevochten op het graf van haar zoon. Ze was vriendin van onze familie en ik had niet gedacht dat er ooit een bres geslagen zou kunnen...

...tussenkomst zeker de toestand van mijn longen zullen doen verbeteren..... We waren samen naar Oirschot gegaan. De rustieke uitvergrote eiken stoel op een verstild pleintje ergens achteraf symboliseerde ambacht en vakmanschap die karakteristiek zijn voor het dorp en die herinneren...

...van mij en mijn zus, toen wij speelden met het voorwerp en de gewelfde rand omtrokken op papier en met een potlood. Nu neemt het asbakje een prominente plaats in op mijn oude, houten bureau. Het kunstvoorwerp roept tevens associaties op met een bronzen vaas die eveneens tot de erfstukken...

...het asbakje omtrokken. Ik zal het bewaren en men zal het aantreffen, eens, op die finale datum van de ontruiming van mijn flat, hopelijk nog ver in het verschiet, naast al het andere, al het levenloze, waarmee ik mij omringde......

...het stadje uit. Eén ding stond me echter scherp voor ogen: Ik houd van mijn vrouw, maar mijn idool zal zij nooit kunnen worden.

..."Bruna" aan de Schouwburgpromenade trof ik een wenskaart aan met bescheiden bloemmotief van nog net niet verwelkte maar nog kleurige bloemen, die me geschikt leek om toe te zenden aan mijn vriendin om haar rouwproces te symboliseren. De liefde die haar leven begeleid en getekend had, was...

De tijd schrijdt langzaam, maar zeker, voorbij het leven dat ik lijd. Mijn tijd vergt steeds meer verleden, de herinnering plengt tranen en toch zing ik voort. Niets mag ongehoord.

...ook Arische trekken in zijn gezicht gekregen – van rond was het een lang gezicht geworden. Heel gek. Blijkbaar had ik me zo geïdentificeerd met deze jongen, dat ik hem in mijn herinnering volledig verblankt had. Het kostte me tijd om te ontdekken, dat ik deze uitzending al eerder gezien...

...er ook andere herinneringen die ik aan mijn hok, mijn directiekamer met me mee neem. Het zijn de herinneringen aan ons twee samen, samen achter de pc, samen muziek maken, samen zingen, genieten van onze ontbijtjes hier, onze avonden hier, genieten van ons samen zijn. Nu gaan wij verhuizen,...

...de kleurenpracht schuilt de aantrekkingskracht ook in het kortstondige. We weten immers dat binnenkort de magnolia alweer uitgebloeid is. Verschillende bloemen hebben al bruine randjes. Inmiddels liggen er iedere dag meer blaadjes op de grond. Over iets meer dan een week rest...

Een volk dat zijn grote dromen en idealen verliest, sterft uiteindelijk af, verliest zijn levensadem en bloed, verwordt na verloop van tijd tot een dodenschip dat alleen nog voortleeft in mythen en herinneringen.

...geur voelt als een warme deken om me heen. Ik spray nog een keer, leg het flesje naast mijn kussen en doe het licht uit.

...supermarkt vlakbij mijn Tilburgse flat viel mijn oog op de blikjes "Hollandse Hopjes" die in de aanbieding waren; kleine, cilindrische blikjes, toepasselijk gesierd door de kleuren rood, wit en blauw en de tekst "sinds 1892" en ik besloot er twee van aan te schaffen. De hopjes roepen...

Crisis, welke crisis ? Mijn vader had het moeilijk, eind jaren dertig, net een zaak opgebouwd. Alles weg..... En dan herinner ik me dit lied van Willy Derby "Mijn fiere schooiershart". Er is eigenlijk helemaal niets veranderd.....

...me heen hadden gestaan en die op eveneens zo wonderlijke wijze plotseling en voorgoed uit mijn leven waren verdwenen......

...hadden/hebben bestaan.... (Uit: HERINNERING AAN MIJN DROEVE HOEREN van Gabriel García Márquez) Gabriel García Márquez werd in 1927 in Colombia geboren en ontving 55 jaren later, in 1982, de Nobelprijs voor de Literatuur. Ruim 25 boeken schreef Márquez, waaronder de beroemde romans: -...

... Vandaar mijn zwijgen. Voor wat betreft mijn TRANENDAL De brutaliteit zit 'm in het feit van onaangekondigd: IN DE ROTSWAND EEN MARTER FILOSOOF VERRAST BIJ HET DENKEN ZIJN GEDICHT LAAT HIJ LIGGEN ZODAT IK HET HOOR* De subtitel is tevens een verwijzing naar het nummer...

...schonk? Zal voor altijd je beeld me voor ogen blijven: het beeld van een werkelijke vriend die is gekomen na lange jaren, die naast me stond als geen ander, die de verste uithoeken van mijn wezen doorlichtte met de bliksemflitsen van zijn verstand en gemoed? Zullen deze beelden me...

...opwachting en de muziek was beurtelings lichtvoetig of zwaar op de hand, melancholisch of vrolijk. Zo herinner ik me vol weemoed en verdriet mijn ouderlijk huis nu de eenzaamheid die ik doorkruisen moet is als een onbegaanbaar pad, als een dorre en troosteloze woestijn.....

...zeggen had. Dat was een beetje naïef van hem, maar hij had er mee leren omgaan.

...haar fijne vertakkingen en bladertooi na in mijn schetsboek. Onze moeder hield ontegenzeggelijk veel van "haar" berkenboom en sloeg haar liefdevol gade als zij haar zomertooi ontvouwde en als zij in de winter kaalheid droeg Het sneed ons door het hart toen latere bewoners meedogenloos...

...we thee gedronken uit een zilveren kan die we aanvatten met een servet, zoals ik me herinner; bepaald uitzonderlijk voor de ambtenaarsdochter die ik was. Op het perron had Mr.Mouncey mij geleerd te tellen in het Engels en op het kaartje dat bijgesloten was bij de dure vulpen die hij na zijn...

Koot en Bie, wie was er destijds geen fan van. Ik herinner me nog dat nummer "Ouwe lullen moeten weg" van deze heren onder de noemer The Rules. Inmiddels hebben zij een respectabele leeftijd bereikt, ergo, Koot en Bie kunnen bij de vuilniszak op de stoep. Na tienen, uiteraard.

...situatie. Drie jaar lang bleef ik haar trouwe metgezel tot het einde plotseling kwam. Moriaantje had zijn bazinnetje verloren....

...zou het laatste gezamenlijke uitstapje zijn. Mijn vriendin keerde zich van me af. Zij bezocht de huishoudschool, ik het gymnasium. Toch bleef de reden van de breuk mij altijd onduidelijk. Ik ben haar nooit vergeten. Een klein, feestelijk gedenktegeltje ter herinnering aan het evenement...