Alle inzendingen over Je verstikte hart wa

...maar in de angst voor een vergroting van je al zo zware depressie was het eerder een koele berekening. Je tuberculose was voor jou immers depressie-verhogend. Je bent begraven op de begraafplaats van Montrouge.

...de WA-baard de benarde sector der barbiers nieuw leven inblazen?. Zit er, komende derde dinsdag, al een eerste WA-imitatie tussen de genodigden? Het was de Franse komedieschrijver Molière die opmerkte: ‘de wereldheerschappij is in handen van baarddragenden’. Weet de Rijksvoorlichtingsdienst...

...NMBS (Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen) is een hele ervaring, maar het is de moeite waard om ervoor om 6 uur 's ochtend op te staan.

...simpel as ik vraag het aan’ Fixkes - Kvraagetaan http://www.youtube.com/watch?v=jyJ6BmkS694

...en je zag het af aan het superieure glimlachje waarmee ze de vertoning gadesloeg. Het lijkt me een gezellige club die Kousenbanders, fijn bieren achteraf en ze dragen zo lekker bij aan de tweedeling, elite vs plebs. Met eigen rituelen, voorrechten en omgangsvormen. Jaloers? Natuurlijk. Het...

...gewetenloze vandalen in vlammen is opgegaan is heel navrant, maar het blijft een akkefietje vergeleken met wat die laffe, hersenloze, zielloze smeerlappen jou hebben aangedaan.

...Niemand meer die beseft dat een ander eigenlijk best wel eens verstandige dingen zegt, neen, daar knallen we over heen want daar staan we toch voor, met z'n allen. En dan zeg ik, 'niet meer', u verstikt mij met uw gelijk.

...van de eenzaamste dichteressen ooit! Mijn God, wat hou ik zielsveel van jou! Ik aanbid je als de Godin zelf! De politieman die je heeft gevonden, heeft snel en vol respect een kus op je derde chakra gegeven, zonder dat hij je literaire roem kende, maar hij herkende vooral je intens menselijke...

...zus Lucille merkte dat je gesloten en versomberd was, reeds ontstegen aan het aardse leven. Op 7 januari 1947 pleegde je zelfdoding in je appartement in Manhattan, New York. Je nam een overdosis slaappillen. Je werd zevenendertig jaar en je bent begraven in de Versailles Cemetery in...

Kunst is de hartslag van de Macht.

...mensen dom. Vrijheid bestaat niet. Ja, in je hart, maar dat wordt weer beperkt door het lijf waarin dat zit. En dat lijf werkt vaak niet mee.

...te geven aan de logica van ons hart, worden we weer aantrekkelijk voor andere mensen want zij heeft haar eigen charme.

In de geest kon je mij verraden, maar niet, nooit in het hart en van het hart.

...bij me en hij bracht mij naar de eerste hulp, waar ik uitgebreid onderzocht werd. Ik bleek te weinig zuurstof op te nemen door de slechte werking van het hart en werd opgenomen. Op zuurstof werd ik aangesloten. Nu ben ik weer thuis met een apparaat dat zuurstof levert. Groetjes...

...gaat de alarmbel. Een hartendief. Ik kijk en luister en hij maakte een hartenkreet. Een zilveren hart had hij. Toen we thuis waren kwam er een tekening op tafel met een hart van goud getekend door mijn zoontje met een allermooiste tekst. Mama ik hou van jou.

Wanneer je ’t hart op de verkeerde plaats hebt, leef je toch korter?

...de benauwdheid, van de vernauwing van bewustzijn waarin we gedwongen door de eisen en opgedrongen urgenties van de maatschappij het hele jaar (en als je niet uitkijkt of oplet je ganse leven) worden opgesloten, ervoor zorgt dat mensen op vacantie gaan. Ja vacantie. Van Vacant. Leeg. Open....

...française', wat in 2004 een bestseller werd en waarvoor je de Prix Renaudot ontving. Denise zegt erover 'Het toont aan dat de nazi's er niet echt in geslaagd zijn haar te vermoorden. Het is geen wraak, maar een overwinning!'. De inmiddels overleden Elisabeth schreef een biografie over jou,...

... gezond uit en onthoudt zich van commentaar. Sjoerdsje en Klaske komen zelden meer samen. En toch waren Sjoerdsje en Klaske het eerste hartsvriendinnen.

...hoe klein wij zijn als mensheid en individu, wat mij feitelijk doet aannemen dat wij de microbes parasieten zijn van het heelal. Als je kijkt naar het bevlekken van deze aardbol kun je je haast niet ontrekken aan het feit dat wij mensen langzaam aan groeien als een schimmel die verrot hout...

...ontbreken van de gewone vrouw. Bestaat die wel? En zo ja, waarom horen wij nooit wat over de gewone vrouw? Dit was T.U.I.G van der Riggel. Vanuit Termunterzijl Voor Absurdistisch Magazine

...eerder aan een overdosis slaaptabletten. Dat was in Cannes en absoluut gepland. Een jaar eerder had je al een poging ondernomen. Je bent begraven in de Cimetière du Grand Jas te Cannes. Zonder de aanwezigheid van je vader. Over dat jaarlijkse filmfestival gesproken, 'Mephisto' is in 1981...

...(toneel)schrijver Graham Greene (1904 - 1991), die manisch-depressief was. Hij heeft nog eerbiedwaardige woorden over jouw schrijverschap geuit.

...Londen. Jouw zus Phyllis schonk meerdere schilderijen van jou aan het Imperial war Museum.

...Ze pleegde op 28 mei 1990 in Moskou zelfdoding door een overdosis slaappillen te nemen. Ze lag in coma voor de koelkast, waar jouw moeder haar vond. Ze werd 50 jaar en ze is in de Domodedovo-begraafplaats nabij Moskou begraven.

...ik tel mijn zegeningen, zeer zeker en niet alleen voor de gulle gaven, maar voor de warme armen van alle vier!

...al. Daarna? Algehele acceptatie waarna elke soortgelijke aanranding hooguit twee regels op pagina 26 van de zaterdagbijlage haalt. Doe hier wat aan,ja! Grijp in! En tot die tijd; gebruik vooral geen Axe! Hoogachtend Paco Painter (terminaal aangerande ex-axegebruiker)

...om daarna met een korte draai van diezelfde hand die wang te laten trillen. “Vooruit, boef – wegwezen, ga spelen!” Haar ogen vulden zich met tranen. Het afscheid was heftig en ook mijn vrouw kon moeilijk wegkomen. Precies één week later is moeder vredig heengegaan. Haar laatste...

...ook nog eens lijnrecht tegenover elkaar. Het wachten was op de genadige regen, fotosynthese, fotofinish, een groene winnaar. Uiteindelijk kwam de hemel neer op de strijdende partijen, overwoekerend verstikte men elkaar, verstilde de wereld. Vergeet-me-niet haalde opgelucht adem........

...van steen, marmer en pluche, die niet kan verwarmen. Het levenloze, maar chique meubilair roept herinneringen op aan de echtgenoot, die er al negentien jaar niet meer is. De stoelen, de tafel, het bureau worden omgeven door een spookachtige leegte, door een luchtledige dat benauwt en...